Kerstreces

De laatste zaterdag Luim van het jaar. Was toch weer een bewogen jaar, zeker muzikaal, als je het mij vraagt. We hebben sowieso een Stone (Charlie Watts) verloren, en recentelijk een Monkee (Michael Nesmith). Daarvoor o.a. Graeme Edge (Moody Blues), Alan Lancaster (Status Quo), Don Everly (Everly Brothers), Mary Wilson (Supremes), Hilton Valentine (The Animals) en Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers). Veel meer natuurlijk, maar met die bands of vocale groepen had ik wat. Ze raakten een snaar. Komt bij dat ze ook allemaal, ondanks hun rock and roll leefwijze, toch nog een respectabele leeftijd wisten te bereiken. Muziek vormt dus een sleutelrol bij het klimmen der jaren, daar hou ik me aan vast. Zeker wanneer een triviaal kort geding voor de deur staat. Mijn non fictie geschiedenis ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ heeft bij de voormalige HR Director niet een snaar geraakt, maar een zenuw. Haar privacy is aangetast, claimt ze. Van iemand die haar privacy ten toon heeft gespreid op het e-mail bestand van haar werkgever, ongelooflijk hoog van de toren geblazen. Echter, leg je geld op tafel, dan kan het allemaal. Qua financiering denk ik het aan te pakken door het eerste hoofdstuk, waar het allemaal begon, als NFT (voor uitleg zie https://en.wikipedia.org/wiki/Non-fungible_token ) te verkopen. Kan een vermogen waard worden voor degene die dit gokje waagt. Roept U maar, daar zit tenminste muziek in. Precies over een week vieren we kerst en Astrids verjaardag bij zoon Kaj en kersverse echtgenote Michelle in Sacramento.

Ook Bo-Peter en partner Tiphanie geven acte de présence. Eindelijk weer eens een ‘onder ons’ bijeenkomst in Californië. Tegelijkertijd zullen Ivar en Arielle bij ons intrekken, al dan niet vergezeld van wat vrienden en vriendinnen. De flessen zijn gemerkt, dat ze ‘t weten! Mooie tijd ook voor honden Tinley en Tinkerbell. Eigenlijk moet ik het hier bij laten, meer te openbaren muziek zat er deze week niet in, zij het dat enige fraaie lunchpartijtjes wel een mooie opmaat vormden voor onze trip naar San Francisco. Moet ik zeggen dat ruim tien uur met een mondkapje op me ook niet echt aanlokt. Echter, mag wel af wanneer je eet of drinkt. Mooi, ik weet wat mij te doen staat. Rest mij eenieder geweldige kerstdagen en een fabeltastisch oud en nieuw te wensen. En laat je niet gek maken door al die complotdenkers, gebruik je gezonde verstand. Slotadvies; blijf zingen onder de douche, dan leef je het langst.

Een kwartet in memoriams en de beste wensen

Kan dat wel samen? Jawel, het leven vraagt daar om! Muzikaal: allereerst Arie Ribbens, van wie het meest opmerkelijke was dat hij, ondanks zijn carnavalskrakers, niets met carnaval ophad. Evergreen uitspraak: ‘bij Hoevelaken linksaf’. John Miles, wiens grootste hit ‘Music’ was. Prachtig wanneer hij zingt: ‘music is my first love, and it’ll be my last’. Ze zullen beiden ‘boven’ met trompetgeschal onthaald worden. Te betreuren uit de borrelende en tomeloze wereld van de automatisering uit de 70’er en 80’er jaren, de wereld waar ik als mens in opgegroeid ben, en iedereen elkaar kende. Cees van den Herik (ADP) ontviel ons recent. Geestig was dat hij na m’n TV optreden bij RUR in 1987 in de Automatiseringgids me als volgt afschilderde, ik citeer: ‘ik word zo down van die clown’. Dit alles om zijn toenmalige zwager, John Kimmel, als een soort van grote broer te beschermen tegen mijn pennenvruchten. Mijn broer Rob schetste dat als volgt in mijn gebundelde Luimen (G.E.L.U.L.) uit 1988:

Al met al werd daar goedmoedig om gelachen, geen kinnesinne, en we gingen over tot de orde van de dag. Rust zacht Cees. Eén der opmerkelijke pioniers van de automatisering: Theo Mulder. Aanvankelijk een conculega in de wereld van Digital Equipment, later m’n (grotere) fusiepartner.

En ja, we hebben ook weleens tegenover elkaar gestaan vanwege de fusie (leek wel of deze foto daar een voorbode van was). Geen kwaad woord over deze vriendelijke, integere, intelligente man. Rust zacht Theo. Om nu maar met John Cleese te spreken; ‘and now for something completely different’. Inderdaad een cliché, maar het leven gaat wel door. Vandaar nu deze wenskaart voor de kerst en het om de hoek glurende jaar 2022. Ik heb me omringd met allemaal mij bekende jonge familiemensen om zo een soort jeugdelixer tot me te nemen en de gemiddelde leeftijd te drukken.

Laat ik ze toch maar even voorstellen: v.l.n.r. Bo-Peter, Tiphanie, Michelle, Kaj, Astrid, de oude baas, Arielle en Ivar.

Dat gunnen we iedereen en daar mag best wel op gedronken worden; ‘vive la vie!’. Woensdag verschijnt de afsluiter van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, details ‘hoe nu verder’ volgen zaterdag 18 december. Voor nu: geniet van het weekend, blijf voorzichtig en lééf (niet zoals Hazes jr.).

Oh die decembermaand!

Hoe je het ook wendt of keert, het blijft een maand die altijd herinneringen teweeg brengt middels aangereikte impulsen. Krijg ik via meerdere oud Ex’pression medewerkers het volgende bericht door:

Dat impliceert dat eigenaar SAE het Ex’pression merk overboord gooit, en daarnaast tevens ‘ons’ prachtige gebouw laat slopen. Volgens welingelichte bronnen worden er appartementen gebouwd. Uiteraard zette het verval zich reeds in toen SAE onze imposante ‘Wall of Fame’ rücksichtslos over liet schilderen. Barbaars! De muur, ondertekend door alle inkomende studenten en grootheden als Dave Grohl, Tori Amis, Bill Champlin, Tears for Fears, Woody Harrelson, Jack Johnson, Train, en natuurlijk Alan Parsons, even nadat we een naar hem vernoemde studio geopend hadden:

Stukje voor beetje werd de Ex’pression cultuur om zeep gebracht, en nu dus ook het gebouw. Het bracht me vreemd genoeg naar de Van der Poelstraat. Hoe dan?! Nou, daar ben ik geboren en heb zowel op nummer 5a als 5b gewoond. En natuurlijk niet al te ver van Sparta! Lang verhaal kort; hier bekroop me het gevoel, na vele jaren, om weer eens een keer nostalgisch de straat te bezoeken en me te vergapen aan de huizen waarin ik opgegroeid ben. Platgegooid dus en vervangen door nieuwbouw. Dat wierp me 58 jaar terug:

Vriend Aat de Boon, rechts naast me, in die goeie oude Van der Poelstraat, waar hij 25 dagen na mijn geboorte zich ook aankondigde. Helaas veel te vroeg overleden. M’n 5 ¼ inch floppy disk in mijn achterhoofd produceerde vervolgens een plaatje van het nieuwbouw hoofdkantoor van Multi Function Computers in Culemborg.

Betrokken in 1981 nadat we kantoren in Zoetermeer en Barneveld bijeen gevoegd hadden. Een goede twee jaar geleden, voor Covid dus, waren Astrid en ik onderweg naar Rob en Mariette, die in Culemborg zijn blijven hangen. In een nostalgisch moment, en omdat we er praktisch langsreden, sloegen we de Plantijnweg in waar we indertijd gevestigd waren. Nummer 22. Straat op en neer, maar dat nummer ontbrak. Om met Kapitein Haddock te spreken; “duizend bommen en granaten!”. Ons prachtige gebouw was een parkeerplaats geworden. En toen kwam Leo Blokhuis er nog bovenop na de Top 2000 quiz van Matthijs van Nieuwkerk. Blokhuis had een programma gemaakt rond het benefiet rock concert in Moskou (1989), waar wat Nederlanders bij betrokken waren, zoals producer Harry de Winter en Veejay Adam Curry. Kapitein Haddock kondigde zich weer aan. Daan, de zoon van Harry en Hanna de Winter (helaas uiteen), heeft bij Ex’pression gestudeerd en een tijdje bij ons ingewoond. Adam Curry en Micky Hoogendijk (helaas uiteen) hebben we in onze Amerikaanse periode regelmatig ontmoet, zowel in San Francisco als Austin, Texas.

SXSW show 2012 in Austin, man met bril is oud collega Gérard Brikkenaar-van Dijk (NBSO Houston)

Maar, daar is de kous nog niet mee af, want in Moskou trad ook Bon Jovi op. Anekdote: na hun optreden bij Ex’pression in de Meyer Sound Hall, lieten ze daar hun handtekeningen achter. Helaas, verwijderd door de schoonmaakploeg onder het motto ‘graffiti moet onmiddellijk verwijderd worden’. Nou ja, anders had SEA het wel overgeverfd. Klap op de vuurpijl, Astrid was de kraamverzorgende voor het kleinkind van opa Blokhuis. En dat alles in één week. Nu zou gesuggereerd kunnen worden waar ik heenga met al dat afbreken en uiteen gaan. Het heeft mooie verbindingen tot stad gebracht. Met de familie en nazaten van Aat de Boon hebben wij nog volop contact, zoals een mooie bijeenkomst dit jaar in Weert. Bij Ex’pression’s voormalige admission director Yee Ju Riddell en man Danny (ook ex Ex’pression) zijn we te gast in Californië tussen kerst en oud en nieuw. Volgende week een lunch met fantastische oud collega’s/vrienden van Multi Function (34 jaar na vertrek). Niets (nou ja bijna) is verbroken qua menselijk contact, al de rest is puur materieel (met hier en daar een traantje). En degene die me daar de laatste 34 (trouw) jaren ondersteund heeft, soms zelf leidend was, kan niet genoeg bedankt worden. Bloemen voor die vrouw!

Ook Astrid ziet natuurlijk uit naar ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ 138, a.s. woensdag!