De afgelopen week was meer Mexicaans dan ik in gedachten had toen ik maandag naar SFO, de internationale luchthaven van San Francisco reed. Net over de Bay Bridge kreeg ik een belletje van de NL Ambassade in Mexico City; of ik woensdag vrij kon maken om naar Villahermosa, de hoofdstad van de staat Tabasco, te reizen voor een onderhoud met de Minister van Economie aldaar, David Gustavo Rodriguez. Even ter opfrissing van het geheugen terug naar mijn trip van vorig jaar september:
Van rechts naar links Plv. Ambassadeur Jaap Veerman, die ook meer nachten Peter Laanen (dank Petra) op z’n dak kreeg dan gepland, Goeverneur Arturo Nunez Jimenez, die straatjongen uit Rotterdam, en daarnaast de Minister in kwestie; David Gustavo Rodriguez. Aangezien ik altijd een dag vrij houd voor administratieve doeleinden na een buitenlandse trip, kon ik spontaan toezeggen. Even op SFO Astrid melden dat het een daagje later zou worden. Nou, die kent na 27 huwelijksjaren haar pappenheimers, maar vooral ook hoe het nu eenmaal loopt (qua flexibiliteit) als je zaken doet in dit leven. Goed aangekomen in Mexico City alwaar Jaap Veerman me al met een brede lach stond op te wachten. Lekker glaasje wijn, bakkie soep en na wat genoegelijke discussies m’n mandje in. Dinsdag deels doorgebracht op de ambassade met een behoorlijk aantal discussies, o.a. betreffende de Game Developers Conference (waar we mee eindigen) en vooral ook een uitbundig gesprek met een der adviseurs van de Minister inzake al de plannen voor de staat Tabasco. Jaap en Petra namen me laat op de middag mee naar een gigantische indoor markt die volgens goed Mexicaans gebruik tot de nok gepakt was met beschilderde doodshoofdjes, namaak voetbalshirts, prachtig beschilderde beeldjes, maar ook hele mooie tafellakens. Petra wees me op de kwaliteit en ik besloot om de stoute schoenen aan te trekken, Astrid’s kleurenvoorkeur kennende, en een tafellaken aan te schaffen. Komt bij dat de prijzen niet alleen zo’n 50% zijn van wat we gewend zijn in Los Cabos, maar de peso, net als de Euro, ten opzichte van de dollar dramatisch in waarde gezakt is. Een hit! In volle glorie wordt onze eettafel er mee opgekleurd!
Na wat opmerkingen van Jaap over de droogte in Mexico, begon het onbedaarlijk te regenen en te bliksemen. Na mijn opmerking dat stroom hopelijk niet zou uitvallen, werd dat prompt bewaarheid. Gezellig met kaarsen wat doorgetutteld, waarna ik in opperbeste stemming mijn tanden poetste bij ‘candle light’. En toen werd het woensdag! De taxi stond prompt om 05.30 voor de deur op me te wachten om me na een circa 25 minuten durende dodenrit naar de luchthaven te brengen. Voor omgerekend 14 Euro was ik helemaal het ventje, zij het dat de pesos door de Veermannen werden gedistribueerd. 50 minuten vertraging, het zij zo. Aangekomen in Villahermosa wachtte een chauffeur mij als afgesproken op en helaas, in de haast, vergat ik hem te fotograferen. Op zijn bordje stond: Mr. Jacobus P. Johannes, vanaf mijn vliegticket genomen waarop natuurlijk Laanen/Jacobus P. Johannes staat. Kostelijk! 09.15 bij het Ministerie, maar een kwartiertje te laat, dacht ik. Rond 09.30 kwam een gezette Mexicaanse me vragen of ik iets wilde drinken, en mijn ‘café negro’ werd gezwind bezorgd. Einde conversatie, haar Engels was nog veel minder dan mijn Spaans, en om nou Julio Iglesias te imiteren met “Por un poco de tu amor”, leek me wat overdreven. Waar ging het ook alweer over?
Inderdaad, hoe een technisch centrum, tevens incubator en accelerator in te richten, en buitenlandse bedrijven aan te trekken. Rond een uur of 10 kwam een assistant me melden dat de Minister rond 11 uur ter beschikking zou zijn. Tegen elven meldde de onderminister zich om een en ander met me door te praten en, moet gezegd, dat werkte zeer verhelderend. Plotsklaps had ik de hele scope van het werk te pakken en begreep ik ook dat dit een behoorlijke klus zou zijn. 11.30 was het zover, Minister David maakte z’n opwachting, en gezegd dient te worden dat de man z’n gedachten en ideeen behoorlijk op rij weet te zetten. Rond 12.30 merkte ik op dat ik zo’n beetje diende te vertrekken om m’n vliegtuig te halen. Que?! David zei dat dat wel heel slecht uitkwam omdat op de gang 15 jonge ondernemers stonden te trappelen om kennis met me te maken. Een speciale inspraakgroep om tegengas te geven aan de nogal conservatieve lokale zakenlieden. Tja, wat doe je dan? Hier is mijn ticket, laat even weten hoe laat de volgende vlucht is. Rond een uur of vier, wist men. Okay. Daarna een zeer verfrissend onderhoud gehad met deze jeugdige, idealistische Mexicaanse entrepreneurs in spe. Heerlijk, daar geniet ik van en, zoals bekend, als een vampier haal ik daar m’n energie uit! Of, zou het volgende plaatje dan daadwerkelijk de realiteit weergeven?
Toch?! Deze blog gaat daadwerkelijk te lang worden, dus in sneltreinvaart verder. Uiteindelijk ging mijn vlucht pas om 18.50, had 30 minuten vertraging, en kwamen we in de buurt van Mexico City in een geweldig onweer terecht met ongelofelijke windstoten. Zodanig dat we niet konden landen en een ommetje moesten maken (van een half uur) om op een andere landingsbaan terecht te komen. De taxicahuffeur kon vervolgens het huis van de Veermannen niet vinden, daar alsnog aangekomen deed m’n mobieltje het niet meer en kon ik de bel niet vinden. Gelukkig hoorde Petra m’n ongeduldige gebonk op de buitendeur en werd deze zwerfkat weer binnengelaten. De witte wijn ging er als manna in, het begon weer ongelofelijk te regenen en te donderen, en het licht viel weer uit! En het kwam allemaal goed. Heb gisteren en donderdag nog met een aantal geweldige Nederlandse ondernemers in Palo Alto en San Francisco gesproken, en vannacht als de spreekwoordelijke roos geslapen. En tenslotte wat Vanessa van Otterlo produceerde tijdens de Game Developers Conference en hetgeen ik als zeer positief heb ervaren: