Een echte koffergrammofoon!

Die kreeg ik dus van mijn eveneens 35 jaar gehuwde evenknie. Zo’n koffergrammofoon die mijn iets oudere nicht Ton had, waar ze de godganse dag ‘Buona Sera’ van Louis Prima op speelde. Veel meer 45 toerenplaten had ze dan ook niet. En wij jonkies zaten er bewonderend omheen. Die staat nu te pronken in de huiskamer annex TV ‘room’. En je begrijpt dat ‘Grease’ de eerste LP was die gedraaid werd na het overlijden van Olivia Newton-John.

Het is niet het beste geluid, maar illustratief voor de tijd van ‘toen’. En Olivia klinkt zelfs nog goed als je haar met een spijker speelt (i.p.v. een diamant naald). Wat een verlies. Dat brengt me terug naar dinsdagavond toen ik met de even uit Curaçao overgewipte buurman Peter Kamp naar het programma ‘1 Kilo’ van Kasper van der Laan keek. Hoewel hij er volgens mij niet al teveel aan vond, beet hij zich er dapper doorheen. Het leuke was dat Kasper als een rode draad een stukje ‘Grease’ door zijn conference had lopen. Toen viel het oog van Peter op een LP die vooraan het stapeltje stond:

‘Ja, die herinner ik me zeer goed,’ sprak hij vol kennis. Kijk, dat vond ik echt leuk. Tot hij opmerkte dat die van zijn ouders was. Ach ja, toen was hij pas 13 en mocht nog niet naar liedjes luisteren als de letter “K”:

De letter “K” die staat voor kroeg
De letter “K” die staat voor kerk
De letter “K” die staat voor kut en kapitaal
Het zijn in feite zware drugs want ze verslaven nogal sterk
Ze zijn lichamelijk of geestelijk fataal

Toch bekeek ik Peter enigszins argwanend, had hij het leeftijdsverschil subtiel (nou ja) even aan willen tonen? Snel door met de week, een week vol met lunches. Maar hoe leuk. Donderdag het trio waar ik bij Multi Function Computers heb samengewerkt, meer dan 35 jaar geleden. Hoewel ik de oudste ben, toch meer in mijn leeftijdsklasse. We doen dit zo’n 4 keer per jaar, en overal waar minstens een goede bal gehakt geserveerd wordt. Nu dus bij ’t Bruggetje, met een glimlach naar eigenares en buurvrouw Yvonne van der Monde. We waren weer eens een keer zo druk in gesprek dat ik vergat een foto te laten maken. Fijne bal, dat wel. Freek, Ton en Rob (volgorde van betalen), bedankt. Voor de goede orde hierbij Freek Duveen, voormalig PZ icoon, die de (bal) financiering verzorgde:

Gisteren ook een hele fijne bij De Drie Gekroonde Laarsjes in Loenen aan de Vecht. In 2011 heb ik naar eer en geweten een jonge man geholpen met een job in Chicago. Het liep door nare privé omstandigheden niet als gewenst, maar hij heeft er wel z’n echtgenote aan overgehouden en drie mooie kinderen. Welnu, deze man, Remco Rutte geheten, leest in de Luim over mijn dermatoloog sores, inclusief uitbundige bepleistering en besluit me op te monteren, ‘for old times sake’, en ziet er ook geen been in om Amsterdam voor Loenen in te ruilen. Weer zo’n geweldige lunch waar we maar liefst ruim 10 jaar overbrugd hebben. Mooie carrière, ook!

Zoals ik hem reeds mededeelde; ‘mooi dat je aan deze oude soldaat denkt (they just fade away)’. Wordt herhaald, binnen afzienbare tijd. Helaas kan niet alles in de Luim, ondanks dat deze bijeenkomst (waar ik dus niets over kan vertellen) zeer bijzonder en prettig was. Sorry! Inspiratie voor de Luim kreeg ik van deze twee dames:

Logisch toch!