Catch 22 is een paradoxale situatie waarbij de regels elkaar tegenspreken, oftewel, je kunt er niet aan ontsnappen, Dat is nu precies waar Jaitsen Singh zich in bevindt.
Waar ik vorig week me nog in voorzichtige bewoordingen heb uitgelaten over het “waarom” van het niet toewijzen van de parool aanvraag (te weinig berouw), blijkt nu, zoals ik vermoedde, dat hij niet op vrijheid hoeft te rekenen zolang hij geen schuld bekent. Jaitsen kennende, zal hij dat niet doen. Keer op keer heeft hij me gemeld dat hij liever in een kist de gevangenis verlaat dan dat hij een bekentenis aflegt voor iets dat hij niet gedaan heeft. Ook met het oog op zijn zoon en de kleinkinderen. Ook daaruit weer blijkt de wreedheid van het Amerikaanse gevangeniswezen, waar de gevangene voor de bewaker een goed betaalde baan betekent. De Verenigde Staten is niet voor niets koploper in de wereld waar het om het aantal gevangenen per 100.000 inwoners gaat: 751. Alleen Rusland komt in de buurt met 627. Aanklagers en rechters die gekozen worden, zijn daar debet aan. Breek me de bek niet los, die lieden moeten kost wat kost scoren. Het enige dat soelaas kan bieden is aantonen dat Singh onschuldig is, iets waar PrisonLaw al mee begonnen is, maar ook dat kan nog jaren duren. Om wanhopig van te worden, doch niet om op te geven. Ik ben ervan overtuigd dat ook onze overheid hier steun aan zal verlenen. Volgende maand zal ik me bij het ministerie in Den Haag daarover laten informeren. Nu even iets dat mijn positieve blik op de mensheid in het algemeen versterkt. En heeft te maken met………….
Terugkerend naar Nederland met de KL606, was mijn oog gevallen op een Infinity ring, iets waar ik ‘mijn’ Astrid mee wilde verblijden. Vooral ook vanwege de symboliek: nimmer eindigende liefde (sentimentele zak die ik ben). Enfin, de goedlachse Purser Tunzi kwam met het kleinood aan, evenals de creditcardlezer. Welnu, geen van mijn debit- of creditcards wilde het eigenzinnige apparaat tot zich nemen. Contant kwam ik €20 tekort, waarna de welwillende purser monter meldde dat het ook op de website besteld kon worden. Uit mijn teleurgestelde antwoord dat ik niet met een bladzijde thuis wilde komen, merkte hij mijn teleurstelling op. “Okay, op basis van vertrouwen schiet ik dat twintigje wel voor”, opperde hij. Een toch al goede reis, met geweldig personeel en vliegburen, kleurde nu helemaal roze. Thuisgekomen als de sodemieter dat geld overgemaakt. Dat voelt nog eens goed aan. Ook de ring werd met alle symboliek erom heen in vreugde ontvangen. Toch nog een fijn einde tot…..ik weer aan het lot van Jaitsen Singh herinnerd werd. Hem vrijpleiten is het enige dat rest. Waarom niet eigenlijk? Nil Desperandum! PS: de voorlichtingsavond bij de Bergman Clinics was informatief, maar er werden geen doekjes om gewonden; nachtelijke pijn zal de eerste weken na de operatie (niet oog om oog, maar knie om knie) routine worden. M’n krukken zijn in ieder geval al aangemeten (mooie glimmende blauwe!).