Category: Uncategorized

‘Let me tell you how it will be,

There’s one for you, nineteen for me,

‘Cause I’m the Taxman’

De Beatles, en met name George Harrison, die deze tekst schreef, moesten klaarblijkelijk helemaal niets hebben van de belastinginner.

Grappig ook (zeker voor schietgrage Amerikanen) dat het een track was op de LP ‘Revolver’!

Pijnlijke week voor Obama qua (onbetaalde) belastingen, en waarschijnlijk heeft hij achter de gordijnen van het witte huis nog wel wat andere woorden geuit dan ‘I screwed up’. Dit nadat hij van de ene op de andere dag zijn visie op het aanblijven van Tom Daschle wijzigde.

Tom, de beoogde ‘Health Secretary’, was natuurlijk in de war en dacht dat hij zelf de Taxman was; zoals sommige mensen denken dat ze Sint Nicolaas zijn, en derhalve vrijgevig.

Even voor de goede orde;

a) Tom zag even over het hoofd dat hij belasting diende te betalen over de inkomsten van zijn consultancy aktiviteiten.

b) Tom dacht dat hij de auto en chauffeur van een weldoener (Sint Nicolaas?) niet aan hoefde te geven.

c) Tom had ook wat teveel aan liefdadigheidsbijdragen afgetrokken.

d) Tom betaalde in aller ijl $128.203 in belastingachterstand en $11.964 aan rente.

Gelukkig zag hij zelf zeer snel in dat dit Obama alleen maar schade kon berokkenen, en trok zijn nominatie in.

Nou waren we toch zo blij met Obama, maar dit is toch al de vierde keer dat hij in zo’n korte tijd een blauw oog oploopt, hetgeen ze hier overigens een black eye noemen.

We gaan weer een a.b.c’tje doen (d is er ook wel, maar kwam er mee weg):

a) De gouverneur van New Mexico, Bill Richardson, trok z’n nominatie als Obama’s keus voor ‘Commerce Secretary’ in vanwege onderzoek van hogerhand naar een staatscontract dat werd gegund aan zijn politieke sponsors.

b) Dan hadden we ook nog McKinsey executive Killefer, op wiens huis beslag was gelegd wegens achterstallige werkloosheidspremie voor een huishoudelijke kracht.  Ze zou als allereerste de rol van Chief Performance Officer bekleden in het witte huis.

c) Is voornoemde Tom Daschle, en eigenlijk komt daarna…..

d) Timothy Greithner; hij werd vorige week weliswaar toegelaten als ‘Treasury Secretary’ maar dit pas na een verhitte discussie over zijn te late betalen van $34.000 van achterstallige belastingen. Lees ik echt ‘treasury’ in zijn titel?

Gelukkig stelde Obama dat de regels voor iedereen gelden, en dat prominente mensen niet anders behandeld mogen worden dan Jan met de pet.

Maar wat te denken van de uitspraken van Senator John Kerry, die het onderspit dolf tegen Bush ruim vier jaar geleden:

“er is een totaal begrijpelijke, absoluut te accepteren en rationale uitleg voor wat er gebeurd is met Daschle”.

Sjees, nu begrijp ik waarom Kerry een takshond heeft en Bush president geworden is. Hoewel?!

   

Inmiddels ben ik weer behoorlijk aan mijn taks, en verlang naar zoiets als ‘moral tax’ van de Obama ploeg, die vanwege alle voorgaand beschreven perikelen inmiddels drie republikeinen in zijn ploeg heeft opgenomen.

Dat laatste is even onbegrijpelijk als de alliantie van de twee hoofdrolspelers in mijn te verschijnen boek; Eckart Wintzen in groen en duurzaam, en diens executeur Frank Monstrey in olie en gas. Vele lezers hebben aangegeven ook daar niets van te begrijpen.

Ben Steneker (naast JJ Johns de andere prominente NL ‘Cowboy’) over dit onderwerp:

“Er is olie, en er is gas, maar het is er niet meer zo als het er was; boren ze maar in je zand me Ameland, mooi Ameland. Wie er nu komt, die kent het niet……”. We schrijven 1963!

Nog even heet van de naald: vanaf april kan op mijn website (mededeling volgt) wekelijks genoten worden van een aantal pagina’s van mijn nieuwe boek “De Amerikaanse Droom – De Ex’pression Jaren”; GRATIS! 

Mijn bijdrage ter verlichting van de economische malaise.

Later in het jaar komt het boek uit, gelardeerd met de nodige snuisterijen en nimmer openbaar gemaakte hekelbare zaken. Baten uit de verkoop worden ter beschikking gesteld van de Sierra Club www.sierraclub.org

We can keep the lights on and grow our economy while reducing energy use and transitioning rapidly away from oil and coal, to solar, wind and other clean power.

Moge het weekend weer voor heel wat ontspanning zorgen inklusief balsem voor de geplaagde fiscale ziel.

V.S. Newsflash

 

Banen verloren gegaann in januari: 598.000

Werklosheidspercentage: 7.6%

Totaal aan banen verloren gegaan: 11.600.000

Invloed op de Dow Jones: 217 punten omhoog!

Dit laatste echter op het (gegronde) vermoeden dat overeenstemming werd bereikt over het stimuleringspakket ter hoogte van $780 miljard.

Na het compromis met de republikeinen, declameerde de Democratische Senator Ben Nelson van Nebraska het volgende:

“Het vet is er af, de spekjes zijn gebakken, en de heilige koeien zijn gemolken”.

1) Teddy Scholten, ‘Een beetje’, winnares Eurovisie songfestival 1959

2) Andre Hazes, ‘Een beetje verliefd’, #3 hitparade  herfst 1983

3) Cees van der Hoeven, ‘Een beetje zwanger’, #1 fraude NL 2006 –

Heel goed; #3 hoort inderdaad niet in dit rijtje thuis (met dank aan Jos Kuijer die dit te gekke programma nog gepresenteerd heeft), net zo min als je een beetje zwanger kan zijn, kan je een beetje schuldig zijn. Overigens hebben drie aandachtige beeldschermlezers vorige week Dustin Hoffman geraden; chardonnay wacht op U in Concord, California.

De Amerikaanse kranten stonden er bol van: “Ex-Ahold Chief Van der Hoeven fine slashed by court” was nog de mildste kop.

Men kon er niet over uit dat de CEO en CFO van zo’n grote onderneming, die de grootste fraude uit de Nederlandse geschiedenis scoorden, er zonder gevangenisstraf afkwamen.

Even kort; het schandaal van de kunstmatige meerwinst over drie jaar van 970 miljoen euros was er de direkte oorzaak van dat Ahold’s aandelen in een dag 63% kelderden, dat ze voor 8 miljoen euros met de openbare aanklager in NL een deal sloten, maar…….spits de oren, poets de bril op….trommelgeroffel; Amerikaanse investeerders kregen vergoedingen van maar liefst $1,1 miljard. Dat is dus even andere koek!

Zie je de scene na het oordeel voor je, thuis bij rechter Diederik Aben?

Knappend haardvuur, glaasje cognac, pinkje omhoog:

“Nou, Cees, voor dat boetetje van 30.000 Euri maken we nog wel een side lettertje, en jouw 240 uren taakstraf, Michiel, die mag je wel bij mijn oude moedertje in huize Avondrood doorbrengen”.

Nee, dan kunnen Eckart en ik daar tenminste een echte Cinderella story tegenover zetten.

Als jullie bij de les gebleven zijn, dan herinneren jullie zich nog wel de geschiedenis van Tyssen Bornemisza. Indien niet; terugbladeren!

Op dat moment was ik met mijn onderneming Multi Function in drukke onderhandeling inzake een kapitaalsinjektie.

Eckart haalde mij over om daar mee te wachten omdat de Tyssen deal een kwestie van maanden was.

Nadat hij me daartoe overhaalde middels een storting van maar liefst 500.000 gulden (1983!), marcheerden wij door op de ingeslagen weg.

Klaarblijkelijk viel dat niet zo goed bij een zijner commissarissen (zie onderstaande geestige brief van Eckart) die dat liever formeel op papier had. Nou ja, het Tyssen verhaal flopte en toen kwam mijn nieuwe aandeelhouder dus op de proppen met het verhaal dat we bij de heer Wintzen best een aardige korting op de lening konden bedingen.

Mijn ogen blikten kaarsrecht in de staalblauwe ogen van de heer E.D.J. van Roosmalen en fier mompelde ik “dat nooit”.

