Dat is natuurlijk iets dat de Bay Area schokt, en tevens een bot dat de media afkluiven in tijden dat nieuws schaars is. Als een wonder zijn er ‘slechts’ drie mensenlevens te betreuren bij deze hoogst waarschijnlijk door piloten veroorzaakte crash. Zonder de statistieken er op na te hoeven kijken, een aantal dat ruimschoots in schiet- en steekpartijen in aanpalend Oakland en Richmond overtroffen wordt. Maar dat is dagelijkse kost, en derhalve minder interessant. Triest is natuurlijk ook nog dat een der slachtoffers overreden werd door een der aanstormende brandweerauto’s!
Dit ziet er inderdaad afschrikwekkend uit, maar toen waren alle passagiers er al uit en kon de brandweer zijn gang gaan. En, de passagiers hadden er al eerder uit kunnen gaan ware het niet dat men pas na het zien van wat rook en vlammen besloot om de noodprocedure in werking te stellen. Nu mogen we elke dag genieten van elk moertje en boutje dat van de runway verwijderd wordt en krijgt het wereldgebeuren minder aandacht dan ooit. De geschiedenis herhaalt zich! In minder afschrikwekkend nieuws werden simultaan de tuinlampjes gerepareerd in onze Mount Diablo Foothill tuin. Even een stukje achtergrond; daar waar al mijn Amerikaanse buren en vrienden trots hun ‘toolbox’ laten zien, meld ik kalmpjes in de garage dat we het hier over Astrid’s gereedschapskist hebben. Derhalve toog zij met opgeroepen vriend en vakman Paul Nijssen (Nijssen Electric) aan het werk. Alras had Paul ontdekt waar de kortsluiting vandaan kwam (lampjes tellen om te kijken wat de transformator aan kan). Daarna ontstond er ook voor hem een probleempje:
Met die kolenschoppen van hem kwam hij er niet aan toe om een verbindingsstukje aan te brengen! Astrid ‘to the rescue’ en ik achter de camera! Ere wie ere toekomt, Paul heeft net zo lang zitten etteren tot alle lampen weer in volle glorie hersteld waren. Gynaecoloog zal hij echter nooit kunnen worden! Over Richmond gesproken; daar moest Astrid de afgelopen nachten heen om haar Paramedische kunsten in de praktijk te brengen. Angstig, maar het viel alleszins mee, zeker ook omdat de cops veel bescherming bieden. Wat wel opviel was de ongelofelijke armoe en het verval in sommige wijken.
Dat is precies het verschil tussen het leven aan de ene kant van de lijn of aan de andere kant in de V.S. Heb je het goed, dan heb je het ook echt goed, andersom is het daadwerkelijk soms aan de noodrem trekken, oftewel voedselbonnen en behuizing voor daklozen. Inmiddels, bij afwezigheid van Astrid, droegen Kaj en Ivar in de loop van de week een steentje bij door wat kookwerk af te leveren, hetgeen soms wat hilariteit opleverde omdat ik ook af en toe wel eens geinig kan zijn!
In ieder geval konden Ivar en vriendinnetje Cameron er hartelijk om lachen. De week afgesloten bij Murphy’s Pub met de TVVDM (= Tweede Vrijdag Van De Maand) borrel met dit keer tientallen nieuwe en oude vrienden, kennissen en relaties. Een bont Nederlands geheel in een Ierse Pub in San Francisco. Ter finale afsluiting; ik weet zeker dat sommige van mijn Amerikaanse vrienden en kennissen, als ze dit zouden kunnen lezen, me zouden bestempelen als een communist! Laat ze maar voorzichtig zijn; ik ga volop in de aanval!