Month: November 2011

Zoals ik elk jaar mag berichten, wordt Thanksgiving Day, de dag ook dat President Obama het leven van 1 (zegge een) kalkoen redt (de rest van het kalkoenen legioen wordt opgevuld met lekkernijen via de anus, gaat in een van de dubbele ovens, en wordt vervolgens aan tientallen miljoenen Amerikanen voorgeschoteld)

(zie verdere uitleg voor Thanksgiving Day onder)

Wikipedia: The event that Americans commonly call the "First Thanksgiving" was celebrated to give thanks to God for guiding them safely to the New World. The first Thanksgiving feast lasted three days, providing enough food for 53 Pilgrims and 90 Native Americans.The feast consisted of fish (cod, eels, and bass) and shellfish (clams, lobster, and mussels), wild fowl (ducks, geese, swans, and turkey), venison, berries and fruit, vegetables (peas, pumpkin, beetroot and possibly, wild or cultivated onion), harvest grains (barley and wheat), and the Three Sisters: beans, dried Indian maize or corn, and squash. The New England colonists were accustomed to regularly celebrating "thanksgivings"—days of prayer thanking God for blessings such as military victory or the end of a drought.

dat wordt dus gevolgd door Black Friday, de dag dat alle grote warenhuizen en zij die zich aangesproken voelen, de meest voordelige koopjes in de aanbieding hebben. Dit jaar was de gemiddelde openingstijd voor shopping malls 4 uur ‘s ochtends, maar big box warenhuis Wallmart opende de deuren reeds om 10 uur donderdagavond. Chaos, maar we zijn er klaar voor!

NEW YORK (MainStreet) — Black Friday took a turn for the worse this year as shoppers in stores around the country resorted to fighting, shooting and even pepper-spraying their way to the most coveted deals.

The violence began even before Thanksgiving was technically over. Moments after a Walmart in Los Angeles opened its doors at 10 p.m., one woman reportedly used pepper spray on at least 20 customers – some of whom were children – to keep them away from the discounted electronics she planned to buy.

En wij? Wij waren gelukzalig bezig ons eigen brandhaardje weer in volle glorie in te richten, afgewisseld door een heerlijke tempura en sashimi maaltijd bij ons favoriete Japanse restaurant in Walnut Creek. Niet dat wij in eerste instantie dachten dat ze het voor Thanksgiving gereed zouden hebben ( inclusief herinstalleren van het meubilair):

Astrid was de mening toegedaan dat mijn (door de strijd getekende) poker gezicht wat te wensen overliet toen ze me bij hoog en laag bezworen dat het tapijt voor Thanksgiving zou liggen.

Maar het lukte dus wel en Astrid toverde voor een klein aantal genodigden alsnog een heerlijk buffet tevoorschijn. De stuffing lag dus wel naast de kalkoen, ze vond het toch wat engig om dat naakte kalkoenenlijf in te gaan; AMR 911 of niet! Nou ja, onze Occupy Berkeley voorman Bo-Peter wilde tussen het protesteren door ook wel een vorkje (nou zeg maar vork) meeprikken en vriendin Katherina vond het ook bar gezellig.

Nu ik er over nadenk, hij is niet meer vertrokken, hetgeen me plotsklaps aan Peter van Straatens’ tijdloze ‘Vader en Zoon’ doet denken.

Toch?!

Net als bij de Beatles; “Wednesday morning at 5 a.m. when the day begins……”. Douche, scheren, tanden poetsen, vitamine pillen innemen, deo en geurtje aanbrengen. Basics: ontbijtbanaan in koffertje, controleer kauwgom voorraad en waterfles. Deze Californian is gereed om de rit naar San Francisco te maken. Mijn favoriete nieuwszender laat fragmenten horen van het GOP (Republikeinen) debat inzake presidentskandidatuur. Natuurlijk over de black out van ex goeverneur Perry van Texas die niet in staat was om het 3e overheidsbureau dat hij wilde afschaffen op te noemen, maar ook de dames die Cain van handtastelijkheden betichten kwamen aan bod. Cain (een zwarte Republikein!) komt met de meest unieke stickers:

