Nu ik al sinds 1 december j.l. officieel 2 jaar dienst uitmaak van het ambtenarenkorps (zij het semi), toch goed om eens gewag te maken wat er zich zo al afspeelt in zo’n week.
Onder het motto “Sinterklaas komt naar je toe deze winter”, met mijn zwarte Pieten (geen gezeur over kleur) en getooid met mijn mijter (geen gezeur over dat kruis) vorige week zaterdag San Francisco aangedaan en de opvolgende zondag Berkeley.
En hoewel ik iedere keer halverwege het jaar mij voorneem om er van af te zien, zijn het iedere keer die ogen in die kinderkopjes die mij op dat besluit doen terugkomen.
En, voor volgend jaar heb ik nu al bijgetekend.
Geinig bruggetje op de achtergrond, toch?!
Meer foto’s te bewonderen bij www.sfdutch.com
Honderden! U bent gewaarschuwd.
De maandag aangevangen met redelijk schorre stem.
Althans, ik keek rond 06.15 uit het raam en wist niet wat ik zag; SNEEUW!
Nog nooit meegemaakt, sneeuw op m’n palmboom.
Een gift vanuit de hemel om aan te tonen dat “Kopenhagen” wel degelijk zin heeft.
Foto’s naar Obama gestuurd (was-ie heel blij mee), en gesteld dat hij tussen de Nobelprijs en “Kopenhagen” door niet verder moest denken aan die foto van hem en Tiger Woods op de voorpagina van ‘Golf Digest’.
Het motto “10 tips van Tiger voor Obama” kwam daarmee in een iets ander daglicht te staan!
Ieder keer vraag ik me nu af of die foto van Obama met ‘mijn’ Astrid nu voor of na die tips genomen is?!
Ik had haar nooit mee moeten nemen naar Washington!
Terug naar de sneeuw; onmiddelijk jongste zoon Ivar wakker gemaakt die dermate enthousiast werd dat hij dansend door zijn kamer (moonwalk) zich aankleedde en naar de tuin stormde.
Oudste zoon Bo-Peter wakker gemaakt (minder enthousiast) en gezegd dat hij foto’s moest maken van deze buitengewoon klimatologische ontwikkelingen.
Et voila:
Ongelofelijk, al foto’s schietend liepen buren in pyama door onze straat; in trance als het ware.
Verkeer was natuurlijk een chaos omdat we dit in Californie niet gewend zijn.
Thuis gewerkt dus tot het tijd werd om mij naar Los Angeles te verplaatsen.
Daar zou de volgende dag een Hollywood-Holland breakfast special gehouden worden.
Alles verliep op rolletjes en het gereserveerde Hotel Luxe op Sunset Boulevard bleek een pareltje te zijn.
Een borreltje en daarna vroeg in de veren, zoals het een ambtenaar betaamt.
Het ontbijt, onder aanvoering van onze slagvaardige en charmante ambassadrice Renee Jones-Bos mag een succes genoemd worden.
Met coryfeeen als b.v. Paul Verhoeven (Verhoven als ze hier zeggen) en Jan de Bont kan je voor de dag komen.
Zonder uberhaupt kompleet te willen zijn, onderstaand enige werkjes van hen:
|
About Paul Verhoeven Paul Verhoeven is best known in America as the director of big, controversial films such as Basic Instinct, Total Recall, Robocop, and Showgirls. His trademark is unrestrained sex and violence, and this has predictably but somewhat unfairly caused his American films to be labeled as pure mind candy… at least upon first viewing. Many critics show an amusing tendency to retroactively reverse their opinions of Verhoeven films, especially the once much-maligned but now oft-praised Starship Troopers. Many casual fans might not realize that Verhoeven had a thriving film career in his native Holland prior to coming to the United States. Several of his films remain the most attended ever in the Netherlands. Turkish Delight recently won a "best film of the century" award in a popular vote there, and his 1977 World War II film Soldier of Orange received a Golden Globe nomination. |
Director: Jan de Bont:
1. Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life (2003)
… aka Lara Croft Tomb Raider: Die Wiege des Lebens (Germany)
2. The Haunting (1999)
… aka La maldición (USA: Spanish title)
3. Speed 2: Cruise Control (1997)
4. Twister (1996)
5. Speed (1994/I)
Maar, in the end of the day, blijft het grote verlangen dat Nederland ook commercieele films financiert; geen subsidie dus.
Wellicht kan de gewenste Film Czar hier uitkomst bieden.
Consul Generaal Bart van Bolhuis en uw schrijvende ambtenaar moesten helaas het ontbijt voortijdig verlaten om hun opwachting te maken bij Staats Senator Lou Correa, voorzitter van het Californie-Europa comite, waar wij natuurlijk heen gingen met het idee “dat moet het Californie-Nederland comite worden”.
Oftewel Orange to Orange, omdat hij de afgevaardigde van Orange County is.
Bart heeft vol overgave gepredikt wat “wij” willen met Orange County.
Natuurlijk kan ik daar niets over kwijt vanwege mijn confidentiele clausule!
Wel verraste de senator mij met een foto die enige maanden eerder van ons was genomen in Sacramento, waar de senatoren de laatste wetten weghamerden.
Daarna naar UC (University of California) Irvine alwaar wij een aantal vertrouwelijke gesprekken voerde inzake duurzaam bouwen, nanotechnologie en wat van dies meer zij.
Vervolgens heeft Bart me als de sodemieter naar het vliegveld van Orange County gereden om me in staat te stellen het Kerstconcert van zoon Kaj (Senior High School) bij te wonen.
Mis je dat, dan ben je een vader van helemaal niks.
En spelen kunnen ze; hijgend kwam ik 10 minuten voordat zij begonnen binnen.
Kaj gaf me van boven zijn trombone een instemmende glimlach en begroette me daarna hartelijk bij de koek en zopie in de kantine.
De dag daarna eerst de gebruikelijke conference calls afgewerkt en me toen voorbereid op mijn snippermiddag.
Met mijn buddy Fred van Buiten, communicatie manager bij HP.
Zo’n vriendschap heb je hooguit met een handvol vrienden, je speelt een potje pool, je swingt wat mee bij de beelden van Top Pop (75 jaar Avro), en praat over de dingen des levens (“tjee, Ramses er niet meer, en die Tol Hansse…”).
Zoals wij altijd stellen; we hoeven niet naar Las Vegas om die band te versterken, of naar een fancy restaurant, of…..eigenlijk heeft Peter van Straten onze ‘verhouding’ weergaloos vastgelegd:
Donderdag naar Sacramento voor iets dat een weergaloos project zou kunnen worden voor de B.V. Nederland.
11 december sluiten we de week af (en begint Hannukah) met een diner uitnodiging van ster advocaat Eric Sinrod van Duane Morris.
Litigator! En, een van het beste soort.
Gegeten bij Greens in San Francisco; all vegetarian.
Lekker, maar we misten toch wel een beetje een stukje vlees of vis…
Dat was de week dus; niet echt om over naar huis te schrijven, maar toch.
Volgens ingewijden wordt het komende jaar (mijn derde) interessanter omdat ik dan ingewerkt ben.
Nu zou je kunnen zeggen ‘waarom schrijf je dat allemaal op?’, en daar heb ik maar een antwoord op: