Wie had dat nou kunnen denken?

Informatie doet vreemde dingen met je. Zo vernam ik dat o.a. de staten Californië en New York achter zijn met uitbetalingen, of aanvragen daarvoor, wegens verouderde computers en een verouderde programmeertaal: COBOL. M’n hart gaat open, ik ren naar m’n archief waar een belangrijk certificaat ligt waaruit mijn kunde blijkt. Dit is, om met Trump te spreken, “Yuge”, “Brilliant”, “The Best”, “Gigantic expertise”. Eindelijk iets waarmee ik weer relevant zou kunnen zijn:

Mijn COBOL certificaat van IBM uit 1970! En? Maar ja, wie zit er te wachten op een ouwe COBOL-krasser? Dus, ik zie er vanaf. Bij hoge nood kunnen ze altijd een beroep op me doen en wanneer het me een vlucht naar onze jongens aldaar verschaft: graag! Bo-Peter werkt al weken van huis uit, dus die beschouwen we als “veilig”. Kaj daarentegen is als firefighter/paramedic voortdurend aan het front en dat bezorgt ons bij tijd en wijle gefronste voorhoofden. We kennen het allemaal: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen……… Inmiddels is het alweer 9 maanden geleden dat we elkaar vis-a-vis gezien hebben. Pijnlijk. Vanuit Costa Rica stuurt Ivar ons “good vibe” berichten en meldt zich om de andere dag per facetime. Ziet er goed uit en heeft inmiddels een artikel geproduceerd dat alom geprezen wordt. Indien je geïnteresseerd bent, bericht me, dan stuur ik de link. In onze tuin vinden ook heel wat veranderingen plaats. Met (reuze) hulp van naaste buren Leendert en Yvette werd de uit de klauwen gegroeid pergola verwijderd:

Spierballen vereist, daarom had ik namens ons Astrid ingezet! Tevens, van belang wanneer we ooit weer wat dichter bijeen kunnen zijn, achter hen de in aanbouw zijnde overdekte lounge. Laat ik van 50 jaar terug met COBOL (enge naam, lijkt op COVID) 30 jaar terug gaan omdat het voetbal voorlopig uit den boze is. Precies 30 jaar geleden waren we met de Orange Club, onderdeel van Interfootball, druk bezig met het organiseren van een WK-trip op zee rond Sicilië, waar Nederland alle voorronde wedstrijden zou spelen. Die week rondden we, voor wat betreft het artiesten gedeelte, ook deelname van een jeugdige René Froger af met zijn manager John van Katwijk. Dat kreeg nog een staartje toen hij aan boord van de Oriënt Express hommeles kreeg met toen nog vriendin Natasja!

V.l.n.r. Uw schrijverd, wijlen Krijn Torringa, René en Natasja

Lang verhaal kort: René krassen in gezicht, Natasja zoek, schip in rep en roer. Is allemaal goed gekomen, René en Natasja leven al behoorlijk lang en gelukkig. Terug naar de actualiteit: afgelopen week heb ik Astrid voor het eerst een waarderend woord horen spreken over Johan Derksen. Die had het bij Jinek, in het bijzijn van Trump discipel ambassadeur Pete Hoekstra, over “die halve idioot van een president in Washington”. Die probeerde er natuurlijk onderuit te glibberen, maar kwam daar bij Derksen niet mee weg. Afsluitend: Uiteraard a.s. woensdag weer een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, om precies te zijn aflevering 54. Hele fijne paasdagen en laat je niet van het pad brengen door die gekkies die zeggen dat we weer rustig massaal naar buiten kunnen. Voordat je het weet komt het virus dubbel en dwars terug! Aldus viroloog Laanen.