Ongelofelijk wat zich afspeelt in een periode van 2 weken! Het begon eigenlijk al 28 oktober in de Delta lounge op San Francisco International; buiten m’n collega’s die meevlogen voor de economische week in Den Haag, bevonden we ons ook in gezelschap van Secretaris Generaal Chris Buijink. We hebben voor de afwisseling maar eens niet over gedoogregeringen of wat dan ook gesproken, maar louter plezierige zaken de revu laten passeren. Heel verfrissend! Aangekomen op Schiphol gelijk naar het Hilton Hotel voor de eerste afspraak van de dag met de 19-jarige entrepreneur Nick Wilderink. Onthou die naam. Vervolgens naar Den Haag voor een lunchafspraak met de vermaarde ex IT ondernemer (en rebel) Tom van der Loo die na een zware operatie (bypasses, hartklep en een gedicht gat) weer op de goede weg terug is, zij het wat vermagerd.
10 januari 2009 schreef ik o.a. over hem het volgende:
Wat maar weinig mensen weten is dat Thyssen-Bornemisza begin 1983 in serieuze onderhandelingen was betrokken met Eckart’s (Wintzen) BSO, Tom van der Loo’s Holland Automation International, en ‘ons’ Multi Function om in een klap Europa te veroveren qua automatisering, met alle disciplines aan boord. BSO verlangde voor 100% van haar aandelen 12,6 miljoen guldens. De hele transaktie was al in Monte Carlo goedgekeurd, maar werd uiteindelijk tijdens een Board meeting in New York na dagenlang heen en weer gepraat afgewezen. Met 1 stem verschil! Die stem was van de heer A.H. Heineken! Jawel, Freddy!Diens ontvoering later dat jaar heeft geen enkele relatie met dit verhaal.
Geweldig sprankelende lunch genoten, inclusief bitterballen en zalm en een mega portie humor. Eindpunt en slot van de dag bij oudste zoon Rick en fiancé Liesbeth (dat vinden de Amerikanen zo mooi!). Kleinkinderen Rico en Felix besprongen mij en verwonderden zich wederom over de kracht van deze kloeke grijsaard (ahum). De dag kon natuurlijk niet meer kapot na een combinatie van paling en HEMA worst. Het laatste is natuurlijk een ‘must’ omdat jongste zoon Ivar daar reclame voor maakt in Californie.
Haken jullie nog aan? We zijn immers pas bij zondag 30 oktober. Die zondag is traditioneel bakje koffie bij schoonmoeder Riet en vervolgens het verjaardagsfeestje van jongste neef Sky, die maar liefst 4 jaar werd. Buiten het reunie effect ook de kanttekening dat ik van zijn 4 verjaardagen er 3 bijgewoond heb, en dus 3 verjaardagen van zoon Ivar gemist heb. Het trieste leven van een internationale avonturier. Opzij, opzij, maak plaats, op naar Den Haag waar het traditionele openingsdiner van het NBSO zich aandiende. Zoek op de EVD website wat dat betekent; knappe jongen/meisje als je het kan vinden. O.l.v. wereldwijd coordinator Joost Geijer werd diens rebellenclub bij Dudok van een eenvoudige doch voedzame maaltijd bediend. Enige uren later kreeg het woord bed van mij meer punten dan ooit verdiend bij monopoly. Maandag 31 oktober begon het grote EL&I programma met o.a. Minister Verhagen (“jullie zijn onze ogen en oren in het buitenland”) en VNO voorman Wientjes die bezwoor dat wij de belangrijkste pionnen waren in het netwerk en bij de werkgevers veel meer punten toebediend kregen dan de regering. Daverend applaus. De avond werd besloten met een borrel voor alle EL&I medewerkers en een toespraak van Minister Rosenthal die de woorden van Minister Verhagen herhaalde, maar op een of andere manier hinderlijk onderbroken werd door het klinken van glazen en het geserveer van bitterballen. Allerheiligen, 1 november dus en Ivar’s verjaardag, brachten wij door met bedrijvenbezoeken, speed dating met 8 bedrijven en ter afsluiting de borrel Internationaal Ondernemen met maar liefst zo’n 750 bedrijven. Dat wordt dus voorlopig linkshandig piano spelen. Verdere hoogtepunten die week vond ik de ronde tafel die ik mocht ‘leiden’ bij de Dutch Game Garden in Utrecht, waar maar liefst zo’n 38 creatieve bedrijven onderdak hebben gevonden. Maar ook de afsluitende avond in De Nieuwe Kerk waar SG Chris Buijink zijn speech als gewoonlijk begon met “Vrienden”. Mijn vroege applausje brachten mij zowel bewonderende als jaloerse blikken. Jawel, ook op hoge leeftijd blijf ik ambitieus. Ook werden wij getracteerd op een satirische, zij het wat clichématige, expat schets.
Eigenlijk doe ik zoveel mensen tekort als ik de eerste week zo afsluit; wat te denken van IT ondernemer Ton Bunnik, 2 keer voor mij gewerkt en daarna de oude meester voorbij gevlogen. Donderdag 3 november tracteerde hij mij en zoon Eric (inmiddels advocaat in Den Haag) op een heerlijke maaltijd. Gelukkig vond ik nog een oud prentje van hem toen hij mij nog wilde imponeren als bard Assurancetourix uit Asterix en Obelix.
Hij had echtgenote Ingrid gedwongen om als Sidonia mee te gaan. Ambities, ambities! Weet je wat, ik sluit die week nog niet af, immers ik heb nog wat te melden over de Holland-Hollywood connection, Ferry Corsten’s ouders, Inopsy (roze wereld) en nog veel meer. Morgen deel 2, en natuurlijk week 2.
Comments are closed.