Month: April 2024

Je komt er niet onderuit, hoe meer de jaren vorderen worden er, al dan niet gewenst, herinneringen geserveerd. Lees ik het volgende in ‘Quote’ over een Kasteel (niet van Sparta!):

Utrechts Landschap zet 85-jarige weduwe en haar familie uit kasteel

Na veertig jaar is de oude weduwe Wewer, zonder pardon, uit kasteel Moersbergen gezet. Eigenaar Het Utrechts Landschap weigerde om de erfpacht te verlengen.

Kasteel Moersbergen……mijn gedachten flitsen terug naar 1998 en het beeld vormt zich in mijn hoofd:

Hoe konden we toen weten dat daar de Ex’pression story een aanvang nam, en voor ons als gezin maar liefst een verblijf van 18 jaar in Californië. Nu, een aantal jaren en een kort geding later, heb ik de eerste 150 pagina’s van het boek ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ herzien, met nog een 200 pagina’s te gaan, en dan ben ik pas bij het indienen van mijn ontslag, december 2004. Het kleine jaar dat volgt mag best als dramatisch omschreven worden, met diepte- en hoogtepunten. Mijn bedoeling is altijd geweest om een non fictie verhaal te brengen waarbij alle elementen van ‘n startup een rol spelen. Denk daarbij aan implementatie van het businessplan, geld (pokon voor een startup), management, raad van toezicht, kundige medewerkers, plaats van vestiging, etc. Alsmede de invloed op het gezin, de omgang met een superrijke geldverschaffer en diens slippendragers, alsmede zeden en gewoonten in een ander land. Wat dat betreft kunnen zowel Astrid als ik bestempeld worden als ervaringsdeskundigen.

Emeryville, Kerstfeest 2003 @ Ex’pression College

Van een heel andere orde was de 79^e verjaardag van oude voetbalmakker Koen Bulsing, met wie ik na vele tientallen jaren herenigd werd, dankzij een stukje van Ivar in het Sparta fan magazine. In onze lunch hang out bij Van der Valk Vianen, waar de appelmoes met kers allang tot een ver vervlogen verleden behoort, mocht ik hem bij ons eerste glas chardonnay een foto aanbieden van het eerste elftal van Alexandria ’66 met de 27-jarige Koen Bulsing en de 26-jarige Peter Laanen. We schrijven 1972, en voetballegende Faas Wilkes was onze gastspeler.

Koen was zo aardig om thuis een selfie te maken van de redelijk geslaagde blow-up van een gedigitaliseerde krantenfoto. Met z’n tweeën wisten we zowaar nog de meeste spelers van hun naam te voorzien, en ook nog na al die jaren te genieten van twee kampioenschappen. Het werd een mooie middag, zonder al teveel te overdrijven, daar zijn we te oud voor (knipoog)! Het moet me van het hart dat ik jullie de komende twee weken in de steek moet laten, Californië heeft me nodig. Goede en gezellige zaken staan me daar te wachten, waar ik jullie over drie weken uitputtend over zal berichten. Uiteraard staat de ‘poolgame of the year’ met Fred van Buiten op het programma. Het wordt een beetje een partij als Heerenveen – PSV, ben ik bang. Hoewel mijn riskante manier van spelen wel hier en daar een ‘scratch’ teweeg zal brengen, dus een punt voor Fred, vrees ik het ergste voor hem. Nou ja, het is maar een spelletje, en Fred is een dierbare vriend! Belangrijke mededeling: aanstaande moeders die op het punt staan te bevallen, heb geen vrees, Astrid en Tinley zijn ook deze Koningsdag actief op hun post.

Fijne Koningsdag!

Stralend stond de jongeman in de deuropening, gereed om de snelheid van ons internet op eredivisie niveau aan te passen. “Oggiz,” mompelde ik, kijkend naar zijn naamplaatje. “Ja meneer,” antwoordde hij monter, “omdat Ajax niet van naam wil veranderen, doet de sponsor het maar.” Kwiek ging hij aan de slag en na het modem gereviseerd te hebben (of zoiets) vertelde hij me dat hij een jukebox alleen maar op films gezien had en of deze, mijn pronkstuk, de 1958 Seeburg, het nog deed. Nou en hoe. Vervolgens maakte hij een klein filmpje hoe het 45 toerenplaatje geselecteerd en afgedraaid werd. Natuurlijk selecteerde ik A5, de Sparta Marsch (Astrid was niet thuis). Terwijl hij z’n rapport schreef, bleven zijn ogen bewonderend hangen op de vele memorabilia op de ‘wal of fame’, vragend wie al die mensen waren, duidelijk van voor zijn tijd. Toen vroeg hij wie die boy band was die pontificaal naast de gouden plaat van Lutricia McNeal hangt,

Ik proestte het uit, waarop hij me enigszins gekwetst aankeek. “Dat zijn m’n vijf zonen,” kon ik er nog net uitbrengen. “Dan bent u een rijk mens,” antwoordde hij met een glimlach. Je begrijpt het, het was een Nederlander met een immigratie achtergrond. Heerlijk mens, mag terugkomen om nogmaals de jukebox te bewonderen. Het leven raast door, komende maand zijn we alweer acht jaar terug in Nederland en volgende week kan ik terugdenken aan die heugelijke dag in April dat Multi Function Computers (MFC) 38 jaar geleden z’n eerste beursnotering kreeg.

Dat trotse gevoel toen de eerste notering bekend werd, was niet meer van mijn gezicht te schrapen! M’n jonge kompaan Ming (NxtGen+, Digilingo, Digitech) vond deze foto kwaliteit en vreugde uitstralen die het waard is om een ereplaatsje te krijgen in ons nieuwe kantoor in Utrecht. Astrid maakte deze foto, bekeek de wat kale ruimte, en sleepte me mee naar IKEA. Daar was ik een tijdje niet geweest, en nu weet ik weer waarom. Enfin, alle spullen uitgezocht om het kantoor warmer en gezelliger te maken, waarna we recht hadden op een tap ijsje. Ook die moet je zelf vervaardigen. Leuk toch?! Ook onze jongens zijn weer ‘on the move’. Kaj en Michelle hebben afscheid van Bo-Peter genomen in Cambodja:

Kaj en Michelle eerst naar Thailand en daarna beginnen ze de terugreis naar San Francisco, waar ik ze over ruim anderhalve week tref (lucky me). Bo-Peter is inmiddels in Tokyo aangekomen. Ivar meldde gisteren monter over twee weken voor een klus naar Medellin in Colombia te reizen. Duizelingwekkend, maar wel het mooie vooruitzicht dat Bo-Peter derde week mei huiswaarts keert. Z’n bedje staat al klaar. Zoals m’n Engelse vriend altijd zei; “In the end they all come home”. Over thuis gesproken; heeft Feyenoord niet altijd de mazzel dat bijna alle beker wedstrijden in de Kuip afgewikkeld worden, zo ook de finale! Je zou zo zeggen dat ze met 0-1 zouden moeten beginnen. Enig mededogen gaat uit naar Vitesse, na Sparta de oudste profclub van Nederland; ze kregen 18 strafpunten aan hun broek en hoewel degradatie onontkoombaar was, zeer pijnlijk om op -1 punt te eindigen:

18. Vites. -18** 30 4 5 21 -1 22-68

Hopelijk houden de fans zich koest bij een der laatste thuiswedstrijden van Vitesse, a.s. zondag tegen Fortuna Sittard. Oh ja, denkend aan Oggiz, verander de naam niet! Essetiv is geen pan!

Het heengaan van O.J. Simpson (76), afgelopen donderdag, bracht vele herinneringen teweeg. Niet alleen de jacht van de politie op O.J. in zijn Bronco, 17 juni 1994, op televisie gebracht als een unieke real-time soap, zij het dat de aanleiding zeer triest was, zo ook de criminele achtergrond van deze gevallen sport/film-held. ‘Grappig’ genoeg bekeek ik net op dat moment ‘De Laatste Luim’, die ik op verzoek van mede oprichter van Prophecy, en vriend, Ton Bunnik, geschreven had naar aanleiding van de officiële opening van deze (IT) onderneming, 7 december 1990. Astrid had nog een lege plek gevonden om het in z’n oude ‘glorie’ te herstellen. De inhoud ging over hoe de komende 25 jaren zich zouden ontwikkelen. Broer Rob was zo vriendelijk om wederom een passende tekening aan te brengen, waarin hij mij afschilderde als een ouwetje in 2015. Hij weigert een rectificatie aan te brengen!

Goed, het zij zo, trouwe lezers, jullie weten beter. Maar net als in de wereld van O.J., werd ik getroffen door de grootheden uit de wereld van automatisering die ons ontvallen zijn. Ik beperk me tot de twee met wie ik, hoe dan ook, een speciale band had, soms leidend tot een speciale gebeurtenis. Om met Theo Mulder te beginnen: hij was de grote man bij concullega Minihouse en de initiator van de fusie met ‘ons’ bedrijf Multi Function Computers in 1986, hetgeen Multihouse voortbracht.

Veel over geschreven, een wat ongelukkig huwelijk, maar nu komt het; in 1997 wordt Multihouse overgenomen (opgeslokt) door de zonderlinge Gerard Sanderink van……tromgeroffel…..Centric. Tien jaar later prijkt de naam als hoofdsponsor op het shirt van…..wederom tromgeroffel…..Sparta. Overigens waren ze daar al hoofdsponsor van de jeugdopleiding en co-sponsor van het eerste elftal.

Indirect dus toch nog op het Sparta shirt terecht gekomen, zou je kunnen zeggen. Echter, wat wij nooit gedaan zouden hebben is stoppen met het sponsorschap (2018), omdat Sparta degradeerde. Immers, bij ons staat op de keukendeur ‘in voor- en tegenspoed’. Vandaar dat Centric nu, eigenlijk Sanderink, zoveel tegenspoed heeft. Over Theo Mulder, die 20 november 2021 overleed, niets dan goeds. Met Eckart Wintzen had ik natuurlijk een hele langdurige relatie, sowieso uit de automatiseringstijd, vanaf 1977, tot het einde van mijn carrière bij Ex’pression College for Digital Arts in Emeryville (gefinancierd door Eckart) tot eind 2005. Daarna tot zijn onverwachte heengaan, 21 maart 2008. Bekend als/van: ‘managementgoeroe, groene geweten van Nederland, de man van de celfilosofie, boek Eckart’s notes’, en wat van dies meer zij. Met name in de laatste periode van zijn leven vochten we menig robbertje uit, hij als de grote geldgever, ik als de CEO ter plekke die lokale kennis ter tafel bracht. Ondanks dat, waren er momenten waar we enorm om konden lachen:

Heel eerlijk, bij een Amerikaanse geldgever zou ik er allang uitgeflikkerd zijn, Eckart kon goed tegen kritiek, zij het soms met mate, afhankelijk van het moment van de dag. 12 oktober 2007 nodigde hij me uit in zijn traditionele, redelijk unieke Berkeley woning om bij te praten. We spraken honderduit over van alles en nog wat er in ‘onze’ dertig jaar gepasseerd was. Als echte vrienden namen we dankzij deze sessie afscheid. Hij feliciteerde me met heel zijn hart toen ik als International Trade Director begon bij het Netherlands Business Support Office in San Mateo (Silicon Valley), november 2007. Een half jaar later was hij niet meer. Laat ik afsluiten met een nog levende, zij het omstreden ICT mens; Gerard Sanderink. Hij deed me denken aan de Johnny Cash song ‘A boy named Sue’. Waarom? Omdat ik hem, zeker ook na zijn huwelijk met cyber plagiaatschrijfster Rian van Rijbroek, een rare Piechum vond. Een echte Rotterdamse uitdrukking. Giller: zijn tweede naam is Plechelmus, dat verzin je niet!

