Laanen's Luim

 

Eckart Wintzen, volgens eigen zeggen een zakenman die er als een hippie uitziet, maar ook het groene geweten van Nederland en apostel van de breedband. Zijn vermogen, vele honderden miljoenen volgens insiders, heeft hij vergaard door zijn geesteskind BSO (Bureau voor Systeem Ontwikkeling) te laten fuseren met Philips, oktober 1995. Niet vies van een goede joint en bij tijd en wijle wat knorrig.

Gary Platt is buiten zijn educatie background (co-founder Full Sail) een ‘somebody’ in zijn wereld. Hij heeft gewerkt met Chicago, Prince, Bon Jovi en vele anderen. Zelfs slaagde hij erin de beroemde basketballer Shaquille O’Neal tot (een soort van rap) zingen te brengen en naar platina status te stuwen. Niet vies van een goede joint en bij tijd en wijle nogal ‘hyper’.

Dawn Cardi, Eckarts ‘fucking New York lawyer’, zoals hij haar introduceert. Is niet vies om een extra uurtje te schrijven. Bewaakt Eckart als een bull terriër.

Craig Deonik begint als sales- en marketing manager. Een ietwat gezette marketing veteraan. De man weet absoluut waar hij over praat, ofschoon het onderbuikgevoel niet positief reageert. Komt hij de kerstdagen door?

Jane Metcalfe, beroemde mede-oprichter van Wired Magazine. Eckart probeert haar als boardmember bij Ex’pression aan boord te krijgen.

Woody Harrelson, groot geworden als bartender Woody in de soap ‘Cheers’ en talloze films, waaronder ‘Natural Born Killers’ en ‘White men can’t jump’. Eckart en Woody staan bekend als ‘groene’ mannen en hennepliefhebbers.

Duke Zaffery is met Gary meegekomen van Full Sail en is een geluidsbeest. Hij gaat als Director van het Sound Program aan de slag. Duke ziet eruit als een rocker en geniet van knalharde solo’s van snerpende gitaren.

Sterarchitect John Storyk garandeert ons dat welk scenario we ook kiezen, een januaristart geen probleem zal zijn. Storyk werd op slag een ‘naam’ na zijn eerste opdracht in 1969, toen hij gevraagd werd om voor Jimi Hendrix een studio te bouwen.

Hope Spadora, Vice President Real Estate, Design, Construction and Facilities van Sybase. Ze wordt afgeschilderd als een ‘tough cookie’, een harde onderhandelaar. Ontpopt zich tot een van onze grootste fans tot….

Arne Frager mag er ook zijn. Zijn studio, ‘The Plant’ in Sausalito, is beroemd geworden vanwege de beroemdheden die daar opgenomen hebben. Wat te denken van Prince, Mariah Carey en Whitney Houston? Meer? Fleetwood Mac, Aretha Franklin, Metallica en Santana.

City Manager van Emeryville John Flores. John is een creatieve en charismatische man die al heel wat goeds voor Emeryville heeft bewerkstelligd. Ook een steunpilaar voor Ex’pression.

Wacht, we hebben er een vergeten! 

T

Trump die na een telefoontje met de volgende letter Amerikaanse troepen terugtrekt uit Syrië en de facto de Koerden op een serveerblaadje aanbiedt aan Turkije. In dit geval heeft de Koerd z’n werk gedaan, dus de Koerd kan gaan. Vervolgens biedt hij aan om, na de eerste slachtpartij, om voor mediator te spelen. Zoiets als de dief die vrede wil stichten in de vete tussen de heler en diens slachtoffer. Vandaar onderstaand de waarde van hoe tegenwoordig het Amerikaanse “m’n hand erop” beoordeeld wordt.

E

Erdogan, die de hele wereld voor het blok zet en van plan is de Koerden voor eens en voor altijd van de aardbol te vegen. Hij gebruikte T als zwakste schakel van de wereldorde om dit te bewerkstelligen. Trumptower Istanboel is een blijvertje. Dat was een ‘high five’ met Trump waard:

R

Rusland, de lachende derde. Leveren afweergeschut aan Turkije, dadelijk gas aan het Westen (tegen de wil van Trump), hebben natuurlijk compromitterend materiaal over Trump en steunen Iran. Hoe heet die winnaar ook alweer?

I

Internationale verontwaardiging. Een heleboel gepraat terwijl meer dan honderdduizend mensen op de vlucht zijn en er al minstens honderd gesneuveld zijn. Vele duizenden zullen volgen. Valt onder de noemer ‘veel geschreeuw maar weinig wol’, ook al klinken de (Turkse) geluiden anders.

