Wanneer je denkt dat je alles hebt meegemaakt, dan is er weer een nieuw figuur bij BuZa die je al naar gelang laat schaterlachen of je in diepe droefenis stort over zoveel onbenul. Bo-Peters Amerikaanse advocaat kwam met de mededeling dat Klaproos, de juridische adviseur van BuZa, zie de Luim van 29 juli j.l., hem de Nederlandse brief had doen toekomen die hij ook aan Bo-Peter gestuurd had. Volgens de NFIA website, ter aanmoediging om buitenlandse bedrijven naar Nederland te halen, spreken de Nederlanders als volgt vloeiend Engels:
We are fluent in English. Some 90% of Dutch speak English — the language of business worldwide — and many people are multilingual.
Ach nou toch, behoort die arme Klaproos tot de 10% van Nederlanders die geen vloeiend Engels spreekt? En die laat BuZa met een Amerikaanse advocaat communiceren? Dat geeft je toch echt te denken: “Buitenlandse” Zaken? Deze Maarten Roos, officieel legal advisor Ministry of Foreign Affairs, adviseer ik (gratis) het volgende:
Het gaat je in het Nederlands goed af, Klaproos, nu nog even doorbijten met deze cursus. Laat ik nou plotsklaps door de batterij van mijn lievelingshorloge in de steek worden gelaten! Even naar de doos waar mijn horloges ‘opgeslagen’ liggen. Grappig, alle 15 staan nu stil. En het lijkt wel of het om Jaitsen Singh gaat; ze staan allemaal stil rond 12 uur, om aan te duiden dat het twee voor twaalf is. Het motto: ‘time waits for no man’.
Tijd om orde op zaken te stellen. In de doos de blijvertjes, daarachter de verdwijners, en aan mijn pols het ‘red me’ horloge: een zelfopwinder! In het kader van ‘is het twee voor twaalf of over twaalf’, vat ik de e-mail uitwisseling samen tussen Jaitsens zus Sieta en Clusterhoofd Tessa Martens van BuZa. Als PL geef ik mijn mening, danwel wat ik weet van de zaak.
Clusterhoofd bij Ministry of Foreign Affairs, Netherlands
Allereerst een bekentenis die niet eerder gegeven werd:
“Uw broer is niet bezocht door het consulaat-generaal in de jaren: 1985, 1987, 1988, 1989, 1991, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 2007, 2011”.
PL: Juist die cruciale eerste 5 jaren, waarin alles gebeurde, werd Singh alleen in 1986 bezocht. Ook dient opgemerkt te worden dat de huidige ambassadeur in de V.S., Henne Schuwer, in de periode 1988-1991 consul was in Los Angeles. Bijna al die jaren, op 1990 na, werd Singh niet bezocht!
Henne Schuwer
Ambassadeur in Verenigde Staten van Amerika
Kort samengevat heb ik de volgende vragen aan u, schrijft Sieta:
1. Waarom en met welk doel komen de persoonlijke bedank kaartjes in het dossier terecht? Zitten daar ook de brieven van zijn (PL: consulair medewerker Marco van Vemden) kinderen in die hij overigens zelf heeft getypt?
Tessa: Alle correspondentie die over uw broer gaat en die naar het ministerie wordt gestuurd, wordt in zijn dossier opgeslagen. Dat geldt dus niet alleen voor de correspondentie van uw broer met het ministerie in Den Haag en het Consulaat-Generaal maar ook voor correspondentie met derden
PL: Bedankbriefjes aan de kinderen van Van Vemden worden als briefjes van ‘derden’ aangemerkt? Bedankjes die op aanraden van Van Vemden naar het consulaat werden gestuurd en daardoor als officieel konden worden aangemerkt. Mag toch wel als zeer bedenkelijk bestempeld worden.
2. Wie was er in 2011 verantwoordelijk voor de consulaire bijstand?
Tessa: Dat er in 2011 niet is bezocht is geheel en al niet te verwijten aan de heer Van Vemden.
Sieta: Achteraf is gebleken dat Marco van Vemden in heel 2011 met ziekteverlof was vanwege de depressie van zijn vrouw. Niemand heeft toen de consulaire bijstand waargenomen tijdens zijn afwezigheid.
Tessa: Deze bijstand staat geheel los van de persoon die deze bijstand verleent en staat ook geheel los van de privé situatie van de heer Van Vemden.
PL: Uit eigen ervaring, omdat ik werkzaam was op het consulaat die periode, weet ik dat Van Vemden niet heel 2011 met ziekteverlof was, maar wel behoorlijke periodes. Waarom Singh daarom niet bezocht werd mag een raadsel genoemd worden, danwel een blunder van formaat. Daar danst Tessa als een volleerde ballerina omheen. BuZa waardig.
3. Wat hield het geldende beleid destijds in?
Tessa: Sinds 1 januari 2015 is de bezoekfrequentie voor de Verenigde Staten vastgesteld op maximaal 4 bezoeken per jaar. In de periode van 2006 tot 2015 was de bezoekfrequentie maximaal twee maal per jaar. Voor 2005 was er geen bezoekfrequentie vastgesteld. Dit verklaart ook dat er in die jaren geen bezoek heeft plaatsgevonden.
PL: Toch merkwaardig dat in 2011 dan geen bezoek heeft plaatsgevonden, en datzelfde geldt voor 2007. Dat Tessa vervolgens stelt dat daardoor verklaard wordt dat er in de jaren voor 2005 geen bezoek heeft plaatsgevonden, duidt wel op totale minachting voor Nederlandse gedetineerden in het buitenland. Je was dus helemaal afhankelijk van de goedwillendheid van de types die uit ‘het klasje’ van BuZa kwamen. Singh werd ook maar liefst 5 jaar op rij (1993 t/m 1997) niet bezocht.
4. Waarom wordt het verzoek van Jaitsen Singh, mijn bloedeigen broer, voor een andere medewerker op zijn dossier niet ingewilligd?
Tessa: De heer Van Vemden zal als consulair medewerker op het Consulaat-Generaal in overleg met de Consul-Generaal, de heer Kunst en de consulaire afdeling in Den Haag uw broer blijven bezoeken. Ik zie geen aanleiding iemand anders hiervoor in te zetten.
PL: Merkwaardig wanneer men weet dat de consulair medewerker, Van Vemden dus, meerdere malen geuit heeft dit een zeikdossier te vinden.
5. Waarom bezoekt Gerbert Kunst hem niet een keer alleen?
Tessa: Het is aan het ministerie en het Consulaat-Generaal te bepalen wie uw broer bezoekt. Het is niet mogelijk dat gedetineerden zelf kiezen door wie ze worden bezocht.
PL: Dit is geen kwestie van kiezen, dit is een kwestie van met een schone lei willen beginnen. Het is voorgekomen dat een man in de positie van macht, Marco van Vemden, geld inhoudt, tijdschriften niet verzendt, of simpelweg Singh niet bezoekt. Overigens deed Consul Generaal Kunst daar aan mee, althans hij ondertekende een brief als zodanig.
Tessa Martens doet waar ze voor getraind is, en waar BuZa goed in is; ze sluiten de rijen, ze begraven hun fouten. Met een beetje geluk aan hun kant gebeurt dat ook met Jaitsen Singh. Duidelijk moge zijn dat dit een ‘never ending story’ wordt, tenzij een minister, staatssecretaris of ambassadeur een en ander persoonlijk onder de aandacht van Governor Brown brengt. Heeft niets te maken met inmenging in juridische zaken, om te voorkomen dat dit weer ter tafel komt, maar puur humanitair, plus het gegeven dat Jaitsen Singh allang op vrije voeten had moeten zijn en dat de Nederlandse overheid daar medeverantwoordelijk voor is dat dit niet het geval is. Het neemt passie en gevoel voor rechtvaardigheid om dit uit te voeren. Iemand? Parallel hieraan moeten we doorgaan om voor Singh geld op te halen, we mogen niet op een enkel spoor vertrouwen. Geef dit door aan familie, vrienden en kennissen (hoe vaag ook): https://www.geef.nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh
