Toen wij uit 010 vertrokken (A day in the life)

Net als bij de Beatles; “Wednesday morning at 5 a.m. when the day begins……”. Douche, scheren, tanden poetsen, vitamine pillen innemen, deo en geurtje aanbrengen. Basics: ontbijtbanaan in koffertje, controleer kauwgom voorraad en waterfles. Deze Californian is gereed om de rit naar San Francisco te maken. Mijn favoriete nieuwszender laat fragmenten horen van het GOP (Republikeinen) debat inzake presidentskandidatuur. Natuurlijk over de black out van ex goeverneur Perry van Texas die niet in staat was om het 3e overheidsbureau dat hij wilde afschaffen op te noemen, maar ook de dames die Cain van handtastelijkheden betichten kwamen aan bod. Cain (een zwarte Republikein!) komt met de meest unieke stickers:

Echter, Mormoon Mitt Romney is ‘the flavor of the day’. Obama zou wel eens de winnaar kunnen worden tussen al dat gekibbel onder de Republikeinen. Ah, daar wacht mij reeds de toll plaza van de Bay Bridge. Even de FasTrak toll tag in de aanslag houden:

Genietend van de San Francisco skyline rij ik 13 minuten later de garage onder ons kantoor binnen. Val wacht me reeds met een brede glimlach op en probeert te raden wanneer ik de auto weer nodig heb. Mis; 10 uur moet ik er weer uit. De lift brengt me met weemakende snelheid naar de 31e etage. Nu nog de BZ sluis door om vervolgens mijn magnetische damsteen op ‘in’ te zetten.

Senseo is het eerste woord dat in mij opkomt en in no-time wordt mijn eerste bakkie leut aangemaakt. Via LinkedIn probeer ik een aantal mensen te bereiken die tot dusver buiten mijn gezichtsveld lagen. Een mevrouw (Exec. Vice President) stelt dat ze mijn boodschap ongepast vindt. Peinzend staar ik naar haar boodschap; ik probeerde alleen maar een Nederlandse onderneming onder haar aandacht te brengen! He, geinig, een nieuw ‘connect’ verzoek brengt mijn aantal zakelijke LinkedIn connecties op gelijke hoogte met de 11e maand van het jaar ’11:

2 conference calls later kan de rit naar Palo Alto aanvaard worden. Super gesprek met super mondiale ondernemer en VC Adriaan Ligtenberg (inhoud confidentieel), waarna een werklunch volgt met Dario M. CEO en Co-Founder van Blue Seed. Waanzinnig idee, met medewerking (?) van de Amerikaanse overheid, om een duizendtal entrepreneurs onder te brengen buiten de territorial wateren, op basis van het cruiseschip idee. Vervolgens ze met behulp van Silicon Valley iconen klaar stomen om aan wal te komen.

Nou, als je de opkomst van Veronica en Radio Caroline hebt meegemaakt, een idee om van te smullen. We’ll see. Op de radio verneem ik dat ‘Occupy San Francisco’ de omgeving van ons kantoor heeft ingenomen en besluit rechtstreeks naar home office Concord te rijden. Aangezien UC Berkeley zoon Bo-Peter een van de woordvoerders is van ‘Occupy Berkeley’ dwalen mijn gedachten onwillekeurig af naar de weinig zachtzinnige wijze waar camping cops daar een eind aan maakten (een studenten opname van een satirisch programma). 2:40Add to

Colbert Report on Occupy Berkeley

Daar hadden wij vroeger ook stickers over (weliswaar op onze brommers): “Vader’s poen, moeder’s angst”. Thuis aangekomen wachtte de volgende verrassing; Tent City Maplegate! De wandenmakers en schilders hadden onze benedenverdieping volledig in plastic verpakt; gezellig!

Overingens vond Ivar het wel leuk, geloof ik. In het stukje keuken dat ons nog onderdak kon bieden stond gelukkig ook nog de koelkast, alwaar vrouwlief ter zalving van onze geestelijke wonden een heerlijke fles chardonnay in de koeling had gelegd. En zo kwam er een passend einde aan een rimpelloze dag in de Bay Area.