Om met het vinyl te beginnen -een premium artikel in de Telegraaf van vanmorgen- betekent het dat de eigenaars ook ‘cool’ zijn? Als dat zo is, dan reken ik me tot de ‘uber cool’ elite. Immers, sinds de 60-er jaren zijn al mijn 45-toeren plaatjes en m’n 33 1/3 LP’s de hele aardrijkskunde kaart overgegaan. Zelfs een aantal nog zwaardere 78 toeren opnames overleefden de verhuizingen!
Loodzware dozen gingen van Rotterdam (Rick en Nicole) naar Zuilichem, via een omleiding in Den Haag naar Zoetermeer, vervolgens naar Wilnis (Eric), de volgende bestemming werd Loosdrecht (Bo-Peter en Kaj), waarna, na een korte stop in Vinkeveen, Hilversum werd aangedaan. Even pas op de plaats. De landsgrenzen over naar Dusseldorf (Ivar) en na ruim twee jaar daar, een 7-maandse stop in het Belgische Lommel, met name Astrid, waar besloten werd om de grote plas over te gaan en Californie te veroveren. Kort verbleven in Emeryville en Berkeley alvorens een huis te kopen in Walnut Creek. Huis te klein, groter huis gekocht in Concord, en nog een keer herhaald in Concord. In het laatste huis verbleven we bijna 11 jaar; een record! Maar, na een aanbod op ons huis dat we niet af konden slaan, verruilden we dat voor onze huidige stek in Alamo, waar alle vinyl muziekdragers weer een stekje hebben gevonden en enige hoezen decoratief delen van de muur versieren.
En ook jongste telg Ivar draait nu, voornamelijk jazz, op de van mij afgetroggelde reserve platenspeler. Het is een ‘family affair’ omdat oudste zoon Rick in zijn eigen kroeg, “t Beinsje’ een heuse vinyl jukebox heeft staan die afhankelijk van de visite muziek uit hun tijd speelt. Vele honderden ‘singles’ staan borg voor het juiste tijdperk. En nu even iets heel anders, hoewel……
Die dus! Veranderingen in het immer bruisende huishouden van de Laanens. Kaj begon in het niet zo bruisende, maar wel gevaarlijke Richmond aan zijn eerste 12 uurs nachtshift als ‘full blown’ paramedic. Wie anders begrijpt dat beter dan je moeder, tevens collega en gepokt en gemazelde paramedic?!
Helemaal goed gekomen, Kaj vond hetzelfs een beetje saai (“zelfs geen schietpartij vannacht!”). Gek hoor, krijg ik opeens dat deuntje van “Dr. Bernard” in m’n hoofd. Bo-Peter vertrekt a.s. maandag naar Nederland om in Leiden aan zijn vervolgstudie te beginnen (Master International Affairs) en toonde tijdens ons walvisnuitje deze week, de beste maatjes met zijn paramedic broer te zijn.
Bordjes netjes leeg gegeten (er ingedramd), dat is ook niet zo moeilijk bij PF Chang’s, maar vooral ook de glazen tot de laatste druppel naar binnen geslagen. En neem van mij aan dat er geen aanmaak limonade in zat! Mooi ook was de komst van Meester Nick, Bo-Peter’s leraar in de 5e klas, die hem altijd gevolgd heeft, en speciaal langs kwam om hem een goede toekomst toe te wensen.
Qua grootte zijn de rollen inderdaad omgedraaid! Last but not least, deze week van een genoegelijke aangeklede borrel genoten met Solano College Athletic Director Erik Visser, tevens gereputeerd voetbalcoach, en de komst van voetbalclub de Dutch Lions naar San Francisco besproken. De Dutch Lions http://www.dutchlionsfc.com/ zijn momenteel met name in Texas (Houston) en Ohio (Dayton) aktief en bouwen een grote ‘pool’ op aan talenten voor het Amerikaanse voetbal. Erik en ik gaan wellicht een grote rol spelen in de komst van de Dutch Lions naar San Francisco in 2016. Normaal gesproken komt er aan het einde een olifant met een lange snuit, maar deze keer laten we die eer aan onze Tinley met als motto “toen kwam er een hond met een grote snor die sprak zo is het wel genoeg hoor!”
PS: zie je al dat vinyl op de achtergrond?