Month: April 2015

Gezien de aktiviteiten die ik op mijn bordje heb, kan ik amper als “pensionado” aangemerkt worden. Da’s mooi, omdat ik hou van wat ik doe. Wat ik goed kan bepalen is hoe ik mijn tijd indeel, zeker wanneer ik vanuit huis werk. En afgelopen donderdag werd zo’n dag om van te smullen; drie verschillende sporten met onverwachte uitkomsten en dramatische wendingen. Gezien het tijdsverschil met Europa kunnen de meeste cup wedstrijden rond de lunch geconsumeerd worden. 11.30: UEFA Cup, het Russische Zenith thuis tegen Sevilla. Geweldige wedstrijd met een ongelofelijk blunderende Spaanse keeper. Spanjaarden met de rug tegen de muur, uitval, geweldig doelpunt en de Spanjaarden gaan door naar de volgende ronde. Ivar en ik sprongen op de bank van enthousiasme, eindelijk weer een een ouderwets potje voetbal zonder al dat geschaak *gaap* op het veld met driehoekjes, tikkie breed, tikkie terug……. Even gauw wat e-mails beantwoorden want om 15.30 begon de wedstrijd van onze Oakland A’s bij de L.A. Angels of Anaheim.

Onze A’s zijn dit seizoen, hoewel nog 144 wedstrijden te spelen, een beetje hetzelfde als Sparta, ze vnden een manier om te verliezen. Zo ook donderdag, 8 hits voor de A’s, een voor de Angels. De A’s verliezen met 2 – 0. Inderdaad, aandachtige lezertjes, een speler was op het eerste honk dankzij 4 wijd (een “walk”), waarna vervolgens die ene hit kwam die helaas als homerun een plaatsje in de statistieken kreeg. Op naar basketball: de league’s beste club, onze lokale trots, de Golden State Warriors uit bij de New Orleans Pelicans voor wedstrijd 3 in de eerste ronde van de play offs. We schrijven inmiddels 18.30, glaasje chardonnay, chippie en…..let the games begin. Na een overweldigende start vallen de Warriors gigantisch terug, en met nog een kwart te spelen staan ze maar liefs 20 punten achter. Doffe ellende. En toen gebeurde dit:

The Golden State Warriors overcame a 20-point fourth-quarter deficit to win Game 4 of their playoff series against the New Orleans Pelicans thanks to a bunch of breaks going their way and one ridiculous shot from Stephen Curry.

Ongelofelijk, en slechts de derde keer in de geschiedenis van basketball dat een club van zo’n grote achterstand terug gekomen is. Nou, begrijpelijkerwijs viel ik als een blok in slaap en wellicht dat ik ook nog geduimd heb. Wat een dag, en wat een privilege om het mee te mogen maken. Vandaag vieren we traditie getrouw Koningsdag in het Golden Gate Park in San Francisco. Lekker met een broodje kroket voor een dollar of 8, of wellicht voor dezelfde prijs een patatje oorlog. Maar wel altijd een heerlijk spektakel waar alle Dutchies zich in oranje van hun beste kant laten zien!

Over Oranje gesproken; aangezien we nu in het gelukkige bezit zijn van een sinaasappelboom, klimt Ivar er regelmatig in om ze te plukken. En lekker dat ze zijn!

Ter afsluiting, voordat we ons in oranje dompelen, afgelopen week ben ik met Astrid ook nog even meegeweest voor een screening van de nieuwe “Star Wars” film waar ze wellicht een belangrijke rol in gaat spelen.

Inderdaad, het heeft iets met laser te maken. Jeetje, maken dat ik wegkom, Astrid achtervolgt me met een deegrol en roept iets van “lazer op”. *Hijg* Fijne koningsdag nog!

29 mei ben ik een van de gastsprekers bij een evenement van de NAFBiz in Los Angeles. NAF staat voor Netherland-America Foundation. Onderwerp: “waardevolle tips om je zaak uit te breiden en het creeeren van nieuwe mogelijkheden”. Dan ga je bij jezelf te rade hoe je dat aan gaat pakken. Zelf ben ik geen voorstander van tips en methodes die gepresenteerd worden als een theoretische aanpak. Ik hou van de praktijkvoorbeelden, liefst zelf meegemaakt, inclusief de blunders, omdat je daar het meeste van leert. Ooit heb ik een “Laanen’s Orbit” gecreeerd om zelf een beetje een overzicht van mijn leven te houden:

Dit voortschrijdende overzicht, dat begint bij mijn eerste serieuze baan bij het Amerikaanse leger in Rotterdam, is tevens een overzicht van rijpwording, emoties en succes. Achter de plaatjes en tijdstippen liggen daadwerkelijk ‘bloed, zweet en tranen’, aangevuld met prachtige momenten. Het lijkt het leven wel! Bij het begin (1967) had ik meer aandacht voor de (semi) professionele voetballers binnen onze organisatie dan mijn werkomgeving, hoewel daar wel het begin van mijn automatiseringscarriere lag! Al ronddraaiend kom je dan bij de belangrijke meneren en mevrouwen terecht, maar wat er in die tussentijd gebeurd is heeft voldoende stof opgeleverd om een presentatie met ‘ballen’ op te leveren. Oftewel, zoals stiefvader Jan zei wanneer hij weer een zware van ‘de weduwe’ opstak; “daar krijg je haar op je borst van”. Dat komt goed dus. Wel stuit je op ontroerende momenten wanneer je een liedje tegenkomt dat je hebt geschreven voor een van de zonen, Eric in dit geval, toen hij een jaar werd. Op een melodie van Bobby Goldsboro schreef ik spontaan de volgende tekst in 1983:

Ik publiceerde het in Multi Function’s magazine in 1985. Geweldig toch. Mochten sommige mensen vinden dat mijn leven er soms uitziet als ratatouille, dan kan ik bij deze zeggen dat ze volledig gelijk hebben! In ieder geval gaan ze in LaLaLand (L.A. voor S.F. mensen) een gedegen presentatie krijgen! Last but not least voor de Nederlandse krenten in de San Francisco Bay Area (de goede niet te na gesproken); draag wat bij aan onze Koningsdag (25 april), zodat we het wederom op grootse wijze in het Golden Gate Park kunnen vieren!

https://www.facebook.com/events/1540889709495563/permalink/1567877500130117/

En natuurlijk wil iedereen ons (Asje en ikke) in onze natuurlijke outfit zien (je mag mij er af knippen)!

Aat de Boon, mijn grootste maatje voor zeker de eerste 20+ Jaren van mijn leven, overleed 3 december 2011. Straatschoffies, geboren in de Van der Poelstraat in Rotterdam; Aat 25 dagen na mij, 28 juli 1946. Ook werden wij op vrij jeugdige leeftijd vader:

Aat, half kopje kleiner, met zoon Marco op de schouders en ik met zoon Rick, tijdens een vakantie in het Limburgsche Blitterswijk, we schrijven zomer 1977. Al die gedachten vlogen door mijn hoofd toen ik j.l. donderdag op de British Air vlucht aan het wachten was die Aat’s kleinzoon Dennis naar San Francisco bracht. Dennis had ik al ontmoet maart 2012 toen wij gezamenlijk (Aat’s kinderen en kleinkinderen) Aat’s as in Rotterdam uitstrooiden.

Even de hoofdrolspelers er uitlichten: zoon Marco, vierde van links, dochter Monique, derde van rechts en Dennis, tweede van rechts. Vanaf het moment dat Dennis de aankomsthal binnen kwam was het gewoon ‘ouwe jongens krentenbrood’ en na een kleine anderhalf uur fileleed kon hij met de rest van de familie kennismaken. Uiteraard nog een verhaal over zijn opa uit de oude doos; brommer vakantie in 1964: “Op een dag op de brommer naar Luxemburg, in de stromende regen, kregen we vreselijk mot nadat we tent opgezet hadden. Aat, die redelijk kon zuigen, had ik die avond zelf te pakken, waarna hij mij na een laatste waarschuwing om te stoppen (ik lachte hem vriendelijk toe) aanvloog. Gek als ik was op sardines, ik had net een blikje open gedraaid, konden wij daarna de hele volgende week er van genieten. Nadat mijn broer Aad uiteindelijk na veel gesmeek een eind aan ons robbertje gemaakt had, zat de hele tent onder de sardines, alsmede de olie uit het blikje. ‘s Anderendaags hebben wij uren naast elkaar gebromd zonder elkaar ook maar een blik te gunnen. Tot het moment dat mijn brommer het begaf. Mijn brommer (Tomos, armelui’s Puch)), met als berijder moi, de onhandigste doe-het-zelver. Uit het veld geslagen keek ik Aat aan, die z’n schouders ophaalde en het euvel verhielp.” Is het dan niet het mooiste moment in je leven wanneer je vast kan leggen dat Dennis gaat stappen in San Francisco met praktisch leeftijdsgenoten Kaj en Ivar?!

Ook Tinley wist zich listig in de foto te wurmen. Afsluitend; dit is toch de mooiste cycle of life die maar denkbaar is?! En ja, we gaan dadelijk naar een Oakland A’s game, en Ivar en Dennis gaan vanavond de nummer 1 van de Amerikaanse basketball league bekijken; de Golden State Warriors (met dank aan Dennis z’n ouders), maar het mooiste van alles is dat het gezaaide in 1946 een vervolg heeft gekregen in 2015. Amen!