Category: Uncategorized

Maar wel even ‘Voorgevoel’ hieronder lezen!

Happy Labor Day Weekend.

Vorig jaar, zo rond eind oktober, vond ik dat we een Eurotrip moesten maken.
Met z’n tweetjes oude vrienden bezoeken.
Het kan het herfstgevoel geweest zijn, maar primair de behoefte om vrienden te bezoeken die we 6 tot 7 jaar niet gezien hadden.
Nog zo’n cycle en ze zouden in hun seventies zijn.
En twee oude tantes, beiden de 90 gepasseerd.
Sinds dat we in de States zijn, is een aantal ons ontvallen zonder dat we hen de laatste eer konden bewijzen.
En wat hebben wij een heerlijke tijd doorgebracht in Portugal, Engeland en Nederland.
Met die familieleden die we echt wilden bezoeken was de kwaliteit van het bijeen zijn hoog vanwege het geringe aantal deelnemers, en hetzelfde gold voor vrienden die we per se wilden zien.
Nadat we het overlijden van Anton Geesink verwerkt hadden -hij schreef voor ons een prachtige recommendatie voor onze groene kaart- berichtte de zoon van goede vrienden en oudburen uit Hilversum dat ma Ineke op 1 september overleden was.
Waaaaaaaaaaaaaaaat!
Nog geen 5 weken geleden zat zij voor ons, herstellende van kanker, vol goede moed toastjes met paling en heerlijke brie te beleggen.
Opgewekt babbelend over de kleinkinderen en zeer geinteresseerd in ons wel en wee.
Man Jaap, die TV presentatoren en personalities de kneepjes van het vak leert, meldde ons monter dat hij snackte naar de anedraline van het nieuwe seizoen.
Jaap is dus 83+ en loopt er nog bij als een jonge haan (overigens ook een cafe/restaurant in Hilversum voor would be celebrities).
Verdriet en vreugde (wat een rare mix) welde in me op zodra ik de e-mail las.
Wat fantastisch dat we nog een aantal uren intiem met elkaar hadden doorgebracht.
En dan is het goed staren vanf de 31 etage van het Consulaat over de San Francisco Bay.
De sluier mist waar de zon doorheen piekte gaf voortreffelijk mijn stemming weer.
Nee, ik ben geen romanschrijver, en dat aanzicht is typisch des San Francisco’s.
Maar goed, de boodschap is duidelijk; vergeet vooral niet om regelmatig jouw geliefden en vrienden te bezoeken, ondanks de dagelijkse ‘rat race’.

Happy Saturday!
De computer chaos heeft me behoorlijk parten gespeeld.
Nog steeds worden losse eindjes gevonden en aaneen geknoopt.
Maar vandaag doet dat er niet toe; 23 jaar in den echt verbonden.
Het meisje van de bloemenzaak, die mooie bloemen van een strik voorzag, kon alleen nog maar een verrast “wow” mompelen.
Zij hervond zichzelf met de klassieker; “you don’t see that often nowadays”.
En al kauwend wenste ze me “a wonderful anniversary”.
23 jaar voortgetrokken van Wilnis naar Loosdrecht (prachtige momenten beleefd, en Bo-Peter en Kaj hebben daar hun eerste levensjaren doorgebracht), vervolgens naar ons pittoreske huis in Hilversum (geweldige buren), waarna wij naar Dusseldorf verhuisden om platenbaas voor Arcade te spelen en waar Ivar het levenslicht zag. Eventjes Belgie aangedaan (Lommel, waar ik overigens maar 8 weken doorgebracht heb) om vervolgens februari 1999 de overstap naar de V.S. te maken waar wij nu reeds in ons 3e huis wonen in de stadjes Walnut Creek en Concord. Al met al een prachtig vervolgverhaal, met een geweldig ‘wife’, 3 mooie lokale kinderen en vreugde in NL, vooral als ik bij oudste zoon Rick en aanhang langsfladder. Hey, count your blessings, en da’s wat ik nu doe alvorens de machtige Blues Brothers (Ivar is de goalie) naar een geweldige overwinning coach. Nog geen plaatjes en zo, maar ‘these words paint a 1.000 pictures’!

Zondagavond 8 augustus, na een uitstekende KLM vlucht van Amsterdam naar San Francisco, overzag ik voorzichtig het ‘loon’ van 3 weken vakantie.

Thuis een aantal rekeningen die hoognodig (per check, dat wel) betaald moesten worden en 601 zakelijke e-mails die op een of andere manier van kommentaar voorzien dienden te worden.

Tevens een (fel begeerde) iPhone4 die niet in staat bleek om de SIM chip van mijn tragisch verdronken BlackBerry tot zich te nemen.

In de zoute wateren van Portugal vulde ik enige bidonnen voor mijn buddy, de country zanger JJJohns, omdat zijn voeten daar baat bij hebben.

Tot het moment dat een stevige onderstroom het zand onder mij uitzoog, was alles botertje tot de boom.

Genereus zwaaide ik JJ nog terug met de opmerking “laat mij maar”.

Nadat ik bijna opgekrabbeld was, sloeg een stevige golf mij nogmaals neer.

Dat was het moment dat ik besefte dat ik links droeg v.w.b. de BlackBerry en rechts qua portefeuille.

Dat is niet meer goed gekomen; mijn BlackBerry heeft na de droogbeurt nog enige dagen kwaadaardig gegromd alvorens definitief de geest te geven.

Mijn portefeuille leek wonderwel geen schade te hebben opgelopen, tot het moment dat ik maandag j.l. mijn onkostenoverzicht over de maand juli maakte.

Sommige onderliggende stukken (lees lunchbonnen) waren in onleesbare stukjes pulp veranderd.

Genoeg redenen om de maandag te gebruiken om orde op zaken te stellen.

Op het Consulaat hebben wij bij tijd en wijle (tussen keihard sappelen door) het genoegen om kennis te maken met vooraanstaande Nederlanders.

Dinsdag dus Hensley “Bam Bam” Meulens, voormalig speler van o.a. de New York Yankees, en nu hiting coach voor de San Francisco Giants.

Nou, je kan het aan ons overlaten om zo’n iemand uit te nodigen voor de lunch in een sportieve omgeving; Murphy’s Pub dus!

V.l.n.r. Natasha Chatlein (NOST), “Bam Bam”, uw scribent en ‘onze’ Consul Generaal Bart van Bolhuis, die ook wel van een sportieve omgeving houdt.

Woensdag kwam zoon Kaj na een uitputtende Eurotoer aan op SFO, en na opgehaald te zijn door broer Bo-Peter (hoera dat ze allemaal kunnen rijden), was de familie weer compleet.

Astrid haalde opgelucht adem en kookte voor 5, voor het eerst sinds een maand of twee.

Donderdag weer een hoogtepunt; het optreden van Freek de Jonge op het Consulaat Generaal.

Enigszins beschaamd moest ik hem mededelen dat ik zijn optreden niet bij kon wonen.

De reden? 12 U14 voetbalspelertjes die donderdagavond vol verwachting uitkeken naar hun eerste voetbaltraining onder leiding van Coach Laanen.

Ja, ik hoor enige lieden reeds mompelen “who the f… is Coach Laanen?”.

Onderstaand gelieve die ongelovigen het antwoord aan te treffen; de tegenstander is gewaarschuwd!

Goed, met Freek en diens talentvolle vrouw Hella nog alles goedgemaakt door hen een toer te geven bij een van mijn grootste (zakelijke) liefdes; Ex’pression College for Digital Arts in Emeryville (Home of Pixar).

En, omdat Astrid mij niet meer dan 1 foto per column toelaat, en wij het toch over voetbal hebben: geniet van Freek en Dick Advocaat.

1:42+Added to
queue

Freek de Jonge and Dick Advocaat

Parking directions

Ter afsluiting die vrijdag een herenigingslunch met grote HP vriend Fred van Buiten (nee, niets inzake CEO Mark Hurd besproken), en ‘s avonds een mini reunie met een aantal graduates van Ex’pression, met name ook hen die ons bij tijd en wijle een ingang bij Dreamworks bezorgen.

Kortom; een normale werkweek!

Tijdens mijn vakantie hou ik me zo’n beetje bezig met het doornemen van magazines als “Fortune”. Met name hun ‘in depth’ story inzake de val van een IBM ster boeide mij in hoge mate.

Nadat mijn spijsvertering weer enigszins op orde is, slaat het ontslag van Hewlett Packard CEO Mark Hurd als de bliksem in.

Aan hem besteedde ik 21 februari 2009 een groot deel van mijn blog, hetgeen ik hetgeen ik onderaan nogmaals weergeef voor hen die toen nog niet tot mijn trouwe lezersschare gerekend mochten worden.

Maar allereerst het verhaal dat vrijdag de ronde deed:

Mark Hurd Neglected to Follow H-P Code

By BEN WORTHEN And JOANN S. LUBLIN

Hewlett-Packard Co.’s standards of business conduct suggest that employees pose themselves a simple test to decide whether an action is appropriate: "Before I make a decision, I consider how it would look in a news story," the document states.

Mark Hurd, who was fired Friday as the computer giant’s chief executive, would appear to have failed that test.

Associated Press

H-P found that Mark Hurd’s inaccurate expense reports concealed his relationship with Jodie Fisher.

The H-P board asked for Mr. Hurd’s resignation in large part because of the conflict between his actions and the code of conduct, which he publicly championed in 2006 following a boardroom scandal, H-P said.

Directors’ trust began to weaken after the investigation began in late June, when a woman working in a contract role for H-P sent Mr. Hurd a letter alleging sexual harassment, people familiar with the matter said.

The woman identified herself Sunday as Jodie Fisher, an actress who appeared in several R-rated movies as well as in 2007 on the NBC reality show "Age of Love," which paired older women suitors with a younger man. In a statement released by her attorney, Gloria Allred, Ms. Fisher said she was "saddened" that Mr. Hurd lost his job. "That was never my intention." She said she and Mr. Hurd didn’t have a sexual relationship.

H-P said its board determined that Mr. Hurd didn’t violate H-P’s sexual harassment policy, but other irregularities were uncovered. The investigation found that Mr. Hurd submitted inaccurate expense reports that the company says concealed his relationship with Ms. Fisher, who assisted on H-P-sponsored events.

Het verhaal gaat over van alles en nog wat en dat de bedragen die hij valselijk indiende niet echt te ver over de schreef waren. Dat board wist dat de aandelen een afstraffing zouden krijgen bij dat bericht, en toch zetten zij door. Mijns inziens speelt daar wat meer dan wat ons medegedeeld werd.

En ja, de aandelen HP kregen een dreun van maar liefs 9,3%

Wat bezielt die mensen die ons, de gewone man, tot in de puntjes weten te informeren hoe we ons moeten gedragen. Ah, het zwakke vlees kent klaarblijkelijk geen rangen en standen.

Nou had ik toch zo leuk over onze fantastische vakantie willen schrijven!

Gekkenhuis

Saturday, February 21st, 2009

Het beeld is eenvoudig te schetsen; donderdag 19 februari 2009 loggen vele tienduizenden HP medewerkers in; een dagelijks ritueel.

Dat er gelijk een memo van CEO Mark Hurd als een ongewenste pop up op hun beeldscherm verschijnt is minder gebruikelijk.

Er gaat een rilling door hen heen, de laatste maal dat hij als zodanig op het beeldscherm verscheen, September vorig jaar, kondigde hij het afdrijven aan van maar liefst 24.700 collega’s.

Echter, dit keer lijkt het in eerste instantie om hem zelf te gaan, hij verkondigt dat hij zijn salaris met zo’n 20% verlaagt, toch al snel het ronde bedrag van $3 miljoen.

“What a guy,” mompelen de meeste HP’ers.

En het overige upper echelon ook zo’n 10 – 15% achteruit, “wow”.

De kicker is echter dat ze praktisch allemaal 5% moeten inleveren.

Maar; geen ontslagen!

De netto kwartaalwinst is teruggezakt naar het miezerige bedrag van $1.85 miljard, vandaar.

Meer mensen kunnen ze gelukkig niet missen, en de pijp kan blijven roken (ja, die pijp mag) van de resterende 95% van het salaris.

Een trend?

Nu we al weer in de derde week van memory lane zijn, en Nederland de komende week onze eindbestemming is, een sfeerplaatje uit 1986.

Het jaar dat Multi Function door roerige (plezierige) tijden ging, de gang naar de beurs maakte en tevens haar 10-jarig bestaan vierde.

Maar, ook het jaar dat Astrid en ik ‘steady’ gingen.

Kijk, lees en geniet (dat deden wij ook!).

Nu dus in Leeds, waar wij van een Digital Equipment (DEC) OEM, Systime dus, computers inkochten (1976) omdat we anders met levertijden van anderhalf jaar opgescheept werden; oftewel de dood van een jonge ondernemer.

Onderstaand een vintage column waar ik mijn goede vriend John Arnold, waar we nu zijn, quote (anoniem toen); een goudeerlijke kerel die we nooit uit het oog verloren zijn. Menigmaal zal er ‘cheers mate’ klinken als we er weer een achterover slaan,

 

2:25

 Connie Francis – VACATION

Oh what joy, for every girl and boy!

Astrid en ik gaan vandaag aan onze journey beginnen; een 3-landen trip over 3 weken uitgesmeerd.

On-Amerikaans lang. Heerlijk, en daar hebben we reeds een voorproefje op genomen!

Heren van het boevengilde; we hebben een huizenruil gedaan en onze oudste, meest gespierde zoon Bo-Peter, blijft gewoon thuis. Brand je vingers niet!

Eigenlijk is de hele vakantie een lange trip door memory lane.

Beginnend bij de man van de huizenruil, Ton van den Hoven.

Aangenomen in 1985 als stagier bij Multi Function Real-Time Computers, kwam ik hem een tiental jaren geleden tegen in….San Mateo.

Executive bij Stentor, een bedrijf dat zich specialiseerde in medische (roentgen) technologie. Stentor is inmiddels overgenomen door Philips Medical en Ton reist de hele wereld rond als Hot Shot voor Philips. In Concord wacht hem in ieder geval weer een eiland van rust.

Morgen komen we aan op Schiphol, blijven een nachtje bij schoonmoeders in Vinkeveen, alwaar de kleine heer Ivar Laanen reeds geruime tijd bivakkeert en z’n Nederlands ophaalt.

Maandag reizen we door naar Faro, om ons in de Algarve te vervoegen bij oude vrienden Jan en Marja. Hen hebben we zo’n 20 jaar geleden leren kennen als o.a. boekingskantoor voor Roberto Jacketti & The Scooters en later voor ‘ons’ Lois Lane.

Jan’s ambitie (als voormalige Nederlandse Barry Manilow) was om country music breed te verbreiden in Europa. Daartoe nam hij bij ons (Ex’pression) in Emeryville z’n eerste country CD op:

Z’n grootste wens ging echter in vervulling toen hij en Marja Vivenda Yucca kochten, een bed-and-breakfast met 3 avonden per week ‘Country By The Pool’ doet, waarbij Marja licht en geluid verzorgt.

Idyllisch gelegen in het hartje van de Algarve
Voor een ‘How-Dee Holiday’ onder de warme portugese zon

Daar gaan we dus tot vrijdag een aantal heerlijke dagen doorbrengen met ‘wat’ drankjes, en tevens worden er een behoorlijk aantal oude koeien (Rawhide) uit de sloot gehaald.

Mijn kopbal doelpunt (2 luimen geleden) bracht nog al wat reacties teweeg; “geluk”, “dat ben jij niet”…gelukkig bracht de omvang van de neus erkenning.

Daarom onderstaand nog eentje; zo ‘sla’ je de bal met je hoofd er in, zodat hij naar beneden gaat. Letten we op Van Persie?!

De week afgesloten met een voetbal coach bijeenkomst; heerlijk, het seizoen gaat weer beginnen. Uitbundig met iedereen de zilveren ‘Nigel’ kick doorgenomen. Een topper voor het komend U14 seizoen.

Volgende week meer over de journey.

Allereerst mijn gelukwensen aan het Nederlandse team voor het behalen van een eervolle tweede plaats.

Ja, ja, teleurstelling, enz. natuurlijk, maarre….zo sprankelend hebben ze nou ook weer niet gespeeld.

De overtredingen waren pijnlijk, en ja, hadden we goud in handen gekregen, dan ben ik hypocriet genoeg om dat door de vingers te zien.

Een aantal snelle bemerkingen:

Wat hebben Van Marwijk en Van Persie behalve de “Van” gemeen?

Persie neem ik aan slaat op het voormalige Perzie en Marwijk is waarschijnlijk een slaperig dorpje in de Betuwe.

Onderstaand bericht van 31 mei j.l. geeft waarschijnlijk aan waarom een onzichtbare Van Persie 7 wedstrijden in de basis mocht verschijnen.

Was Van Marwijk te “groot” om dit mankind uit de basis te laten?

“Je moet Sneijder wisselen”, snauwde hij Van Marwijk toe toen hij (terecht) uit het veld werd gehaald.

Was het motto daarna; “hij zal toch wel een (1) wedstrijd goed spelen”. Ook ik had onderstaande foto parmantig bij de TV geparkeerd met dezelfde gedachte. Eerst moest hij zijn ritme vinden, volgens de geleerden, en daarna zijn gemodder kwijtraken (neem ik aan).

Zelfs geen kopduel kon hij winnen, het was echt pijnlijk om hem te zien acteren vandaag.

Daarom vind ik hem, naast een zeikerdje, de ‘loser’ van dit WK.

En dan ‘ons’ Arjen; de enige keer dat hij echt mocht vallen, gaat-ie door en loopt ook nog tegen een gele kaart aan.

Grappig om te constateren dat hij intuitief (niet nadenken) goed weet te scoren en wanneer het om denken gaat, de weg kwijt raakt (zie ook zijn eerdere kans).

De Karate Kid mocht inderdaad blij zijn dat rood hem bespaard bleef.

Van Bommel: klasse om dit toernooi er slechts met 1 gele kaart vanaf te komen.

Stel je voor dat Boulahrouz vandaag had gespeeld!

Al met al heb ik een drietal fantastische weken achter de rug en wordt het zwarte gat reeds zichtbaar.

Niet meer automatisch de TV om resp. 04.30, 7.00 of 11.30 aanzetten.

Geen bier meer 09.30 ‘s ochtends om de overwinning op Brazilie te vieren.

Good times, good times….met dank aan Oranje.