Dat had Edje nog niet eerder gehoord van iemand.

Na enige strijd (bloedneus, blauw oog, oor half afgescheurd) werd het ronde bedrag van 500.000 overgeboekt naar BSO, en Eckart en ik hadden een band voor het leven.

Mooi he (vochtige ogen mag).

Obama heeft inmiddels de grabbelaars van Wall Street (miljarden bonussen over 2008) ook de oren gewassen. Maar of het helpt?

Het schijnt dat inhaligheid eerder de norm is geworden dan de uitzondering.

In niet gerelateerd nieuws hebben de nog vastzittende heren van Enron, Ponzi $50 miljard goochelaar Maddoff, en de afgelopen week afgezette gouverneur van Illinois, Blagojevich, via hun advocaten verzocht om in Nederland berecht te worden. Tuingereedschap nemen ze voor eigen rekening.

Afsluitend (voordat jullie hoofdjes barsten); iedereen bedankt voor de ontvangen aanvullingen, onthullingen en korrekties.

Daarom bijgevoegd een liedje voor jullie om te spelen omdat je me weer een weekje moet missen.

jaa dat is peter

Maak er wat moois van dit weekend; en vergeet niet aan je medemens te denken!

Optimisme na de inhuldiging van Obama, hoewel de financiele markten zich daar weinig van aantrokken.

Het werkoosheidspercentage in ons zo geliefde Californie liep op tot maar liefst 9.3%!

Steve Jobs overweegt een levertransplantatie en nu zie je pas echt hoe een mens zijn stempel drukt op een grote onderneming als Apple.

Verdriet onder de mensen, en verdriet onder de aandeelhouders die met lede ogen aanzien hoe dit appeltje voor de dorst verschrompelt.

Forbes heeft een lijstje gemaakt van bedrijven die waarschijnlijk eind 2009 niet halen, waaronder Sears-Kmart.

Ik hoor het hem (wie? quiztime!) nog in de film ‘Rainman’  zeggen toen hij even uit zijn autisme brak; “Kmart sucks”.

Donderdag een opwindende informatieve aandeel-/optionhouders vergadering bij Ex’pression gehad, waar ook Eckart’s dochter Clien haar opwachting maakte.

Was goed om haar weer eens in levende lijve te mogen begroeten.

Last, but not least, heerlijk geborreld vrijdagavond met mijn vrienden en vriendinnen van de KNBC (Koninklijke Nederlandse Borrel Club).

Dus, als ik het voortaan over de ‘Koninklijke’ heb, dan weten jullie waar het over gaat.

Het laatste nieuws en gossip bespreken onder het genot van een hapje en een snapje is het heerlijkste wat er is om de week af te sluiten!

Kortom een week met highs en lows, maar altijd goed voor een flash back of een Dilbert strip die de spijker zo op z’n kop slaat waar het om bepaalde lieden gaat.

Volgende week de Photonics show in San Jose, en dan kruipen we weer naar de immer opwindende Game Developers Conference in San Francisco toe, maart a.s.

Oh ja, ook nog de nieuwjaarsborrel a.s. donderdag bij de honorair consul in zijn optrekje van $20 miljoen, uitkijkend over Alcatraz.

Ergo, never a dull moment.

Tot volgende week trouwe lezers, en geniet van ‘De Schrijver’ en ‘Dilbert’.

 

 

Wat een heerlijke week achter de rug; het kwik haalde meerdere malen ruim 20 graden.
Over wonderen gesproken: de Times kopte gisteren “Wings and a prayer”, na de geslaagde landing van US Airways vlucht 1549 in de kille rivier de Hudson.
Piloot Chesley “Sully” Sullenberger woont bij ons aan de andere kant van de heuvel; kan geen toeval zijn.
En die kop in de Times? Ja, dat was natuurlijk de compilatie van twee
liedjes:
“On the wings of a nightingale” van The Everly Brothers, en “I say a little prayer” van Dionne Warwick. Over “I say a little prayer” gesproken; a.s. dinsdag gaat dat natuurlijk
in vervulling wanneer Obama de toorts overneemt van President Bush.
Vandaar bijgaand nog even een herinnering aan deze man, die een waarderingspercentage kreeg van 22%!

