Na de nieuwe profielfoto ontmoet The Brand Mr. Awesome

Zaterdagmorgen, huiverend van de kou produceer ik voor m’n trouwe lezers een verse Luim. Beetje overdreven, maar het was weer zo’n week met louter leuke berichten, dus ik dol nog een beetje. Het andere nieuws laat ik graag over aan de geëigende kanalen met hun eigen ‘juicy’ meningen. Vorige week heb ik op verzoek van Astrid mijn oude profielfoto (met guitig baardje) op Facebook gewijzigd, niet wetend dat er ergens een verborgen knopje zit dat voorkomt dat het als ‘nieuws’ gepubliceerd wordt. Dus een representatieve, niet al te oud smoelwerk aangebracht. Het had veelal leuke commentaren en ongelooflijk veel ‘leuk’ gevonden duimpjes tot gevolg, zelfs hartjes. Het bracht me bijna aan het blozen. Maar het werd nog leuker toen een jongeman, door het leven gaand als Mr. Awesome, zijn uitnodiging gestand deed om me als ‘superconnector’ tijdens een evenement in Groningen aan te laten treden, maar me ook op te laten halen en thuis te brengen. Alex Broekman, die achter Mr. Awesome schuilgaat, was vele jaren geleden bij mij te gast op het consulaat in San Francisco als jonge entrepreneur. Daar onderwees ik hem onder anderen dat bescheidenheid niet bij ‘the American way’ hoorde, en dat heeft hij goed ter harte genomen! Nu kan dat ook gezegd worden van mijn zakelijke naam: The Brand! Plaatsvervangend Consul Generaal Ard van der Vorst is daar voor verantwoordelijk. Na mijn vertrek bij het consulaat lubde hij me erbij om maandelijks een ontbijtsessie onder mijn naam te organiseren. ‘Want’, zo sprak hij profetisch, ‘jij bent je eigen brand’.

En zo begon het; na het eerste geslaagde ontbijt was Laanen ‘The Brand’ geboren. Waar ik ook kwam werd geroepen ‘The Brand is in the house’. Nu was ik in die tijd niet zo uithuizig, dus dat viel wel mee. Terug naar Mr. Awesome. Alex vertelde eenieder dat hij indertijd dermate warmtevol ontvangen was dat het een herinnering voor het leven werd. Dus hij verheugde zich op onze hereniging in Groningen. En voilà, daar lachte m’n badge me al tegemoet, conform afspraak:

En toen kwam het moment dat onze twee helden elkaar konden omhelzen. Vanwege de tranen die vloeiden werd er niet gefotografeerd. Het evenement, met 6 pitchende startups, werd soepel geleid door Alex, en de startups kwamen prima aan hun trekken omdat sommigen zo goed waren dat de ‘superconnectors’ er als het ware om vochten. Zeer geslaagd, en dat kan ook gezegd worden van het aangeboden diner bij Koreaans restaurant Yam Yam, gesponsord door Maarten Reijgersberg, Rotterdamse Eindbaas van RauwCC, en allround toffe peer. Mr. Awesome ondersteunde The Brand in de wat gladde straten rondom de Noorderpoort.

Foto Hessel van Oorschot, Tribe of Noise (oude strijdmakker)

Je zult begrijpen dat geen enkele onverlaat dit dappere duo ook maar een haar durft te krenken. De gezelligheid die daarna ontspon zou alleen al een hele Luim beslaan, dus daar begin ik maar niet aan. Veilig thuisgekomen en onder het genot van een whiskietje met mijn duifje het een en ander doorgenomen. Goed geslapen, dat wel. Per post ontving ik eerder deze week een boek dat geschreven is door een oud student van Ex’pression College, mijn ‘pride and joy’ in Emeryville, Californië. James Cordova is een student uit onze eerste klas (1-2-1999), veel meegemaakt, en altijd in contact gebleven. De persoonlijk tekst in het boek voelde aan als die van een ‘verre’ zoon die weer aanhaakt:

Het boek heeft dus als titel ‘De hersenbreker memoires’, en welllicht heeft dat ook iets te maken met het gegeven dat je nooit weet wat uiteindelijk het resultaat is van je inspanningen. De week kon dus echt niet kapot, trots en verward, zo omschrijf ik het maar. Even een bakkie thee naar Astrid brengen, die alweer zorg heeft gedragen voor een tweetal baby’s in het nieuwe jaar, om vervolgens Tinley naar binnen te halen.

Als Californische hond heeft ze hier niet voor opgetekend, maar haar liefde voor de baasjes maakt alles goed. Jeetje, weer een happy end!