Month: March 2012

Soms brengen bepaalde zaken je hard terug op aarde en soms geven ze je iets mee waar je alleen maar op hopen kan. Maar, als het dan bewaarheid wordt, sta je toch met je oren te klapperen. De vele reacties op het NBSO artikel in Elsevier van de afgelopen week ‘De poort naar Silicon Valley’, met in de hoofdrollen een aantal ondernemers et moi, varieerden van; ‘Goed verhaal! Ik hoop dat dit voorbeeld gevolgd wordt door de verschillende partijen in NL’ en ‘Leuke foto met die kop met haar’ en ‘De complimenten die je krijgt volledig op z’n plaats’ tot ‘Geweldig artikel, loon en roem naar werken! Je doet fantastische dingen in SFO/SV en we zijn je ontzettend dankbaar: iedereen die ik ken die in SFO is geweest heeft het altijd als eerst over jou… :-)’

Uiteraard zijn de originelen ter inzage bij de notaris gedeponeerd! Hopelijk zal dit het imago van overheidsdienaren ten dienste van het bedrijfsleven in het buitenland ten goede komen, en tevens een bron van inspiratie zijn voor mijn collega’s. Dit alles onder het motto “als die ouwe het voor elkaar krijgt, dan moeten wij het zeker kunnen!” Inmiddels is er ook een aanvang gemaakt met ‘de dans’ van het consulaat. Eens in de 4 jaar worden de ambtenaren overgeplaatst naar een nieuwe buitenlandse post of keren zij terug naar het vaderland. Elk jaar verplaatsen dus 25% van alle uitgezondenen van positie, een soms emotioneel maar, zeker voor families, pijnlijk ritueel. Afgelopen week namen wij afscheid van Technisch Wetenschappelijk Attache Marc Nellen en zijn vriend Jan, die terugkeren naar Nederland. Plaatsvervangend Consul Generaal Jaap Veerman vertrekt over 3 maanden met zijn familie naar Mexico City, waar hij plaatsvervangend ambassadeur wordt (love friends in high places). Mid volgend jaar vertrekt Consul Generaal Bart van Bolhuis naar………… Dat is tevens mijn eindpunt! Waarschijnlijk trek ik mij dan terug op mijn ranch in de foothills van Mount Diablo en verstrek adviezen aan verdwaalde entrepreneurs die de bron van wijsheid niet hebben kunnen vinden. Inmiddels in Japan:

• 
• save
• t

A’s three-homer games
Thursday, behind home runs from Yoenis Cespedes, Josh Reddick and Jonny Gomes, the Athletics beat the Mariners, 4-1. Collecting at least three home runs in a game is a relatively rare occurrence for the Athletics, and generally an indication the ballclub will win.

Gaarne laat ik mijn bazen weten dat ik de eerste thuiswedstrijd van de A’s, a.s. vrijdag 6 april 19.05 tegen de Mariners, mis vanwegen een verplichting op het consulaat (eMerce happening). Gelieve er rekening mee te houden bij de bonus besprekingen. Bonus? Ik hallucineer nog na al die Elsevier commentaren! Bo-Peter vertrekt vandaag naar New York om het model van de Verenigde Naties te bestuderen. Zijn inauguratie speech heeft hij bij ons, d.w.z. het consulaat, voorbereid:

Hier op de ranch stormt Astrid letterlijk met hoge cijfers door haar testen (met moeilijke namen) en is onderweg naar een grootse Paramedic carriere. Een beloning bij Beringer Vineyards lijkt op z’n plaats!

Een terechte komende viering (en je ziet hoe gelukkig Astrid daar vorig jaar was), alhoewel ik daar niet de ‘husband of the year award’ mee zal winnen; die gaat naar Ierland:

Ya gotta love the Irish.

The Irish are true romantics.Look, he’s even

holding her hand…

Heel fijn weekend verder!

