Het begon al snel na de inauguratie van President Trump. Tijdens de kabinetsvergadering met bejaarde miljardairs bedacht hij in een frisse vlaag van hoogmoedswaanzin dat zijn naam weliswaar levensgroot op al zijn gebouwen stond, maar nog niet echt in het dagelijkse leven een huishoudnaam was. Dat pakte hij voortvarend aan en binnen een mum van tijd werd het binnen al de geledingen van de maatschappij gemeengoed. Een Bacardi Cola (BaCo) werd een Trumpi Cola (TruCo), kinderen speelden geen monopoly maar Trumpoly of TrumpimonGo. Na een klein incident met Poetin, die hem per ongeluk op facebook van z’n vriendenlijstje had verwijderd (zie onder), kwamen ze na het spelen van Marsipulami (“Wij zijn twee vrienden, hoeba, hoeba, hop”) tot elkaar nadat Poetin de titel veranderd had in Trumpulami.
Europa werd gebroederlijk opgedeeld, waarbij Nederland ingedeeld werd met zuidelijk Europa. Op voorspraak van schandknaap Wilders werd Amsterdam de hoofdstad van Trump’s Europa. Het verbaasde niemand dat binnen een mum van tijd Amsterdam werd omgedoopt tot Trump City. De zeventiger jaren hit van Tol Hansse werd er bijgehaald:
En niemand minder dan Peter Koelewijn maakte de cover ‘Trump City’. Helaas verdween Koelewijn achter de tralies nadat in de kroegen luidkeels meegezongen werd op de maat van een van zijn andere covers: “Trumpy, Trumpy, who the fuck is Trumpy”. Zoals bekend is de mascotte van de Republikeinse Partij een olifant, en met schrik werd in de sportwereld ervaren dat Trump’s geheime dienst, de Trumpaniers, op zoek waren naar een sportmascotte om ook die wereld te infiltreren. En natuurlijk vonden ze die bij onze lievelingsclub:
Publiekslieveling Stomper werd ontvoerd, gewaterboard en wat van dies meer zij, en nadat hij terug gebracht werd bij de Oakland A’s wist hij met grote stelligheid te melden dat zijn naam Trumper was. De verhaallijn volgend is dat het moment dat ik badend in het zweet wakker word. En daar ligt ze dan liefelijk naast me, het echte kerstkind die ik morgen voor de 30e keer jarig zie worden. Opluchting maakte zich van mij meester en ik knuffelde haar pardoes. “Pardon”, mompelde ze.
“Pardon”. Zo schattig. Daarna een lekkere beker zoethout thee voor haar gemaakt voordat ze vertrok naar haar kraamzorgfamilie. Even een aktueeltje van mijn lachebek, kerstkindje Astrid
Gaat gezellig worden morgen met Astrid’s moeder, zussen, evenals, op Californie Kaj na *snif*, alle Laanen kinderen, met aanhang natuurlijk. Na de wat ongemakkelijke Trumpiaanse opening, het prettige tussenstuk met Astrid, afsluiten met nog meer positief nieuws: de Nationale Ombudsman gaat in op mijn klacht inzake de ruim onvoldoende beantwoording door BuZa van mijn eerdere klachten inzake Singh, en heeft hen verzocht volgende maand op hun kantoor tekst en uitleg te geven. Hoop doet leven, weliswaar zijn we nu ruim een jaar verder, maar toch! Nu lekker kerstmis vieren, of wat je geloof je ook mag ingeven, zolang het maar vredig blijft!