Month: March 2015

Nu we zo’n kleine week met ons drietjes het huishouden bestieren, en meer en meer details vrijkomen van de afschuwelijke crash die Germanwings’ klaarblijk depressieve copiloot Andreas Lubitz moedwillig veroorzaakte, kan je je niet aan de indruk onttrekken dat veel mensen naar een laatste foto kijken, zoals ik naar de onderstaande, de avond gemaakt voor Astrid’s vertrek naar Nederland.

Voordat deze opname tot stand kwam waren de heertjes links en rechts van Astrid nogal aan het dollen en je kan aan Astrid’s gelaatsuitdrukking zien wat ze denkt; “he, he, het is er dan toch nog van gekomen”. Hoeveel mensen, met name ouders van de schoolkinderen uit Duitsland, zitten nu machteloos naar zo’n ‘vaarwel’ foto te kijken? Geen woorden voor! Wat te denken van de openbaring dat hij zijn depressie/pillengebruik niet vermeld had?! Nou, dat is nog eens een wakkermakertje! Wanneer je de V.S. komt dan dien je een ‘immigration’ formulier, al dan niet electronisch, in te vullen, met de vogende vragen:

Het zal eenieder duidelijk zijn wanneer je vraag A. beantwoordt met “Yes”, oftewel ik heb een psychische afwijking of ik ben een drugsgebruiker, de overige vragen niet meer bekeken worden en je een enkeltje, al dan niet in boeien, aangeboden wordt naar het land van herkomst. Iedereen weet dat al die vragen met een stevig “No” beantwoord dienen te worden om de V.S. binnen te komen. Niet dat ze je dan geloven, maar als het tegendeel blijkt, dan kunnen ze je ook nog voor meineed aanpakken. Wat ben ik blij dat Astrid dadelijk gezellig via ‘FaceTime’ met me gaat babbelen. Leve de techniek! Nu ook nog zoiets om uit te vinden of iemand wel geschikt is om zoveel mensenlevens in zijn of haar handen te hebben. Zal vast wel bestaan, maar te omslachtig of te duur om daadwerkelijk in te voeren, alhoewel de schadeclaims die nu gaan komen, om van het verdriet maar niet te spreken, dit volledig rechtvaardigt. Het is een dooddoener, mensen, maar het leven gaat door en Ivar en ik gaan morgen een tripje L.A., San Diego en Anaheim maken. Deels om uit te vinden of Ivar z’n bachelor’s degree in journalisme afmaakt bij San Diego State University, deels om met vrienden en bekenden wat uit te hangen, en deels om wat sport te bekijken. Honkbal met de San Diego Padres en IJshockey bij de Anaheim Ducks. Indruk van SDSU:

Ik weet een ding zeker, hoewel ik trots ben op Rotterdam, dat mijn school er wat minder uitzag!

Althans, dat is mijn herinnering omdat het gebouw in De Bruijnstraat vervangen is door nieuwbouw. Ach, Wim Sonneveld zong het reeds in 1965, “de nieuwe tijd, net wat u zegt”. Laat ik het daar maar bij laten, morgen rij ik met Ivar zijn nieuwe tijd tegemoet, en dat geeft me een gevoel van grote voldoening. Ik hou U op de hoogte!

M’n ouwetje lijkt het weer niet te redden, Sparta blijft weliswaar op het Kasteel, maar ook in de Jupiler League. Als ik zo de beelden van tijd tot tijd bekijk op diverse al dan niet legale websites, krijg ik niet de indruk dat hier legitieme profvoetballers aan het werk zijn. Niet qua inzet, maar ook niet qua techniek. De kansen die soms gemist worden vallen in de categorie “die had ik er met m’n xxk nog wel ingeschoven”. Triest. Indertijd had ik enige hoop toen Leo Beenhakker aangetrokken werd, daarna weer een beetje met de aanstelling van Pastoor, maar het lijkt er meer op dat er in Spangen een hele Augiasstal opgeruimd dient te worden. En de KNVB kan dan gelijkertijd die “Jong” teams er uit knikkeren. In sommige gevallen competitie vervalsing eerste klas, en hoe voelt het aan om voor 250 toeschouwers te spelen, zoals gisteren bij Jong Twente, op een gure vrijdagavond? Daar trokken wij vroeger niet eens de voetbalschoenen voor aan! Van diverse kanten werd ik afgelopen week geattendeerd op het feit dat………

Billy Beane Hired as Adviser for Dutch Soccer Team AZ Alkmaar

By Timothy Rapp , Featured Columnist

Mar 17, 2015

Billy Beane has made a career for himself in baseball making out-of-the-box decisions and bucking traditional ways of thinking for a more progressive, analytical approach. So his latest career move shouldn’t come as much of a surprise, as Beane will reportedly be advising Dutch soccer club AZ Alkmaar.Beane will advise the team from the United States and visit the club several times a year.

Beane was famously portrayed by Brad Pitt in the movie Moneyball, which chronicled his progressive roster moves and reliance on sabermetrics to rebuild the Oakland Athletics during his tenure as the team’s general manager, starting in 1997 through the present.

Christian Petersen/Getty Images

Certainly, Beane will bring a fresh perspective to the club and isn’t a stranger to the game of soccer, as he claimed in 2011 that one of his idols is Arsenal manager Arsene Wenger. AZ Alkmaar were wise to snatch up a progressive, unorthodox adviser like Beane, who will surely bring a new, fresh approach to the club’s philosophy.

Natuurlijk heeft AZ’s Robert Eenhoorn (als honkbalman) daar een rol in gespeeld, maar grappig is dat zowel in de Nederlandse als in de Amerikaanse pers niet wordt aangegeven dat Billy Beane ook mede aandeelhouder is bij de San Jose Earthquakes, die net een mooi nieuw voetbalstadion in gebruik hebben genomen. Met…….tromgeroffel……the "Largest Outdoor Bar In North America.".

Die bar is dus rechtstreeks achter een van de goals gebouwd, zonder een beschermend net of iets dergelijks. Een ‘balletje met’ kan dan wel eens een heel andere bestelling opleveren! Maar liefst 22 barmannen en- vrouwen staan klaar om snelle bediening te garanderen. Oh, oh, wat zouden m’n oude voetbalmakkers van Steeds Hooger, Alexandria, SVDP, Graaf Willem II – VAC of Hertha daar met mij van genoten hebben. Om dit rondje voetbal af te sluiten; wat heb ik van de week weer van Messi genoten! Wat een tovenaar. Vandaag weer in de ’wakkerste krant van Nederland’ mogen lezen dat Pele toch de grootste was. Aangezien ik dat tijdperk ook met vol verstand heb meegemaakt, kan ik rustig zeggen dat zowel qua tempo als hardheid van het spel (de professionele overtreding), er geen vergelijk mogelijk is. En, om met Forrest Gump te spreken; “that’s all I have to say about it”. Hoeveel vrouwelijke lezers zou ik inmiddels verloren hebben? Hoewel, die Brad Pitt foto helpt natuurlijk! Van het thuisfront kan ik melden dat Astrid a.s. maandag de vlucht naar de Lage Landen weliswaar met mitella, maar zonder pijn kan aanvaarden. U bent gewaarschuwd! Ben ik van de week voor een lunchafspraak in Oakland, parkeer mijn auto, kijk omhoog en krijg bijna een muurbeklimmer op mijn dak

Blijk ik in een gefilmde muurballet voorstelling te zijn beland. Zo kan ik m’n wekelijkse Luim natuurlijk nooit eens normaal afsluiten. Ter afsluiting dus; heb een abnormaal fijn weekend!

De afgelopen week was meer Mexicaans dan ik in gedachten had toen ik maandag naar SFO, de internationale luchthaven van San Francisco reed. Net over de Bay Bridge kreeg ik een belletje van de NL Ambassade in Mexico City; of ik woensdag vrij kon maken om naar Villahermosa, de hoofdstad van de staat Tabasco, te reizen voor een onderhoud met de Minister van Economie aldaar, David Gustavo Rodriguez. Even ter opfrissing van het geheugen terug naar mijn trip van vorig jaar september:

