Month: May 2015

Het grappige hiervan is dat ik er op kwam toen ik de drie professionele Rotterdamsche voetbalclubs als voorbeeld hiervoor wilde gebruiken: Feyenoord niet Europa in, Excelsior niet gedegradeerd, en Sparta niet gepromoveerd. Maar omdat Sparta ons oerfans al genoeg verdriet bezorgd heeft de laatste jaren liet ik dat lopen, zij het dat de conclusie was dat Excelsior degene was die de positieve “niet” had. Vervolgens heb het onderwerp toegepast tijdens mijn lezing j.l. vrijdag in Santa Monica. Ik begon met een klein geheim, dat zo kort geduurd heeft dat het vermelden niet de moeite waard was. Net 15 geworden kreeg ik van een klasgenoot het aanbod om met zijn band, de FBI Stars, genoemd naar de hit van de Shadows, om met de band op toer te gaan in Duitsland, als zanger. Waarom? Omdat ik Cliff Richard zo leuk na kon doen, en ik –met de juiste kleding- het best goed zou doen ‘on stage’.

Die klasgenoot, twee jaar ouder dan ik vanwege het vele spijbelen met zijn band, lag niet goed bij m’n moeder, en haar antwoord op mijn verzoek was een duidelijk “nee, je maakt eerst de school af!” We mogen constateren dat hier sprake was van een duidelijke “niet”. De kwestie was meer of hier een groot rock and roll talent verloren was gegaan. Een tweede kans in entertainment kwam met de cabaretgroep ‘Les Comediens’ waarbij ik in het stuk ‘de mannenwinkel’ geretoerneerd werd als zijnde onbruikbaar:

Rechts naast mij oude strijdmakker Martin Corsten (vader van Ferry) waarmee ik diverse audities gedaan heb, o.a. bij de KRO, waar we na een afwijzing het op de terugweg naar Rotterdam alleen nog maar konden hebben over die Katholieke Rot Omroep. Wederom een “niet”, maar, heeft het ergens toe geleid? Dacht ‘t wel! Ons doorzettingsvermogen werd beproefd en we hebben geen mogelijkheid onbenut gelaten om het te doen slagen. Wat we vooral geleerd hebben is door te gaan onder moeilijke omstandigheden. Laat ik het zo zeggen, we hebben zeer succesvolle optredens afgelost met eh……. pijnlijke. Een mooi voorbeeld is een optreden in Schiedam voor een bejaardenhuis in een te grote zaal. Om het intiem te laten lijken hadden ze aan de zijkanten gordijnen neergehangen, en door de toneelgordijnen loerend zagen we een dunne rij bejaarden in het midden. Stiekempjes denk ik nu dat er zeker een aantal bij gezeten moet hebben met mijn huidige leeftijd! Vanaf het moment dat we opkwamen tot het moment dat we letterlijk en figuurlijk afgingen, kon er geen lachje af. Onze kleine gage hebben we na het optreden onmiddellijk omgezet in droge en liquide stoffen. Maar wel beter van geworden! Uiteindelijk ben ik in de muziekwereld weliswaar iets anders geworden dan Cliff II (Hans van Hemert, Lois Lane, Arcade) maar nog belangrijker, je bent niet meer uit het veld te slaan (ook een positieve “niet”) en je gaat door ondanks dat een bepaalde situatie niet te winnen lijkt. Kortom; het bouwt karakter! Volgende week op stap met de uitvinder van de waterboxx, Pieter Hoff.

www.groasis.com Het geheim van de waterboxx is dat het opgeslagen water, ook in de woestijn, niet verdampt. Wederom scoren wij een positieve “niet”. En dat gaan we ook aan de hoge heren in Sacramento vertellen. Dit is de oplossing voor de droogte in Californie! Afsluitend met de grootste positief uitgepakte “niet”, iets dat plaats vond 28 augustus 1987 en waarbij menigeen mompelde, wegens het grote leeftijdsverschil; “dat wordt het niet”.

Mooie zondagsluiting; toch?! Ge’niet’ nog maar even van de dag (avond)!

Zo kon het gebeuren dat we een makelaar om informatie vroegen betreffende een huis in de omgeving van Hilversum. Nadat hij vernam dat we pas in december een rondje langs de (huizen) velden zouden gaan maken, meldde hij dat het huis dan heus wel weg zou zijn. Zo a-commercieel! In plaats van te bedenken dat hij zich op zou kunnen stellen als onze makelaar, en tegen die tijd een aantal huizen op rij voor ons zou hebben ter bezichtiging, is hij dus door ons geschrapt van de lijst van potentieeltjes. Moeten we weer aan wennen, evenals onderstaande foto uit De Telegraaf van afgelopen week van de A27 bij Hilversum. Even een brrrrr moment!

di 19 mei 2015, 17:36

Snelweg kleurt wit door hagelbui

Maar, nogmaals, de vele hartverwarmende reakties uit Nederland voelen aan als een warme douche. In de vorige Luim kwam ook Hessel van Oorschot aan bod, Chief of Noise van The Tribe of Noise, die na een nachtelijk verblijf uitvond dat een van ‘zijn’ artiesten in de buurt was. Die werd prompt door hem uitgenodigd voor een tuinconcert, waarbij ook vriend, producer en studiobezitter Gary Platt aantrad. En voordat we het wisten stond daar een groepje bezitters van gouden en platina platen op ons grasveld:

V.l.n.r. Gary Platt (Bon Jovi, Chicago, etc.), uw straatmuzikant, Jeff Campbell die kort daarvoor een live optreden had bij TV persoonlijkheid en Emmy winnaar Jimmy Kimmel, die viraal zo’n 2,5 miljard hits scoort, en daarnaast de Chief of Noise zelf. Helaas ging het optreden niet door wegens het gegeven dat Kaj’s gitaar als eerste ter wereld onstembaar bleek! De avond werd derhalve doorgebracht met sterke verhalen uit de wereld van muziek en het laten vallen van namen van bekende mensen die we al dan niet gezamenlijk kenden. Buitengewoon inspirerend en spiritueel (u weet wel). Astrid, onze voedsel magier, wist zoals gewoonlijk weer een maaltijd uit de hoge hoed te toveren, waaronder een schotel Hollandsche Nieuwe die er met name bij Jeff ook inging als Wieger Ketellapper. Meer over Jeff hier: http://www.jeffcampbellmusic.com/videos/ Kaj op SFO International afgezet waar zijn Europese avontuur begint, beginnend bij oma in Vinkeveen ter gewenning en verwenning. Vanavond gaan de vier (half) broers stappen; wat een weelde! Afscheid genomen met een hapje en een snapje van de heerlijke Nederlandse familie Van de Burgt die ook terugkeren naar de Lage Landen, eveneens met gemengde gevoelens. En dan roetst zo’n week weer voorbij, waarbij je door een terloopse opmerking er achter komt dat je 25 jaar geleden bezig was met de voorbereiding van een mega boottrip naar het WK van 1990 in Italie, waarbij op de boot alle bekende scheidsrechters van dat moment optraden met het nummer “Een fluitje van een cent”. Herken je ze nog?

Lois Lane hoorde tijdens die trip dat ze in het voorprogramma van Prince zouden optreden en KNVB bondsvoorzitter Michael van Praag leerde op de Orient Express zijn aanstaande, nu ex, vrouw Karin de Ronde kennen. Alleen over die drie voorronde wedstrijden van het (falende) Nederlandse elftal, nee ik bedoel wat er aan boord zo al gebeurde, daar kan ik een boek over schrijven. Nu het 25-jarig spreekverbod voorbij is, wordt het daarvoor de hoogste tijd! Astrid vindt mij een te bewaarderig tiep, maar weet je waar ik precies vandaag 25 jaar geleden uithing, je gelooft het niet, bij de kapper! Het geld dat ik daarna uitgespaard heb over al die jaren, dat kunnen we mooi in Nederland aanwenden als aanbetaling voor onze aan te kopen woning! Maak er een mooi weekend van; redelijk weer, toch?!

Je alleen maar in films ziet! In ieder geval anders dan anders. Uiteraard werd mijn kado (zie onder) meer dan op prijs gesteld!

Silver hat baby! De moederdagkaart, die Bo-Peter vanuit Nederland geregeld had, bracht zelfs een traantje teweeg:

Maar het diner bij het Vietnamees/Franse restaurant Le Colonial werd het hoogtepunt:

Oh, was ik bijna vergeten te vertellen dat een mooi aantal entrepreneurs binnengevlogen was middels een door Handelsroute georganiseerde ‘To the Valley’ ontdekkingsreis. Tijdens de maaltijd zou ik een aantal zalvende woorden spreken, echter toen ik dat beloofde was ik vergeten dat het moederdag was! Dus, wie zit er gezellig naast mij? Inderdaad, mijn eigen duifje! Laten het nou ook nog leuke mensen zijn, en da’s mooi meegenomen. Een aantal bezoeken heb ik met hen meegemaakt, o.a. bij Singularity University – www.singularityu.org – "Singularity University, where the world’s brightest minds convene to attack the world’s toughest challenges." Ik bedoel maar! Woensdagavond bracht ik door bij DLA Piper waar PWC (sorry van al die afkortingen) een kwartaaloverzicht organiseerde van de Q1 investeringen in Silicon Valley.

Uber *gaap* had weer eens een miljard opgehaald, concurrent Lyft $530 miljoen en Pinterest $367 miljoen, waarbij ik de kleinere bedragen onder $300 miljoen maar achterwege laat. Hetzelfde plaatje als het afgelopen jaar, 50% of meer van al het opgehaalde geld in de V.S. komt uit Silicon Valley, waarbij San Francisco de hoofdrol speelt. Eigenlijk een hele leuk week dus met echt leuke Nederlandse, of in Nederland gevestigde entrepreneurs. Dat houdt me jong! Voorts mondjesmaat een klein aantal Amerikaanse vrienden verteld dat we echt volgend jaar zomer naar Nederland vertrekken. Tranen vloeien, evenals de drank, dat schijnt goed hand in hand te gaan. Vanmorgen vond ik een achtergebleven entrepreneur, Hessel van Oorschot van Tribe of Noise – www.tribeofnoise.com – in Ivar’s slaapkamer, moet wat met drank te maken hebben, en als je van muziek houdt, dan moet je die site maar snel gaan bekijken. Heb beloofd lekker te gaan ontbijten op z’n Amerikaans, dus two eggs, medium over, white toast, crispy bacon en hash browns. Alleen al bij het schrijven gaat m’n cholesterol gehalte omhoog. Aju, tot volgende week!

Wat hebben we afgelopen week genoten van de hartverwarmende reakties uit Nederland na de bekendmaking van onze terugkeer. Kippenvel. Hier wat minder, zeker ook bij de mensen wiens kinderen geboren zijn tijdens ons Amerikaanse avontuur, en waarvan sommigen –bij gebrek aan- ons opa en oma noemen (arme Astrid). Jazeker, het is, zoals ze hier zeggen, ‘bitter/sweet’, maar naarmate de week vorderde werden we gesterkt in in onze mening dat het de juiste beslissing was. Kleinzoon Felix was door het dolle heen toen hij het hoorde, maar van de week meldde hij dat er wel een minpuntje was; nu kon hij niet meer opscheppen over opa ‘cool’ in Amerika. Het kleine leed! Zoals elk jaar bij een beslissende wedstrijd hadden Ivar en ik ons rond de TV geschaard om 11 ‘s ochtends lokale tijd, waar we dankzij JanLul.com rechtstreeks Sparta tegen De Graafschap konden aanschouwen. Ons jaarlijkse potje masochisme stelde ons niet teleur, zeker niet toen deze stand op het scherm verscheen en we elkaar in de armen vlogen:

Maar ja, te vroeg, wisten we op hetzelfde moment. Jaar na jaar zagen we Sparta immers, al dan niet op het laatste moment, de eredivisie uit handen geven. En jawel, Pastoor maakte een wissel, Ketting geheten, om de verdediging te versterken en prompt scoorde De Graafschap met hun eigen wissel, Janssen geheten. Zo’n echte Hollandsche jongen die de Sparta verdediging voor schut zette. Uiteraard weigerde kampioen NEC z’n sportieve plicht te doen en dus gaat VVV-Venlo de nacompetitie in. Nou dient gezegd te worden dat Sparta daar weinig te zoeken heeft; wat een armoe! Sommige spelers zouden geld in moeten leveren om in dat prachtige Rood-Wit te mogen spelen. Passes die nergens heen gingen, verknoeide corners, om zeep geholpen kansen…..jakkes. Maar, volgend jaar bij onze terugkomst gaat Leo Beenhakker ons vol trots rondleiden op Het Kasteel waar de laatste resten Jupiler bier verruild worden voor Heineken eredivisie bier. Zeker weten! Zo niet, dan zal ik in Nederland als een zonderling worden nagewezen, en achter m’n rug wordt gefluisterd “hij heeft het enige kampioenschap van Sparta in 1959 meegemaakt”. Vooruit dan maar:

Stoere jongens, ferme knapen, met een ‘over m’n lijk’ mentaliteit! Morgen moederdag dus. ‘s Avonds een dineetje met een delegatie van jonge entrepreneurs in San Francisco (niet zeuren, Astrid gaat mee), aangevoerd door Handelsroute, die mijn ‘optreden’ als volgt aankondigde:
Voor deze missie werken we samen met Peter Laanen.