Na de euforie van het 100-jarig bestaan, de hernieuwde kennismaking met oude makkers, en de slaap der onschuldigen, wachtte mij een zondag die ik met enigszins zwaar hart tegemoet zag. De kinderen en kleinkinderen van mijn oudste vriend in jaren (sinds 1946), Aat de Boon, zouden naar Rotterdam komen om de as van hun in december j.l. overleden vader over de Maas uit te strooien.

Foto Aat, genomen 3 juli 1986

Marco met familie meldde zich vrij vroeg in het Novotel en een half uurtje later gaven Monique en de haren ook acte de presence. Ondanks dat ik hen vele jaren niet gezien had, brak het ijs vrij snel. Vervolgens togen we op weg naar de kade waar het ritueel plaats zou vinden; vlakbij Hotel New York. De Rotterdamse skyline lag er prachtig bij. Stad van mijn geboorte, waar Aat en ik nog vlotje hadden gevaren in de kelders van het in aanbouw zijnde Dijkzicht ziekenhuis. Waar we gevoetbald hebben op de plek waar later de Lijnbaan zou verrijzen. Jezus, wat er allemaal niet door je heen schiet gedurende een ritje van 10 minuten! Het leek wel of Aat ergens daar boven met een afstandsbediening aan het pielen was. Iedere keer wanneer er qua wind een geschikte plek gevonden was, draaide de wind. We hebben al met al best nog wat “Aat” over ons heen gekregen. Vervolgens lunch bij Hotel New York (kroketten om van te smullen) en nog wat verhalen uit de oude doos. Terug bij het Novotel merkte ik aan Aat’s kleinzoon Dennis dat hij zeer op zijn door mij meegebrachte basketball shirts van Dwight Howard stond te wachten. Gelukkig niet vergeten! Hieronder die prachtige families die zo goed voor hun (schoon) vader/opa gezorgd hebben in moeilijke tijden:

Oh, dat is waar Dennis, je hebt toch niet je nichtjes en broer vergeten?

Was ik nog vergeten te vermelden dat wij tijdens de SXSW show in Austin, Texas, visite kregen van Micky Hoogendijk en Adam Curry. Gezien het karakter van de show; film, muziek en games, konden en wilden zij onze bedrijven ondersteunen. Hun verhuizing naar Austin, een 8-tal maanden geleden, maakte het leven voor ons allemaal wat eenvoudiger. Adam claimde (met een ‘evil smile’) dat zodra ik hem bel, hij al gereed is om voor mij op pad te gaan, hetgeen natuurlijk niet waar is, maar bij de aanwezigen maakte het een verpletterende indruk!

v.l.n.r. Adam, Gerard Brikkenaar (collega uit Houston), Micky en uw eigen scribent

Vervolgens nog een heerlijk dinerafspraak met oude makker “10.000 langs de lijn” Andy Houtkamp (vooraan) en zijn Milanda, waarbij oude koeien en sloten niet ontbraken:

Om vervolgens als mystery guest op te treden voor SeniorWeb om hen de geneugten van de nieuwe media uit te leggen. Is een beetje genant als de oudste (moi) het meeste weet. Allemaal eigenlijk te goed en te veel om op te noemen. Uiteindelijk moe maar voldaan mijn roze bolide bij de rechtmatige eigenaar teruggebracht.

Met schoonmoeder (links) en met dank aan Inopsy, die het ministerie van EL&I wat kosten bespaarde.

Wel zei mijn duifje: “doe mij er ook zo maar een”. Na het Benji echec wilde ik niet een, twee, drie “nee” zeggen. Dit muisje krijgt nog een roze staartje!

Zaterdagochtend 09.00 begon langs de lijn bij Kagia, Lisserbroek, waar kleinzoon Rico met zijn elftal een verwoede strijd voerde tegen een zeer goed spelend meiden selectie team. Alhoewel ze na een aanvankelijke 3-0 achterstand terug klauterden naar 3-2, bracht een verdedigingsfout hen de definitieve nekklap toe: 4-2. Drie opvallende zaken; allereerst kan de reunie met het fameuze tennis/moppenteam van Club21, de avond daarvoor, verantwoordelijk worden gesteld dat de foto’s van de wedstrijd van zeer dubieuze kwaliteit waren. Ten tweede kon geconstateerd worden dat Rico een der uitblinkers was, waarbij ook diens fanatieke inzet aan Opa’s goede jaren in het veld deden denken. Ten derde een pluim voor broer Rob, zoon Rick et moi die er toch maar zo vroeg stonden na een inspannend avondje vergaderen in Almere.