Van rechts naar links Plv. Ambassadeur Jaap Veerman, die ook meer nachten Peter Laanen (dank Petra) op z’n dak kreeg dan gepland, Goeverneur Arturo Nunez Jimenez, die straatjongen uit Rotterdam, en daarnaast de Minister in kwestie; David Gustavo Rodriguez. Aangezien ik altijd een dag vrij houd voor administratieve doeleinden na een buitenlandse trip, kon ik spontaan toezeggen. Even op SFO Astrid melden dat het een daagje later zou worden. Nou, die kent na 27 huwelijksjaren haar pappenheimers, maar vooral ook hoe het nu eenmaal loopt (qua flexibiliteit) als je zaken doet in dit leven. Goed aangekomen in Mexico City alwaar Jaap Veerman me al met een brede lach stond op te wachten. Lekker glaasje wijn, bakkie soep en na wat genoegelijke discussies m’n mandje in. Dinsdag deels doorgebracht op de ambassade met een behoorlijk aantal discussies, o.a. betreffende de Game Developers Conference (waar we mee eindigen) en vooral ook een uitbundig gesprek met een der adviseurs van de Minister inzake al de plannen voor de staat Tabasco. Jaap en Petra namen me laat op de middag mee naar een gigantische indoor markt die volgens goed Mexicaans gebruik tot de nok gepakt was met beschilderde doodshoofdjes, namaak voetbalshirts, prachtig beschilderde beeldjes, maar ook hele mooie tafellakens. Petra wees me op de kwaliteit en ik besloot om de stoute schoenen aan te trekken, Astrid’s kleurenvoorkeur kennende, en een tafellaken aan te schaffen. Komt bij dat de prijzen niet alleen zo’n 50% zijn van wat we gewend zijn in Los Cabos, maar de peso, net als de Euro, ten opzichte van de dollar dramatisch in waarde gezakt is. Een hit! In volle glorie wordt onze eettafel er mee opgekleurd!

Na wat opmerkingen van Jaap over de droogte in Mexico, begon het onbedaarlijk te regenen en te bliksemen. Na mijn opmerking dat stroom hopelijk niet zou uitvallen, werd dat prompt bewaarheid. Gezellig met kaarsen wat doorgetutteld, waarna ik in opperbeste stemming mijn tanden poetste bij ‘candle light’. En toen werd het woensdag! De taxi stond prompt om 05.30 voor de deur op me te wachten om me na een circa 25 minuten durende dodenrit naar de luchthaven te brengen. Voor omgerekend 14 Euro was ik helemaal het ventje, zij het dat de pesos door de Veermannen werden gedistribueerd. 50 minuten vertraging, het zij zo. Aangekomen in Villahermosa wachtte een chauffeur mij als afgesproken op en helaas, in de haast, vergat ik hem te fotograferen. Op zijn bordje stond: Mr. Jacobus P. Johannes, vanaf mijn vliegticket genomen waarop natuurlijk Laanen/Jacobus P. Johannes staat. Kostelijk! 09.15 bij het Ministerie, maar een kwartiertje te laat, dacht ik. Rond 09.30 kwam een gezette Mexicaanse me vragen of ik iets wilde drinken, en mijn ‘café negro’ werd gezwind bezorgd. Einde conversatie, haar Engels was nog veel minder dan mijn Spaans, en om nou Julio Iglesias te imiteren met “Por un poco de tu amor”, leek me wat overdreven. Waar ging het ook alweer over?

Inderdaad, hoe een technisch centrum, tevens incubator en accelerator in te richten, en buitenlandse bedrijven aan te trekken. Rond een uur of 10 kwam een assistant me melden dat de Minister rond 11 uur ter beschikking zou zijn. Tegen elven meldde de onderminister zich om een en ander met me door te praten en, moet gezegd, dat werkte zeer verhelderend. Plotsklaps had ik de hele scope van het werk te pakken en begreep ik ook dat dit een behoorlijke klus zou zijn. 11.30 was het zover, Minister David maakte z’n opwachting, en gezegd dient te worden dat de man z’n gedachten en ideeen behoorlijk op rij weet te zetten. Rond 12.30 merkte ik op dat ik zo’n beetje diende te vertrekken om m’n vliegtuig te halen. Que?! David zei dat dat wel heel slecht uitkwam omdat op de gang 15 jonge ondernemers stonden te trappelen om kennis met me te maken. Een speciale inspraakgroep om tegengas te geven aan de nogal conservatieve lokale zakenlieden. Tja, wat doe je dan? Hier is mijn ticket, laat even weten hoe laat de volgende vlucht is. Rond een uur of vier, wist men. Okay. Daarna een zeer verfrissend onderhoud gehad met deze jeugdige, idealistische Mexicaanse entrepreneurs in spe. Heerlijk, daar geniet ik van en, zoals bekend, als een vampier haal ik daar m’n energie uit! Of, zou het volgende plaatje dan daadwerkelijk de realiteit weergeven?

Toch?! Deze blog gaat daadwerkelijk te lang worden, dus in sneltreinvaart verder. Uiteindelijk ging mijn vlucht pas om 18.50, had 30 minuten vertraging, en kwamen we in de buurt van Mexico City in een geweldig onweer terecht met ongelofelijke windstoten. Zodanig dat we niet konden landen en een ommetje moesten maken (van een half uur) om op een andere landingsbaan terecht te komen. De taxicahuffeur kon vervolgens het huis van de Veermannen niet vinden, daar alsnog aangekomen deed m’n mobieltje het niet meer en kon ik de bel niet vinden. Gelukkig hoorde Petra m’n ongeduldige gebonk op de buitendeur en werd deze zwerfkat weer binnengelaten. De witte wijn ging er als manna in, het begon weer ongelofelijk te regenen en te donderen, en het licht viel weer uit! En het kwam allemaal goed. Heb gisteren en donderdag nog met een aantal geweldige Nederlandse ondernemers in Palo Alto en San Francisco gesproken, en vannacht als de spreekwoordelijke roos geslapen. En tenslotte wat Vanessa van Otterlo produceerde tijdens de Game Developers Conference en hetgeen ik als zeer positief heb ervaren:

M’n week stond zo’n beetje in het teken van de Game Developers Conference (GDC) en het begeleiden van Popcorn Brain – www.popcornbrain.com – een zeer succesvol Mexicaans game, media en communicatie bedrijf. Ik leerde hen vorig jaar september in Mexico City kennen, waar ik op uitnodiging van de Nederlandse Ambassade in Mexico City een orientatie bezoek bracht. Onder leiding van Plv. Ambassadeur Jaap Veerman (ex San Francisco) werden een aantal bedrijven bezocht en Popcorn Brain baarde opzien bij mij door nuchtertjes te verklaren dat het ‘goedkope’ inhuurwerk door hen uit Nederland werd gehaald. De twee die dit prachtige bedrijf leiden zijn geliefden en, let even op, hebben wortels liggen in Chili, Nederland, Costa Rica en Mexico. Wat hen verbindt en waar ze gestudeerd hebben:

Oftewel de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Zo, dacht ik, die moeten hun verhaal inzake ‘goedkoop’ inhuurwerk maar eens bij het door mij gemodereerde GDC breakfast op het Nederlandse consulaat vertellen. En aldus geschiedde, onder grote belangstelling en met veel interesse. Ik denk zo maar dat Mexico nog heel wat import van Nederlandse gamers en visual effect mensen kunnen verwachten wanneer ze in Nederland beseffen hoe groot de Hispanic markt is. Niet te vergeten Californie en Texas waar ook zo’n beetje een derde van Spaanstalige afkomst is. Okay, voor de lekkere nog maar even een plaatje van deze twee dappere entrepreneurs:

Diego, geboren in Chili, opgebracht in Nederland, ondernemer te Mexico City. Francis, geboren uit een Mexicaanse vader en een Costa Ricaanse moeder en aldaar opgebracht. Ondernemer te Mexico City. Overigens was het breakfast een mooi succes waarbij keynote speaker Glen Egan, CEO en oprichter van Sanzaru Games – www.sanzaru.com – de handen opeen kreeg met zijn speech over het opzetten en behouden van zijn onderneming, waar hij o.a. games produceert voor Sony (Sonic).

Glen Egan houdt het publiek in de ban met zijn verhaal over Sanzaru Games. Woensdag een volle dag op de beursvloer van het Moscone Center waar de GDC plaats vond.

Daar kreeg ik na afloop, rond een uur of vijf, de Andre van Duin titel op mijn radar:

1. Ik Wil Met Jou Wel Dansen, Maar M’n Voeten Doen Zo Zeer (1977) – Duration: 2:48.

Maar, niet nadat wij geconstateerd hadden dat de Nederlandse Streamline icoon Alexander Fernandez wederom een pareltje uit de hoge hoed had getoverd met Streamframe – www.streamframe.com – De Sales Director, een Maleisische van Japanse afkomst (hoezo de wereld wordt een smeltpot?!), gaf een spetterende demonstratie:

Tja, tegen zoveel geweld kan je niet op! Helaas moest ook geconstateerd worden dat machtig Gameland-Nederland geen eigen stand had. Schande! Wie wel? Laat ik het aantal maar niet noemen, maar een wel, met name Wallonië onder wiens paraplu een achttal bedrijven zich verzameld hadden!

Verzin het maar! Gisterenavond vreugdevol afgesloten met een receptie van Newzoo ter ere van de opening van een kantoor in San Francisco:

5 GDC breakfasts geleden deed oprichter Peter Warman (knielend op de voorgrond) een elevator pitch met geen enkele klant in de V.S., en nu dit. Geweldig; een entrepreneur naar mijn hart! Een mooie afsluiter van deze GDC week; volgende week weer wat meer over de Laanen clan.