Day: December 31, 2011

Terwijl ik de titel schreef bedacht ik me ‘wat een mooi scrabble woord!’. Indien strategisch neergelegd mag de bedenker vele punten incasseren. Geef ik me zelf weer weg; ik had natuurlijk ‘wordfeud’ moeten zeggen om aan te geven dat ik heus wel weet wat je zo on-line met wel 30 mensen tegelijk kan spelen. Maar nee, ik hou van dat zakje en het geklik van die blokjes als je er een aantal uithaalt. En natuurlijk het gezicht tegenover je als je ‘achteruitkijkspiegel’ produceert. Als je het on-line speelt kan je in gedachten weliswaar de teleurgestelde iPad/Android koppies voorstellen, maar het is toch anders.

Weet je, dat is nou mijn probleem, daar ga ik aan werken in 2012; ik ben te snel afgeleid. Wil ik wat over 2011 vertellen, kom ik uit op scrabble! Memo aan mezelf: ‘wijk niet van het rechte pad af’. Eigenlijk heb ik niet zo veel zin om de balans van 2011 op te maken. Al bladerend door m’n agenda kom ik tot de conclusie dat het afgelopen jaar een grote bos rozen was met een paar verdomd scherpe doornen. Dat is dus het leven, en naarmate je ouder wordt moet je accepteren dat mensen om je heen wegvallen. Maar zo jong, en 3 in deze maand, waarbij oud collega (Multi Function) Francis de Rooy nog maar net de 58 haalde. Edoch, dan loop ik buiten tegen de auto van mijn Astrid aan en kan ik m’n lach niet onderdrukken; haar auto, een Sebring convertible die ze omgedoopt heeft (This is America baby!) in de Momsie3, is inmiddels ook voorzien van wimpers.

Daar zie je me toch zeker wel in rond rijden! Zoon Kaj (19) wil wel eens weten hoe hij er over een paar jaar uitziet, er vanuitgaand dat hij z’n vader achterna gaat, en doet dat met een blijde lach:

Bezoekende zoon Rick (45) daarentegen, die momenteel behandeld wordt voor iPad verslaving, moet van de therapeut terug naar tijden van weleer toen de kleine geneugten nog werkelijk op prijs werden gesteld.

Gisteren hebben wij bij Chef Chu in Mountain View genoten van de ‘Heren’ lunch onder aanvoering van vaste bezoeker en oude vriend Marnix Dillenius, wiens moeder inmiddels de 95 is gepasseerd en als kiplekker beschouwd mag worden. Daar heeft Rick weer het ware leven mogen aanschouwen, met als bijkomend voordeel voor de groep dat hij de gemiddelde leeftijd omlaag trok. Slechts een keer heb ik hem van het toilet moeten trekken waar hij mopperend ‘wordfeud’ met zijn Blackberry trachtte te spelen. Achterneef Rene Laanen (inderdaad de bekende trombonist) verraste me met een geinige ‘Merry Christmas’ impressie, waarbij ik er van uitga dat ik een Sparta sjaal draag.

Al met al kijk ik uit naar 2012 als de volgende bos rozen met hopelijk wat minder doornen, maar wel met de wetenschap dat de doornen van 2011 ons ook weer wat dichter bij mensen brachten die we wat uit het oog verloren waren, oftewel; ‘count your blessings’.