Day: December 9, 2016

Het zal wel de tijd van het jaar zijn, of m’n leeftijd, maar in m’n omgeving vallen er meer af dan me lief is. Bij de BNers viel natuurlijk het heengaan van Joop Braakhekke op, doch ‘Le Garage’ was niet echt een restaurant dat ik me wekelijks (of zelfs maandelijks) kon veroorloven. Echter, elke ochtend scheurde ik sinds jaar en dag van Peter van Straatens zeurkalender een dag af. Veelal dikke pret! Dus dan heb je wel een band. Ik zal hem missen. Het grappige is dat we bij mijn bedrijf Multi Function Computers, onderweg naar de beursgang in 1986, een serie advertenties lanceerden waarbij Peter van Straaten de cartoons maakte. Allemaal van op dat moment bekende politici. Hans Wiegel was natuurlijk van de partij!

Van tijd tot tijd plukte ik een cartoon van de kalender die me aansprak en die ik dan magnetisch op de koelkast ‘plakte’. Astrid kon er ook wel om lachen!

Dat brengt me op de verjaardag van mijn vriend Martin Corsten, die vandaag 71 jaar is geworden. Dat betekent dus dat we 54 jaar bevriend zijn, een moment, gezien het voorafgaande, om even bij stil te staan. Ik leerde hem kennen op dansles bij dansschool Wuijster in Rotterdam Noord. Omringd door een groepje vrienden uit Schiebroek lachten we wat af, terwijl er een moment was dat tot problemen had kunnen leiden. Een van de vrienden, Jan Kooijman, ging met een dametje dat ik ook wel zag zitten. Op enig moment besloot ik haar tram te volgen om me los te maken van de ‘Schiebroek’ boys. Nou, dat ging mooi niet door, met een man of vier hielden ze me met brommer en al tegen. Mijn Ponette (inderdaad, van Pon), met stoere Davy Crockettpluim, kon tegen zoveel geweld niet op. Toen maar van arrenmoede een balletje gehakt bij de snackbar verslonden. Is allemaal goed gekomen en een paar jaar later stonden Martin en ik weer op de planken in ons tweede cabaretgroepje in de kraker “De Mannenwinkel”:

Grappen over haar zijn ten strengste verboden! We trouwden, en naderhand trokken Martin en Yvonne Tolenaar (de zangeres, ja, ook van dansles) naar Ommoord, waar ik toen al woonde. In den beginne een troosteloze kale vlakte met een paar hoge flats. Daar werden zonen Ferry en Robbert geboren. Robbert groeide uit tot een verdienstelijke DJ, Ferry Corsten werd een topnaam, wereldwijd, in de wereld van electronische dansmuziek. De aardkloot is zijn werkterrein, en zo ook Oakland in Californie, waar hij een aantal malen nieuwjaarsnacht inluidde. En wie waren daar een aantal malen backstage met hun meisjes? Jawel, zonen Bo-Peter en Kaj, die daar Ferry nog dankbaar voor zijn. Daar kan je nog eens mee aankomen bij een dametje waar je mee uit wilt. Over generaties gesproken! Terug naar Martin, waarmee ik een behoorlijk aantal malen tussen kerst en oud en nieuw ben gaan skieen. Steenkoud, maar dikke pret!

En daar kunnen we ook nog wat verhalen over vertellen! Die keer dat onze koffers nog half open in de lobby waren gesmeten om onze kamer vrij te maken voor een ander paar, getrouwd, dus beter dan die twee “homo’s”. Nou, dat hebben we caberatesque opgelost. Aan de balie en in zeer luid Duits laten weten wat we daar van vonden. Deze lawine aan harde, niet ophoudende taal kon men niet verdragen en deemoedig werden onze koffers weer naar boven gesjouwd. Of die keer dat Martin en ik onschuldig een balletje aan het slaan waren en door een jonge man uitgedaagd werden voor een partijtje tafeltennis om zijn (mooie) vriendin te bewijzen hoe goed hij was. Geen schijn van kans, de arme jongen droop af met een viendin die bewonderend naar ons omkeek. Ja, ja, met ons viel niet te spotten! Onder nog een plaatje in de tuin van zoon Rick; FC Beinsdorp!

Boven: Niek Bos (vriend Rick), PL en Rick. Onder: consiglieri Joop van Dort, Martin en mijn broer Rob. Zo kan ik nog uren doorgaan, maar waar het om gaat is onze vriendschap en……..dat je die moet koesteren en van het leven moet blijven genieten! Brengt me toch weer op Singh. Ruim een jaar later heb ik die makketakkers van BuZa buiten mijn response het volgende geschreven: “……..echter wil ik wel uitspreken dat de Nederlandse humanitaire steun een papieren tijger is die geen jota voorstelt. Er wordt niets aan opvolging gedaan, hetgeen aan de California kant betekent dat zolang er niet gereageerd wordt vanuit Nederland zij niets hoeven te doen. Kafka at its finest! Vergeet vooral niet om Jaitsen Singh een verjaardagskaartje te sturen wanneer hij 31 december a.s. 72 jaar wordt en tevens zijn 33-jarige jubileum in de verschrikkelijke gevangenissen van Calfornie "viert". Sarcastisch? Jazeker, zij zitten gezellig bij de kerstboom met lampjes aan, nippend aan een glaasje wijn, en vertellen kinderen en kleinkinderen welk een bewonderenswaardig werk papa danwel opa voor BuZa gedaan heeft het afgelopen jaar. “Stille nacht, heilige nacht” krijgt plotsklaps een heel andere inhoud. Hoor ik Boudewijn de groot zingen “Meneer BuZa, slaap zacht?”. Bij mij staat Ramses Shaffy op: “We zullen doorgaan”.