Vrijdagmorgen, gisteren dus, striemende regen tegen de ruiten. Lekker weer om een boek te pakken, vergezeld van een neut. Mmmm…. 11.05, wel een beetje vroeg, zelfs voor mij. Daar komt Tinley aan, die mij verwonderd met grote vragende ogen aankijkt.

Weer of geen weer, ze wil eruit. Uitnodigend houd ik de deur open, maar daar trapt ze niet in, baasje moet wel mee, dus blijft ze op de deurmat staan. Geen ontkomen aan. In de gestaag vallende regen wandelen we naar de groenbak. Ideaal voor mij vanwege de korte afstand, ideaal voor Tinley omdat ze onbelemmerd kan snuffelen waar het haar behaagt. Met dit weer is het bij de groenbak niet gezellig, geen kip te bekennen en eigenlijk een beetje unheimisch. Misschien dat door het laatste het verhaal van door Rusland betaalde Nederlandse politici me te binnen schiet. Achter de kletsnatte groenbak zie ik Thierry naar voren komen zodra een Oostblokker zich ter plekke laat zien. “Wachtwoord”, sist Thierry. “????? ?? ??????????”,  stamelt de man, waarna hij Thierry haastig een enveloppe overhandigt. Thierry ritselt wat ongeduldig door de inhoud, knikt tevreden, en maakt zich uit de voeten. “Plotseling ontwaart de Oostblokker Tinley, die hem vrolijk kwispelend tegemoet komt. “??????????? ??????”, schreeuwt de man en kiest het hazenpad. Maar deze publicatie staat me ook nog helder voor de geest:

Waarschijnlijk niet ontvangen in Moskou (‘gedroned’ in Oekraïne). Een vlaag wind, gelardeerd met regendruppels, komt vol in m’n gezicht en ik vraag me af wat me overkomen is. Maar ja, dat vroeg ik me dinsdagavond ook af toen Sparta niet alleen voor de tweede keer won, maar ook voor de tweede keer vier maal scoorde. En zo voelde ik ook met de Groningers mee toen ze voor de zoveelste keer verneukt werden. Ditmaal door de Eerste Kamer. ‘Foutje bedankt’, dat wel. Maar dit alles verbleekt bij het incident dat Israël creëerde toen ze in Gaza zeven voedselbezorgers van diverse landen zonder pardon ombrachten. ‘Fout’, sprak een woordvoerder van het leger, ‘daar leren we van’. Om gek van te worden. Nou ja, dat zou ik ook zijn als ik Ajax zou heten. Zag ik van de week op TV Michael van Praag de gevallen, geschorste algemeen directeur Alex Kroes onder uit de zak geven, blijkt dat hijzelf ook vergeten is z’n aandeeltjes aan te melden. De pot verwijt de ketel……(kan die nog?). Kortom, het was een onrustige week voor niet Spartanen. Voordat ik het vergeet, we (Astrid) hebben een nieuwe sloep. Een familiesloep, zodat we meer van die bloedjes van familieleden mee kunnen nemen. En natuurlijk goede vrienden. Astrid heeft zich al aan een opwarmvaartje gewaagd:

Ik vond het zó leuk dat ze de boot ‘Petrus mijn Steenrots’ wilde noemen. Teveel eer, ik heb vriendelijk bedankt. Nu circuleert ‘Afternoon Delight’. We zullen het zien, het gaat vast een mooie zomer worden! Over mooie zomers gesproken; we kunnen vandaag volgens het KNMI een zonovergoten dag verwachten, waarbij de temperatuur de 20 graden zal overschrijden. Dus, alvorens je in je Speedo te hullen, wel lekker insmeren, vermijd de dermatoloog!

P.S.: mocht je ergens ‘???????’ zien, dan heeft de KGB ingegrepen!