Compliment van een Nederlander

Gelooft geen hond, toch?! Gisteren meldde een vertrouwde relatie me kortweg dat hij versteld stond van mijn energie niveau. Omdat wij Nederlanders complimenten niet als vanzelfsprekend beschouwen, gingen wij na een korte merkwaardige pause voort met ons skype gesprek. Het trof me omdat ik gisteren ‘jureerde’ bij de 60 seconden durende elevator pitches van een aantal Rockstart Accelerator startups. De enthousiaste uitbarstingen van deze soms wat ruwe diamanten gaven me een echte opkikker. En voor de zoveelste maal bedacht ik dat er eigenlijk een vampier in me huist wiens energie niveau omhoog gaat dankzij deze jonge mensen en hun ambities. Zo, dat hebben we ook weer ontleed! Nou vraag ik me af of het soms niet een generatie overslaat! Zo kwam jongste zoon Ivar monter vertellen dat hij lekker in de tuin ging studeren. Het resulaat:

clip_image002

Okay, het zij hem vergeven, college freshman, geeft zwemlessen, en neemt ons Tinley mee op lange wandelingen. Je ziet Tinley ook denken ‘laat dat joch nou, ik let toch op hem’. Wanneer jouw favoriete honkbalclub, de Oakland Athletics, zo in een neerwaartse spiraal komt dat elke wedstrijd pijnlijk is om aan te zien, dan kan je nog maar twee dingen doen: 1) zwaar aan de drank gaan of 2) het als amusement gaan beschouwen. 1) is duur en pijnlijk, vooral ‘s ochtends wanneer Astrid om 04.15 opstaat om mensen te gaan redden, dus wordt het 2) en ben je net zo zwijgzaam als de knuppels van de A’s slagmensen die aan de beurt zijn:

A’s bats silenced again in loss to Mariners

clip_image004

Oakland Athletics’ Jed Lowrie flips his bat after striking out with two outs and the bases loaded in the third inning of a baseball game against the Seattle Mariners, Friday, Sept. 12, 2014, in Seattle. (AP Photo/Ted S. Warren)

Kaj en Ivar zijn inmiddels horentorendol van mijn geanalyseer van de wedstrijden, vooral wanneer ik opper dat om deze tijd van het jaar de mannen zich onderscheiden van de jongens. Bo-Peter is blij dat hij inmiddels zijn eigen plek heeft in Oakland, zij het dat wij gisteren tijdens de lunch (Murphy’s Pub natuurlijk) een en ander nog naar hartenlust doorgenomen hebben. Er komen weer een aantal spannende maanden aan; 22 september een weekje Mexico (werk!), 9 oktober lancering van de Netherlands American Business Council in Washington, DC, Kaj’s toetreding tot het genootschap van Paramedics, de komst van schoonmoeder Riet met tante Wilma, en last but not least, de komst van zoon twee, Eric, met vriendin Mody. Na aankoop van een huis in Den Haag zullen zij ook wel toe zijn aan een week of wat zonnig Californie! Met angst en beven zie ik weer een tweetal wijntripjes naar Napa en Sonoma tegemoet! Het belooft weer een briljant weekend te worden met veel honkbal (snik) en beprijzing van projekten die me aangeboden worden. Niets te klagen dus! Carpe Diem!