Foto: Gertjan Leijdekkers (achter de camera)

Rotterdam was de volgende plaats van bestemming. Het auditorium van de Erasmus Universiteit was door de KNBSB (Koninklijke Nederlandse Base- en Softbal Bond) gekozen als de plaats waar het 100-jarig bestaan gevierd zou worden. En bij binnenkomst begon het feest der herkenning reeds, oud spelers, journalisten, oud bestuurders (ook van internationale bonden) en wat van dies meer zij, kon ik met een brede grijns de hand schudden, danwel omhelzen. En wonder boven wonder wist ik van velen zelfs de naam nog. Bestuurders waarvan Astrid mij voor mijn vertrek zei dat die toch niet meer in leven zouden kunnen zijn, gaven al dan niet met hulpmiddelen acte de presence. TV icoon Mart Smeets startte het jubileumprogramma op zijn gebruikelijke professionele, doch aangename wijze. De manier waarop hij mij introduceerde was ook zeer plezierig, je weet immers nooit hoe je bij hem in het pulletje valt.

Foto: Mariette de Haas

Door het jaar 1987 in beeld te brengen, bracht ik eigenlijk het hele leven in beeld; dood, geboorte, victorie, strijd, echt alle facetten van het leven. In de inleiding gebruikte ik wat opzetjes die in mij op kwamen toen ik bijvoorbeeld naar de Oscars keek, en Meryl Streep een Oscar won voor haar vertolking van Margareth Thatcher in de ‘Iron Lady’. Toen ik laconiek mededeelde dat ik onmiddellijk aan Mart Smeets moest denken, viel de zaal stil. Mijn verwijzing naar een artikel in ‘The Flying Dutchman’ van December 1989 over workaholics, een chronische ziekte, maakte alles duidelijk; Margareth Thatcher, Mart Smeets en ik werden er als voorbeelden bij gehaald!

Niet dat ze de zaal afbraken, maar wel een ijsbreker. Zoals gezegd; het jaar 1987 werd er een om nooit te vergeten, en voor hen die de plotselinge neiging krijgen om de totale speech te lezen, stel ik graag een digitale kopie ter beschikking. Daar staat meer in dan dat ik gezegd heb omdat ik de primende ogen van Smeets in mijn achterhoofd voelde en daardoor genoodzaakt werd me te haasten. Inderdaad; ik had de toegestane 15 minuten (volgens Smeets 10) met 5 minuten overschreden. En dat liet Smeets me weten toen ik schelms het toneel verliet: “Dames en Heren, als de borrel later begint, dan weet u aan wie dat ligt”.

Foto: Mariette de Haas

Het werd heel genoegelijk en het prachtige boek ‘Honderd jaar KNBSB – Eeuw met gouden glans’ werd door een ieder met veel genoegen in ontvangst genomen. Prachtig fotoboek ook, maar helaas geen historisch boek; een gemiste kans. Wellicht ook omdat de journalisten die het samenstelden identiek waren aan het koppel van 25 jaar geleden. Daardoor lag het accent op de regio Haarlem/Amsterdam en had het soms zelfs een ietwat ‘Prive’ gehalte: “Toen hij in het IOC hoofdkwartier arriveerde in gezelschap van zijn vriendin Pamela…….” En; “Eerder dat jaar had hij zijn huis in Badhoevedorp verlaten en zich in een flat in Amstelveen gevestigd”. Eh, ja……. Vers ligt nog in mijn gedachten hoe 14 maart 1987 een paar (zelfde) journalisten me pissig benaderden omdat ik gezegd had dat het niet zo zou kunnen zijn dat men Guus z’n bestuur naar huis wilde sturen en hem tegelijkertijd (posthuum) Ere Voorzitter wilde maken. Gelijke monniken…… Het avonddiner werd een groot internationaal succes, en tevreden kroop ik mijn mandje in. Omdat er zoveel verder te vertellen valt over de afgelopen week, wijd ik er midweek een special aan. Stay tuned!

