Bij al die hartverscheurende verhalen van mensen die hun enig kind verloren hebben, bekruipt je een ‘Aha-Erlebnis’, ondanks dat jouw kind niets overkomen is, en ook niet enig kind is. 10 augustus vorig jaar, toen zoon Bo-Peter net in India aangekomen was, schreef ik het volgende:
“Tijdens ons eerste visuele contact met Bo-Peter, hij was net in India (Delhi) aangekomen, maakten we ons daadwerkelijk zorgen. Moe en bezweet kwam hij bij ons op ‘Whatsapp’ zorgelijk over. Het klimaat, de omstandigheden (iedereen wil wat), de armoe, het feit dat hij paspoort en geld op z’n lichaam moest dragen, droegen niet bij aan de feestvreugde.”
Eigenlijk waren we stront bezorgd, bovenstaande foto geeft totaal niet weer hoe hij bij ons overkwam, en daadwerkelijk hadden we zoiets van “als dat maar goed komt”. De volgende foto (uit een serie) maakte ons ook niet bepaald vrolijker.
En het kwam allemaal goed, maar dat gevoel borrelde weer helemaal op na het lezen van uitingen van ouders over hun verloren gegane kinderen. Wat hebben wij met die mensen te doen. Vanmorgen vertrok zoon Kaj met een maatje naar zijn verplichte twee wekelijkse NAVY kamp in Yosemite Park; “slapen met de beren”, kondigde hij monter aan. Daar viert hij ook volgende week z’n 22e verjaardag.
Hoe oud ze ook zijn, je blijft je toch zorgen maken over die gasten, hoewel deze een zorgeloze flair over zich heeft die je doet snakken naar een goed glas chardonnay! Talking about…..de reacties op onze camping trip vorige week waren nogal ongezouten. Alsof ik niet zou overleven in de wildernis! Toegegeven, een slimmerik merkte een RV op de achtergrond op, maar terugkerend van Lake Berryessa (speedbootwerk), troffen wij het volgende panorama aan:
Zo, daar hebben al die azijnpissers niet van terug, en nee, ik was niet belast met het vastzetten van de haringen, maar de angst zat er goed in. Ja, dan snak je wel naar een goed glas chardonnay! Het smaakte zelfs in een plastic beker. Nog een laatste woordje over het WK, waar ook het aantal gelopen kilometers als een biezondere waardering werd aangegeven. Mijn trainer zei altijd dat de bal sneller gaat dan de lopende voetballer (Sneijder), oftewel; dribbelaars maken meer kilometers dan voetballers met een goede pass in hun benen. Ach, wat zit ik nou, lekker afsluiten met iemand die het moet hebben van zijn loopvermogen:
-
2:45
Henk Spaan & Harry Vermeegen – Stille Willem (1981)
Stille Willem Willem traint zich de blubber Willem is de jongen voor het vuile werk Altijd gaten trekken, geen gevoel voor de bal …