Ik kan niet eens even zorgeloos Liverpool aandoen

Even ter herinnering; de laatste Luim sloot ik af met dermatoloog Dr. Tupker. De foto na de behandeling laat ik niet meer zien uit angst dat de boeren een (boeren) martelaar van me maken. Uiteraard, net als onze driekleur, op z’n kop. Uit m’n ooghoek zie ik al de eerste tractor met mest ons tuintje verpletteren. Bij de les blijven nu; Dr. Tupker meldde opgewekt dat ik pas over een jaar terug hoefde te komen. Operatie geslaagd. Na mijn geruststellende mededeling dat hij naald en draad volgens pro bono assistent Astrid naar behoren gehanteerd had, sloot hij tevreden het gesprek af. Dito tevreden verorberde ik m’n bammetje met hagelslag.

Blij dus. Wat ik eigenlijk zeggen wilde is dat ik niet even weg kan gaan of agressieve boeren en Amsterdamse mannelijke corpsbal hoeren (klasse, die toekomstige leiders) beheersen de media. En aangezien ik het over de Liverpool trip met zoon Rick wil hebben, ga ik daar onverdroten mee door! Goed, na ons tegoed te hebben gedaan aan broodjes HEMA worst, die ondanks de warmte zeer goed smaakten, begaven we ons onderweg naar Hoek van Holland, alwaar de door stakingen geplaagde P&O veerboot op ons wachtte. Uurtje in de rij voor paspoortperikelen, waarna Rick behendig zijn luxueuze Audi dek 7 opdraaide. Vervolgens in de lift naar ons dek, en daar werd de toon gezet. Aangezien de lift op elk dek stopte, kon je er echt op wachten. Rick: ‘papa blijf van die knoppen af’. Ik, op zeurderige oude mannentoon: ‘kwil naar Hull’. Verbaasde blikken, wij lacherig. De cabine met twee bunkbedden, douche en toilet was schoon, daar was alles mee gezegd, maar voldoet voor een paar uur. Op onderzoek uit. Irish bar gevonden. Top! ‘Two Guinness, please’. Helaas, dus toch maar Heineken genomen. Na het casino bekeken te hebben en de duty free shop, hunkerde Rick naar een saffie en begaven we ons naar dek 12, het zonnedek. Volle bak vanwege de zwoele avond, maar Rick is niet voor één gat te vangen. Hij bespeurde twee goed uitziende laat veertigers aan een tafel voor vier en speelde zijn troef uit: moi. Of ze ruimte aan hun tafel hadden voor zijn slecht ter been zijnde vader. Om met Aldi te spreken; ‘tuurlijk wel’. Enige mensen, en ze kwamen ook nog eens uit Rotterdam! Sterker nog, aanhangers van Excelsior. Hoe verzin je het dat Sparta, Feyenoord en Excelsior fans aan één tafel zitten?! Dannis en Merieke bleken te gekke mensen te zijn en in minder dan ’n uur voelden we ons als het ware verwant.

Het paar was op weg naar hun studerende dochter in Wales. Ze vertelden ook vol vuur over hun sociale activiteiten in Kralingen. Rick kon het niet laten om met een quasi serieus gezicht te melden hoe hij zijn behoeftige vader op sleeptouw nam. Na de eerste lachbui vertelde hij dat dit zijn cadeau was voor mijn verjaardag in 2021, helaas uitgesteld wegens Covid en stakingen. Maar nu is de Laanenploeg op volle kracht onderweg naar Liverpool met een tussenstop bij vrienden in Leeds. Het was goed dat de bar sloot om 00.00 omdat we op dat moment onsamenhangende teksten aan het uitwisselen waren van o.a. Jaap Fischer (‘Hij was in de wieg gelegd voor cipier’). Top avond, wat een begin van de vakantie. Ondersteund door Rick (onvrijwillig) stommelden we gezamenlijk naar onze ‘ruime’ cabine om daar als blokken in slaap te vallen, totdat we ruw om 06.00 gewekt werden met de mededeling dat het ontbijt geserveerd werd. STOP! Zo wordt deze Luim te lang, wordt woensdag vervolgd met ons verblijf in Leeds en mijn verschrikte reactie op een uitlating van onze gids/chauffeur in Liverpool.

Briljante Rolls Royce bereden door een man met een wereld aan Beatles informatie en een behoorlijke ‘dirty mind’. En ja, ik vergat m’n buik in te houden (de schrik en fish ‘n’ chips).