Deze markante persoonlijkheid heeft als medeoprichter en CEO van Ex’pression College, en later als International Trade Director van het Netherlands Business Support Office ongelofelijk veel kennis en contacten opgebouwd, welke buitengewoon waardevol zullen zijn bij de invulling van het programma voor de deelnemers.
Over verwachtingen gesproken! Nou ja, slechter dan het optreden van Sparta kan het niet worden. Wil je me ook nog aanhoren, dan dien je maandagmorgen vanaf een uur of half zeven ‘s ochtends op BNR af te stemmen, waar ik een oplossing aanreik voor de droogte in Californie. Inderdaad; Groasis. Kijk op www.groasis.com Maar ook het ‘waarom’ aangeef. Zo, nu gaan Astrid en ik ons weer met Funda bezig houden om te bekijken welke huizen die al meer dan 6+ maanden te koop staan, en die we aantrekkelijk vinden, ook in december nog te koop staan. Als oprechte Nederlanders willen we dan onze slag slaan! Dit lijkt me een passend slot:

Lynyrd Skynyrd – Home Is Where the Heart Is.wmv –

Nadat we ons huis december 2014 op typisch Amerikaanse wijze verkocht hadden (het was niet te koop) op basis van “make us an offer we can’t refuse”, hebben we een aantal maanden rondgedoold met de “wat nu?” boodschap in ons hoofd. Niet uitgesproken, maar wel latent aanwezig. Nadat we de laatste twee weken een aantal mooie, nieuw gebouwde, dure huizen bezichtigd hadden, met tuinen ter grootte van een postzegel en de slaapkamer van de buren bijna in jouw keuken (welkom in de $an Francisco Bay Area), kwam het hoge woord er uit; “waarom gaan we niet lekker terug naar het vaderland?”. Nou, daar schrokken we zelf ook even van; 16+ prachtige jaren in Californie doorgebracht en genoten van alles wat het te bieden heeft aan klimaat, natuur en niet te vergeten de wijnvallei, hoewel dat natuurlijk ook schoonheid der natuur is. Dit oude gezegde blijft echter van kracht: “je kan de Laanens uit Nederland halen, maar Nederland niet uit de Laanens”. Laten we wel wezen; welke gek in Nederland heeft dit bij z’n garageraam staan?

Wie rijdt er rond met een kentekenplaat die haar afkomst weergeeft?

Ik bedoel maar! Maar de jongens dan? Die waren resp. 6, 7 en 2 toen we februari 1999 met het gezin via Londen en Los Angeles (dat is een aparte Luim!) San Francisco aandeden, en zijn behoorlijk opgegroeid als Californische boys. Geen zorg, ten eerste spreken ze allemaal Nederlands, Bo-Peter studeert momenteel in Leiden, Kaj trekt na de zomer het huis uit, kan hij zich ook goed veroorloven nu hij een vaste baan als Paramedic heeft, en Ivar gaat ook onze stulp verlaten wanneer hij zomer 2016 het grote College verhaal aangaat. Dus zomer 2016 komen we er aan! Waar we gaan wonen weten we nog niet precies, maar Hilversum e.o. kan de borst nat maken. Met nog een kleine 15 maanden voor de boeg hebben we ruim tijd om alles te regelen wat er geregeld moet worden, en of dat nu de vraag is of de auto’s mee gaan, danwel wie mij op gaat volgen als Sinterklaas in San Francisco en Berkeley, het wordt geregeld. Gisteren goede vriend Fred van Buiten tijdens een van onze gastronomisch sterke lunchbijeenkomsten geinformeerd. En net als bij onze goede, oude vrienden in Nederland indertijd, zal deze band nimmer verbroken worden. Wel heeft Fred me vanaf nu elke vrijdag geclaimd tot zomer 2016 voor lunch; als voorschot op de toekomst. En gaan we dit missen als we in de striemende regen ergens oktober 2016 op de Bovendijk rondfietsen?

Daggut wel! Maar de warmte van familie en goede vrienden maakt alles goed! En dit bordje, zo toepasselijk door Astrid aangeschaft, gaat ook in Nederland onze voordeur opluisteren:

Eind goed, al goed. Toch?!