Month: August 2017

Dan gebeuren er mooie dingen. Jan Willem Beaujean, Director for Consular Affairs and Visa Policy, had me nog geen week geleden toegezegd dat hij de zaak Singh zou aankaarten met hoogwaardigheidsbekleders uit Californie! En dan word ik afgelopen donderdag reeds op twitter ‘getagged’ door hem, met tekst en fraaie foto:

JW Beaujean? @JWBeaujean Valuable exchange with speaker @JohnAPerez from #California: excellent talks on higher education, migration & consular issues.

You, John A. Pérez, Ministerie van BZ and 5 others

Deze man is letterlijk en figuurlijk een zwaargewicht: Speaker Emeritus of the California Assembly, representing the 53rd District in the heart of Los Angeles. Candidate for Congress CA-34. Gooi het maar in Google translate en je weet waar ik het over heb. Er werden ‘consular issues’ besproken, het terrein waar Jaitsen Singh onder valt. Wanneer een en ander in dit tempo voortraast, dan staat Jaitsen op mijn stoep in ‘no time’. Maar, er moet nog wel wat geld in de kas komen. Uiteindelijk dienen we meerdere sporen te bewandelen om tot het gewenste resultaat te komen. Dank dubbelgevers George P., Ab van R., Gineke P. en ruimhartige Bart V. Dit zegt Jaitsen ervan:

Mensen, nog een keer gas geven: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

KNIEgate. Donderdag ook nog het UMC bezocht om mijn versleten knie aan een nader onderzoek te onderwerpen. Die knie die in 1980 gebroken werd tijdens de hevige slag tussen Hertha 3 en NITA 2, met analyse van Knudde na de wedstrijd, waarna die andere knie het naderhand ook begaf:

De knie die me toch nog steeds goed diende als scheidsrechter in Californie:

Die knie dus. Astrid ging met me mee omdat ze mijn versies van dokterbezoeken nooit zo realistisch vindt: “cholestrol mag geen naam hebben, hart zoemt als een naaimachine, levertje pico bello, bloeddruk nog nooit zo laag geweest”. Gaat er bij haar niet in! Nu had ik vernomen dat ze bij het UMC een bloedkuur hebben waarbij eigen bloed, na bewerking, in de knie gespoten wordt en je weer een tot twee jaar verder kan. Dat leek me wel wat omdat ik naast goede verhalen ook nare verhalen over kunst (geen grap hier) knieen had vernomen. En aangezien ik genoeg littekens heb, leek me dat wel wat. Op naar het UMC dus:

Indrukwekkende gebouwen, leek wel een stad op zich. Nog nooit meegemaakt dat een ziekenhuis zo op tijd werkte. 12.48 bij de rontgenafdeling, alwaar behalve beide knieen ook de heupjes vereeuwigd werden, waarna om 13.15 de chirurg op het programma stond (dat betekende in mijn ogen “bye, bye bloedkuur”). Leek ons niet haalbaar, maar de saucijzenbroodjes die Astrid razendsnel gescoord had lagen nog ten dele op het vetvrije papier toen mijn naam al klonk. Goed gesprek (in mijn ogen), beetje gewrongen aan de knieen en de constatering dat ze beiden goed versleten waren. Dokter legde voor- en nadelen uit van de knievervanging, waarbij ik volgens Astrid alleen maar op de nadelen lette. Besloten om de knie alleen maar te laten vervangen wanneer de pijn daadwerkelijk niet te dragen valt. Astrid niet blij. Maar, na een wat gespannen middag besloten om weer dagelijks de hometrainer te bestijgen (gisteren begonnen) en samen bij tijd en wijle Tinley uit te laten. Ook mee begonnen. Vrede getekend en die goeie ouwe knie, die me zo lang gediend heeft, mag nog even in z’n behuizing blijven! Van de weersomstuit kwam Sparta gisteren bij NAC in Breda van een 2-0 achterstand terug, en behaalde alsnog een broodnodig punt.

NFIAgate:

Je zou toch denken dat die lieden ook enig empatisch gevoel hebben, waarbij ik aanteken dat rechtsgevoel al helemaal niet in hun woordenboek voorkomt. Nadat Bo-Peter’s advocaat de heertjes Van Rossum (Washington) en De Vries (San Francisco) aangeschreven had, hetgeen gevolgd werd door weken van stilte, werd na aanmaning een Nederlandse schrijven van een jurist van BuZa (Klaproos) als antwoord gestuurd. Omdat diens antwoord sloeg als een tang op een varken, werd de Amerikaanse advocaat gedwongen om CG Kunst (u welbekend) en ambassadeur Schuwer aan te schrijven. Response? Niets! Waarschijnlijk adviseert Klaproos om niets te doen, dan gaat het vanzelf over. “Uitroken die hap”, sneert hij in Den Haag! Elvis Costello zong “It’s been a good year for the roses”, helaas gaat dat niet op voor klaprozen. Moving on.