BushonGlobalWarming.wmv? (2 MB?);

“How low can you go” zong Chubby Checker in de zestiger jaren.
De staat Californie heeft inmiddels een deficiet van ruim $40 miljard, en komt maar niet tot een budgetvergelijk.
Nou ja, de Bank of America heeft inmiddels ook $40 miljard toegeschoven gekregen vanuit het rampenpotje.
Bij de staatsdrukkerij draaien de geldpersen op volle toeren.
Niet helemaal passend in dit rijtje, maar toch het vermelden waard; bij Ex’pression zijn ze na wat hints er achter gekomen dat het 10-jarig bestaan inderdaad een feit was.
Koortsachtig is men met wat aktiviteiten begonnen; er worden zelfs t-shirts vervaardigd!
Naar ik me heb laten vertellen sieren de hoofden van Gary Platt en yours truly de achterkant.
Zoals gezegd, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Oh ja, en Clien Wintzen komt persoonlijk de manschappen de hand drukken.
Het kan dus wel!

Moeterweertussenuitomeenlekkerbakjesenseotegaandrinken!
PS: geniet van “Jopie, Jopie”, uit de oude doos

 

Zoals beloofd bijgaand weer een column uit de oude doos; ‘De Fusie’.
Nou kwamen dit soort verhalen niet zomaar uit de lucht vallen; er was altijd iets aan voorafgegaan.
Wat maar weinig mensen weten is dat Thyssen-Bornemisza begin 1983 in serieuze onderhandelingen was betrokken met Eckart’s BSO, Tom van der Loo’s Holland Automation International, en ‘ons’ Multi Function om in een klap Europa te veroveren qua automatisering, met alle disciplines aan boord.
BSO verlangde voor 100% van haar aandelen 12,6 miljoen guldens.
De hele transaktie was al in Monte Carlo goedgekeurd, maar werd uiteindelijk tijdens een Board meeting in New York na dagenlang heen en weer gepraat afgewezen.
Met een stem verschil!
Die stem was van de heer A.H. Heineken! Jawel, Freddy!
Diens ontvoering later dat jaar heeft geen enkele relatie met dit verhaal.
Prettige zondag verder.

Y’all;
Allereerst een voorspoedig en gezond 2009
Bijgaand Eckart’s brief inzake mijn columns, waar ik gisteren aan refereerde.
Zoals jullie kunnen zien was hij ook opgebeurd bij de gedachte dat zijn persoon in geschrift wel aardig uit de verf kwam.
Het leek me daarom leuk om de komende maanden een aantal BSO/Wintzen verhalen uit "Laanen’s Luimen" te sturen, alsmede wat cartoons/persberichten, etc, die ik over de afgelopen decennia heb verzameld.
Is tevens een goede opwarmer voor het boek, en de beeldvorming voor wat komen gaat.
Bijgaand tevens "Het Duel".
Prettige uren nog op deze 1e januari 2009.

Origineel waar!

We schrijven 6 maart 2003, 5 uur ‘s middags, rush hour in San Francisco.

Terwijl ik afwezig naar de gedragen stem van Bush luister, die nogmaals verklaart dat hij regelmatig de Heer aanspreekt voor wijsheid inzake Irak (doorbidden George), dwalen mijn gedachten af naar Nederland. En dat eigenlijk naar aanleiding van alle Nederlandse blaadjes die ik tijdens mijn ski vakantie doorgenomen heb. Grappig, we praten dik over multimedia, en via kranten.com volg ik zo’n beetje de aktuele Nederlandse berichtgeving, maar toch geeft de geur van drukinkt nog steeds het Van Kooten en De Bie gevoel (“Toen was geluk heel gewoon”). Het enige is dat er zoveel onzin gedrukt wordt en dat reageren (zoals op deze column) wel kan, maar veelal mosterd na de maaltijd betekent.

Neem nou “Weekend” over Patty Harpenau, Jos Kuyer en Tineke Verburg, ik citeer:

“Toch nam Tineke het Jos destijds enorm kwalijk dat hij verliefd was geworden op Patty Harpenau. Hij was niet meer welkom thuis, en toen Jos zijn persoonlijke spullen kwam halen had zij deze alvast in de tuin gezet (onjuist). Toen Jos de dozen openmaakte, ontdekte hij dat Tineke uit pure woede de knoopjes van zijn overhemd had geknipt! (onjuist) ‘Ik heb gehoord dat je nieuwe vriendin zo goed kan naaien,’ voegde ze Jos boos toe…(onjuist)”. Vrienden, daar heeft Tineke nu eenmaal te veel klasse voor.