PS: vergeet niet de Elsevier van dit weekend te kopen, er staat een mooi verhaal in over Silicon Valley, waarbij uw scribent een aantal malen geraadpleegd is.

Het is even doorvliegen, maar mooi gelukt! Over SXSW heb ik via vele tweets en facebook meldingen al het nodige gemeld. Wat een heerlijk gekkenhuis! Kijk ook naar www.sxsw.com als je dat leuk vindt. Oh ja, ik kreeg veel reacties over wat er met Benji gebeurd is. Omdat het vorige week nog zo vers was, wilde ik het niet vermelden, maar een onrustig gevoel kwam over mij toen Slinky, onze bejaarde doch vitale kat, zich op Astrid’s schoot vleide.

De volgende dag bleek dat Benji verkocht was. Black Voodoo van Slinky. Foei!

Vanavond dus een speechje voor de 100-jarige KNBSB, en tjongejonge, wat hebben we daar in zo’n 3 jaar als voorzitter mee meegemaakt. Ook niet te vergeten de 5 jaar die ik nog als voorzitter heb gediend van de Vrienden van Honkballend Oranje, financieele ondersteuning voor alle vertegenwoordigende teams. Never a dull moment, da’s zeker. Van begin 1987:

Tot het eind;

Er viel altijd wel wat te ‘genieten. Maar vanavond wordt het een grote reunie, met Mart Smeets als ceremoniemeester. Succes verzekerd voor het thuis van de wereldkampioenen honkbal en de Europese kampioenen softbal. Ik denk dat ik vanavond maar m’n honkbalknuppeldas zal dragen (foto’s volgende week). Kort maar krachtig, maar de eenzame reiziger heeft niet altijd zijn gereedschap (kroontjespen) ter beschikking.

2:48Add to De reiziger

USAir 520, met een ‘op tijd’ vertrek percentage van 50 (!), vertrok in ieder geval op tijd van de terminal, en Ivar en ik waanden ons al aan de goede kant van de 50%. Helaas, de Airbus werd aan de linkerkant geparkeerd en South West na South West vliegtuig werd prioriteit gegeven. De macht van de grootterminal bezitter. Het mocht de pret niet drukken. Phoenix werd ruim op tijd gehaald. Aangekomen in het gezellige A’s stadion flitste Ivar naar de A’s dug out om de nodige handtekeningen op de meegenomen honkballen te verzamelen. Vervolgens meldt hij zich op mijn mobieltje; “Pap, ze hebben gevraagd of ik batboy of ballboy wil zijn, vind jij dat goed?”. “Jongen, grijp die kans, wat een pret!”. Voor de wedstrijd moet ik nu aan de Cerberus naast de dugout vragen of ik een foto van mijn eigen zoon mag nemen! Schoorvoetend stemt hij toe, hij heeft waarschijnlijk al alle smoezen aangehoord van fans die proberen op die wijze handtekeningen te verschalken. Ivar poseert gewillig, met een grijns van oor tot oor:

Nadat hij zich de eerste inning suf heeft gerend op de ‘foul balls’ wordt het wat rustiger en mag hij zij aan zij naast al die miljonairs zitten tot de umpire hem roept om nieuwe ballen aan te leveren. Op enig moment zit hij naast de beroemde en beruchte Manny Ramirez, die het seizoen begint met 50 wedstrijden schorsing wegens inname van verkeerde snoepjes. Daar gaat m’n mobieltje weer; Ivar vanuit de dugout met een sms: “Sparta?”. Die zit daar in een staat van opperste opwinding en denkt opeens er aan dat ONS Sparta uit tegen het roemruchte FC Oss aantreedt. 5-1 Sparta meld ik. Z’n stille gejuich beroert het stadion. We verliezen uiteindelijk met 8-5.                                                Volgende dag de Mariners in Peoria, we verslaan ze 9-2:

Zondag naar het Cubs stadion in Mesa, we zijn ‘on a roll’ en verslaan de cubbies 12-10:

Kortom; een weekend om nooit te vergeten en als toetje krijgen we gratis en voor niets een upgrade naar first class!

