Rare week

 Ik Ben Een Beetje Misselijk

Heb ik nou altijd de dag na Astrid’s verjaardag, ook wel kerstmis genoemd.

De afgelopen week was zo’n week dat je normaliter met wat lunchjes en zo gezellig naar kerstavond aanmoddert, in afwachting van te ontvangen kado’tjes en in spanning of de jouwe goed bij de ontvangers aankomen.

Maar niets van dit alles; de paus wordt besprongen door een vrouw (geinige kop Telegraaf), Europa wordt onbegaanbaar, een Northwest vlucht naar Detroit loopt bijna uit de hand (wat nou beveiliging?) en mijn bloedverwanten uit Nederland liepen mega vertragingen op om teneinde toch nog in papa’s velige schoot te belanden.

Vol verwachting zagen wij uit naar de komst van oudste zoon Rick, diens partner Liesbeth en dochtertje Charlotte.

Zondagavond meldt hij vol chagrijn dat de vlucht naar Frankfurt geannuleerd is wegens de barre weersomstandigheden.

Maandagavond zelfde procedure plus de teleurstelling daar bovenop dat hij de volgende dag niet Bo-Peter’s National Eagle Court of Honor bij kan wonen.

clip_image002

Als ouders sta je dan ook vol gepaste trots toe te kijken naar al de loftuitingen die je zoon ten deel vallen.

Kijkend naar de 7.5 jaar dat het hem gekost heeft om die status te bereiken; geen sinecure, ik word al moe als ik de de daar mee gepaard gaande activiteiten aanschouw:

clip_image004

Als ouders krijgen wij ook een pin omdat wij zo’n prachtig product vervaardigd hebben.

‘s Avonds stuurt Rick een e-mail waarin hij vermeldt dat hij woensdagavond naar Frankfurt vliegt en de 24e hoopt aan te komen.

De woensdag gebruik ik om Ivar tijdens diens kerstaankopen te begeleiden, waarbij hij steevast (traditie pap) een lunchje bij Applebee’s aftroggelt.

Heerlijk die vrije dagen!

‘s Avonds met de boys een potje scrabble; is weer helemaal in.

Donderdag gaan Ivar en ik op pad naar San Francisco International om de veelgeplaagde reizigers op te halen.

En wat zijn ze snel de immigratie door om maar niet te spreken van de bagage afdeling; inderdaad een geval van:

Travellin’ Light

Koffers in Frankfurt blijven staan; Murphy’s law slaat toe zonder aanziens des persoons.

‘s Avonds desondanks een geweldige pakjesavond gehad tot ze tegenelkaar aan uitgeput in slaap vielen.

Geweldige kerstdag met geweldige kerst/verjaardagsgasten.

Astrid wordt verwend en verwent.

Tevreden waggelen we het bed in.

Ach, en zo erg als in het midwesten van Amerika was het uiteindelijk niet, daar konden mensen zelfs niet hun eigen huis uit vanwege de dikke pakken sneeuw.

Oh ja, en dat de V.S. plotsklaps schreeuwt om aanscherping van de beveiliging op Schiphol moet je ook maar met een korreltje zout nemen.

Na mijn avontuur enige maanden geleden met zoon/piloot Kaj, waarbij ik ongecontroleerd zowel de Bay Bridge, San Francisco en de Golden

Gate Bridge aandeed, heb ik nog steeds niets gehoord van de FBI of Homeland Securite.

Sterker nog; de e-mails kwamen terug!

In ieder geval mag Tiger geen golf columns meer schrijven (ik zie een kans voor Playboy) en heeft een Amerikaanse generaal in Irak zijn vrouwelijke soldaten gewaarschuwd niet zwanger te raken, dreigend met celstraf!

Last but not least (niet vergeten te dubbelklikken):

Happy New Year