Een jaar na de rechterknie moest de linker er ook aan geloven, en inderdaad goed weergegeven door Knudde voor wat betreft mijn voetbaltoekomst:
Mijn behandeling bij Bergman Clinics te Naarden was super, net als vorig jaar. In de opstelling van medisch team Laanen was dan ook geen enkele wijziging: never change a winning medical team. Na onze trip naar China, waar nog zo’n 100 kilometer aan de teller toegevoegd werd, is de linkerknie na de operatie opgenomen in de Knee Hall of Fame als ‘meest uitgewoonde knie’. Ofschoon ik stijf rechts ben, schoot ik er ook weleens links mee:
Wie deze foto genomen heeft verdient ook een onderscheiding. Mij links te ziens schieten is even zeldzaam als Van Hanegem met zijn rechter pantoffel. Doet me denken aan een oud liedje: “Jochie dat is een gelukkie, ik was dat prentje jaren kwijt……” Inzenders met de juiste titel van het origineel krijgen bovenstaande foto gesigneerd in hun brievenbus. En voor mensen die denken dat een knie nooit in een liedje voorkomt, heb ik een verrassing: troubadour Jaap Fischer! Op z’n Utregs: “Kijk want Luïgi het z’n knietji In ‘t verbànd. Ja, Luïgi het z’n knietji in ‘t Verband. En ook al zie je dat bedeen Daarom hindert ‘t geen een, Want Luïgi schiet fantastisch met z’n andere been” Waarom dwaal ik zo af? Eigenlijk wil ik iedereen bedanken die me net na de operatie en de afgelopen week met frisse teksten opgebeurd heeft. Uiteraard ook de buren die onze geliefde Tinley uitlaten. En Astrid natuurlijk, die alle pillen bijhoudt die ik in moet nemen ter voorkoming van infectie en pijnbestrijding. Als kers op de taart dient ze me ook (met plezier) 4 weken lang een injectie in mijn buik toe (plek zat) ter voorkoming van trombose. En dan moet ik 4 maal daags oefeningen doen die de spieren weer terugbrengen naar hun originele positie. Daar kan niet mee gesmokkeld worden omdat fysiotherapeute Monique dat nauwlettend opmeet. Gisteren 85 graden buiging van de knie, dat moet volgende week 90 zijn. Strekking van het been: kan beter. Pijn? Stel je niet aan. Zo, ook weer gehad. Als het goed is, ziet het er achter de pleister als volgt uit:
Mooi toch?! Met een beetje geluk kan ik over 4 weken weer autorijden, dus tot die tijd moet ik bezocht of gehaald worden. Bij dat laatste denk ik aan lunch (hint). Ik moet zeggen dat wederom gebleken is hoe creatief je om kunt gaan met het aantrekken van spullen ondanks dat één ledemaat niet echt medewerking verleent. Dat geldt voor sokken, je in bed manoeuvreren, maar vooral douchen, waarbij je het betreffend onderdeel ter bescherming omwikkelt met folie. Ik denk erover een cursusboek te schrijven, hoewel het moeilijk is om aantekeningen te maken wanneer je aan het worstelen bent met een broekspijp. Kan ook zijn dat ik puur onhandig ben. In ieder geval gaan we dapper door en a.s. woensdag komt aflevering 34 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ weer in de digitale brievenbus. Lekker met dat koude weer!