Dan begint de Game Developers Conference in het Moscone Center te San Francisco en we treden op als gastheer voor een te gek Dutch Business Breakfast op dinsdag 6 maart. Bergen gamers in de zaal die ademloos luisteren naar COO Labels Electronic Arts Bryan Neider. Onder de 90 gasten ook Loco Burgemeester van Amsterdam, Carolien Gehrels, die ook wel eens wil weten hoe Ambraham de mosterd opdient!

De beurs zelf is een wirwar van presentaties, monsters, technieken, geldinners en jobseekers:

De volgende generatie Oscar winnaars staat in deze rij! Talking about Oscar winnaars; De reden waarom wij met het gezin naar de V.S. vetrokken was Ex’pression College for Digital Arts, waar ik als ‘founding’ CEO deel van uitmaakte en tot klas 35 alle ‘graduates’ voorbij heb zien aankomen en heb mogen feliciteren. De allerhoogste waardering kwam toen tijdens de Oscarregen voor de veelgeprezen film “Hugo”, het moment kwam dat de Oscar voor visual effects uitgereikt werd aan Alex Henning (links), ‘graduate’ van klas 20, diploma uitgereikt 1 augustus 2003. Hoger kan je als school, leraren en management niet reiken!

Dat dacht ik, maar toen zoon Kaj als Marine corpsman voor de Navy tekende, maakte mijn hart ook een sprongetje. Niet alleen omdat hij de medische kant uitgaat, maar ook vanwege het feit dat hij zijn weg in het leven aan het plaveien is. Gisteren dienden Astrid en ik het hele verhaal nogmaals aan te horen van de recruitment officer, ondanks dat Kaj met z’n 19 kan doen en laten wat hij wil. Het was ons bekend, maar 17 juni vertrekt Kaj op bootcamp naar Illinois, alleen met de kleren die hij aan heeft, zonder mobieltje, of wat dan ook. Communicatie: de ouderwetse, degelijke brief. Tevens slaat hij 2 betaalstappen over wegens zijn College credits; lang leve educatie! We zijn trots op die kwajongen!

Navy Recruiter Foday Kpakarogers wordt Kaj’s begeleider, en zo, poserend bij ons zwembad, wordt het marine gevoel aangewakkerd, toch?!

Sluiten we toch maar af met Dorus!

Bij de Marine

 

And is thinking in the meantime of:

Cactus League games are meaningful for A’s

Club hopes to settle many position battles during spring slate

By Jane Lee / MLB.com | 03/01/12 9:00 PM EST

PHOENIX — Most clubs read little into spring performances. This year, the A’s are not most clubs.

Oakland has several position battles brewing in camp, making Friday’s Cactus League opener against the visiting Mariners at Phoenix Municipal Stadium all the more significant. The A’s, perhaps more so than any other team, will be evaluating their players extra closely this year — while trying to put together an Opening Day lineup that, at this point, features many unknowns.

Some (think players like Jemile Weeks, Kurt Suzuki and Brandon McCarthy) won’t warrant the attention. But plenty of others — particularly those battling for spots at first base, third base, designated hitter and the outfield — are expected to use these games as a tryout. Ditto for the rotation and bullpen candidates.

Suzuki should help young staff

The club’s time in the desert has been condensed from the usual four weeks to three, as the A’s and Mariners are slated to travel overseas on March 22 for a week-long stay in Japan, where they will open the season on March 28-29. It marks the second time in five years Oakland has made the trip.

There’s very much a sense of urgency, then, in the way manager Bob Melvin and his staff go about creating a roster. The club had the option of starting camp early, as the Mariners did, but chose to begin on a normal schedule — mostly not to rush its pitching staff.