Nog even dit: vanmiddag komen Jaitsen’s zus Sieta en haar man Laurens voor een hapje en een snapje naar Loosdrecht. Praten we nog even de laatste (positieve) ontwikkelingen door, en ook wat Astrid en ik aan Jaitsen in persoon kunnen overbrengen van z’n zus wanneer we hem 8 oktober bezoeken. Inmiddels heb ik m’n Jeep ingeruild voor een economisch vervoersmiddel:

Eerste opmerking die ik kreeg; “dat past helemaal niet bij jou”. Mijn response: “maar wel bij m’n portemonnee”. Kortom; doe wat je hart/verstand ingeeft, niet wat jouw omgeving meent hoe je het aan zou moeten pakken. Enne….niet Jaitsen vergeten he!

Op een of andere manier voelde ik van de week dat het gesprek met BuZa positief zou worden. Het waarom ligt in het feit dat ik de laatste weken even afgedwaald ben van mijn ‘normale’ glaasje Jack Daniel’s of Jim Beam, naar Four Roses. Voor mijn verjaardag kreeg ik een fles en dacht…..mmmm…..niet slecht. Enfin, terwijl ik de fles terugzette kwam de openbaring:

Hoe goed kan een voorteken zijn; Sparta en Four Roses, beiden werden in 1888 opgericht! Broer Rob en ik zijn er weer bij morgen wanneer Sparta PEC Zwolle gaat bestrijden. Let op de selfie! BuZa dus. Mijn Tom Tom bracht me feilloos naar het nieuwe onderkomen aan de Rijnstraat 8 in Den Haag, waar ik allerhartelijkst werd verwelkomd door Tessa Martens, plv. hoofd consulaire aangelegenheden. Na enige rondzwervingen door het immense pand kwamen we aan in het voor ons gereserveerde zaaltje. Binnen enige minuten gaf ook capo di capi Jan-Willem Beaujean acte de presence. Officieele titel: directeur Consulaire Aangelegenheden en Visumbeleid.

Jan-Willem en Tessa op het beroemde bankje van Tessa, waar zo op het oog in het midden nog plaats voor mij is. Even serieus nu! Ze gaven me ruim de tijd om nog wat oude koeien uit de sloot te halen, waar ik menigmaal over geschreven heb, en die zo belangrijk zijn voor de nabije toekomst van Singh. Verrassenderwijs had Jan-Willem zich behoorlijk in het dossier ingegraven en waren er reeds een aantal acties op hoog niveau ingezet. Via verschillende ‘hoge bomen’ zijn en worden er maatregelen genomen om zowel op federaal- als staatsniveau aandacht te vragen voor de zaak Singh. Dat geldt voor parool- (vervroegd?), maar ook voor gratieverzoeken. Indien het pad heropening van de zaak Singh wordt ingegaan, zal men een verzoek tot rechtshulpondersteuning bij het ministerie ondersteunen. Men heeft oog voor de kritiek en zal daadwerkelijk de schouders er onder zetten. Nadat we afscheid namen kreeg ik een goed gevoel over de gevoerde discussie en de besproken acties. Natuurlijk moet er ‘follow up’ zijn, en natuurlijk mogen zaken als €30 inhouden niet meer voor komen, maar er is weer een flinke stap in de goede richting gezet. Over 2 maanden maken we weer een afspraak om te bezien wat de voortgang is. Discretie is nu de ‘name of the game’. Maar, Singh vervroegd vrij krijgen om hem met de overgebleven gelden van de crowdfunding een stukje levensvreugde te bezorgen, dat staat hoog in het vaandel. Dit gezegd hebbende, haal alles even uit de kast nu, klik, geef en deel: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs Waar staan we: 1.304 donateurs brachten €53.270 binnen, nog een kleine €7.000 te gaan. #FreeJaitsenSingh! De week begon ook lekker met Diego Molina, een van de mede oprichters van Popcorn Brain in Amsterdam.

 Popcornbrain Studio is a creative agency, specialized in interactive and live-action advertisement. We are based in The Netherlands, Costa Rica and Mexico and work mostly for Europe based A-brands.

