Month: March 2017

Ooit (70-er jaren) was ik de ‘baas’ van Paul Claesssen in Den Haag. Het was de tijd dat automatiseringsbedrijven groeiden als kool en veelal een handboek verder waren dan de klant. Beetje wild west? Jazeker!

We werkten bij Holland International Computer Services (HICS), een bedrijf dat zich had kunnen meten met groten als Volmac, ware het niet dat eigenaar Joep Toth er een merkwaardige levensstijl op nahield. Uiteindelijk leidde dit tot het faillissement van HICS, hetgeen ik niet meer meemaakte omdat we augustus 1976 voor ons zelf begonnen waren met Multi Function Computers (MF). We hielden er een iets andere ethiek op na:

Paul Claessen ging zijn eigen weg (Datapoint) en heeft inmiddels een succesvol leven opgebouwd in Florida. Van tijd tot tijd communiceren we wat via facebook. Zo hebben we ons ook zien transformeren van baldadige twintigers tot 60-ers en 70-ers. Grootvaders! Ruim veertig jaar verder (los van mijn juk) toont Paul zijn interesse voor de zaak Singh omdat hij er niet alleen over leest via de Luim, maar ook de connectie onderkende toen hij onderstaande special van TIME magazine in de schappen zag:

Hij schreef het volgende, en ik quote: “Wellicht staan er zaken in die je interesseren, en hopelijk iets dat je kan helpen bij je opmerkelijke en prijzenswaardige gevecht tegen de bureaucratie”. Paul draagt nog een aantal zaken aan als presidentieel pardon, een documentaire en contact zoeken met de diverse groeperingen hier, die zich inzetten voor gevallen zoals die van Singh. Hij sluit af met : “Ik weet ‘t, ik stel ‘t allemaal wel heel simpel voor, maar toch…jij alleen in samenspraak met ambtenaren..dat klinkt wel haast Don Quichotte-achtig. Of eigenlijk meer Kafka-achtig”. Ik weet dat momenteel duizenden mensen wekelijks de Luim lezen, maar een reaktie als deze, waarbij hij er nog een slotzin aan toevoegt: “Enfin, ik wens jou en Singh veel succes in je moedige strijd”. Kijk, dat geeft de burger daadwerkelijk moed. Inmiddels lijkt er een beweging te ontstaan waar Singh veel steun van zal ondervinden. Het Innocence Project is opgericht door twee advocaten die zich puur concentreren op gevangenen die onschuldig veroordeeld zijn en net als Singh tientallen jaren vast hebben gezeten. Sinds 1989 zijn er volgens het artikel 1.956 mensen vrijgesproken, hetgeen waarschijnlijk een klein percentage is van het aantal onschuldige gevangenen.Gezamenlijk hebben ze 17.210 jaar vastgezeten! Zie onderstaand grafiekje en huiver:

22% komt vrij dankzij DNA, 18% bekende schuld onder grote druk en belofte van strafvermindering. Wanneer Singh op z’n minst berouw had getoond, dan was hij wellicht al op vrije voeten. Maar, zo stelt hij, ik ga liever in een kist de gevangenis uit dan te verklaren dat ik maar iets van doen had met de moord op mijn vrouw en stiefdochter. Moedig en deprimerend tegelijkertijd. Bij hem is net zoiets gebeurd als bij een der vrijgesprokenen, Andre Hatchett, die 25 jaar onschuldig achter de tralies heeft gezeten en zo blij als een kind is na zijn vrijlating:

De getuige was dus aan de crack cocaine en werd niet vervolgd voor inbraak nadat hij zijn verhaal wijzigde en Hatchett aanwees als dader. Trouwe lezers weten dat dit verdacht veel lijkt op Singh’s verhaal; corrupte rechter, corrupte aanklager en een omgekochte getuige die aan een overdosis in de gevangenis (!) sterft nadat hij zijn eerdere getuigenis onder ede wilde herroepen. De stank van deze affaires is zo penetrant dat het zou moeten leiden tot herziening van het Amerikaanse strafrecht, althans de manier waarop rechters en aanklagers gekozen worden. Wat heb ik verder nog aan mijn viool hangen? Omdat ik me nog zeer met Amerika verwant voel, vooral Californie, werd m’n oog getroffen door onderstaande aankondiging:

ON SALE Fri, Mar 31, 2017 10:00 AM

André Rieu and his Johann Strauss Orchestra

SAP Center at San Jose, San Jose, CA Tue, Oct 24, 2017 8:00 PM More dates

See Tickets Onderstaand een indruk: Het SAP Center (inderdaad gesponsord door deze Duitse software reus) heeft een capaciteit van 17.496. Kaartjes verkrijgbaar van $39 – $99, hetgeen dus meevalt. En reken maar dat het wordt uitverkocht! Terug in de tijd….Dusseldorf, herfst 1996, een platenbaas bewerkt onvermoeibaar de master van een kerstplaat van Andre Rieu, die ooit uitgebracht was in Nederland bij CNR, Arcade’s solo artist label. Was een flop, is nu rechtenvrij en wordt in Nederland bij het Kruidvat voor vijf gulden verkocht. Zo’n CD met een los blaadje er in. Dat kopen de Duitsers niet, zo ziet ‘hun’ Andre er niet uit. De platenbaas wil meeliften op het grote succes dat Rieu in Duitsland heeft en denkt dit te bereiken door kreten als ‘hendjes de lucht in’ te verwijderen en het te verpakken in een mooi hoesje, met mooie Rieu en dito teksten. De secretaresse wordt gek van alle kleine stukjes die keer op keer herhaald moeten worden om er zeker van te zijn dat het een zuivere opname wordt, en smeekt dat de deur dicht blijft. En dan is het resultaat daar: Gaat in Duitsland over de toonbank voor 15 Mark, komt zelfs even in de in top 100, en verkoopt meer dan 100.000 exemplaren. Dit is geen 1 april grap, dit is een waar gebeurd verhaal en ik kan het weten; die platenbaas was ik. Da’s toch mooi he, van iets dat afgeschreven is een succes maken. Dat noem ik nog eens hoogwaardige recycling! Het heeft wel als gevolg dat ik geen viool meer kan horen, laat staan Andre Rieu! Het gaat me het weekendje worden; vanavond naar Sparta-PSV met broer Rob (zie uit naar de selfie) en Ivar, morgen op de sofa van Ajax-Feyenoord genieten. Astrid heeft van de schrik een zondagsdienstje opgepakt. De rest van de komende week heeft een hoog Erasmus gehalte, maar dat is iets voor de volgende Luim. Happy 1 april!

Wanneer ik zo afgelopen week bezie, dan denk ik vol verwondering dat ik in de tweede helft van m’n leven mag genieten van heerlijke creaturen en avonturen. En daarnaast mag bijdragen aan het slagen en ondersteunen van mensen. Is dat niet fantastisch? Voeg daar nog een buitengewoon smakelijk Japans diner aan toe ter gelegenheid van de verjaardag van schoonmoeders (sake, sake met m’n drinkebroer), en het bijwonen van de diploma uitreiking van mijn geliefde, en het plaatje is compleet. Zo, nu kan ik beter de Luim afsluiten voordat ik het alsnog bederf! Wacht, een belangrijke opdracht is nog steeds niet uitgevoerd #FreeJaitsenSingh. Laten we daarmee afsluiten.

Dit is Bas Beerens, Executive Chairman en oprichter van WeTransfer en hier welwillend poserend voor Laanens smoelenboek. Ongelofelijk loyale en eenvoudig gebleven kerel. Vier jaar geleden nodigde hij me uit om met name hand- en spandiensten te verlenen voor het eveneens door hem opgerichte WeMarket. Onlangs wederom gespard over WeMarket’s spannende toekomst in een heerlijk soort van staccato ping pong gesprek. Daarnaast kunnen we ons wonderlijk wel vinden in alles wat Van Kooten en de Bie betreft, met name De Vieze Man:

Verfrist liep ik na onze pow wow door z’n uitgestrekte tuin naar mijn auto; geeft energie! Geruime tijd beweeg ik me reeds in de oprukkende wereld van het Internet of Things (IOT). Met name ondersteuning van het door Willem Rinsma opgerichte bedrijf Grip! Grip! Kan via een dashboard de hele wereld aan elkaar koppelen. Voorbeeld: verwarmingsketel gaat kapot. Slimme verwarmingsketel geeft bericht aan leverancier dat de ketel kapot is, en ook nog welk onderdeel. Bij de leverancier gaat automatisch een bestelling uit naar de fabrikant voor dat betreffende onderdeel, en tevens een berichtje naar de klant dat op die dag en dat tijdstip een monteur het euvel komt repareren. Dat is even wat anders dan konstateren dat er iets mis is en vervolgens proberen de leverancier te pakken te krijgen. Even bellen en wat krijg je dan te horen “Belt u voor een rekening, toets ‘1’. Belt u voor een adreswijziging, toets ‘2’ enz.”. Nou ja, u begrijpt het, oeverloos en irritant gedoe alvorens er iets bereikt wordt. Eenvoudig te financieren denkt u. Niet in Nederland! De tweede ronde wel (dan ben je namelijk al geslaagd). Maar, nu staan we aan de vooravond van die belangrijke eerste ronde van financiering voor Grip! Wat gaat dat een heerlijk moment voor die entrepreneur Rinsma worden, die z’n hele hebben en houden er in gegooid heeft, gesteund door een al even moedige vrouw, want dat valt niet mee met een gezin! Kijk maar eens op https://grip.network Dinsdagmiddag wisselde ik van gedachten met Quintin Schevernels, auteur van

Mijn wereld samengevat in dit handzame boek. Bleek ook nog eens dat ik zijn voormalige onderneming, Layar (augmented reality), zo’n jaar of zeven geleden reeds had leren kennen in San Francisco. Kleine wereld! Daags daarna gesproken met Leonard de Vogel, gekend uitvinder, onder andere in de 3D sfeer, hetgeen hij me demonstreerde in 2004 (in Emeryville)!

Nu had hij me toch weer iets biezonders. Maar helaas, in de sfeer van vertrouwen waarin ik opereer, moet mijn mond verzegeld blijven, temeer ook omdat ik nimmer een geheimhoudingsverklaring teken. Maar blijf deze vogel in de gaten houden. Verbrand niet te veel bruggen, houd ik mijn jeugdige toehoorders voor, het voorafgaande demonstreert waarom. Donderdag van een fascinerende lunch genoten met een onzer buren die van

Marijuana inderdaad, olie maakt die het leven van kankerpatienten verlicht, soms zelfs geneest. Gezamenlijk gaan we er ook voor zorgen dat de geur binnendeurs blijft. Overigens schijnen zelfs mijn knotsknieen (artrose) daar baat bij te vinden. Ben benieuwd! En toen werd Astrid beedigd in de kraamzorg. Zij deed een 3 seizoenen opleiding in 1 seizoen; wat een topper!

Hier wordt haar het ooievaars insigne opgespeld en zo te zien staat links al een client te wachten! Ter afsluiting een compliment aan mijn ‘brother in arms’ Paul Nijssen die a.s. zondag Jaitsen Singh gaat bezoeken en hem op de hoogte zal brengen van de laatste ontwikkelingen. Onder andere de steun die Direkteur Consulaire Zaken, Willem van Ee, heeft toegezegd.

Singh schreef me onlangs hoe ongelofelijk belangrijk Paul voor hem is. Ook als snel doorgeefluik naar mij toe. Mensen als Paul, een rasechte Tukker, vormen dan ook de bouwstenen die benodigd zijn om Singh uit die verdomde Amerikaanse gevangenis te trekken. Daar is geld voor nodig, denk met name aan dure Amerikaanse advocaten. Daar kom ik binnenkort op terug. Wanneer ik dan vermoeid van zo’n interessante week een en ander aan Tinley voorleg, dan geeft ze aan hoe ik daar mee om moet gaan:

Ondersteund door Happy Buddha achter haar. Heel fijn (lente) weekend en vergeet niet de klok vooruit te zetten!

Woensdag 15 maart werd niet alleen een gedenkwaardige stemdag, maar ook mijn gesprek bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa) was geagendeerd voor die dag. De apenrots, bijnaam voor het BuZa gebouw, slokte mij 13.50 op, waarna ik me meldde voor het gesprek met Willem van Ee, Directeur van de directie Consulaire Zaken.

Na enige minuten werd ik opgehaald door Tessa Martens, Clusterhoofd BuZa, wiens naam mij bekend was na diverse schermutselingen, doch nimmer vis-à-vis had leren kennen.

Vriendelijk overhandigde ze me het bezoekerspasje en loodste me naar het kantoor van Willem van Ee.

Nee, zo stond hij me niet op te wachten! Duidelijk werd dat Willem niet bezig was aan zijn ‘first rodeo’, zoals ze in Amerika zeggen. Hij was o.a. Plaatsvervangend Chef de Poste in Peking en Ambassadeur in Sofia. Na wat vriendelijke inleidende woorden van Willem en Tessa konden we aan de ‘kluif’ Singh beginnen. Allereerst mocht ik het een en ander spuien over het gesprekverslag n.a.v. het bezoek van de consulaire medewerker en Consul-Generaal aan Singh. “Procedures door uw advocaten……..”: geld daarvoor is er niet, in principe werkt alleen PrisonLaw voor Singh en maakt een lokale advocaat zijn paroolverzoek voor tweede helft 2018 af. “De brief van Minister-President Rutte van 17 februari 2016”: waarom pas na een jaar?! “U”, ik dus, “zeg maar jij”, had wellicht eerder de WOB aanvraag kunnen doen. Mmmm….. “Geen lopende procedure (of verzoek) die de Consul-Generaal kan ondersteunen”: dat is nu precies wat ik mis, het eigen initiatief, kom uit die stoel en presenteer jezelf in Sacramento waar het politieke leven plaatsvindt. “De Consul-Generaal…..waar mogelijk op humanitaire gronden zal ondersteunen”: wat dat betreft stelt een Consul-Generaal niets voor, zeker niet wanneer hij zich niet in het voetlicht weet te plaatsen. Als voorbeeld gaf ik voormalig Consul-Generaal Bart van Bolhuis aan die dat wel deed en persoonlijk in staat was om Gouverneur Brown te benaderen. Tip: hij heeft Gouverneur Brown’s telefoonnummer, wellicht kan hij dat aan Minister Koenders geven. Even voor de goede orde, dit alles gebeurde in een buitengewoon prettige sfeer. Tessa legde vervolgens uit dat met name in de V.S. nu een meer geordend beleid was en dat gevangenen daar maximaal 4 keer per jaar bezocht worden. Willem gaf aan dat onder zijn beleid er veel beter gecoordineerd wordt en dat gelden daardoor beter besteed worden. Willem gaf vervolgens de drie mogelijkheden aan: nieuw gratieverzoek, herziening van de zaak en ondersteuning parool. Voor het eerste zal ik PrisonLaw’s Rachel Imamkhan vragen hoe dat dient te lopen en wat de kosten zijn. Herziening zal zeer kostbaar en langdurig zijn, terwijl het paroolverzoek in behandeling is. Wel benadrukte Willem dat de ondersteuning gaat geschieden op het niveau ambassadeur of minister. Sterker nog, Minister Koenders is op de hoogte van het gesprek dat we nu aan het voeren zijn! Van Ee verzocht me ook nog de agenda van Gouverneur Brown in de gaten houden voor het geval er een bewindspersoon in de buurt zou zijn om hem daar aan te spreken. En, dat ik te allen tijde hem en Tessa kon aanspreken met voorstellen en tips. Inmiddels heb ik er boven een gegeven (telefoonnummer Brown). Al met al een zeer constructief gesprek waarbij ik geen moment het idee had dat mij stroop om de mond gesmeerd werd. Tessa liet me nog even de afdeling zien en liet me even vriendelijk uit als ze op de roltrap boven vastgelegd is. Werk aan de winkel, da’s zeker, maar weer een stapje vooruit. Gisteren:

Inderdaad, ik was door professor Wim Hulsink uitgenodigd om een lezing over Silicon Valley te houden voor 39 honour studenten van de Erasmus University Rotterdam School of Management. Met een sappige USB stick vol ondersteunende plaatjes vulde ik de 45 minuten met een stukje geschiedenis, do’s en don’ts, alsmede wat handige tips. Vandaag maken ze de trip naar Silicon Valley en hebben in ieder geval weer wat meer wijsheid in de rugzak. Het is altijd plezierig wanneer je thuis komt dat er een reactie als onderstaand in je LinkedIn account verschijnt:

Dear Mr Laanen, I am one of the students of the RSM Honors Program. I want to stay connected and to thank you for your talk today – I found it really inspiring to hear your experience. All the best, Christian Pöschl

Christian Pöschl Student at Rotterdam School of Management Rotterdam Area, Netherlands

In ieder geval verheug ik me dat m’n jarenlange ervaring en kennis doorgesluisd kan worden aan leergierige studenten. Maar er was meer, zoon Ivar was onder het publiek met 4 medestudenten en hoopte natuurlijk dat z’n vader het niet al te bont zou maken. Sterker nog, hij assisteerde met het benoemen van wat bruggen etc. in de Bay Area. Aangezien het gisteren St. Patrick’s Day was, hadden we ons voorgenomen om een biertje te vatten in Erasmus kroeg ‘In de Smitse’. En daar togen we dan ook heen met de 4 medestudenten. Gezellig! En een rondje van €1 voor een biertje smaakt ook heerlijk. In ieder geval lieten Ivar en ik het ons goed smaken!

Het was ook fantastisch om te horen hoe trots Ivar is op de Erasmus Universiteit. Terwijl hij me begeleidde naar m’n auto sprak hij honderduit over alle mooie zaken die we onderweg tegen kwamen op de campus. Op naar huis met een goed gevoel en luidkeels meezingend met een gouwe ouwe CD. De week wordt dan afgesloten met Astrid’s warme ontvangst in huisje weltevree in Loosdrecht, begeleid met een kom soep , wat wil een mens nog meer?! Zoetige afsluiting he? Maar wel lekker!

Happy Sunday en excuses aan de trouwe lezers die me gisteren ‘gemist’ hebben. Met name navolgende reactie noopte me tot deze spijtbetuiging:

Richard Keijzer

March 11 at 10:16am

Dus wegens verblijf in Brussel staan wij tekstmatig een etmaal droog???

Maar, het waren dan ook twee enerverende weekjes! Vanaf het moment dat ik 27 februari aan boord stapte van de KL605 naar San Francisco, tot gisteren na onze terugkomst uit Brussel, geen saai moment te beleven. Bij aankomst even snel oude buren aangedaan (proost) en vervolgens naar Kaj’s appartement in Pleasant Hill gereden. Goede zoon die Kaj, want wat stond er op mij te wachten:

Juist, met nootjes er naast! Jarenlange investeringen in de zonen betalen zich af! Alvorens me de volgende dag met de Game Developers Conference te bemoeien, diende ik een bezoekje af te leggen bij het Social Security Office. Mijn jarenlange verblijf in Californie, inclusief betalingen aan het social security systeem, heeft er toe geleid dat ik een maandelijkse uitbetaling krijg. Helaas had men het gestopt omdat mijn adres niet klopte. De brief als zodanig kreeg ik op, u raadt het, mijn adres. Probeer dat maar eens vanuit Nederland uit te leggen. Uren daar gezeten, hetgeen uiteindelijk leidde tot de constatering dat het adres juist was! Maar, ojee, ze hadden de bankrekening verkeerd overgenomen. Geregeld! Vervolgens in mijn oude knijp, Murphy’s Pub, een goed gesprek gehad met FD Silicon Valley redacteur Klaas Broekhuizen, die daarna een gedegen stuk over de gamers produceerde in het FD. 1 maart was de traditionele jaarlijkse strijd om de Fred van Buiten bokaal, en de waarheid dient gezegd te worden dat de naamgever van de bokaal, Fred van Buiten, hartstochtelijk gestreden heeft om een partij te winnen. Maar liefst 3 maal was hij op een bal na bij zijn doel. Onderstaande beelden tonen zijn moedige poging aan, alsmede de uiteindelijke afloop:

Deze quote neem ik van Fred over; 1 maart is de dag die gekenmerkt mag worden als een spa beurt voor de ziel. De volgende dagen vulden zich tot aan de nok met een mix van business en vriendschap. Zo moeilijk om iedereen de aandacht te geven die ze verdienen. Alvorens een groot deel van de zondag bij Singh in de Vacaville California Medical Facility door te brengen, oftewel de medische bajes, bracht trouwe Singh bezoeker Paul Nijssen me de laatste gegevens die Singh hem gestuurd had. En wederom val ik van mijn stoel van de niet ter zake doende ambtelijke taal. Voorafgaand aan het bezoek van Consul Generaal Kunst op 9 februari j.l. schrijft hij een brief waarvan de inhoud grotendeels aan Singh bekend is, maar alsnog schrijft hij het volgende:

Zelden……het gaat hier om leven of dood. MP Rutte heeft gewoon een zeldzame kans laten lopen om het vis-à-vis met Gouverneur Brown te bespreken. Wanneer Rutte wel veel tijd uit kan trekken om een Zaanse Vlogger aan de paal te nagelen, dan vraag je je daadwerkelijk af wat ‘NORMAAL’ is, Heer Rutte! Vervolgens bevestigt Consulair medewerker Marco van Vemden e.e.a. in een schrijven van 14 februari j.l. en bevestigt eigenlijk waar ik steeds op hamer:

Lees dat eens goed “op het hoogste ambtelijke niveau al gedaan”. Dat betekent als slotregel in een bedankbriefje die de gouverneur waarschijnlijk nooit gezien heeft. Immers, bedankbriefjes krijgt hij aan de lopende band en die worden gelijk achter de rododendrons gedeponeerd. Maar, dan komt het meest verschrikkelijke: “Het is op dit moment niet aan de orde…….”. Je vraagt je af op welk moment wel (wachten tot Singh dood is?), maar om te zeggen dat je geen reactie wenst te vragen getuigt nou niet bepaald van een geuzen mentaliteit, eerder van een lafhartige instelling. Zondag dus op weg naar Singh en alvorens ik hem bereik word ik al lichtelijk depressief wanneer ik langs de gebouwen rij:

Na de gebruikelijke procedures word ik naar de binnenplaats verwezen. Binnen is geen plaats en buiten is het behoorlijk guur. Singh komt leunend op z’n stok naar buiten en bibberend van de kou brengen we het eerste uur door. Nadat ik een kop hete chocolade voor hem uit de automaat heb getrokken bedaart hij een beetje. Eindelijk wordt Singh omgeroepen voor een plekje binnen, waarna blijkt dat hij uit alle positieve reacties na het BNR radio interview weer de innerlijke kracht heeft gevonden om door te strijden. We praten de mogelijke strategieen door, ontvangen nog een mystery gast, waarna ik uren later de gevangenis verlaat en het gevoel heb van een uitgeknepen citroen. De warme ontvangst en dito diner bij ex collega’s (en geruime tijd een paar) Yee Ju en Danny Riddell voelt als een warme douche en geeft een opkikker De #FreeJaitsenSingh strijd gaat door! Omdat Kaj weekenddienst had wordt de maandag vader en zoon dag. Goede lunch en daarna de best of seven in een bar/poolhall die net zo doorgroefd was als de mensen die aan de bar hingen. Geweldige scene. Na een bloedstollende strijd verslaat Kaj me met 4-2, hetgeen betekent dat hij volgend jaar mee mag strijden om de Fred van Buiten bokaal. ‘s Avonds lekker bij hem thuis gevierd, waarna ‘s ochtends bleek dat ik daar toch weer beter in was:

De kampioen was nog niet in goede doen maar perste er op verzoek toch een minzame glimlach uit! Het was super om een week met hem door te brengen. ‘s Anderendaags pikte Astrid me op van Schiphol en werd het weer goed toeven in onze watervilla. Daagje rust om de inbox te bewerken en vervolgens onderweg naar Brussel, waar ons een heerlijk diner wachtte met een hoge Nederlandse ambtenaar en diens gade. Heerlijke avond waarbij we ook nog, wonder boven, wonder, buiten bij een Irish Pub van een whiskietje konden genieten. Gisteren wederom het vuur uit de sloffen gelopen omdat Astrid zonodig dat scharminkel van een Manneken Pis wilde zien. Bij deze het bewijs:

Brussel is een rommelige stad, maar zeer levendig, dat wel! Het feest was nog niet op, zonen Rick en Eric waren gisteren ook nog jarig. Potverdrie. Aangezien Rick vandaag voor zaken naar India is vertrokken viert hij het later, en nodigde Eric ons uit voor een hapje en een snapje in Den Haag. Gezellig en intiem, heerlijke man ook op z’n 35e. Vriendin Mody gaf goed partij met haar kookkunst. Wat hebben we het dan goed, en wat heb ik dan te doen met Singh die 33 jaar van z’n leven onschuldig vastzit. Kom op overheid, vergeet eens de regeltjes en gentleman houding, waar altijd de gentleman de dupe van wordt. Doe wat in plaats van brieven te schrijven waarvan niemand weet of ze uberhaupt gelezen zijn, danwel wat de status is. Nu jullie eenmaal een Turkse minister geweigerd hebben om hier te komen praten, kan er nog wel een heldendaad bij! #FreeJaitsenSingh