Month: September 2017

Een Luim op woensdag, gehaktdag (AD 1949)! Nu we vandaag voor een wervelende toer naar de V.S. vertrekken om ons 30-jarig huwelijksjubileum te vieren, lijkt een interim Luim op z’n plek. A) om mogelijke inbrekers te melden dat mijn broer Rob met vrouw Mariette ons onderkomen met lijf en leden beschermt. en B) om mensen als Klaproos bij BuZa duidelijk te maken dat hier en daar onderweg een lawyer geraadpleegd wordt. Poets je Engels op Klaproos! Hoe fijn was het om afgelopen weekend grote vriend Paul Nijssen, die regelmatig Singh in de gevangenis opzoekt en een grote motivator is, samen met zijn vrouw Lenore te mogen ontvangen in Loosdrecht. Geweldige middag gehad, gelardeerd met de nodige hapjes en snapjes en sprankelende conversatie. Hetzelfde kan gezegd worden van de hereniging van deAmerikaanse Laanenbroertjes ter gelegenheid van het huwelijk van broer Eric. Firefighter Kaj had voor de gelegenheid vriendin Michelle meegenomen terwijl Ivar nog nadacht over de resultaten van Sparta. Bo-Peter genoot van zijn snelle kapsel (denk ik). De trip voert ons naar Chicago (3 nachten), dan per trein door de Rocky Mountains naar Denver (2 nachten), Salt Lake City (1 nacht), om vervolgens in Emeryville, de treinstop van San Francisco, uit te komen. Daar haalt Kaj ons op. Week Bay Area, uiteraard bezoeken we Singh, sowieso om hem bij te praten, om vervolgens naar San Jose del Cabo te vliegen in Mexico. Dan weer een paar dagen San Francisco om daarna tot op het bot geinspireerd naar Schiphol te vliegen. Vrijdag 3 november wordt een belangrijke BuZa-dag, dan wordt ik in Den Haag bijgepraat over de resultaten die BuZa inmiddels bereikt heeft inzake Singh. Gezien het voorgaande gesprek verwacht ik er veel van! In Vacaville stel ik Jaitsen Singh op de hoogte van de vele betuigingen van medeleven en de gedane stortingen. Ik hou jullie nauwlettend op de hoogte de komende weken, maar vergeet in de tussentijd niet het volgende door te bazuinen (DOEN): https://www.geef.nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh

Wat een mooi huwelijk vierden we j.l. donderdag op het strand van Scheveningen van zoon Eric en schoondochter Mody. Gezegend weer en goede stemming. Wat wil een mens nog meer? Alhoewel de officieele foto’s nog vrijgegeven dienen te worden, wil ik toch denken aan 4 november 2014 samen bij het wijnkasteeltje Viansi in Sonoma. Toen reeds zag ik er een huwelijk in! Wat me nogal beroerde was niet alleen de trots van alle ouders, maar ook de saamhorigheid die het teweegbracht tussen gescheiden ouders. Mooi! Zoon Bo-Peter kweet zich als ceremoniemeester voorbeeldig van zijn taak. Even weer terug naar 1987 toen Astrid en ik elkaar het jawoord gaven in Kasteel Sypesteyn te Loosdrecht.

En ja, die zwarte kat deed ons niks, integendeel, bracht ons geluk! Tussen de vele familieleden, vrienden en kennissen, waren ook John en Sue Arnold, goede oude vrienden sinds 1976, de geboorte van mijn computerbaby Multi Function Computers. Laten die ons nou afgelopen weekend bezocht hebben! En Sue bleek ook nog eens zondag jarig te zijn. John en ik hebben een leuke verjaardagskaart in elkaar gefreubeld op basis van de foto die van hen genomen werd in 1987:

Lief he?! Lekkere tranentrekker! De Slapjanus award bracht nogal wat vragen omtrent de 2e en 3e plaats. Uiteraard was de 1e plaats geen punt van discussie. De volgorde van zilver en brons werden bepaald door het gegeven wie van de twee de grootste vis (weekdier) was. Dat leverde uiteindelijk onderstaand plaatje op.

Duidelijkheid is uiteindelijk hetgeen de Luim voortstuwt in de vaart der volkeren! Wie deze week ook aan kwamen waaien waren Gijs en Henny Neys uit Walnut Creek, Californie

Ze kwamen sociaal een kopje koffie drinken, maar niet met lege handen.Ze doneerden $200 contant ter ondersteuning van Jaitsen Singh. Vele jaren heb ik de filantropisch ingestelde Henny “gediend” als Sinterklaas in Berkeley voor de Nederlandse gemeenschap.

Henny, uiterst rechts, zorgt ervoor dat er gezongen wordt en dat de kindertjes netjes hun kadootjes in ontvangst komen nemen. Geweldig mens! Terug naar Singh en wat de laatste maanden gebracht hebben qua reacties: *Laat Mr Singh nog genieten van zijn vrijheid !*NeverGiveUp ! Onrecht moet de wereld uit!* Ik hoop dat Jaitsen snel vrijkomt.*De aanhouder wint! *Please get Jaitsen a few nice years in freedom*Fijn dat ik een bijdrage kan leveren* Enorm veel kracht , wijsheid en steun gewenst* Beste meneer Singh, ik leef met u mee en hoop dat u snel weer in vrijheid in Nederland bent!* Sterkte en succes, Jaitsen!* Dat deze ellende snel voorbij mag gaan* De smeekbeden van de afgelopen tijd hebben tientallen donaties teweeg gebracht, hetgeen de stand brengt op €55.602 middels 1.347 donaties. We hebben inmiddels 93% bereikt van ons doel van €60.000. Wat me ook veel deugd deed was het feit dat de donaties daadwerkelijk van alle kanten kwamen. Vrienden en kennissen uit de V.S. zoals Fred van Buiten, Stan van den Burgt, Gerard Spin, Carel van Eck, Eric van Leeuwen, Eric Storteboom, Guido Keijzers, Peter den Hartog, Jan Joosten, Dirk de Kok, Erik Volkering en eerder genoemde Henny Neys stortten soms meer dan eens, of zoals Fred van Buiten zelfs drie maal. Daar krijg je natte ogen van! Dat geldt ook voor familieleden als Wendy, Danielle en Riet Gruter, Wilma van de Rotten, Rob laanen, Rob Driehuis, etc. Mensen uit de gamewereld als Tim Laning en JP van Seventer. De overheid (jawel): Stephan Raes, Ab van Ravestein en George Penders, niet de minsten! De honkbalwereld: Berry Eijgendaal en Bart Volkerijk. Entertainment: Marja Abbing (v/h boekingskantoor Lois Lane) en voormalig manager Lois Lane Gerry van der Zwaard. Goede langdurige vrienden als Maaike van Waalwijk, Freek Duveen, Dick van Engelen en Theo van der Linden. Bedrijven en instellingen als PR gigant Lubbers de Jong, Kampen and Beyond, Bar Bistro ‘t Bruggetje, etc. Wat veel deugd deed is dat ook Boris Dittrich, Nederlands mensenrechtenactivist, schrijver en oud-politicus, ruimhartig doneerde. Heel breed dus, en verdiend. Op naar het einddoel, attendeer nog eenmaal jouw relatie- en vriendengroep op het onderstaande:

https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

Het moest ervan komen! NFIA/BuZa vertoont wederom op ongelofelijke wijze hoe minachting en arrogantie hand in hand gaan door geen enkel zinnig antwoord te geven inzake de affaire “Bo-Peter vs NFIA”. Na al het gedraai, gelieg en ontkennen annonceren wij *tromgeroffel*: De “Slapjanus” award 2017.

Helaas dient BuZa erbij betrokken te woorden vanwege haar juridische medewerker Maarten Roos, in de wandelgangen Klaproos geheten, die de vragen namens NFIA beantwoordde. Hij deed geen enkele poging om de vragen van de US lawyer David Hicks ook maar enigszins te beantwoorden. Sterker nog, hij verwees naar een in Nederlands geschreven brief. Is geen kandidaat voor de “Slapjanus” award omdat hij natuurlijk uitvoert wat hem opgedragen wordt. Als troostprijs krijgt hij de “His Master’s Voice” award.

De top-3 kandidaten in volgorde van optreden. Allereerst Marco de Vries, Head of San Francisco Office & Dep. Executive Director North America.

Blokkeerde me op LinkedIn nadat ik hem de tip gaf dat met deze profielfoto hij te veel weg had van een Soprano acteur (gangsterserie). Offreerde de baan aan Bo-Peter en trok later niet alleen zijn keutel in, maar loog er ook over. Even betrouwbaar als zijn profielfoto dus. Vervolgens de grote NFIAbaas, Jan-Emile van Rossum, Executive Director North America.

Gaf zijn zegen, waarna bovengenoemde Marco de Vries de baan in San Francisco aanbood. Hield zich naderhand van de domme en liet nimmer meer van zich horen. Wezelachtig gedrag. #3 kandidaat Consul Generaal Gerbert Kunst van het consulaat in San Francisco.

De redenen die voornoemde Klaproos, als mosterd na de maaltijd, aangaf in zijn Nederlandse schrijven waren uiteraard bekend bij de NFIA heren, en hadden overigens verder niets van doen met Bo-Peter. In de wandelgangen heet het “de heler is erger dan de steler”, ergo, ondanks het minne gedrag van voornoemde NFIA heren, is CG Kunst degene die dwars is gaan liggen (cry baby). Na het (laten) weigeren van een aan hem gerichte brief bij het consulaat kwam zijn voorsprong nimmer meer in gevaar. Daarom werd hij met z’n vingers in z’n neus (wielrenners uitdrukking) de winaar van de “Slapjanus” award.

En oh, wat was hij gelukkig om de award uit handen te mogen ontvangen van niemand minder dan de burgemeester van San Francisco, Ed Lee. Van harte CG Kunst, absoluut verdiend! Even zonder dollen, dit heeft Bo-Peter al met al vele, vele duizenden dollars gekost, en dat is heel veel aan het begin van een carriere. En dan deze misselijke attitude. Schande! Back to 1987. Waar waren we gebleven? Ja, ja, EK honkbal in Barcelona. 16 juli vertrokken we met in ons achterhoofd de gedachte dat we niet per se Europees kampioen hoefden te worden, ondanks dat een eerste plaats recht zou geven op deelname aan de Olympische Spelen 1988 in Seoul. En ook vanwege de nijpende financieele situatie, immers honkbal was nog een demonstratiesport, dus weinig financieele bijstand van het NOC. Lekker relaxed dus met jonge spelers als Rikkert Faneyte en Robert Eenhoorn (nu de grote man bij AZ), die beiden in de Major League in Amerika uit zouden gaan komen. We plaatsten ons moeiteloos voor de best of 5 tegen aartsvijand Italie en verrassenderwijs wonnen we wedstrijd 1 en 2. Daarna gierden de zenuwen door de keel en verloren we de 3e en 4e wedstrijd. Het spoorde me aan om iedere speler voor de beslissende 5e wedstrijd een brief te sturen.

Mijn bedoeling was om iedereen een hart onder de riem te steken en in ieder geval met opgeheven hoofd naar huis te gaan. Immers, we hadden het al boven verwachting gedaan. Een incident in de eerste inning zorgde voor de ommekeer, catcher Gerlach Halderman blokkeerde de Italiaanse speler Carelli, die over hem heen buitelde en nimmer de thuisplaat (is run) aanraakte. Coach Murphy schreeuwde naar pitcher Koster om Carelli uit te tikken, hetgeen gebeurde. En inderdaad, toen waren de rapen gaar, de Italianen maakten de umpire voor alles uit wat niet in het handbook van een koorknaap staat, en sloopten ook nog eens de dug out met welgerichte knuppelslagen. Toen de rust hersteld was waren de Italianen zo van de kook dat we er met 16-1 overheen walsten.

Europees kampioen en geplaatst voor Seoul. En de meeste spelers hadden, bijgelovig als atleten zijn, de brief in hun achterzak gedaan. Astrid en ik huilden bijna van geluk. Aankomst op Schiphol:

Mooie tijden, dat is zeker! Wat zou het toch mooi zijn wanneer we in de beslissende fase van Jaitsen Singh’s leven ook zo’n beslissende tik uit zouden kunnen delen. Inmiddels hebben we 1.342 donaties ontvangen voor een bedrag van €55.185,- Hulde voor gulle gevers als Stan van den Burgt, Freek Duveen, Kampen and Beyond en broer Rob die wederom diep in de buidel hebben getast. Nog een laatste zetje naar het einddoel van €60.000,-

https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs Geef het door, gun Jaitsen nog een paar goede jaren.

Gestaag, en soms heftig, valt de regen. Niet normaal meer. Maar, we hebben niets te klagen wanneer we het leed wat Irma aangericht heeft aanschouwen, en wat nog komen gaat na Jose en Kate. In ander regenachtig gerelateerd nieuws heeft de NFIA/BuZa jurist de brief nu naar One Montgomery gestuurd, het postadres voor reguliere brieven van het consulaat. Ben benieuwd of ze daar CG Gerbert Kunst ook niet kennen! Overigens vermoed ik dat juridische medewerker Klaproos hem (en de overige aangeschreven companen) ingefluisterd heeft om niets te doen onder het motto “dan waait het wel over”. Ook heeft hij de Amerikaanse advocaat geschreven dat hij hem reeds geantwoord heeft in de Nederlandse brief naar Bo-Peter. Lust U nog peultjes? Maar, gezegd dient te worden dat hij perfect zou passen als naamgever van een bekend restaurant in San Francisco:

Mijn artistieke broer Rob heeft een schilderij vervaardigd met hele mooie klaprozen:

Oh, oh, wat zou juridisch adviseur Maarten Roos hier graag tussen hebben gestaan. Maar ja, dat gaat nu eenmaal niet wanneer je onzin schrijft. Geeft niet hoor Maarten, komt goed. Terug naar leukere zaken in dat gedenkwaardige jaar 1987. Goede vrijdag 17 april betrokken Astrid en ik ons droomhuis in Loosdrecht, aan de stille plas.

En ja, in dat zwarte auto’tje zijn we inderdaad 28 augustus getrouwd, dat is te zeggen, vervoerd naar de plek van de voltrekking; Kasteel Sypesteyn in Loosdrecht. Zondag 24 mei vertrokken we voor een lange trip naar de V.S. , eerst naar het Paralax kantoor in Berkeley (Californie) en twee dagen daarna vijf dagen naar de Comdex computerbeurs in Atlanta (Georgia).

Naamgever en uitvinder Samuel bij de stand.

Astrid in goede doen terwijl ik me naar de Book One stand haast. Vervolgens drie dagen Florida, drie dagen Californie om daarna donderdag 11 mei weer terug te vliegen naar Amsterdam *hijg, hijg* 27 juni begon m’n eerste grote toernooi voor de KNBSB; de Haarlemse Softbalweek. Nederland – China stond op het programma en INSIDE, het KNBSB maandblad, kwam met de volgende voorpagina:

Maar dat was 30 jaar geleden, nu zou ik zo graag ridder in nood willen zijn voor bijvoorbeeld Jaitsen Singh of de getroffenen in het Caribisch gebied. Helaas, die macht heb ik niet, ik doe wat ik doe (hoor ik daar een liedje?). Volgende week verder met 1987….zoveel gebeurd, o.a. later dat jaar mochten we een orkaan in Cuba meemaken. Een lichtere maar niet onbelangrijke noot was de viering van de 70e verjaardag van levenlang vriending Yvon(ne) Corsten, die in 1965 haar eerste single “Afscheid nemen doet zo’n pijn” bij Johnny Hoes uitbracht. Tijdens het feestje in Lommerrijk (was ik ook eeuwen niet geweest) kon ik haar het door Astrid en mij geproduceerde boekje “Yvon(ne) al 70 jaar een sprookje” overhandigen. Lang leve de internet, want zo kon ik een Russisch verzoek achterhalen uit 2012:

Kiri ??????? 12.03.2012 14:24

?????? ?? ????

Yvonne Tolenaar – "Afscheid nemen doet zo’n pijn" (1965). ????? ? ?????????? ??? ???? ??????????? ?????. ??????? ??????, ????????, ??????????! ?????? ??????? ???, ?? ??? ??.. ????? ???????? ?? ?????????, ????????. ? ??? – ??????? ?? ?????? ? ??????????? ?????? ? ???. Gerard Joling. ??? ?????????? ?????? ?????, ? ????? ?? ????? :))

Deze Kiri, heel geestig, schrijft ook nog dat het echt niet het nummer met dezelfde titel van Gerard Joling moet zijn! Maandag werd broer Hans 76, hetgeen voor hem aanleiding was om weer eens een ouderwetse broertjesdag te beleggen, inclusief heerlijke hapjes (dank ook aan Cintha) en actuele foto:

l.n.r. moi: Rob, Hans en Aad. Zoek onderstaand de verschillen:

“Time, time, time, see what became of me….”. Wie zongen dit? Enfin, terwijl onze watervilla lekker meestijgt met het waterniveau, tijd om terug te keren bij Jaitsen Singh. Nadat we snel de €54.000,- grens doorbroken hebben, zijn we blijven steken op €54.480,-. €60K is zo dichtbij; nog even een rukkie mensen (dezelfden blijven geven, hulde), moedig nieuw bloed aan: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

Afgelopen week ons 30-jarig jubileum gevierd, later meer hierover omdat een NFIA Kunststuk (letterlijk) de kroon spande. Bo-Peter’s advocaat stuurde het volgende bericht:

“ Someone took this letter to the post office and told them that CG Kunst is no longer at that address.”.

“Iemand” vertelde dus aan een postemployee dat ene Gerbert Kunst daar niet langer aanwezig was. Denk maar aan Elvis Presley’s “Return to sender”, dan krijg je een idee. Het gaat nu een beetje op Agatha Christie lijken. Grote vraag in dit mysterie: wie is “iemand”? Bij navraag in “Den Haag” bleek dat mijn favoriete consul generaal nog steeds daar zijn plek verwarmde. De advocaat gaat het weer sturen, kijken of “iemand” nu dag en nacht de deur op de 31e etage bewaakt! Dat gedenkwaardige jaar 1987. Nu ik het allemaal weer teruglees denk ik echt van “nou, nou, poe, poe, wat een drukte van belang”. In volgorde: 30 januari, niet alleen werd mijn geliefde moeder Jo die dag 74, en mijn a.s. schoonvader Toon 50, maar tevens was het mijn officieele afscheid van de nieuw gevormde computercombinatie Multihouse (Multi Function + Minihouse).

Dat is nu echt wat ze noemen een bitter/sweet moment, afscheid nemen van veel mensen die je lief zijn. Na wat inspannende weken om me voor te bereiden op mijn voorzitterschap van de in financieele nood verkerende KNBSB (Koninklijke Nederlandse Base- en Softball Bond), brak die dag aan op zaterdag 14 maart. De kranten waren niet mals met hun commentaren over het financieel verknoeide WK van 1986 en het daarme gepaard gaande verlies van maar liefst 420.000 gulden.

Tijdens de lunch trok ik me terug om mijn inauguratie speech te herschrijven, puur om verdere muiterij te voorkomen. Het werd door sommigen opgevat als een soort van chantage, maar het leek me de enige mogelijkheid om snel en adequaat de achterstand weg te werken. Het lukte, ondanks het genante gedrag van de vice voorzitter, die als voorzitter optrad totdat ik officieel gekozen was. Net hier van bekomen, trad ik 18 maart op in het toen legendarische programma “RUR” van Jan Lenferink.

Met links, natuurlijk, Carrie Tefsen en rechts een jonge, pas begonnen Herman Finkers. Het was zo’n avond dat alles lukte, niet alleen kon ik het Book One programma van Samuel Meijering live demonstreren, maar ook na een antwoord van Carrie Tefsen over het thema huwelijk triomfantelijk aankondigen “in plaats van kaarten” dat Astrid en ik 28 augustus zouden gaan trouwen. Uiteraard kwam het WK verlies honkbal ook ter sprake, maar dat kon ik redelijk luchtig afdoen. Daarna met zo’n heerlijk “ik kan de wereld aan gevoel” de nacht ingegaan! Mijn toenmalige en ook huidige advocaat, Joop van Dort, schreef me daags daarna het volgende:

Vervolgens 23 maart op een werveltoer naar Berkeley en Boston met de helaas te vroeg overleden Samuel Meijering, de grote man achter Book One en ook de uitvinder van de Rolykit. Doel: oprichten van een Amerikaanse onderneming en bezoeken van uitgevers. In het boek ‘Book One’, geschreven door Rogier Proper, beschrijft Samuel hoe we onze eerste order in Amerika binnenhaalden:

Overigens leerde ik Samuel kennen via Willem van Kooten (Joost de Draaier) die ik tijdens een borrel tegen het lijf liep. Even een indruk hoe we op de beroemde Comdex beurs stonden:

Geen kattenpis! Helaas loop ik nu weer over de 500 woorden heen, hetgeen volgens journalist Jaap Stalenburg veel te veel is voor een blog/column, dus wil ik toch even afsluiten met Singh. Nadat we de €54.000,- grens doorbroken hebben, zijn de stortingen tot stilstand gekomen. Dus daarom; nog een keertje klikken, geven en delen: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs Volgende week deel 2 van 1987 plus natuurlijk de laatste ontwikkelingen van NFIAgate en Klaproos, want die heeft zich toch weer bij die 90% Engels sprekenden van Nederland gevoegd, zij het zonder daadwerkelijk wat bij te dragen.