Month: December 2014

Gisteren schaarden we ons rond onze eigen filmformaat TV (hey, dit is Amerika!) om de op You Tube gehuurde spraakmakende film ‘The Interview’ te aanschouwen. Voor $5,99 en met behulp van Google Chrome zaten we badend in het geluid (dank voor dit kerskado, Asje) te aanschouwen waar alle narigheid om begonnen was. Overigens was de politie aanwezig bij de theaters waar het op kerstdag vertoond werd, met het oog op bedreigingen vanuit Noord Korea:

Het was een in mijn ogen 7+ film, met zeer zeker leuke momenten en evenveel die als flauw aangetekend konden worden. Twee dingen zijn zeker; Kim Jong-un (goede rol van Randall Park) heeft geen gevoel voor humor en als dit de toekomst voor het uitgeven van films wordt, dan ben ik een van de grootste voorstanders. Niet meer in de rij staan, stoppen wanneer zich een sanitaire stop aandient, danwel een borrelmoment ingelast wordt, en geen irritante figuren om je heen die alsnog aan het teksten of anderszins met hun mobieltje aan het jokeren zijn. Mooi wakker worden is het moment dat de kleinkinderen kamerbreed op facebook staan om je te bedanken voor een kerstmoment:

Rico en Felix beleef ik altijd met veel genoegen wanneer ik Nederland aandoe, en we hebben altijd veel plezier in de Beinse Zot met een potje flipperen en wat muziek uit Rick’s jukebox. Helaas moet deze oud voetballer Felix’s verzoek om een potje te voetballen keer op keer afslaan wegens hevig protesterende knieen. Moet ik er bij zeggen dat wanneer ik dat vroeger aan mijn opa voostelde, ik een tik met z’n stok kon krijgen!

Mijn beschermengel (oma dus) en opa voor hun kappersimperium, waar opa je in stijl knipte onder het mopperen van ”hou je kop toch eens stil”. Rotterdams op z’n best! Er gaat een Laanen het komende jaar terug naar de Lage Landen! Bo-Peter is toegelaten tot de Universiteit van Leiden, waar hij zijn behaalde Bachelor’s degree van UC Berkeley in Politieke Wetenschappen gaat afronden met een Master’s degree in Internationale Affaires. Zoals ene Professor Bunnik puntig zal opmerken; “de zoon doet wat zijn vader heeft nagelaten, studeren!”. De Kerst was zoals gewoonlijk weer een dubbele klapper met het vieren van Astrid’s verjaardag met een dertigtal getrouwe intimi.

Astrid stralend tussen Marion en Yee Ju (rechts van hen hang ik). Laten we in stijl afsluiten met een cartoon, eerder deze maand, van mijn grote held, Peter van Straaten. Astrid heeft ter ere van mij een plekje op de koelkast gereserveerd!

Enne….laat die oliebollen en appelflappen lekker smaken. Heb een heerlijke champagne rijke overgang naar 2015!

En het sneeuwt ook nog eens behoorlijk. Gisteren moest Ivar onverrichterzake van Lake Tahoe’s Boreal skiresort terugkomen omdat ze middenin een sneeuwstorm beland waren. Nog net zonder kettingen, en kleerscheuren, het nieuwe huis in Alamo bereikt, waar de ouderlijke warmte hem toestraalde! Het regende zo hard van de week dat ik ons eigen huis voorbij reed en een kwartier moest omrijden vanwege filevorming! Een Laanen in volle aktie! De verhuizingsdrift nadert zijn einde wanneer……..de jukebox weer op volle toeren draait en………..

Precies, de kerstboom weer zijn rondjes draait, dankzij Kaj, die zichzelf overtrof, zij het dat de piek wellicht een beetje geherstructureerd dient te worden. Dan kuier je tevreden rond in de knusse woning waar Astrid met tomeloze energie binnen een week of twee orde heeft aangebracht. En gezelligheid! Vanwege de vele Xmas (business) lunches liep ik niet al te veel in de weg, hetgeen zeker tot de productiviteit heeft bijgedragen. Wat ik wel op mijn konto kan schrijven was de aanleg van de tamelijk gecompliceerde (toch Astrid?) digitale TV en andere apparaten, zeker ook omdat in het nieuwe AT&T Uverse systeem TV, internet en telefoon gekoppeld zijn. Al neurieend rondschuimend (lekker zo’n Santa Claus chocolaatje), merkte ik nogmaals mijn A’s stoel op, waar ik me van de zomer onder de sinaasappelboom in de schaduw parkeer.