"We talked to the organization about what they did in the past, and we were comfortable doing this," Melvin said. "I can’t tell you what their variables were, whether they had more guys in camp or needed to do some things, but I can speak for us in saying we’re comfortable at the pace we’re on."

For Melvin, Friday’s contest will represent his first Cactus League game as A’s manager, and he’s planning to run out a handful of regulars. Weeks will lead things off, with shortstop Cliff Pennington following in front of center fielder Coco Crisp. Manny Ramirez gets his first start at DH in the cleanup spot, while left fielder Seth Smith and right fielder Josh Reddick follow afterward. Suzuki will bat seventh, and first baseman Brandon Allen and third baseman Josh Donaldson will round out the lineup, with right-handed starter Graham Godfrey on the mound.

Familiar faces surely abound, but Melvin advised reporters on Thursday not to read too much into his first lineup.

"I would say, ‘Don’t look too much into tomorrow’s lineup,’" Melvin said. "Certainly, if you’re forecasting guys that are regulars at this point, you’ll see quite a few of those. Yet, the lineup and the order of it, don’t think too much into it. You’ll see a lot of different lineups."

Ramirez, for instance, will certainly not be getting all of the at-bats at DH, especially considering he won’t be allowed to play in Oakland’s first 50 regular-season games. Allen, Smith, Daric Barton, Kila Ka’aihue and Jonny Gomes will also see time there.

At first base, Melvin plans to shuffle Allen, Ka’aihue and Chris Carter, while Barton is expected to join the mix sometime in mid-March once his surgically-repaired right shoulder is cleared to throw. The A’s skipper also has decisions to make in the outfield, where an already large number of players is expected to grow by one, when Yoenis Cespedes makes his anticipated weekend arrival.

Cespedes’ presence could immediately shake up the look of the outfield, as Crisp could then be forced to move to left, while Reddick continues seeing the most time in right. Melvin also has to work in Gomes, Collin Cowgill, Jermaine Mitchell and Michael Taylor.

Back in the infield at third base, Donaldson will get an extended look, while utility players Adam Rosales, Eric Sogard and non-roster invitee Wes Timmons mainly see work at shortstop and second base, due to the team’s lack of infield depth. With incumbent third baseman Scott Sizemore out of the mix with a torn left ACL, the A’s are hoping Donaldson quickly grabs hold of the job.

The A’s youngster, who initially entered camp as a candidate for the backup catcher spot, plans to take advantage of his opportunity.

"I’m excited," Donaldson said. "I can’t say I’m not a little nervous, because I am — just being over there, and this is the Major League team and getting the opportunity. If I wasn’t nervous a little bit, I don’t think I’d be human. It’s going to be fun. It’s going to be a learning experience, playing over there every day again."

Donaldson and the A’s play host to 10 Cactus League contests, while they’re slated to take part in 11 on the road. Of those 21 games, four are of the split-squad variety. The A’s play the Mariners three times before facing them in Japan — and then again in Oakland to restart the regular season — with Seattle making another visit to Phoenix on March 16 for the only A’s night game of the spring.

By that time, perhaps Melvin will have a better idea of how his pitching staff will look. Outside of McCarthy and No. 2 starter Bartolo Colon, the rotation has plenty of spots to fill. Lefty Dallas Braden, working his way back from shoulder surgery, should slot in there by the beginning of May, while Godfrey, Tyson Ross, Tommy Milone, Jarrod Parker and Brad Peacock duke it out for the other spots.

In the bullpen, Brian Fuentes, Grant Balfour, Joey Devine and Fautino De Los Santos are expected to compete for the closer’s job. Meanwhile, Jerry Blevins, Andrew Carignan, Ryan Cook, Pedro Figueroa, Jordan Norberto and Neil Wagner will simply be competing for any relief role with the big league club.

Four of the A’s contests will be featured on MLB.TV: March 6 vs. Milwaukee at 12:05 p.m. PT; March 8 vs. Los Angeles Dodgers at 12:05 p.m. PT; March 10 vs. Cincinnati at 12:05 p.m. PT; and March 17 vs. San Francisco at 1:05 p.m. PT.