Waarom weet ik hier het fijne van? Simpel, Tineke had alle spullen bij ons thuis in Hilversum gedumpt, inklusief een originele Harpenau die in huize Kuyer/Verburg niet meer welkom was. Die knoopjes waren er inderdaad afgeknipt, echter door een vriendin die genoemde tekst, op een blaadje geschreven, toegevoegd had. Een iets ander verhaal, toch?! Nou zeggen we natuurlijk, ja, hallo, we praten hier wel over “Weekend”. Zekers, maar daar kom ik zo op terug. Bonter (dommer) maakte “Prive” het. En ik citeer weer: “De ‘gouwe ouwe’ zender Radio 192 had de Bee Gee Robin Gibb uitgenodigd voor het zondagmiddag programma Sangria maar al wie er kwam, Robin Gibb was in geen velden of wegen te bekennen”. En dan later: “Mogelijk heeft het overlijden van zijn tweelingbroer Maurice roet in het eten gegooid…..”. Roet in het eten gegooid! Da’s nog eens echt dom. Maar ja, we praten hier wel over “Prive”, wordt er gemompeld.

Okay, okay, hoe zat dat dan met Tony Blair die het Britse volk toesprak inzake Irak met een 6 jaar oude, door een student geschreven scriptie. Of die plaatjes van Colin Powell inzake grondaktiviteiten in Irak. Plaatjes die wij bij ons op college nog veel geloofwaardiger kunnen animeren. Of al die politici die jokken over hun diplomas en achtergrond. Kortom, wie kan je nog geloven? Prinses Margarita? De Paus? Bush?

Nou, de laatste zeker niet, de bekende acteur/komediant Robin Williams zei onlangs: “De mensen zeggen dat satire dood is, aan me hoela, satire is springlevend en woont in Washington’s Witte Huis”.

En Jay Leno: “George Bush zat de afgelopen week in een denktank, hij was bijna verdronken”. Zo wordt dus in z’n algemeenheid over Bush gedacht. Origineel waar.

En natuurlijk staaft het drama Albert Hein mijn verhaal, een grootgrutter die de winst met zo’n $500 miljoen aandikte. Hallo! Prive, Weekend, Story, Tony Blair, George Bush, Albert Hein, Enron, Arthur Andersen, wie kan je nog vertrouwen?

Yours truly, jazeker. Teveel meegemaakt om het naadje van de kous niet te weten. Iemand wist mij zelfs te vertellen wie die Beach Boy was die anoniem op m’n eerste column (negatief) reageerde. Da’s toch de macht van gewoon weten en ouder worden.

En, dankzij de power van internet is de wereld zo klein geworden dat bijna niets meer geheim blijft. Wie weet, wellicht kan de wereldbevolking zo nog een oorlog voorkomen.

Heel eerlijk? Ik heb er een hard hoofd in, Bush heeft zich in een onmogelijke hoek gemanoevreerd en kan zich niet veroorloven zijn kleine 300.000 soldaten onverrichterzake terug naar huis te sturen. Konden we nu maar een verhaal a la Prive bedenken met een gelukkige afloop. Ik zou de eerste zijn om het voor zoete koek aan te nemen. “Meneer de President, slaap zacht.”

Toevallig wel!

Het leven bakt je soms rare poetsen, zo kon het gebeuren dat terwijl ik deze column aan het inkloppen was (klinkt toch beter dan intoetsen, awel?), ik me bedacht dat het er verdacht veel uitzag dat ik een verhaal voor het weekblad Prive aan het schrijven was.

Toch ben ik bang dat het moet, al was het alleen maar om uit te leggen hoe het allemaal zo gekomen is. Toch?!

Zo reed ik dus vrijdag de 20e maart 1997 van Amsterdam naar Dusseldorp.

Zojuist had ik enige zaken afgehandeld met Jos Kuijer (“Sterrenslag”, “Wie van de Drie”) inzake ons Ultifox TV voetbalavontuur in Tampa, Florida. Jos, inderdaad toen nog samen met Patty Harpenau en daarvoor Tineke Verburg’s echtgenoot, sprak bij het afscheid nog monter over een buurmanschap in Florida, indertijd onze droom.

Enfin, in de buurt van Utrecht rinkelt mijn handy. Handy? Ja, zo heet dat in Duitsland alwaar ik voor Arcade de GAS (Germany/Austria/Switzerland) landen van muziek voorzien had.

“Alle 20 supergeil, nur von Arcade!”

Toen wist ook nog niemand dat onze “oude” baas Herman Heinsbroek minister van Economische Zaken zou worden. Hadden we dat geweten, dan hadden we tenminste nog weddenschappen kunnen afsluiten qua tijd: “Nah, meer dan zes maanden geef ik hem niet”. Over weddenschappen gesproken, ik heb nog een krat rose champagne tegoed van Herman. Tijdens een “gezellig” samenzijn met de Wegener top (zo komt Herman aan zijn vermogen) in Marbella, hadden wij een wedje over de omzet van Duitsland over de maand November 1997; DM 10 miljoen. Omzet gehaald, krat nooit gekregen. Foei!

Overigens, geweldige tijd gehad met single artists als Emmylou Harris, DJ Quicksilver (m’n eerste Duitse goud), Lutricia McNeal (m’n tweede Duitse goud) en oude super bands als Chicago en Alan Parson Project, to name a few.

Uiteindelijk neem ik mijn rinkelende handy ter hand en krijg ik Eckart Wintzen aan de telefoon.

Eckart, de meest stroploze automatisering/eco goeroe van de lage landen en in bezit van de Benelux franchise van Ben & Jerry’s, meld mij dat hij een businessplan van een opleidings instituut ontvangen heeft en of ik daar even een blik op wil werpen. Ik had natuurlijk in Zimbabwe kunnen zijn maar toevallig reed ik in de buurt van Utrecht, hetgeen toevallig ook in de buurt van Eckart’s huis ligt.

Aldaar aangekomen, begroet door gillende ganzen, stond in ieder geval een bruisend biertje (merk mij ontschoten) ter consumering gereed.

Eckart, borstelige wenkbrauwen imago handhavend, reikte mij een business plan aan waar hij op de voorpagina zij aan zij gekoppeld was met een hippe, van paardenstaart voorziene super educator ‘in his forties’.

“Ja jongen,” gorgelde hij “laten we eens bezien hoe we dit verder kunnen uitbouwen.”

Zag er mijns inziens leuk uit, doch verdiende nog wel een weekendje bestudering.

“Maandag zijn ze hier,” baste Eckart “met ‘bells on’, zoals ze dat daar uitdrukken.”

“Wat denk je, kan je er bij zijn?”

Aangezien ik toch naar mijn geboortestad Rotterdam moest, mijn moeder was er slecht aan toe, kon ik simpelweg aan dat verzoek voldoen.

Die maandag betrad ik het kasteel in Doorn, waar Eckart’s groene investeringsvehikel Ex’tent gevestigd is. Alles er op en er aan; hert in de velden, de ophaalbrug en de gracht.

Waar zijn de martelkamers, ging het vreemdweg door mijn hoofd.

Het was een beetje een bizarre setting, een laaiend houtvuur, een echte haai van een lawyer uit New York, Eckart’s financiele man, een schooladviseur uit de States en de zichtbaar ongelukkige hippe veertiger met paardenstaart.

Na enige felle woordenwisselingen aangehoord te hebben, vertrok ik naar het Rotterdamse, naar mijn moedertje.

Onderweg ging ik over het business plan heen, grootse opzet, real life studios, een 200 zits theater voor live sound, talloze computer labs voor animator studenten, een unieke studio met 6 control rooms voor een lab van 6 studenten, enz., enz.

“Dreamer, pretty little dreamer”, ging het door mijn hoofd.

Zouden Eckart c.s. daar minstens zo’n $20 miljoen in willen/durven steken.

In een enterprise die pas na een jaar of vier geld zou opbrengen?

Ik benader de 700 woorden (red alert op mijn computer) en ik moet nog terug van Rotterdam naar Eckart’s huis alwaar ik uitgenodigd ben voor het diner, een vervolg op hetgeen eerder die dag plaatsvond.

Arrrrrrrrrrrrrrgggggggggggggg, schrik ik wakker, ik ben bijna 5 jaar in de States, check it out (of het allemaar waar was) op website adres: www.expression.edu