Wat een weelde! Officieel is de Californie droogte nog niet opgelost, dus we worden nog steeds gevraagd om te bezuinigen op water, maar alle regentermen kunnen op tafel: Kaj: “het regent koppen en schotels” (heeft-ie van oma), “it’s raining cats and dogs”, hoe het ook zij; het komt met bakken uit de hemel. Net als de kritiek op Obama om de kontakten met Cuba te normaliseren. Uiteraard veelal van de rechtse kant, waar kontakten met liberale landen als China en Saoedi-Arabië heel normaal gevonden worden. Het waarom is simpel; daar kan men commercieel van profiteren en Cuba is retenarm. Persoonlijk vind ik die ‘Executive Decisions’ van Obama geweldig, hij laat zich niet intimideren door de Republikeinse meerderheden. Afsluitend; heb een geweldig weekend (morgen officieel winter), fantastische kerstdagen (Astrid kerstkind) en ik meld me weer voor het einde van het jaar met wellicht enige kerststolkruimels in m’n snor. Maar voor nu heb ik maar een wens:

Bobby Vinton – Rain Rain Go Away (Stereo) – Duration: 2:58.

2:58

Ja, beste mensen, we zijn weer redelijk in de lucht. Dankzij Astrid’s inspanningen en die van de jongens, niet te vergeten, zijn we een heel eind gekomen. Daar waar ik in de weg liep, of schilderijtjes e.d. op de verkeerde plek had gehangen (of te hoog, of te laag) werd ik op niet al te politieke wijze gemaand om me vooral bij de administratieve zaken te houden. Dat ik desondanks toch hielp met sjouwen brak me nog lelijk op, maar meer hierover later. Het valt niet mee om –pak ‘m beet- zo’n 35% terug te gaan in woonoppervlak. Da’s ruimen! Met tranen in de ogen liet ik LP’s gaan, weliswaar geen 35% van de verzameling, maar toch! Boeken, hoewel al jaren niet meer ingekeken, bleken plotsklaps emotionele waarde te krijgen. Uiteraard zijn de Rob Laanen bestsellers bewaard gebleven! Enfin, dankzij de mij opgelegde beperkingen is mijn kantoor in ieder geval redelijk snel op orde gekomen:

En aan mijn kant van het kantoor mag ik naar hartenlust timmeren, memorabilia opzetten, etc. Da’s niet niks! Woensdagmorgen werd ik wakker met een enorm kloppende middelvinger, waar ik een aantal dagen daarvoor een flinke splinter in had gekregen. Met twee paramedics in huis kan je natuurlijk niets gebeuren. Echter, na Astrid’s initieele behandeling besloot ik het genezingsproces zelf aan te pakken; schoonmaken met alcohol (nee, geen JD) en weer inpakken. Nou, dat ging goed fout!

Was U net lekker aan het eten dan? Daarom heb ik dat prentje maar klein gehouden! Dat viel niet goed bij mijn paramedics; Astrid werd een tikkeltje boos (nou ja….) en Kaj begon te lachen, die kwam net van een nachtje “spoedgevallen” ziekenhuis terug. “Goed gedaan Pa, die zelfmedicatie”, was het enige dat hij grijnzend uitbracht. Geen genade voor de oude patriarch! En daar begint het verhaal van het menselijk speldenkussen. Immers, die morgen had ik een afspraak met de orthopeed voor een nieuwe, experimentele, kniebehandeling; de eerste van een viertal injecties die de onwillige knie tot bedaren zouden brengen. Monter meldde ze me dat gebleken was dat de injectie achter de knieschijf het meest efficient was, en dat ik op de ultrasound mee mocht kijken. Flinke naald, maar het viel me niet eens tegen. Op naar de arts voor de middelvinger. We zijn daar al sinds jaar en dag, en toen ik mijn verhaal vertelde, en “how stupid” ik was, suste men mij en zeiden dat het wel meeviel. Nou de behandeling niet. Eerst lekker openmaken en vervolgens met een soort van naald alle rotzooi er uithalen. Vinger inpakken en vervolgens een antibiotica injectie in de billen. Nu nog 8 dagen pillen slikken van dezelfde strekking, dan ben ik weer helemaal het ventje. Na dit kleine menselijke leed kwam de storm; na de grootste droogte die wij ons konden heugen, kregen we ook de grootste hoeveelheid water toegediend, waar vooral mensen aan de San Francisco kant van te lijden hadden.

Maar, de vlag bleef, zij het enigszins geschonden, fier wapperen!

Onze nieuwe woning verwerkte de overvloed aan regen goed (zucht van opluchting) en met een hoek van de tuin als modderbad en een afgerukt luik, kwamen wij goed weg. Dit kiekje vanuit de keuken, met een deel van het Laanen autovloot, zou toch in Nederland gezien worden als een keurige herfstdag.

Mij is te verstaan gegeven dat vandaag de laatste verhuisdetails afgehandeld worden, en of ik maar in m’n kantoor wil blijven. Datzelfde geldt voor Tinley, hoewel ze meer krediet heeft dan ik wanneer ze in de weg loopt. In ieder geval heeft Tinley zich naast mij gedrapeerd ter demonstratie dat ze zich er bij neerlegt!

Nou, die combinatie P & T klopt als een zwerende vinger!