Month: July 2024

Indertijd was dit de cartoon die alle spijkers op hun respectievelijke koppen kregen, met name de Boris Boef weergave! Naderhand heb ik nog in heel wat Luimen aandacht besteed aan deze veroordeelde crimineel, zodanig dat hij vier jaar geleden het veld moest ruimen voor Joe Biden. Nou, dat laatste gaat zelfs mij wat te ver! Maar goed, wanneer Joe afgelopen zondag niet de wijze beslissing had genomen om de toorts over te dragen aan Kamala Harris, dan was deze cartoon zeker en vast weer van toepassing geweest. Daarmee is de race natuurlijk nog niet gelopen, maar het ziet er wel naar uit dat de democratische partij als één man/vrouw/non-binair achter haar staat, met als kers op de taart de Obama’s. De ‘factcheckers’ kunnen zich schrap zetten want er gaan weer heel wat leugens gespuid worden vanuit Mar-a-Lago, Trumps onderkomen, ‘where lying is Olympic’! Wanneer hij zegt dat hij president wil zijn voor alle Amerikanen, dan geeft deze cartoon hem goed weer:

Over de Olympische Spelen gesproken, wat hebben Astrid en ik gisteren genoten van de opening. Wat een spektakel, wat een regie, wat een……,ja, wat niet? Ondanks de regen die met bakken uit de hemel viel, een prachtige show op de Seine. De enige ‘wat niet’ waren de twee Nederlandse heren die commentaar gaven. Sommige landen werden vergeten of daarvan moesten ze haastig nog wat informatie oplepelen. Dan wel deden ze het af met dat de delegatie bestond uit drie vrouwen en vier mannen. Van de gouden standbeelden van vooraanstaande vrouwen die uit de pilaren rezen, kwamen ze niet verder dan het vermelden van de sterfdatum (kon je zelf ook lezen) in plaats van hun betekenis. Het ‘hoogtepunt’ vond ik echter de vermelding (meerdere malen) dat de Nederlandse boot later te zien zou zijn vanwege het Franse alfabet. Of Pays-Bas daar wat mee te maken heeft! Het mocht de pret niet drukken. Gesteld kan worden dat deze megashow daadwerkelijk niet met de Franse slag geproduceerd was. Hulde! Astrid en ik hebben de eer gehad om in 1988 in Seoul de opening aldaar bij te mogen maken vanwege het gegeven dat het Nederlandse honkbalteam zich kwalificeerde als Europees kampioen. Ook toen waren we danig onder de indruk, maar Parijs was de overtreffende trap. Moet ik wel zeggen dat een blik op deze kroon uit Seoul, geschonken door de president van de Koreaanse Baseball Association, ons nog steeds warme herinneringen bezorgt.

Terug naar vandaag, veel Olympisch ‘geweld’ in het vooruitzicht, maar eerst even gebruik maken van deze zomerse dag; varen dus. Recht zo die gaat!

Waar te beginnen en waar te eindigen, dat was de vraag van deze week voor mij. Het begon allemaal met onverwachte gelukwensen op LinkedIn voor mijn 10-jarig jubileum. Wat? Juist ja, felicitaties zijn voor het 10-jarig bestaan van Laanen-theBrand, Laanen als merk dus. Hoe kwam dit tot stand? Welnu, plaatsvervangend Consul Generaal Ard van der Vorst, nu ambassadeur in Nieuw Zeeland, is daar verantwoordelijk voor. Na mijn vertrek (pensioen) bij het consulaat lubde hij me erbij om maandelijks een ontbijtsessie onder mijn naam te organiseren. ‘Want’, zo sprak hij profetisch, ‘jij bent je eigen ‘brand’.

En zo begon het; na het eerste geslaagde ontbijt was Laanen ‘The Brand’ geboren. Waar ter wereld ik ook kwam werd geroepen ‘The Brand is in the house’. Dat laatste heb ik wellicht wat aangedikt! Maar op zich was juni een feestmaand, Astrid en ik werden getrakteerd op een on-Nederlands afscheid, met als één der hoogtepunten een video boodschap van Directeur Generaal Ab van Ravestein, met wie ik in het begin van mijn carrière bij het NBSO best wel een goed robbertje gevochten had:

https://youtu.be/nVpSNqvKfIw

Terwijl de band achter ons een soundcheck deed, maakten wij ons gereed om de genodigden welkom te heten. De festiviteiten rolden door naar 3 juli, mijn verjaardag, en vervolgens naar 17 juli, de verjaardag van Bo-Peter. Inderdaad, ook 10 jaar geleden. En toen kwam de wereld even tot stilstand; MH17 werd boven Oekraïens grondgebied neergehaald. Ademloos hebben we de afgelopen week naar de 4-delige documentaire ‘De echo van MH17’ gekeken. Het intense verdriet van nabestaanden, 10 jaar later, golfde de huiskamer binnen. Of je het wilde of niet gingen je gedachten naar je eigen kinderen en naaste familieleden om de zwaarte ervan te ondergaan, te meten als het ware. Afschuwelijk en tegelijkertijd verhelderend. Het geeft weer een dimensie aan gelukkig (mogen) zijn en mee te leven met prestaties van vrienden en familieleden. Met name van iemand als mijn jongste broer Rob, jeugdige zeventiger. Gisteren rondde hij zijn 4-daagse in Nijmegen af en op mijn verzoek stuurde schoonzus Mariette deze foto:

Spartanen zullen hem herkennen als trouwe Kasteel bezoeker. Het zou me niet verbazen dat wanneer hij Bo-Peter vanmiddag bij ons thuis komt feliciteren, hij de ontbrekende 10 kilometer van gisteren inhaalt. Zo is mijn broer, principieel! Ik word al moe als ik eraan denk. Wat dat betreft ben ik net als een hond die achter een stok aanrent. Vroeger konden trainers me tot hardlopen bewegen door de bal vanaf de middenlijn naar de cornervlag te schieten, waarna ik er achteraan ging om een voorzet te geven. Het werkte, ik werd niet voor niets Zoef genoemd, ik bleek ook nog eens hard te kunnen lopen. Wederom leerde ik deze week hoe je moet omhelzen wat dicht bij je is, waar je veelal routineus mee omgaat. Deze zin heb ik een paar keer herschreven omdat ik de juiste toon niet kon vinden, maar ik ga ervan uit dat jullie begrijpen wat ik bedoel. Afsluitend; geniet van deze mooie zomerdag, we zijn bevoorrecht in onze situatie, ondanks Wilders.

Dus werden ‘we’ het EK uitgeknikkerd door ‘lucky’ Engelsen en een zwalkende Duitser met een fluit in z’n bakkes. Net als wij hadden de Engelsen over geluk niet te klagen met hun ‘last minute’ doelpunten, penalty overwinningen en het acteertalent van Harry Kane. Na de vederlichte aanraking van Dumfries ging hij neer als een zwaar gewonde Palestijn die net geraakt was door Israëlisch geschut, geleverd door Amerika met onderdelen uit Nederland. In tegenstelling tot de Palestijn schoof (sterk werkwoord) Kane een minuut of wat later zo fris als een hoentje de bal voorbij Verbruggen. Toen had de VAR onmiddellijk ‘SCHWALBE’ moeten krijsen om vervolgens Kane op een gele kaart te laten trakteren door Zwaaier, zoals die Duitse knakker met die fluit en al die gele kaarten best had kunnen heten. (Werkelijke naam Zwayer – red.). Eén van de vele analyses was dat het Nederlands elftal in de tweede helft veel beter presteerde. Opmerkelijk? Nee, want Depay speelde niet mee. Nadenkertje voor Koeman. Afijn, dit was eigenlijk niet het begin dat ik voor ogen had, ik wilde namelijk goede Engelse vrienden (sinds 1976) Sue en John Arnold gelukwensen met hun 60-jarige huwelijksjubileum. Maar ik kon het even niet na die wedstrijd. Wel hadden ze iets moois gekregen van het Royal koningspaar van het Verenigd Koninkrijk:

Verdiend! Wanneer je het als IT stel zo lang met elkaar uithoudt, zelfs de Brexit controverse overleeft (John voor, Sue tegen) dan verdien je eigenlijk een persoonlijke felicitatie op Buckingham Palace, hoewel ik wel vind dat ze met de overwinning van de Engelsen al ruim genoeg beloond werden. Maar ik dwaal af, om aan te geven hoe goed we bevriend met hen zijn, onderstaand hun beeltenis even voordat Astrid en ik in de echt verbonden werden:

We schrijven 28 augustus 1987. En nu iets heel anders; een bericht van Oscar uit Ghana, door Ivar ontvangen, vervulde ons met vreugde: “Thank you so much, my dear friend! I just received the funds and I’m over the moon! Your support means everything to me. Your kindness and generosity have filled my heart with joy and gratitude. I’m so lucky to have a friend like you in my life. Thank you again, from the bottom of my heart!” Het betekent alles voor hem, zoveel is zeker. Mede dankzij veel gulle Luim gevers kan Oscar over de zo fel begeerde computer beschikken.

Toen Ivar hem vroeg waarom hij op de foto zo sip keek, was zijn antwoord dat hij zo overmand was door emoties dat hij er eigenlijk van huilen moest! Van de hak op de tak, zo mag ik ook nu weer graag springen. Astrid had slim het ‘prachtige’ zomerweer gebruikt om onze (de hare) sloep uit het water te halen om deze van een nieuwe kap te voorzien. En dat niet alleen, ook de onderzijde werd gereinigd en van een nieuwe laklaag voorzien, hetgeen zij zelf voor haar rekening nam. Ik bedoel maar! Maar dat is niet alles, ook de nieuwe naam werd aangebracht:

Vrij vertaald: ultiem middaggenot, wat wil je nog meer?! Nu moet het alleen nog zomer worden. Met vooruitziende blik had ik op die ene 2024 zomerdag een foto genomen, met Astrid en Bo-Peter in de hoofdrol, van de toen nog naamloze sloep.

Genieten pur sang, maar wie weet krijgen we nog een mooie septembermaand (Indian Summer). Moet ik zeggen dat september voor ons al grotendeels geslaagd is nu Kaj vanaf 12 september een kleine twee weken Californië verruilt voor Loosdrecht. Alle boys zijn dan weer in één land! Ach, en wanneer wij klagen over het weer, dan gebeurt dat ook waar Kaj woont (Sacramento); wij over de regen en lage temperatuur, zij over het gebrek aan regen en de hoge temperatuur (40 of meer graden Celsius). Zoals Paul Simon zong; ‘one man’s ceiling is another man’s floor’. Met deze gedachte stuur ik jullie verder het weekend in.

Ik kan me niet herinneren dat er een jaar was dat ik zoveel warme en innig gemeende gelukwensen ontving als deze 3^e juli. Zelfs de gebruikelijke ‘ouwe lul’ boodschap ontbrak. Daarover gesproken…..menigeen wil weten hoe oud ik werkelijk ben. Waarom, vraag ik me af. Jaloezie kan het niet zijn. Ah, wacht, wellicht vanwege mijn jeugdige Astrid. Welnu, raden maar:

Hint; het is geen 45 toeren plaatje. Raad je het aantal toeren, dan zit je goed. Mooi, dat is ook weer uit de weg. Maar er gebeurde wel iets de afgelopen week wat de modernere mens ondergaat als ‘hoe dan’. Om het gecompliceerd te maken; de man van een vriendin van Astrid is een verwoed verzamelaar van hologrammen. Tijdens een bezoek aan een gespecialiseerde ‘shop’ in het zuiden des lands, valt zijn oog op het volgende:

Hij herkent mijn naam, maakt haastig een foto en informeert zijn vrouw, die op haar beurt Astrid informeert. Laat dit nou het hologram zijn dat ik in 1986 uit de handen van mijn collega’s ontving tijdens het 10-jarig bestaan van Multi Function Computers! Helaas heeft mijn exemplaar onze vele verhuizingen niet overleefd, waarvan ik overigens dacht dat dit het origineel was. Enfin, Astrid en ik hadden de gedachtenkronkel dat niemand geïnteresseerd zou kunnen zijn in een hologram waar ‘peter laanen’ op staat. Dus Astrid schrijft een melancholieke e-mail hoe wij ons exemplaar verloren hebben en hoe ik eraan gehecht was. Dit alles in de hoop een klein prijsje aangeboden te krijgen. Nou, niets was minder waar, ruim €1200 dient op tafel te komen voor dit prachtstuk! Aan de ene kant ben je vereerd dat je nog wat waard bent, aan de andere kant voel je dat er misbruik wordt gemaakt van de omstandigheden. We gaan er toch over nadenken. Overigens kreeg ik van Astrid een spiksplinternieuwe computer, waarop het een plezier is een Luim te vervaardigen. Mijn vingers dansen weer over het toetsenbord en de toetsen kraaien van plezier. Moet ik erbij vermelden dat de overgang van mijn oude computer naar de nieuwe naadloos was, dankzij Bo-Peter die tot mid juli nog bij ons verblijft. Mijn zonen kwamen met een prachtige Sonos speaker aanzetten; ‘pap, dat ouwe Alexa boxje kan echt niet meer’. Het volle geluid maakt me super happy! Over muziek en quizvragen gesproken; aan wie draag ik dit prachtnummer op?

Het heeft inderdaad iets met het EK te maken. En dan vanavond mensen, wat gaat het worden? Ik ga voor een zwaarbevochten 2-1 overwinning van ons Oranje. Mocht het niet zo zijn, dan steun ik daarna Turkije in de hoop dat iedereen zijn/haar hoofd koel houdt. Nieuws van het Ghana front: vol trots kunnen we melden dat het proces om Oscar z’n droomcomputer te bemachtigen, geslaagd is. Sterker, we kunnen zelfs nog een paar weken school voor hem kopen. Mede dankzij jullie; in één woord geweldig. Op Trump na kunnen we zelfs spreken van een ‘good news week’. Misschien moet ik in deze voor mezelf spreken, maar het moet me van het hart dat mensen die het zo goed hebben, merkten we tijdens onze cruise, het voor elkaar krijgen om met zure koppen imaginaire misstanden te verkondigen. Astrid en ik hebben besloten daar verre van te blijven, we tellen ouderwets onze zegeningen en voelen ons daar goed bij. Amen. Onderstaand echt geluk, ondanks slecht weer, op mijn verjaardag:

V.l.n.r. Bo-Peter, Jeremy (jeugdvriend Ivar, overgekomen uit Californië), PL, Ivar, Arielle en Astrid. ‘Toen was geluk weer heel gewoon’.