Wat ik vorige week niet vermeld heb, enige gene was daar niet vreemd aan, was de prachtige val die ik maakte op Seattle’s internationale vliegveld.
De thema van onze EZ week was eigenlijk “meer met minder”, en aangezien ik zelf ook de mening ben toegedaan dat enig vet wel uit de organisatie kon worden gesneden, geen probleem. Tot het moment dat mijn vlucht niet rechtstreeks van San Francisco naar Amsterdam voerde, doch via Seattle geboekt werd.
Vanaf dat moment voelde ik me als het ware in een multi media-achtig spel geplaatst. Een combinatie van behendigheid, kennis van zowel muziek als film, maar ook reguliere bordspelletjes.
De terugweg begon al problematisch met het inchecken; de een of andere hufter met gigantische koffers hield de incheckrij dermate op dat je al begon te denken ‘gemiste vlucht’: 1 miljoen strafpunten (inflatie van de strafpunten).
Bij de gate aangekomen mocht ik langs de lange rij te inspecteren mensen om simpel bij het poortje ‘silver medallion reizigers’ naar binnen te gaan, riem en schoenen afdoen, jasje in het mandje en….gepiept. Helaas, daar stond een oud dametje in een soort boerka te talmen. Zij wilde alleen maar van me weten of dit de vlucht naar Seattle was. Na mijn bevestigende antwoord stommelde ze weer naar de staart van de aanzwellende rij.
Een man in een keurige outfit stevende vervolgens op mij af en vroeg me of dit mijn medepassagier was. Na mijn ontkenning vroeg hij me aan een tafeltje plaats te nemen. Wie was dat dan wel, en had ik niet de controle over mijn koffertje verloren, en wie had mijn koffers ingepakt. Na alles keurig beantwoord te hebben (nee, nee, ik, en nog eens nee) mocht ik aan boord. 500.000 bonuspunten.
Gelukkig werden wij dermate vertraagd dat ik visioenen kreeg van het missen van de laatste vlucht van Seattle naar San Francisco. Bonusvraag: welke film behandelt dit?
Helemaal goed: 50.000 bonuspunten.
De vlucht was berengoed; geweldige film over Leeds United bekeken; “The Damn United” waar coach Brian Clough’s 44 dagen bij deze toenmalige topclub in beeld werden gebracht.
Na geland te zijn in Seattle begon het spel pas echt op gang te komen: ik stormde naar ‘Immigration’:
Herman van Veen– Opzij, Opzij, Opzij
Inderdaad, weer 50.000 bonuspunten. Tegenslag: houders van een groene kaart dienen gewoon bij de toeristen aan te sluiten en niet als in San Francisco bij de Amerikanen. De rij is ondragelijk lang en vanuit mijn ooghoek zie ik een veel kortere rij. Met mijn koffertje in de linkerhand maak ik een van die sprongen over het afsluitkoord waar ik vroeger patent op had. Zo niet nu; mijn rechter moliere blijft er achter haken en ik maak een geweldige smak. 75.000 strafpunten. Waarom? Waarom? Brein gaat terug naar een geweldig (kop) doelpunt van uw scribent in 1970
Dat was 40 jaar geleden, totale misconceptie van huidige situatie: 100.000 strafpunten. Een dame van ‘Immigration’ komt haastig toegesneld en vraagt me of ik gevallen ben. “Nee, zo wissel ik altijd van rij”, hallooo……….
Maar, ik mag wel gelijk door haar hokje heen en krijg een “1” op mijn douane aangifte formulier. Aangezien ik 3 koffers bij me heb, volgestouwd met Senseo pads, kruidnoten, drop en tijdschriften, voorzie ik het ergste. Maar nee, de kale beambte beziet de “1”, kijkt naar mij en laat me met een glimlach door. Geen bonuspunten; gezamenlijke kaalheid is geen verdienste.
Nu de koffers weer op de band naar San Francisco en weer in de rij voor een veiligheidscontrole (riem, enz.). Voortgesneld naar het treintje dat me na 2 overstapjes naar C11 brengt. “Gate change, Sir, please take the train to N2”. Ik gooi er weer een “Herman van Veen” tegenaan (kunt u het nog volgen?) en kom hijgend bij N2 aan, waar geen vliegtuig te bekennen is. “Traffic control problems in San Francisco, Sir”. Nee, het is nog niet bekend hoe lang het oponthoud gaat duren. Inmiddels is ook de limiet van mijn iPhone verbruikt voor de internet, en rest er nog maar een uitweg; Chardonnay! Het levert weliswaar geen bonuspunten op, maar smaakt goed.
Het is allemaal goed gekomen en zo’n 18 uur later kon ik tevreden plaats nemen naast mijn duifje die de auto parmantig bij de bagage uitgang geparkeerd had (slechts 2 keer weggestuurd). 100.000 bonuspunten.
Wegens het negatieve aantal punten verbanning naar de Carnival Splendor (gisteren teruggesleept naar San Diego):
Carnival Splendor fire: Crippled ship nears San Diego
Carnival Splendor, without propulsion or primary electricity since an engine fire Monday morning, is being dragged towards San Diego bay by six tug boats.
In this image taken from video, tug boats pull the disabled cruise ship Carnival Splendor toward the U.S. on Nov. 10. The boat is expected to dock in San Diego by midday Thursday.
APTN / AP
Passengers on board the Carnival Splendor cruise ship – which was left adrift in the Pacific earlier this week, after a fire broke out in its engine room – finally stepped foot on dry land on Friday, and it looks like they have already started sharing their experiences of what they describe as the “vacation from hell.”
As recently reported in an article over at dailymail.co.uk, passengers were left without hot food, hot water and toilets that didn’t flush, for four days. As the 952-foot vessel reached the shore in California, it was greeted by cheers from both family members and friends of the passengers on board.
De gelukkige winnaars zijn alsnog de heer en mevrouw Laanen die een goed jaar geleden een prachtige week doorbrachten op de toen pas in de vaart gekomen Carnival Splendor.
