Vrijdagavond (gisteren dus) moest ik plotsklaps aan mijn in 1998 overleden moeder denken.
pentekening Rob Laanen
Vrijdagavond, na een harde week werk achter haar, kon zij gelukzalig met haar voeten in een teiltje warm water zitten en een zucht van verukking slaken. Weduwe Laanen had het weer geklaard en haar beloning was dat teiltje met warm water.
Dat gevoel had ik gisteren dus ook. En hoewel het niet te vergelijken is met het zwoegen van mijn moeder, ging de vergelijking niet mank, zij het dat mijn werkzaamheden veel plezieriger van aard zijn.
Een week op stap met 17 jonge ondernemingen, voorgesproten uit 4 universiteiten wiens incubators ook aanwezig waren. Bootcamp gedaan, “do’s and don’ts” van het zakendoen in de V.S., Intel bezocht, facebook bezocht, receptie met partijen die met hen wilde praten en de elevatorpitch beoordeeld en aangehoord. Wat een fantastische week met hopelijk gunstige resultaten voor de deelnemende bedrijven. Maar het vrijdagavondteiltje (nu Jack Daniels geheten) lachte me toe.
Donderdagavond bracht ik Ronald Mannak, een entrepreneur eerste klas die door de gevestigde orde Nederland is uitgejaagd vanaf de receptie naar de BART (Bay Area Rapid Transit) om de reis naar zijn huidige woonplaats, San Francisco, te verlichten. Al babbelend schoot ik Millbrae voorbij en bracht hem naar…….San Bruno, onwetend van wat zich daar een drietal uren eerder had afgespeeld. De vele brandweerauto’s en nieuwsploegen beloofden niet veel goeds.
Mijn navigatiesysteem bracht me terug over de I-280, eerder afgesloten wegens de explosie, en ik werd omring door nog meer hulptroepen, komend van alle dorpen en steden uit de omgeving. Thuisgekomen berichtte het KTVU News kanaal uitsluitend over de ramp die had plaatsgevonden.
De foto vanmorgen in onze ‘Contra Costa Times’ sprak boekdelen over de ‘aftermath’ van deze ramp. Daar stonden huizen, mensen!
Vandaag is het 9-jarig ‘lustrum’ van de 11 september aanvallen en die maniak van een Wilders gaat dat vuurtje nog verder aanwakkeren.
Zonder al te veel kommentaar heb ik nu alweer een teiltje nodig, om met Jacobse en Van Es te spreken; “mogen wij even overgeven!”:
Comments are closed.