N

NAVO. Een organisatie van elkaar steunende landen die opgericht is op 4 april 1949. Na al schade te hebben opgelopen door Tr…. ach laat maar, lijkt de organisatie momenteel op een vergaderende machteloze organisatie waar bescherming ver te zoeken is, en waar bureaucratie hoogtij viert.

G

Genocide. Geen mooi woord om TERING mee te eindigen, maar helaas wel gepast. Wanneer dit zo doorgaat eindigt het net als de doem van het Derde Rijk. De kunstvoorstelling die Astrid en ik woensdag in Den Bosch bezocht hebben in het Design Museum sprak wat dat betreft boekdelen. Huiveringwekkend hoe de Nazis met behulp van kunst alles tot in detail in werking hadden gezet. De volgende cartoon is daarom zo treffend omdat de wereldgemeenschap altijd om een ‘STOP’ vraagt (of eist) wanneer het kwaad reeds geschied is.

Droevige Luim, maar mooier kan ik het niet maken. Ja, je zou van TERING Sering kunnen maken wanneer je Sparta erbij betrekt en die vervelende T vervangt:

Maar dat is eigenlijk te flauw voor woorden, Feyenoord is al genoeg gepest. Maar Sering is een plant die bekend is om zijn aantrekkelijke, zoetgeurende bloemen. Toch nog iets om ‘leuk’ het weekend in te gaan. De komende zaterdagen doet De Luim verslag uit China, kijken wat daar speelt! Broer Rob en gade Mariette bewaken het fort (en Tinley). In goede handen dus! En woensdag……..’Uit de Amerikaanse school geklapt’ 31 natuurlijk. Toch nog iets om naar uit te kijken!

Toen dit Fake Time Magazine cover Trump als clown op de voorpagina plaatste, juli 2017, was dat ‘alleen’ maar met de vraag wat gevaarlijker is; zijn onwetendheid of zijn incompetentie. Ook de wijze waarop hij de Trump familie schaamteloos verrijkte werd aangestipt. Daar voegden ze nog als vraag aan toe of Amerika’s 25e amendement toegepast zou moeten worden. In het geval van Trump betekent het dat hij afgezet zou moeten worden wegens geestelijke tekortkomingen.

En hoewel deze cover inderdaad fake bleek te zijn, heeft de tijd geleerd dat men er niet veel naast zat. Ik heb al eerder gezegd dat wanneer een van onze boys zou vragen om een voorbeeld te geven van een man die absoluut het slechtste vertegenwoordigt als mens, mijn antwoord ‘TRUMP’ zou zijn. Nu komt de volgende ‘JOKER’ aan bod, de gelijknamige film:

Daar is heel wat over te doen. De film moedigt geweld aan, zal in de V.S. nog meer massale schietpartijen tot gevolg hebben, aldus menig criticaster. Alhoewel voor zowel games als films bewezen is dat dit niet het geval is, blijft het een heet hangijzer. Vraag het mij! Er is er maar één die geweld aanmoedigt: hij zit in het Witte Huis, 1600 Pennsylvania Ave NW, Washington, DC 20500. Schrijf maar dat hij professionele hulp nodig heeft. Of ga even langs, hij heeft altijd nieuw vlees nodig om tegen te schreeuwen. Overigens, gisteren onderweg in de auto beluisterde ik op NPO1 zo’n Amerika expert die het geniaal vond van Trump om Joe Biden aan te vallen. Ik heb even de auto aan de kant gezet om hier van te bekomen. Om de arme ziel te helpen geef ik hem onderstaand het handboek dat Trump hiervoor gebruikt:

Graag gedaan NPO1! VOETBAL: het moet mij als Spartaan van het hart dat Feyenoord het verdraaid goed heeft gedaan tegen Porto. Eigenlijk hebben alle deelnemende Nederlandse clubs deze week hun visitekaartje afgegeven in Europa. Vanavond ben ik weer op Het Kasteel te ‘bewonderen’ wanneer Sparta aantreedt tegen FC Twente. Broer Rob neemt familie mee uit die contreien. Dat kan bij Sparta. Niemand van de tegenpartij wordt van de tweede ring gegooid zoals bij sommige clubs. Komt nog bij dat wij geen tweede ring hebben. HET WEER: er zijn veel moppen over het weer: “wanneer doen we ’t weer” is er een van. Hier moet je het voorstuk bij bedenken, dat wel. Mij doet het weer niets, ik zit lekker aan m’n bureautje te werken, muziekje erbij, de regen klettert tegen de ruiten, gezellig toch?! Moet natuurlijk niet al te lang duren, want nu reeds is de afstap van de ark naar de steiger 10 cm. toegenomen. Niet genoeg voor een extra treetje, maar toch. HORECA: woensdag bij De Toerist in Spaarndam genoten van een heerlijke lunch met paling en gefrituurde mosselen. Zakenvriend Fred de Bok, bekend van de chemievrije brandblusmiddelen, en even over uit Californië, had me gastvrij als altijd uitgenodigd.

Echt zo’n café/restaurant naar m’n hart, waar nog de nostalgische geur hangt van “toen was geluk heel gewoon”. In die stemming ben ik ook naar huis gereden! Gisteren met Astrid en buren Yvette en Leendert van een heerlijke dis genoten bij Taveerne de Danne in Breukelen:

Wederom een authentieke eetgelegenheid, en een avond om bijna een strik omheen te doen. Dat is te zeggen, het personeel had het zo druk dat je ze fysiek moest stoppen om iets gedaan te krijgen. Jammer, dat haalde de jeu er toch een beetje af. Maar, wat er in zo’n dikke twee uur al niet te bespreken valt. Jeminee. En ook nog eens lekker heen en weer met de Tesla van Leendert. Niet te vergelijken met mijn Nissan Note, maar dat heb ik Leendert wel heel duidelijk gemaakt.

Woensdag weer suspense bij alweer de 30^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’.

Laten we eerlijk zijn, wie een leuk bedrag gezet zou hebben op de weddenschap dat Sparta na 7 speelronden boven Feyenoord zou staan, had nu een vette bankrekening gehad. Maar één troost Feyenoorders: jullie staan bovenaan…….in het rechterrijtje. Ik vraag me af wanneer ze aan de stam onder Stam gaan zagen. Voor wat betreft de echte Feyenoord supporters; wij Spartanen weten als geen ander hoe ’t voelt wanneer JOUW team zo onderuit gaat. Oudste zoon Rick kreunde vanuit een kletsnatte kuip: “erger kan het niet worden”. Houdt moed Rick en medesupporters (nee, ik heb Rick niet onterfd), zorg dat je Robert Eenhoorn aan boord krijgt.

De pas 19-jarige Robert Eenhoorn scoort tijdens het gewonnen EK 1987 tegen Italië

Iemand die zo’n sliding maakt gaat door muren om succes te behalen! Waar ik ook op gewed zou hebben, is de after service van Gall en Gall, of liever gezegd het ontbreken daarvan. Nee, laat ik het zo zeggen, het tegemoetkomen van een goede klant, en dat ben ik! Wat wil het geval, sinds geruime tijd krijg je bij de slijterij een handvat aan een doos of zak van tape. Eerst was ik daar bang voor (logisch toch) en ondersteunde de doos of zak. Dat bleek niet nodig. Afijn, eerverleden week haalde ik in Hilversum een viertal flessen heilig water en, u begrijpt het, de tape begaf het. Het was al ongelooflijk dat slechts één fles bezweek, de in aanbieding zijnde fles Smirnoff. Terwijl de doos langzaam bezwangerd raakte van de wodka, die daarna wegsijpelde op straat, en mensen een soort van lacherig me aankeken, maakte ik na de meeste scherven verwijderd te hebben bij de auto een foto:

Uiteraard besloot ik Gall en Gall te informeren; niet te sommeren:

Gisteren heb ik bij Gall en Gall Kerkelanden, Hilversum, een viertal flessen gekocht.

Keurig in doos, draagtape aangebracht.

Draagtape begeeft het, zie bijgaande foto.

Gelukkig brak alleen de fles waar we het minst van drinken: Smirnoff wodka.

 

Dit is nog niet eerder gebeurd, maar wellicht verdient het aanbeveling om de klanten te waarschuwen toch maar de doos te ondersteunen?

Zie maar wat u ermee doet.

 

Na wat heen en weer gepingpong kreeg ik 10 dagen later het volgende antwoord:

Beste Peter, Ontzettend vervelend dat dit is gebeurd, excuus hiervoor. Ik ga dit zeker intern doorgeven zodat mijn collega’s dit onder de aandacht kunnen houden. Mocht je verder nog vragen of feedback hebben dan is dit altijd welkom. Bedankt voor de melding en fijne dag! Met vriendelijke groet, Thierry Liems Medewerker Gall & Gall klantenservice

Die weddenschap zou ik ook dus gewonnen hebben. Helaas deelt Gall en Gall mijn overtuiging niet dat je een goede klant wenst te behouden middels een kleine tegemoetkoming, zonder druk daartoe. Astrid kon het niet geloven, servicegevoelig als zij is. Het is nog goed dat wodka geen geur afgeeft! Wat deed het goed dat, na wat oproepen daartoe, onze oudste zoon Bo-Peter zijn sponsordoel voor de marathon van New York bereikt heeft. Iedereen die ik niet persoonlijk bedankt heb, bij deze, ik weet wie jullie zijn!

Nu nog 4 uur lang gemiddeld 10 kilometer lopen, dan komt het allemaal goed!

Over wedden gesproken, wedden dat a.s. woensdag aflevering 29 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ weer digitaal genuttigd kan worden!

Omdat we nog maar één keer kunnen scoren: vanavond tijdens Sparta-RKC, voor zo’n 10.000 toeschouwers, komt deze oproep op een halve pagina in het Sparta programmablad:

De petitie dient om het Ministerie van Justitie en Veiligheid, bekend van Minister ‘Thailand’ Grapperhaus, te bewegen om Jaitsen Singh na 35 jaar gevangenschap naar Nederland terug te brengen. Niet iedereen kan erbij zijn op ons Kasteel, dus…… Klik_HIER_en_teken_de_petitie  Laten we proberen Singh uit zijn wrede omstandigheden te halen, om hem zo nog wat gelukkige jaren in Nederland te bezorgen! Inzake niet gerelateerd voetbalnieuws vraag ik me af welke zangpartijen PEC Zwolle trainer John Stegeman over zich heen gaat krijgen na zijn dronkenmansrit. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat Ria Valk een nieuwe versie van deze carnavalskraker uit gaat brengen:   Dronken-geweest    Je moet er wel op klikken! John is in ieder geval gewaarschuwd, en kan zijn borst natmaken! Over drinken gesproken, eens in de zoveel maanden bezoek ik de besloten bijeenkomst in de privé pub van zoon Rick:

Inderdaad, de Beinse Zot. Met een tiental buren/vrienden schalt de jukebox de hele avond, waarbij de muziek uitgekozen is door degene die de catering verzorgt. Mag ook wel, want er gaat heel wat doorheen. Rick zorgt dat alle 45 toerenplaatjes, inclusief labels, keurig geordend in de jukebox staan. Het meelallen gaat door tot ruim na middernacht, moppen en anekdotes schieten heen en weer over de stamtafel, en kameraadschap viert hoogtij. Dat er ook stevig gejend wordt, mag geen naam hebben. Prachtig, tot het moment dat de morgen aanbreekt en er nog een Luim vervaardigd dient te worden. Uiteraard kan ik mijn trouwe lezers niet tekort doen, dus geen gezeur, zeurtjes zijn er al in overvloed! Vanavond de kraker Sparta-RKC dus. Bij winst vergroot Sparta de marge op de rode lantaarndrager tot 10 punten, en dat is niet misselijk. Maar, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat in het rechterrijtje alles mogelijk is en dat de top van de linkerkant schier onmogelijk te verslaan is. Een kwestie van (kies het bijbehorende ABBA liedje), maar hier een hint: €€€€€€. Zondag breng ik Astrid naar Eindhoven vanwaar ze een Ryanair vlucht neemt naar Thessaloniki om daar met onze jongste spruit een aantal dagen door te brengen. Ivar komt maandag binnenvliegen uit Turkije, waar hij met de opa van een studentenvriend en nog wat makkers een eilandentrip per boot heeft gemaakt. Het joch lijdt wat af! Tinley en ik gaan er het beste van maken.

“Oh wat heerlijk om een paar dagen met die zwakke schakel van een baasje door te brengen,” lacht ze bovenstaand. “Daar kan nog wel een extra stukje worst vanaf.” Inderdaad, ze kent me door en door! Maar één ding is zeker, ze mag graag met me naar een potje voetbal kijken, en dat noem ik pure winst!

En natuurlijk is-ie er a.s. woensdag weer, de 28^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Zegt het voort, zegt het voort!

11 september 2001: op een normale zonnige Californische morgen vertrek ik om 06.15 van huis om bij Ex’pression, ‘the best place in the world to work for’, mijn taken als CEO uit te oefenen. Nauwelijks op Highway 24 aanbeland onderbreekt mijn favoriete nieuwszender KCBS het reguliere nieuws om te melden dat in New York een tweede vliegtuig in een van de Twin Towers is geramd. Ademloos luister ik naar het verslag, waarna ik Astrid bel om haar te zeggen dat ze de TV moet aanzetten omdat er iets vreselijks aan de hand is in New York. Op de automatische piloot rij ik Berkeley in om een ‘short cut’ naar Emeryville te nemen. Tijdens mijn rit rolt de ene na de andere verschrikkelijke boodschap uit de luidsprekers van de geluidsinstallatie. Met tollend hoofd parkeer ik de auto en loop bij Ex’pression binnen. Omdat Ex’pression een 24/7 school is, dag en nacht aan de bak dus, is er nog een behoorlijk aantal studenten die half huilend, half elkaar troostend rond de TV in de kantine geschaard zijn. Iedereen heeft wel familieleden of vrienden in New York, dit is Amerika, land van de onbegrensde mogelijkheden. Terwijl de TV onheil blijft weergeven, proberen we de normale gang van zaken te hervatten. Dat valt niet mee. Onze personeelszaken dame, Andromeda geheten, weigert over de Bay Bridge te reizen, hoewel die nu net als de Golden Gate Bridge bewaakt wordt. Zo suddert de dag door en tegen zessen besluit ik de rit naar huis te maken. Terug op Highway 24 schieten de tranen in mijn ogen wanneer  vaderlandslievende Amerikanen, zoals onder weergegeven, solidariteit met hun land verklaren en medeleven met hun landgenoten in New York.

Zeer emotioneel om mee te maken, en dat deel ik ook met Astrid en de kinderen. Vanaf dat moment bewaar ik de krantenverslagen, zoals ik wel meer doe tijdens historische gebeurtenissen. Uiteraard pakken die uit:

Het ongeloof dat zoiets in eigen land kon gebeuren, valt door alle media niet in woorden te vangen. En dan natuurlijke de schuldigen. Welnu in de dagen na 9/11 wordt er één uiteraard uitgelicht:

Osama bin Laden staat op Amerika’s lijst van meest gezochte mensen: levend of dood! Een predikant in San Francisco zegt niet ten onrechte dat Amerika ‘never, ever’ ooit nog hetzelfde zal zijn. Moet ik wel kwijt dat ze het met Trump niet eenvoudiger hebben gemaakt, maar dit terzijde. De rest van de week werd gekenmerkt door routineus alles te doen wat gedaan dient te worden, maar 9/11 beheerste alles, van de zoektocht naar een nieuw personeelspersoon tot de 10^e afstudeerklas op vrijdag de 14^e, inclusief onze pokeravond

dezelfde vrijdag, waar vrij lusteloos met fiches gesmeten werd. De schrik was groot toen dinsdag bleek dat sterarchitect John Storyk gemist werd, die onderweg was naar Los Angeles, het eindpunt van een van de vluchten die eindigde in de Twin Towers. Woensdag kregen we het verheugende bericht dat zijn vlucht, de volgende naar Los Angeles, in alle chaos uitgeweken was naar New Orleans. Aangezien na die verschrikkelijke dinsdag al het luchtverkeer verboden werd, voor hem geen mogelijkheid om naar ons te reizen, maar ook communicatie bleek de eerste dagen moeizaam te verlopen. Kortom een week die nimmer uit het geheugen gewist zal worden, dat is zeker!

Let op, woensdag alweer de 27^e aflevering van ‘Uit de

Amerikaanse school geklapt’, waar dit eigenlijk beknopt ook al een voorbode van was.

Makkelijk zat te verklaren, Ajax op bezoek om het verschil in kwaliteit, ook vertaald in €€€, aan te geven. Maar we heersten toch mooi het eerste kwartier, zodanig dat Ziyech een bal van de lijn moest halen. Ha! Maar het mooiste deel was het gesprekje na afloop met mijn kleinzoon, die me vergezelde in plaats van broer Rob: “Opa, waarom klapt het publiek nu de wedstrijd is afgelopen, en worden de spelers toegezongen? Ze hebben toch verloren!” Opa: “Jochie dat is een gelukkie, die les wilde ik altijd kwijt, je bent in Rotterdam, dus bij verlies maar wel geleverde strijd, is er niemand die je iets verwijt”. A la Zuiderzeeballade (voor de ouderen onder ons). Welnu, die redenering viel helemaal in goede aarde. Respect, ook voor opa! Over ouderen gesproken (de balsem dus), maandag weer onder bezielende leiding van juffrouw Olinda een lekker begin gemaakt met de oefeningen van ons sportkluppie, oftewel De Gezelligste Sportclub, ook wel de Gympies genoemd volgens de voorkaft van een aan mij gepresenteerd fotoboekje:

Onder eindverantwoording van lid Dorothea, linksonder met gulle lach, boden ze me dit aan ter gelegenheid van het einde seizoenfeestje, tevens verjaardagbijeenkomst, 1 juli j.l. En hoe treffend werd mijn liefde voor Sparta na al mijn ontboezemingen (tot ze er gek van werden) op de laatste pagina weergegeven:

Er werd zelfs gecontroleerd of onder A5 in mijn jukebox wel het Spartalied is ondergebracht! Maar, men had natuurlijk in de gaten dat wat ik beloof om te organiseren, ook nog eens een keer waargemaakt dient te worden. Dat werd dan ook duidelijk vastgelegd!

Serieus bezig met een belangrijke taak, dat kan je wel aan Astrid overlaten. Terecht in het zonnetje gezet! Meerdere malen reeds verklaard: kluppies (Sparta en ‘De Gezelligste’) voor het leven! Over ‘voor het leven’ gesproken, dat kan je ook zeggen over de straf die Jaitsen Singh uitzit, daar heb ik vele Luimen aan gewijd, om maar van de vele misstanden niet te spreken. Ook privé bracht het zelfs malheur, maar dit terzijde. Nu heb ik twee weken geleden geschreven dat mijn rol uitgespeeld is, maar toch wil ik jullie aandacht vragen voor de petitie die momenteel door PrisonLaw gevoerd wordt om Singh terug naar Nederland te brengen. Klik hier op https://petities.nl/petitions/breng-de-74-jarige-singh-terug-naar-nederland?locale=nl en onderteken de petitie, niemand verdient dit lot, laat staan wanneer je onschuldig bent!

Overigens, wie heeft er naar Nederland Duitsland gekeken? Ik was echt heel benieuwd hoe onze twee miljoenenboys, te weten Frenkie de Jong en Matthijs de Ligt, het zouden doen. Met name de laatste, gezien de genadeloze kritieken op hem in Italië. Welnu, buurman Peter, die zijn voetbaluren dramatisch aan het opkrikken is, en ik gingen er eens echt voor zitten, maar konden van de eerste 45 minuten niet echt genieten. De tweede helft bracht ons de opwinding waar we zo naar verlangden, zeker op Duitse grond. Zelfs Astrid vond ons enthousiasme aanstekelijk. En Frenkie en Matthijs? Dat komt goed, neem dat maar van mij aan!

En, zoals altijd de herinnering om niet te vergeten dat a.s. woensdag alweer de 26^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ digitaal tot jullie komt. Er valt weer heel wat te beleven!

Vanavond geven Astrid en ik acte de présence bij een receptie ter gelegenheid van het 90-jarige bestaan van de lokale Vinkeveense voetbalclub.

Eén van de gebeurtenissen deze week die vele herinneringen met zich meebrengen. Allereerst omdat ik daar wijlen mijn schoonvader Toon Gruter leerde kennen, ver voordat ik kennis maakte met Astrid. Toon was dé concierge van Vinkeveen, maar ook dé grensrechter van Hertha. Immers, hij werd een legende door zijn perfectionering van het roemruchte ‘club in nood, vlag omhoog’. Daarnaast stond hij lijnrecht tegenover mij toen indertijd Hertha moest kiezen welk vlaggenschip van de vereniging prioriteit zou moeten krijgen: zondag 1 of zaterdag 1, dat een klasse hoger speelde. Ik hoor het ‘m nog zeggen: “gaat die hufter de zaterdagafdeling steunen”. Zondag won het, en ik ging met mijn onderneming zaterdag 1 sponsoren:

Naast mij rechts de legendarische voorzitter Harry van Genderen, aan mijn hand een zeer jeugdige zoon Eric

Wrok? Totaal niet, tot het laatste moment vrienden gebleven, wel kan ik me voorstellen dat hij veel verdriet gehad zou hebben nu de prioriteit van Hertha bij zaterdag 1 ligt. Tja, zaterdagavond wil de jeugd uitgaan, onthouding, zoals in mijn tijd (sprak opa), is er niet meer bij! Hertha, de club waar ik afbouwde en in 1980, in de altijd lastige uitwedstrijd tegen NITA 2, mijn knieschijf brak. Ook hier een uitlating van elftalleider Willem Spijker om in te lijsten. Terwijl ik met brokstukken zwervend in mijn rechterknie opkrabbelde, sprak hij de gedenkwaardige woorden “laten we het tot de rust aanzien, wellicht kan je nog door”. Niet dus. Uiteindelijk heeft ploeggenoot Cees Zaal me na de wedstrijd op z’n rug genomen en naar huis getransporteerd in zijn auto. Hertha, nog vele herinneringen, niet alleen van een meter bier of een broodje bal, maar ook van hechte kameraadschap. Hopelijk rijdt Astrid vanavond terug! Dan mijn oudste vriend en vriendin in dienstjaren, sinds dansles 1962/1963, Yvon en Martin Corsten, ouders van wereldberoemde DJ Ferry en getalenteerde Robbert. Een uitnodiging:

Dan is geen kattenpis; het kan dus wel! En niet alleen dansles, maar ook gezamenlijk cabaret, eetpartijtjes, en diepe vriendschap. Maar ook feesten met een thema:

Martin als Asterix en Yvon als Wilma (uit de Flintstones)

Vriendschap voor het leven! En dan hebben we donderdagavond nog:

Lubbers De Jong-grachtentocht. 

Aanvang donderdag 29 augustus om 17:00 uur bij Café ’t Smalle, Egelantiersgracht 12, 1015RL Amsterdam

Grote man Peter Keijzer van dit prachtige Tech PR bureau had een mooie verscheidenheid aan mensen uitgenodigd, o.a. de grondlegger Bert Lubbers, niet alleen briljant ICT journalist indertijd, maar ook de man die in 1988 mijn Luimenboek introduceerde, met tekeningen van de groten uit die periode van mijn broer Rob, die niet veel goeds met mij voor hadden.

En zo genoten Astrid en ik al rondvarend van menig anekdote en mooie mensen. En van het verzorgen van de inwendige mens had voornoemde heer Keijzer ook kaas gegeten. Vele schalen met lekkernijen werden door ons van ‘klandizie’ voorzien. Voor velen ook een quasi reünie om van te smullen. En nu willen twee van die oud journalisten met me mee naar een Sparta wedstrijd, hoe mooi is dat?! Gaat zondag niet lukken: UITVERKOCHT! Oude tijden herleven ook hier, nr. 3 tegen nr. 4 van de competitie, zij het dat Sparta nr. 3 is, en Ajax nr. 4! Nou ja, na zondag weten we meer over de nieuwe stand. Woensdag is het weer zover: aflevering 25 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. De spanning hangt in de lucht, ik kan er zelf niet van slapen! Fijn weekend.

Waarom wil Minister Grapperhaus van Justitie wel naar Thailand vliegen om te trachten de heer en mevrouw Van Laarhoven naar Nederland over te brengen, en wordt Singh schriftelijk afgeschreven? Toegegeven, bij Van Laarhoven zijn nog ernstiger fouten gemaakt dan bij Singh, maar streep dat weg tegen de 35 jaar dat Singh al vast zit, vul dat aan met de misstanden rondom zijn zaak + zijn leeftijd, en je denkt toch op z’n minst…..merkwaardig. Miljonair versus pauper? Iets stinkt er. Helaas, Jaitsen Singh, ik ben nu buiten spel gezet, en met mij Ivar en Astrid, en Kaj (in volgorde):

Zoals de Amerikanen zeggen: “God bless”. Nu het tijdstip van onze China trip dichter en dichter bijkomt, en we verzekerd zijn van goede huis- en Tinleyhoeders in de personen van broer Rob ( u weet wel, die van Sparta) en diens gade Mariette (ruim 45 jaar schoonzus), leek het ons goed om de expertise in te roepen van iemand die al de route Beijing – Sjanghai gemaakt heeft. Tante Wilma (van Astrids kant) lichtte ons vol passie in over alles wat ons maar enigszins interesseerde, van maaltijden (geen vissenogen alstublieft) tot kleding, van contant geld tot het in je bezit hebben van de handige National Geographic reisgids voor China, die ze me plechtig overhandigde:

En natuurlijk nog wat pilletjes tegen nare maag- en darmaandoeningen. Je weet maar nooit! Voor de zekerheid namen we daarna nog maar een chardonneetje en een chippie, je moet immers voorbereid zijn! Waar kan je nu echt blij van worden zonder over geld of luxe zaken te praten? In mijn geval van een afgestudeerde student (2000), die een mooie baan bij Netflix verworven heeft, en die ik aanschreef naar aanleiding van een Netflix verzoek van een goede relatie. Zelfde dag nog een enthousiast antwoord terug, waarin hij schreef: “Peter!!! Such a welcomed blast from the past”. Hoe kun je nog een beter compliment krijgen na 20 jaar! Maar dat niet alleen, hij stuurde ook nog een restaurantfoto mee na een show waar we in 1999 een stand hadden, en waarbij goede studenten aan mee mochten werken op onze kosten:

Helemaal achteraan mede-aanstichter Gary Platt, links van mij Sound Director Duke Zafferey, die net een balletje wasabi doorgeslikt had, en derde van links industrie geluidsveteraan Dave Bell.

Daar werd ik zomaar helemaal blij van! De week werd gisteren goed afgesloten met een toertje langs de HKU (Hogeschool voor de Kunsten Utrecht) en de Dutch Game Garden (DGG). DGG direkteur JP van Seventer retourneerde de dienst die Professor Dr. Güven Çatak mij eerder dit jaar bewees in Istanboel, onder regie van het Nederlandse consulaat aldaar. Digital Game Design en educatie, daar draaide het allemaal om. In ieder geval maakt de goede professor een ‘selfie’ voordat we bij de HKU naar binnen gingen.

V.l.n.r. moi, JP van Seventer en professor Güven Çatak

Met het oog op het weer sluit ik vroeg af. Één verzoek: smeer je goed in! Uiteraard ook komende woensdag weer een editie van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’: nummertje 24. Ben je de draad kwijt, even terug ‘bladeren’. Begrijp je het niet; stuur een e-mail. En nee, er kan niet vooruit gebladerd worden!

Heel eerlijk, wanneer ik Peter Koelewijn ‘Oh Marijke’ hoorde zingen, dacht ik altijd aan Prinses Marijke die van naam wijzigde in 1963. Ze koos voor haar tweede naam: Christina. Datzelfde jaar was ik verliefd op Marijke van Doorn, die ik met plezier op mijn Tomos (armeluis Puch) van pretplek naar pretplek vervoerde.

Hier, gekleed in Beatle jasje, gezeten op mijn beminde Tomos in de Van der Poelstraat, waar ik geboren ben. Voor niet Rotterdammers: een zijstraat van de 2^e Middellandstraat, oftewel de arme kant van de Heemraadssingel. Maar dit terzijde. Christina en ik groeiden zo’n beetje parallel op, zij met 3 zussen op Soestdijk, ik met 3 broers op de zolder van pand 5B. Ik heb altijd een beetje met haar te doen gehad, had niets met die grappen over haar. Vond haar een beetje zielig. Maar nu, bij haar heengaan, komt toch Marijke weer bovendrijven. De macht van muziek. Rust zacht Marijke Christina, misschien kom je nu echt tot rust.

Bloeddoping: Voordat we naar China gaan probeer ik mijn linkerknie, die in november uitgewisseld wordt, zodanig in vorm te krijgen dat ik gezellig met Astrid en de groep over de muur meewandelen kan. Mijn voorstel aan de chirurg: wat te denken van een cortisone injectie? Na zo’n injectie in Amerika kon ik weer bergen beklimmen, beren bevechten, etc. Nee dus. Kan infectie veroorzaken en dan opereer ik je niet, was zijn duidelijke antwoord. Maar wat te denken van een injectie met bloedplaatjes verrijkt plasma? Natuurlijk, dat is een schot waard. Woensdag gedaan. Eerst wordt het bloed uit je arm getrokken, vervolgens behandeld en daarna weer verrijkt in de knie gespoten. Afgezien van het gepiel met de ietwat lange naald tussen de gewrichten door; eitje! Nu nog bezien of het net zo goed werkt als bij die atletiekmensen. Zo ja, dan over 3 weken nog een injectie. Over infecties gesproken, nooit geweten dat er een wereld handenwasdag bestond. Daar werd ik afgelopen week mee geconfronteerd. Een onderzoek uit 2015 had namelijk uitgewezen dat Nederlanders degene zijn die het minst hun handen wassen na gebruik van het toilet. Zie het resultaat van het onderzoek op onderstaande kaart:

Je begrijpt dat mijn Amerikaanse vrienden het geweldig vinden om me erop te wijzen dat die ‘o zo’ propere Nederlanders in de praktijk door de mand vallen. Ze hebben de volgende oplossing gevonden voor restaurants e.d.:

Dat zal je leren om na het dichtritsen van je gulp de handen te wassen. Inderdaad dames, mannen zijn hier het meest schuldig aan! Vanavond weer voetbal? Inderdaad, vriend George (ADO seizoenkaarthouder) komt me full service ophalen en brengt me weer thuis. Hopelijk ook na een Sparta overwinning! Later dit seizoen uiteraard hetzelfde ritueel op het Kasteel. Gaat leuk worden met een lekkâh broodje wogst vooraf, of een balletjâh gehak. Ik hoop wel dat het een betere wedstrijd wordt dan die zouteloze partijtjes die ons door PSV en Feyenoord voorgeschoteld werden. En dan de uitsmijter: ook a.s. woensdag (alweer) aflevering 23 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ digitaal geserveerd.