Echter, Mormoon Mitt Romney is ‘the flavor of the day’. Obama zou wel eens de winnaar kunnen worden tussen al dat gekibbel onder de Republikeinen. Ah, daar wacht mij reeds de toll plaza van de Bay Bridge. Even de FasTrak toll tag in de aanslag houden:

Genietend van de San Francisco skyline rij ik 13 minuten later de garage onder ons kantoor binnen. Val wacht me reeds met een brede glimlach op en probeert te raden wanneer ik de auto weer nodig heb. Mis; 10 uur moet ik er weer uit. De lift brengt me met weemakende snelheid naar de 31e etage. Nu nog de BZ sluis door om vervolgens mijn magnetische damsteen op ‘in’ te zetten.

Senseo is het eerste woord dat in mij opkomt en in no-time wordt mijn eerste bakkie leut aangemaakt. Via LinkedIn probeer ik een aantal mensen te bereiken die tot dusver buiten mijn gezichtsveld lagen. Een mevrouw (Exec. Vice President) stelt dat ze mijn boodschap ongepast vindt. Peinzend staar ik naar haar boodschap; ik probeerde alleen maar een Nederlandse onderneming onder haar aandacht te brengen! He, geinig, een nieuw ‘connect’ verzoek brengt mijn aantal zakelijke LinkedIn connecties op gelijke hoogte met de 11e maand van het jaar ’11:

2 conference calls later kan de rit naar Palo Alto aanvaard worden. Super gesprek met super mondiale ondernemer en VC Adriaan Ligtenberg (inhoud confidentieel), waarna een werklunch volgt met Dario M. CEO en Co-Founder van Blue Seed. Waanzinnig idee, met medewerking (?) van de Amerikaanse overheid, om een duizendtal entrepreneurs onder te brengen buiten de territorial wateren, op basis van het cruiseschip idee. Vervolgens ze met behulp van Silicon Valley iconen klaar stomen om aan wal te komen.

Nou, als je de opkomst van Veronica en Radio Caroline hebt meegemaakt, een idee om van te smullen. We’ll see. Op de radio verneem ik dat ‘Occupy San Francisco’ de omgeving van ons kantoor heeft ingenomen en besluit rechtstreeks naar home office Concord te rijden. Aangezien UC Berkeley zoon Bo-Peter een van de woordvoerders is van ‘Occupy Berkeley’ dwalen mijn gedachten onwillekeurig af naar de weinig zachtzinnige wijze waar camping cops daar een eind aan maakten (een studenten opname van een satirisch programma). 2:40Add to

Colbert Report on Occupy Berkeley

Daar hadden wij vroeger ook stickers over (weliswaar op onze brommers): “Vader’s poen, moeder’s angst”. Thuis aangekomen wachtte de volgende verrassing; Tent City Maplegate! De wandenmakers en schilders hadden onze benedenverdieping volledig in plastic verpakt; gezellig!

Overingens vond Ivar het wel leuk, geloof ik. In het stukje keuken dat ons nog onderdak kon bieden stond gelukkig ook nog de koelkast, alwaar vrouwlief ter zalving van onze geestelijke wonden een heerlijke fles chardonnay in de koeling had gelegd. En zo kwam er een passend einde aan een rimpelloze dag in de Bay Area.

Kleine ‘rewind’ naar vrijdag 4 november, NBSO afscheidslunch bij Restaurant Pan te ‘s Gravenhage. Ongelukkigerwijs was de groep te groot voor het aantal soepborden, hetgeen ten gevolge had dat de eerste groep sneller door de soep moest slobberen zodat er weer afgewassen kon worden. Het mocht de pret niet drukken, ook al omdat wij officieus afcheid namen van EVD Directeur Marije Hulshoff. Marije; getalenteerd met jeugdig elan werd een prooi voor de bedrijfswereld, HASKoning recruteerde haar als Divisie Direkteur. Inmiddels heeft ze mijn excuses geaccepteerd nadat ik haar al twitterend de nieuwe HASKoningin genoemd had.

Vervolgens in allerijl naar Inopsy te Hoofddorp waar onze Plv. Consul Generaal Jaap Veerman al gearriveerd was en zich liet onderhouden door oprichter Peter Weber. Wervelwind Weber leidde ons door de laatste ontwikkelingen van zijn onderneming, terwijl hij zich gelijktijdig met de buitenwacht onderhield via 2 mobieltjes. Hij dankte ons nogmaals voor alle ondersteuning, dat hij nu druk was met de aanname van 50 nieuwe medewerkers en dat een grote bedankkaart onderweg was naar San Francisco. Nou, die was er ook: een grote ‘thanks’ op canvas.

Heb toen maar even vanuit mijn kamer in San Francisco een kiekje genomen. Jaap en ik togen vervolgens naar de Waag in Amsterdam voor een dineetje met de inspirerende mannen en vrouwen van de Holland-Hollywood connection. Met name Jaap heeft hier een club van standvastige creatieven van gemaakt, verankerd in Hollywood met eigen coryfeeen als Paul Verhoeven en Jan de Bont. Als eregast was Arthur Houtman uitgenodigd, voormalige Disney topper en nu CEO van Vanguard Games. Zijn ervaringen gingen er als ontbijtkoek van Wieger Ketellapper in. Once in the Netherlands…..kon ik de 70e verjaardag van mijn oude vriend en compagnon in tennispark Centre Point in Almere, Hans Bronkhorst, niet voorbij laten gaan. GPS op Koninginneweg Almere gezet alwaar ik op de geplande tijd van 22.00 aankwam. Feest der herkenning. Wat is het toch goed om oude banden weer aan te halen. Hoewel je met sommige mensen jaren niet hoeft te praten om gelijk weer in de ‘groove’ te geraken. Heerlijk! En die ouwe is nog zo fit als een hoentje (na een leven van tennis).

Vanwege het feit dat ik nog een hotel moest vinden (dus nog moest rijden), werd het een vrij alcoholloze vrijdagavond; wat een belevenis! Rond een uur of 1 ‘s nachts meldde ik me bij het splinternieuwe Van der Valk hotel in Almere. Nou, ik moet zeggen dat ze die ouwe vreetschuur reputatie goed aan het kwijtraken zijn. Vriendelijke jongeman checkte me in, waarna mij de cardsleutel voor kamer 35 aangereikt werd. Zeer ruim, dat wel, maar toen ik mijn koffer de kamer binnenreed wekte het de indruk dat er een woeste sexpartij had plaats gevonden, en de deur naar het grasveld stond ook open. Zo’n moment dat je denkt aan horror films, ook al omdat de badkamer potdicht was. De vriendelijke jongeman overstroomde me met excuses en bracht m’n koffer naar de volgende kamer. Prima; al stond de deur ook daar op de “komt u maar binnen” stand. Enigszins onrustig geslapen. 09.30 zaterdag ontmoeting bij Jan Tabak met Unicem sportboegbeeld Lex Muller, voormalig hoofdredacteur Sport van het Algemeen Dagblad. Discussie over een delegatie naar de Bay Area in 2012 waar ik beroepshalve niet veel over kwijt kan. Met Lex ga ik ook al weer ruim 20 jaar terug oftewel jongelui, verbrand nooit te veel schepen! Volgende stop: Culemborg, alwaar mijn jongste broer Rob en diens vrouw Mariette ons voor de broertjeslunch uitgenodigd hadden. Een jaarlijkse traditie wanneer ik de Lage Landen aan doe.

V.l.n.r . Aad (68), Rob (59), Hans (70) et moi (jeugdig) Alle jeugdherinneringen weer opgehaald, de lopende ziektes even besproken….”he jongens, laten we daar mee stoppen, dat deden ma en onze oude tantes ook altijd’. Na een balletje te veel hebben gegeten, heerlijk, warm afscheid genomen en vervolgens op weg naar mijn geboortestad; Rotterdam. Oudste vrienden in dienstjaren (50), Martin en Yvon Corsten, trotse ouders van Ferry Corsten, een van ‘s werelds top-10 DJ’s (hoewel zijn broer Robbert er ook wat van kan).

Ferry heeft het niet van een vreemde, moeder Yvon brak door met haar versie van “Quand le soleil” in de stal van Johnny Hoes en vader Martin en ik mochten in 2 cabaret gezelschappen spelen.

Uit de “Mannenwinkel” (ik werd geretourneerd). Voor de zekerheid: Martin is de blonde jongeman. Anecdote: Martin en ik werden uitgenodigd bij de KRO voor een auditie. Broer Aad had vervoer (een mini) en werd gechartered om ons naar Hilversum te brengen. Het was een Toon Hermans ervaring; “waar is uw bladmuziek?” Eh…..wij moeten het van het gesproken woord hebben. “Okay, doe maar wat”. De hele weg terug naar Rotterdam hebben we het alleen nog maar gehad over die Katholieke Rot Omroep. Enfin, Martin’s Chivas Regal ging er in als….wacht die uitdrukking heb ik al gebruikt. Warm afscheid en op naar m’n laatste stop in NL (ik reken Schiphol niet mee); Beinsdorp.
“Laatste” avondmaal met Rick en Liesbeth bij de “Den Ouden Heere” in Lisse. Wat een mooi einde van een voortreffelijke week. Schiphol was een eitje qua inchecken alhoewel ik me verbaasde over de kerstsfeer die er reeds hing. En dat voor Sint Nicolaas; foei!

Goede terugvlucht met uitmuntend KLM personeel, dat mag ook wel eens gezegd worden. And then there was Astrid, mijn trouwe rots in de branding, die me veilig naar thuishaven Concord loodste. Laat ik het ter afsluiting niet hebben over de honderden e-mails, de vele telefoontjes, etc. maar over de nasleep van ons “brandje”. Onze slaapkamermuren zijn weer hersteld en geverfd. Het dak en de steunbalken zijn gerepareerd, inclusief isolatie. Deze week wordt de hele bovenetage van tapijt voorzien (help, ik moet al mijn boeken, LP’s, DVD’s en CD’s in dozen doen). Maar, laten we eerlijk zijn, als over een week of 2 alles weer aan kant is, dan is het huis mooier dan ooit. En niet in de laatste plaats hebben we dat te danken aan doorzetter Astrid die onaangetaste plekken ook nog eens mooier maakt! Hulde (waarschijnlijk heeft ze liever bloemen).

Oh ja, gisteren hebben we een contract afgesloten met Sunpower voor 20 solar panels, we gaan practisch helemaal op de zon over qua energie. Geeft een goed gevoel!

1:48Add to

Sesame Street: Kermit Sings Being Green

Ongelofelijk wat zich afspeelt in een periode van 2 weken! Het begon eigenlijk al 28 oktober in de Delta lounge op San Francisco International; buiten m’n collega’s die meevlogen voor de economische week in Den Haag, bevonden we ons ook in gezelschap van Secretaris Generaal Chris Buijink. We hebben voor de afwisseling maar eens niet over gedoogregeringen of wat dan ook gesproken, maar louter plezierige zaken de revu laten passeren. Heel verfrissend! Aangekomen op Schiphol gelijk naar het Hilton Hotel voor de eerste afspraak van de dag met de 19-jarige entrepreneur Nick Wilderink. Onthou die naam. Vervolgens naar Den Haag voor een lunchafspraak met de vermaarde ex IT ondernemer (en rebel) Tom van der Loo die na een zware operatie (bypasses, hartklep en een gedicht gat) weer op de goede weg terug is, zij het wat vermagerd.

10 januari 2009 schreef ik o.a. over hem het volgende:

Wat maar weinig mensen weten is dat Thyssen-Bornemisza begin 1983 in serieuze onderhandelingen was betrokken met Eckart’s (Wintzen) BSO, Tom van der Loo’s Holland Automation International, en ‘ons’ Multi Function om in een klap Europa te veroveren qua automatisering, met alle disciplines aan boord. BSO verlangde voor 100% van haar aandelen 12,6 miljoen guldens. De hele transaktie was al in Monte Carlo goedgekeurd, maar werd uiteindelijk tijdens een Board meeting in New York na dagenlang heen en weer gepraat afgewezen. Met 1 stem verschil! Die stem was van de heer A.H. Heineken! Jawel, Freddy!Diens ontvoering later dat jaar heeft geen enkele relatie met dit verhaal.

Geweldig sprankelende lunch genoten, inclusief bitterballen en zalm en een mega portie humor. Eindpunt en slot van de dag bij oudste zoon Rick en fiancé Liesbeth (dat vinden de Amerikanen zo mooi!). Kleinkinderen Rico en Felix besprongen mij en verwonderden zich wederom over de kracht van deze kloeke grijsaard (ahum). De dag kon natuurlijk niet meer kapot na een combinatie van paling en HEMA worst. Het laatste is natuurlijk een ‘must’ omdat jongste zoon Ivar daar reclame voor maakt in Californie.

Haken jullie nog aan? We zijn immers pas bij zondag 30 oktober. Die zondag is traditioneel bakje koffie bij schoonmoeder Riet en vervolgens het verjaardagsfeestje van jongste neef Sky, die maar liefst 4 jaar werd. Buiten het reunie effect ook de kanttekening dat ik van zijn 4 verjaardagen er 3 bijgewoond heb, en dus 3 verjaardagen van zoon Ivar gemist heb. Het trieste leven van een internationale avonturier. Opzij, opzij, maak plaats, op naar Den Haag waar het traditionele openingsdiner van het NBSO zich aandiende. Zoek op de EVD website wat dat betekent; knappe jongen/meisje als je het kan vinden. O.l.v. wereldwijd coordinator Joost Geijer werd diens rebellenclub bij Dudok van een eenvoudige doch voedzame maaltijd bediend. Enige uren later kreeg het woord bed van mij meer punten dan ooit verdiend bij monopoly. Maandag 31 oktober begon het grote EL&I programma met o.a. Minister Verhagen (“jullie zijn onze ogen en oren in het buitenland”) en VNO voorman Wientjes die bezwoor dat wij de belangrijkste pionnen waren in het netwerk en bij de werkgevers veel meer punten toebediend kregen dan de regering. Daverend applaus. De avond werd besloten met een borrel voor alle EL&I medewerkers en een toespraak van Minister Rosenthal die de woorden van Minister Verhagen herhaalde, maar op een of andere manier hinderlijk onderbroken werd door het klinken van glazen en het geserveer van bitterballen. Allerheiligen, 1 november dus en Ivar’s verjaardag, brachten wij door met bedrijvenbezoeken, speed dating met 8 bedrijven en ter afsluiting de borrel Internationaal Ondernemen met maar liefst zo’n 750 bedrijven. Dat wordt dus voorlopig linkshandig piano spelen. Verdere hoogtepunten die week vond ik de ronde tafel die ik mocht ‘leiden’ bij de Dutch Game Garden in Utrecht, waar maar liefst zo’n 38 creatieve bedrijven onderdak hebben gevonden. Maar ook de afsluitende avond in De Nieuwe Kerk waar SG Chris Buijink zijn speech als gewoonlijk begon met “Vrienden”. Mijn vroege applausje brachten mij zowel bewonderende als jaloerse blikken. Jawel, ook op hoge leeftijd blijf ik ambitieus. Ook werden wij getracteerd op een satirische, zij het wat clichématige, expat schets.

Eigenlijk doe ik zoveel mensen tekort als ik de eerste week zo afsluit; wat te denken van IT ondernemer Ton Bunnik, 2 keer voor mij gewerkt en daarna de oude meester voorbij gevlogen. Donderdag 3 november tracteerde hij mij en zoon Eric (inmiddels advocaat in Den Haag) op een heerlijke maaltijd. Gelukkig vond ik nog een oud prentje van hem toen hij mij nog wilde imponeren als bard Assurancetourix uit Asterix en Obelix.

Hij had echtgenote Ingrid gedwongen om als Sidonia mee te gaan. Ambities, ambities! Weet je wat, ik sluit die week nog niet af, immers ik heb nog wat te melden over de Holland-Hollywood connection, Ferry Corsten’s ouders, Inopsy (roze wereld) en nog veel meer. Morgen deel 2, en natuurlijk week 2.