Popcornbrain Studio

Ze hebben zich sinds enige tijd gevestigd aan de Oud Braak in Amsterdam en produceren artistieke en commercieele uitingen op uiteenlopende media. Diego heb ik leren kennen in San Francisco (Game Developers Conference), Mexico City (via NL ambassade), thuis in Alamo, Californie, en nu heeft hij zich dus gevestigd in Amsterdam.

Spreekt die jongen dan wel Nederlands, en is-tie al geintegreerd? Jazeker, afgestudeerd aan de HKU en vloeiend in Nederlands. Zeker voor een Nederlander met een immigratie achtergrond! Hulde voor die man, hij schept ook nog banen. En ja, wellicht kan ik hem hier en daar behulpzaam zijn. Nu het de goede kant opgaat met Singh komt er weer wat tijd vrij *Vette knipoog*. Wens me geluk met Sparta morgen!

Laten we maar scherp aftrappen (het seizoen is begonnen!) met een mededeling van WUA Founder Klaas Kroezen in zijn blog van 8 augustus; ‘Mijn Top 30 lessen uit Silicon Valley’:

WUA goes USA

Mijn doel is om vanuit mijn rol als mede-oprichter/CEO van WUA de Amerikaanse markt verder te doorgronden en de mensen echt te leren kennen in de verschillende staten en delen van dit grote grote ‘land’. Bij WUA gaan we de komende tijd grote stappen zetten in de VS: net als in Europa willen we grotere bedrijven helpen veel meer online te verkopen met onze Web Performance Scan. Recent hebben we Bo-Peter Laanen aangenomen als Business Developer USA bij WUA, hij begint maandag. Een schitterende stap, waarover later meer.

Ik hoef hier verder niets aan toe te voegen, mijn vaderhart klopt vol trots op volle toeren, en samen met Astrid heb ik een kleine polonaise gelopen. Een echte businessbaan! Dit gezegd hebbend, Klaproos is nog niet van Bo-Peter verlost, uiteindelijk is de schade aanzienlijk. Hopelijk heeft hij inmiddels de kursus Engels Voor Beginners I afgerond. Wordt vervolgd. Mijn dagelijkse oproep om Singh financieel verder te ondersteunen bracht elke dag weer wat in het laadje, en vol trots kunnen we nu melden de €53.000 grens te hebben doorbroken; op naar de €60.000!

https://www.geef.nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh

Er was hier en daar milde kritiek op sommige van mijn echt wel tot de verbeelding sprekende afbeeldingen, zoals:

en

Maar, beste mensen, de tijd gaat echt dringen, Singh wordt 31 december 73 (Gelukkig Nieuwjaar!) en heeft recht op een aantal gelukkige jaren. Vandaar dat er provocerend opgetreden dient te worden om de ernst van de situatie aan te geven. Desondanks heb ik als eerste mijn hand uitgestoken naar BuZa om het niet verder te laten escaleren over de rug van Singh, en die is aanvaard. Vrijdag 18 augustus ga ik in discussie met het toptrio van consulaire zaken in dit gebouw:

Aangezien dit niet mijn eerste trip naar “Den Haag” is, hoop ik van ganser harte dat het deze keer zal leiden tot iets waar Singh de vruchten van gaat plukken. Nog even een nabrander; ik vond het vrouwenvoetbal leuk om naar te kijken en verfrissend. Geen toneel zoals bij die mannelijke mannen die kermend na een trapje de grasmat vervuilen. Daarom krijgen vrouwen ook kinderen, mannen zouden bij de eerste wee al onderuit gaan! Zo, die zit! Neemt niet weg dat broer Rob, kleinzoon Felix en ik vanavond om 18.30 voor de buis zitten om VVV-Sparta te aanschouwen. Selfie? Maar goed, oudste zoon Rick gaf me onlangs voor mijn jukebox de single “Zullen we laten horen SP-AR-TA”, hetgeen een mooie geste is van een hartstochtelijke Feyenoord fan. Laat nou aan de achterkant Jules Deelder staan met de conference toen hij als jochie begin vijftiger jaren Venlo aandeed met zijn ouders:

God-In-Venlo-(VVV-Sparta)

