Gestaag, en soms heftig, valt de regen. Niet normaal meer. Maar, we hebben niets te klagen wanneer we het leed wat Irma aangericht heeft aanschouwen, en wat nog komen gaat na Jose en Kate. In ander regenachtig gerelateerd nieuws heeft de NFIA/BuZa jurist de brief nu naar One Montgomery gestuurd, het postadres voor reguliere brieven van het consulaat. Ben benieuwd of ze daar CG Gerbert Kunst ook niet kennen! Overigens vermoed ik dat juridische medewerker Klaproos hem (en de overige aangeschreven companen) ingefluisterd heeft om niets te doen onder het motto “dan waait het wel over”. Ook heeft hij de Amerikaanse advocaat geschreven dat hij hem reeds geantwoord heeft in de Nederlandse brief naar Bo-Peter. Lust U nog peultjes? Maar, gezegd dient te worden dat hij perfect zou passen als naamgever van een bekend restaurant in San Francisco:
Mijn artistieke broer Rob heeft een schilderij vervaardigd met hele mooie klaprozen:
Oh, oh, wat zou juridisch adviseur Maarten Roos hier graag tussen hebben gestaan. Maar ja, dat gaat nu eenmaal niet wanneer je onzin schrijft. Geeft niet hoor Maarten, komt goed. Terug naar leukere zaken in dat gedenkwaardige jaar 1987. Goede vrijdag 17 april betrokken Astrid en ik ons droomhuis in Loosdrecht, aan de stille plas.
En ja, in dat zwarte auto’tje zijn we inderdaad 28 augustus getrouwd, dat is te zeggen, vervoerd naar de plek van de voltrekking; Kasteel Sypesteyn in Loosdrecht. Zondag 24 mei vertrokken we voor een lange trip naar de V.S. , eerst naar het Paralax kantoor in Berkeley (Californie) en twee dagen daarna vijf dagen naar de Comdex computerbeurs in Atlanta (Georgia).
Naamgever en uitvinder Samuel bij de stand.
Astrid in goede doen terwijl ik me naar de Book One stand haast. Vervolgens drie dagen Florida, drie dagen Californie om daarna donderdag 11 mei weer terug te vliegen naar Amsterdam *hijg, hijg* 27 juni begon m’n eerste grote toernooi voor de KNBSB; de Haarlemse Softbalweek. Nederland – China stond op het programma en INSIDE, het KNBSB maandblad, kwam met de volgende voorpagina:
Maar dat was 30 jaar geleden, nu zou ik zo graag ridder in nood willen zijn voor bijvoorbeeld Jaitsen Singh of de getroffenen in het Caribisch gebied. Helaas, die macht heb ik niet, ik doe wat ik doe (hoor ik daar een liedje?). Volgende week verder met 1987….zoveel gebeurd, o.a. later dat jaar mochten we een orkaan in Cuba meemaken. Een lichtere maar niet onbelangrijke noot was de viering van de 70e verjaardag van levenlang vriending Yvon(ne) Corsten, die in 1965 haar eerste single “Afscheid nemen doet zo’n pijn” bij Johnny Hoes uitbracht. Tijdens het feestje in Lommerrijk (was ik ook eeuwen niet geweest) kon ik haar het door Astrid en mij geproduceerde boekje “Yvon(ne) al 70 jaar een sprookje” overhandigen. Lang leve de internet, want zo kon ik een Russisch verzoek achterhalen uit 2012:
Kiri ??????? 12.03.2012 14:24
?????? ?? ????
Yvonne Tolenaar – "Afscheid nemen doet zo’n pijn" (1965). ????? ? ?????????? ??? ???? ??????????? ?????. ??????? ??????, ????????, ??????????! ?????? ??????? ???, ?? ??? ??.. ????? ???????? ?? ?????????, ????????. ? ??? – ??????? ?? ?????? ? ??????????? ?????? ? ???. Gerard Joling. ??? ?????????? ?????? ?????, ? ????? ?? ????? :))
Deze Kiri, heel geestig, schrijft ook nog dat het echt niet het nummer met dezelfde titel van Gerard Joling moet zijn! Maandag werd broer Hans 76, hetgeen voor hem aanleiding was om weer eens een ouderwetse broertjesdag te beleggen, inclusief heerlijke hapjes (dank ook aan Cintha) en actuele foto:
l.n.r. moi: Rob, Hans en Aad. Zoek onderstaand de verschillen:
“Time, time, time, see what became of me….”. Wie zongen dit? Enfin, terwijl onze watervilla lekker meestijgt met het waterniveau, tijd om terug te keren bij Jaitsen Singh. Nadat we snel de €54.000,- grens doorbroken hebben, zijn we blijven steken op €54.480,-. €60K is zo dichtbij; nog even een rukkie mensen (dezelfden blijven geven, hulde), moedig nieuw bloed aan: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs