Een van mijn twee favoriete Haagsche clubs is niet meer:
Einde verhaal voor Haagse honkbalclub AdoLakers
Het is einde verhaal voor de Haagse honkbalclub AdoLakers. Tijdens een algemene ledenvergadering werd maandagavond besloten de hoofdklasseclub op te heffen. Het besluit is nog niet definitief vanwege een te lage opkomst op de vergadering, maar de club zelf twijfelt er niet aan dat het Nederlandse honkbal een vereniging armer is. ‘AdoLakers is niet meer’, stond woensdag op de clubwebsite.
Na onze verhuizing, j.l. december, kreeg de door mij gekoesterde multi function ado honkbalknuppel een plek naast mijn nachtkastje. Ik maak me al sinds jaar en dag wijs dat ik daar ongewenste indringers mee het huis uitknuppel. De herinnering gaat natuurlijk terug naar 8 juli 1984 toen ik met die knuppel ons sponsorschap met ADO bezegelde.
Eigenwijs als ik ben, nam ik me voor om de traditionele eerste sponsorbal niet te gooien maar te slaan. Dat bracht natuurlijk het risico met zich mee dat in plaats van de bal een hele massa lucht geraakt zou worden. Helaas, voor degene die mij dat toewenste, want volgens een echte Hagenees sloeg ik een perfekte ‘len dref’. De bal rolde keurig strak langs de lijn het veld in.
Dat maakte me gelijktijdig de enige slagman met een slaggemiddelde van 1.000 tegen werpicoon Bart Volkerijk (okay, okay, hij gooide me een pannenkoek). NB: linksachter mij staat een ander honkbalicoon; Berry Eijgendaal. De familie Volkerijk heeft niet alleen een grote stempel gedrukt op ADO, maar ook op mijn honkbal carriere. Het sponsorschap van ADO was na het sponsorschap van het Zoetermeersche Birds mijn tweede stap in de honkbalwereld. De volgende stap was het voorzitterschap van de KNBSB, ingeleid door de man naar wie het ADO stadion werd vernoemd; Leen Volkerijk. Over iconen gesproken! Maar hoe moet dat nou met het stadion? En gaat Leen’s weduwe, de zo beminde Henny, nu niet meer de bestuurskamer en de officials van een glimlach voorzien die de aanwezigen van de spanningen van de wedstrijd ontlasten? Bij honkbal zijn ‘slag’ en ‘wijd’ soms hete aardappelen wanneer het om beslissingen van de umpire gaat. Maar diep triest is het wel. Zelfs Tinley leed mee:
De warme band met de familie Volkerijk blijft, maar al met al doet het me een beetje denken aan Wim Sonneveld’s ‘Het Dorp’:
Het Dorp – Wim Sonneveld (in HD) – Duration: 3:19.
Ansichtkaart herinneringen…. Oh ja, die andere Haagsche club heeft met voetbal te maaken; Graaf Willem II – VAC, waar het ontlopen van de degradatie in de vierde klasse elk jaar gevierd werd als een kampioenschap. Good times! Nu Bo-Peter in den vreemde, eh….Nederland, zit geen mooier moment dan hem te informeren dat een van zijn blogs binnen dagen de 500 ‘views’ had bereikt nadat ik het met de business gemeenschap op LinkedIn gedeeld had.
Dat doet een mens deugd! Gisteren een ongelofelijk berg regen over ons gehad (hoera!) nu enige kalmte voor het volgende regenfront. Dezelfde kalmte die wij hier hebben in afwachting van de delegaties geleid door Minister Ploumen en Burgemeester Aboutaleb. Twee drukke weken voor ons. Afsluitend met het bericht dat Astrid’s deels afgescheurde pees bij haar elleboog operatief gerepareerd gaat worden. Dat is goed. Wekenlang doet zij nu licht administratief werk bij AMR en dat is niets voor dat bezige vrouwmens. Sterker nog, zolang ze met die arm niet in het gips zit, of iets dergelijks, draaft dat maar door. Elke morgen/avond vraag ik hoe het gaat met mijn kleine……
Nemo had ook iets met het rechter armpje en is even ’cute’ als Astrid!