Even op klikken en luisteren, meesterlijk! Afgelopen week ook nog even met Astrid oude vrienden Eric en Saskia opgezocht in Zeeland. De zo meesterlijk bezongen provincie door Saskia en Serge in “Zomer in Zeeland”, was dit keer helaas toneel van een daglang durende regenbui. Maar die mosselen uit Yerseke waren lekker joh! Sinds dat we terug zijn hebben we zoveel oude vrienden mogen begroeten, bezoeken, ontvangen, die we nimmer (of zij ons) uit het oog hebben verloren. Mede ook dankzij de sociale media. Voordat we 27 september naar de V.S. vertrekken voor ons 30 jarig jubileum (28 augustus, ahum):

Genomen in Las Vegas ter viering van ons 12,5 jarig jubileum (huwelijk even herhaald, romantisch toch). Dus, voordat we naar de V.S. vertrekken hebben we nog te maken met de volgende partijen: feesten met een 70 jarige (54 jaar bevriend), een 65-jarige (65 jaar bevriend/m’n broer) en een bruiloft. Kan die even?! Uiteraard wordt Singh ook bezocht in oktober, kunnen we hem een paar uur helemaal bijpraten. Geniet van je vrijheid!

Wanneer je denkt dat je alles hebt meegemaakt, dan is er weer een nieuw figuur bij BuZa die je al naar gelang laat schaterlachen of je in diepe droefenis stort over zoveel onbenul. Bo-Peters Amerikaanse advocaat kwam met de mededeling dat Klaproos, de juridische adviseur van BuZa, zie de Luim van 29 juli j.l., hem de Nederlandse brief had doen toekomen die hij ook aan Bo-Peter gestuurd had. Volgens de NFIA website, ter aanmoediging om buitenlandse bedrijven naar Nederland te halen, spreken de Nederlanders als volgt vloeiend Engels:

We are fluent in English. Some 90% of Dutch speak English — the language of business worldwide — and many people are multilingual.

Ach nou toch, behoort die arme Klaproos tot de 10% van Nederlanders die geen vloeiend Engels spreekt? En die laat BuZa met een Amerikaanse advocaat communiceren? Dat geeft je toch echt te denken: “Buitenlandse” Zaken? Deze Maarten Roos, officieel legal advisor Ministry of Foreign Affairs, adviseer ik (gratis) het volgende:

Het gaat je in het Nederlands goed af, Klaproos, nu nog even doorbijten met deze cursus. Laat ik nou plotsklaps door de batterij van mijn lievelingshorloge in de steek worden gelaten! Even naar de doos waar mijn horloges ‘opgeslagen’ liggen. Grappig, alle 15 staan nu stil. En het lijkt wel of het om Jaitsen Singh gaat; ze staan allemaal stil rond 12 uur, om aan te duiden dat het twee voor twaalf is. Het motto: ‘time waits for no man’.

Tijd om orde op zaken te stellen. In de doos de blijvertjes, daarachter de verdwijners, en aan mijn pols het ‘red me’ horloge: een zelfopwinder! In het kader van ‘is het twee voor twaalf of over twaalf’, vat ik de e-mail uitwisseling samen tussen Jaitsens zus Sieta en Clusterhoofd Tessa Martens van BuZa. Als PL geef ik mijn mening, danwel wat ik weet van de zaak.

Clusterhoofd bij Ministry of Foreign Affairs, Netherlands

Allereerst een bekentenis die niet eerder gegeven werd:

“Uw broer is niet bezocht door het consulaat-generaal in de jaren: 1985, 1987, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 2007, 2011”.

PL: Juist die cruciale eerste 5 jaren, waarin alles gebeurde, werd Singh alleen in 1986 bezocht. Ook dient opgemerkt te worden dat de huidige ambassadeur in de V.S., Henne Schuwer, in de periode 1988-1991 consul was in Los Angeles. Bijna al die jaren, op 1990 na, werd Singh niet bezocht!

Henne Schuwer

Ambassadeur in Verenigde Staten van Amerika

Kort samengevat heb ik de volgende vragen aan u, schrijft Sieta:

1. Waarom en met welk doel komen de persoonlijke bedank kaartjes in het dossier terecht? Zitten daar ook de brieven van zijn (PL: consulair medewerker Marco van Vemden) kinderen in die hij overigens zelf heeft getypt?

Tessa: Alle correspondentie die over uw broer gaat en die naar het ministerie wordt gestuurd, wordt in zijn dossier opgeslagen. Dat geldt dus niet alleen voor de correspondentie van uw broer met het ministerie in Den Haag en het Consulaat-Generaal maar ook voor correspondentie met derden

PL: Bedankbriefjes aan de kinderen van Van Vemden worden als briefjes van ‘derden’ aangemerkt? Bedankjes die op aanraden van Van Vemden naar het consulaat werden gestuurd en daardoor als officieel konden worden aangemerkt. Mag toch wel als zeer bedenkelijk bestempeld worden.

2. Wie was er in 2011 verantwoordelijk voor de consulaire bijstand?

Tessa: Dat er in 2011 niet is bezocht is geheel en al niet te verwijten aan de heer Van Vemden.

Sieta: Achteraf is gebleken dat Marco van Vemden in heel 2011 met ziekteverlof was vanwege de depressie van zijn vrouw. Niemand heeft toen de consulaire bijstand waargenomen tijdens zijn afwezigheid.

Tessa: Deze bijstand staat geheel los van de persoon die deze bijstand verleent en staat ook geheel los van de privé situatie van de heer Van Vemden.

PL: Uit eigen ervaring, omdat ik werkzaam was op het consulaat die periode, weet ik dat Van Vemden niet heel 2011 met ziekteverlof was, maar wel behoorlijke periodes. Waarom Singh daarom niet bezocht werd mag een raadsel genoemd worden, danwel een blunder van formaat. Daar danst Tessa als een volleerde ballerina omheen. BuZa waardig.

3. Wat hield het geldende beleid destijds in?

Tessa: Sinds 1 januari 2015 is de bezoekfrequentie voor de Verenigde Staten vastgesteld op maximaal 4 bezoeken per jaar. In de periode van 2006 tot 2015 was de bezoekfrequentie maximaal twee maal per jaar. Voor 2005 was er geen bezoekfrequentie vastgesteld. Dit verklaart ook dat er in die jaren geen bezoek heeft plaatsgevonden.

PL: Toch merkwaardig dat in 2011 dan geen bezoek heeft plaatsgevonden, en datzelfde geldt voor 2007. Dat Tessa vervolgens stelt dat daardoor verklaard wordt dat er in de jaren voor 2005 geen bezoek heeft plaatsgevonden, duidt wel op totale minachting voor Nederlandse gedetineerden in het buitenland. Je was dus helemaal afhankelijk van de goedwillendheid van de types die uit ‘het klasje’ van BuZa kwamen. Singh werd ook maar liefst 5 jaar op rij (1993 t/m 1997) niet bezocht.

4. Waarom wordt het verzoek van Jaitsen Singh, mijn bloedeigen broer, voor een andere medewerker op zijn dossier niet ingewilligd?

Tessa: De heer Van Vemden zal als consulair medewerker op het Consulaat-Generaal in overleg met de Consul-Generaal, de heer Kunst en de consulaire afdeling in Den Haag uw broer blijven bezoeken. Ik zie geen aanleiding iemand anders hiervoor in te zetten.

PL: Merkwaardig wanneer men weet dat de consulair medewerker, Van Vemden dus, meerdere malen geuit heeft dit een zeikdossier te vinden.

5. Waarom bezoekt Gerbert Kunst hem niet een keer alleen?

Tessa: Het is aan het ministerie en het Consulaat-Generaal te bepalen wie uw broer bezoekt. Het is niet mogelijk dat gedetineerden zelf kiezen door wie ze worden bezocht.

PL: Dit is geen kwestie van kiezen, dit is een kwestie van met een schone lei willen beginnen. Het is voorgekomen dat een man in de positie van macht, Marco van Vemden, geld inhoudt, tijdschriften niet verzendt, of simpelweg Singh niet bezoekt. Overigens deed Consul Generaal Kunst daar aan mee, althans hij ondertekende een brief als zodanig.

Tessa Martens doet waar ze voor getraind is, en waar BuZa goed in is; ze sluiten de rijen, ze begraven hun fouten. Met een beetje geluk aan hun kant gebeurt dat ook met Jaitsen Singh. Duidelijk moge zijn dat dit een ‘never ending story’ wordt, tenzij een minister, staatssecretaris of ambassadeur een en ander persoonlijk onder de aandacht van Governor Brown brengt. Heeft niets te maken met inmenging in juridische zaken, om te voorkomen dat dit weer ter tafel komt, maar puur humanitair, plus het gegeven dat Jaitsen Singh allang op vrije voeten had moeten zijn en dat de Nederlandse overheid daar medeverantwoordelijk voor is dat dit niet het geval is. Het neemt passie en gevoel voor rechtvaardigheid om dit uit te voeren. Iemand? Parallel hieraan moeten we doorgaan om voor Singh geld op te halen, we mogen niet op een enkel spoor vertrouwen. Geef dit door aan familie, vrienden en kennissen (hoe vaag ook): https://www.geef.nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh