Trumps niveau kan dus nog lager: de machtigste leider van de wereld ziet in een bleekwater injectie een mogelijk medicijn tegen Covid-19. Je denkt dan toch dat daar een marktkoopman Haarlemmerolie staat te verkopen.

Hét middel sinds 1734 tegen galstenen, geelzucht, ingewandsstoornissen, slechte adem, reumatiek, jicht en krampen, nierstenen, ontsteking van de urinewegen, griep, netelkoorts, hooikoorts, maden, bloedzweren, lichte verbrandingen, insektenbeten, winterhanden, kloven, tandpijn en haaruitval (heeft bij mij niet geholpen). De ziekenhuizen zien al met angst en beven de Trump stumperds tegemoet die devoot naar hun führer luisteren en er een bleekwatertje ingooien, met alle gevolgen van dien. Voor mijn geestesoog zie ik in de drank- en voedselindustrie een reeks van bleekproducten ontstaan om het innemen te vergemakkelijken, uiteraard met een financieel belang voor Trump. Alles dus met de beroemde drie letters ble erin: “Ober, één whible”. Dat is dus een whisky bleekwater, in de volksmond ook wel een wiebeltje genoemd.

Wiebeltje on-the-rocks

Sommige producten hebben de mazzel dat de drie letters al aanwezig zijn: “Jij ook een lekker stukje Toblerone, schat?” Sommige producten worden lichtelijk qua naam aangepast: Zeeuwse Babblelaar, hetgeen ook opgaat voor gereputeerde huishoudelijke merken als Bleck & Decker. Laten die nou ook nog eens een blender verkopen! En om deze onzin maar af te kappen: Trump bleekt zijn haar al sinds jaar en dag, dus wat kan er fout gaan? Hoewel, zou het via z’n haar zijn hersens nog meer aangetast hebben dan we kunnen waarnemen? Over nu naar ons reguliere programma. De overdekte lounge heeft met deze neon uiting de kers op de taart gekregen:

Wat zal het hier goed toeven zijn tijdens een regenachtige dag. Naar aanleiding van mijn WK’90 bijdrage in de vorige zaterdag Luim, kreeg ik onderstaand prentje van een oud collega uit die tijd toegestuurd. Niet helemaal Luim kwaliteit, maar wel van historische waarde omdat ook hier de onuitroeibare Sjaak Swart bij aanwezig was.

O

Daar gaan we v.l.n.r.: Ben Wijnstekers, Feyenoord, onderweg naar R.C. Mechelen), Bram Haverkamp (compagnon Sjaak Swart), Monique Olgers, de latere mevrouw Rijkaard, Marcell Ham, Jan Buskermolen (ook oud collega) en Sjaak Swart. Liggend op de voorgrond: Freek de Jonge.

Ze speelden een z.g. 4 x 2 tussen de benen. Laat nou gisterenmiddag die oud collega, Marcell Ham, me opgezocht hebben in Loosdrecht. Uiteraard met inachtneming van de correcte afstand. Bijna 30 jaar elkaar niet gezien, dus heel wat bij te praten. En vreemd genoeg leek het minder qua tijd. Ook de uren die voorbij vlogen tijdens de goed voorgedragen anecdotes. Mooi iets, die sociale media! Nu ik bijna niet verder meer kom dan de slagboom, Astrid zit er als een havik bovenop, zou het me niet verbazen eerdaags plotsklaps mijn auto op Marktplaats te zien! Vooralsnog heeft ze er een reclameobject van gemaakt:

N

Aangezien die baby’s zich niets van Corona aantrekken, heeft ze die reclame niet echt nodig en ik voorzie sowieso een baby uitbraak over een maand of acht. Indien niet, dan loop ik binnenkort rond met een reclame sandwich bord. Scheidingen in die periode? Ook ja! Last but not least; natuurlijk niet vergeten, a.s. woensdag op digitale wijze aflevering 56 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Blijf in ieder geval op afstand en gezond dit weekend. Kijk naar Zweden en weet dat een lekker terrasje ook een ‘lekker’ einde kan worden. Mij niet gezien!

Wat gebeurt er nu agenda’s leeg geveegd zijn, afspraken beperkt tot veelal korte skype/WhatsApp gesprekken en de TV ook niet bepaald inspiratie brengt? Dan komen er onderwerpen ter sprake die je nog nimmer bij het ontbijt besproken hebt. Zo keuvelden Astrid en ik 2^e paasdag over de “Boer zoekt Vrouw” aflevering van zondag daarvoor. Het moet niet gekker worden! Maar, laten we eerlijk zijn, je kunt het niet altijd over die malloot van een Trump hebben. Hoewel, soms achtervolgt het je. Zo verzamelde Astrid afgelopen week kleding voor behoeftige mensen in Gambia. Het betekende voor mij overtollige broeken en overhemden opsnorren. Dat bracht me naar wat overhemden die ik zeker vier jaar niet gedragen had, dus eigenlijk niet meer sinds onze terugkeer naar Nederland. Daar zat een overhemd bij dat zo goed als nieuw was. Astrid vroeg dan ook terecht om het ‘waarom’. Ze begreep het onmiddellijk toen ik het boord omvouwde:

En ook nog gefabriceerd in Indonesië! Wat nou ‘Amerika #1’? Kordaat zette ze er de schaar in: “dat kun je die Gambianen niet aandoen,” sprak ze ferm. Weer even terug naar 1990, de voorbereidingen WK’90 voetbal zijn gestart, leidend naar een cruise met de Oriënt Express, gelardeerd met BN’ers (kenden we die term toen al?) van divers pluimage. Twee zaken die exact 30 jaar geleden vastgelegd dienden te worden: 1) Het schip (Das Boot). 2) Een eerste anker als trekker (Mr. Ajax). Voor het vastleggen van de Oriënt Express boot begaf ik me naar Londen om ons te verzekeren van een drijvend hotel rondom Sicilië. Check! Voor de anker positie begaf ik me naar de Jaap Edenbaan waar Sjaak Swart het restaurant gepacht had. Na het eerste uur Sjaak aangehoord te hebben over zijn briljante carrière, gaf hij aan gaarne alle drie de voorronde wedstrijden bij te wonen, met alles erop en eraan, en natuurlijk op kosten van de Orange Club. Check! Zie onderstaand de combinatie:

Sjaak Swart in volle glorie voor de Oriënt Express

Het grote aftellen kon beginnen voordat de ‘onzen’ 11 juni zouden aftrappen tegen Egypte. Voor kwaliteitscontrole vloog ik naar Venetië om een proefvaart met de Oriënt Express te maken. Een waar genoegen! Volgende week meer. Donderdag zou ik vertrokken zijn naar Californië voor een geweldige trip gecentreerd rond Bo-Peter en Kaj, maar ook ‘de beste vrienden’. Helaas, de wereld is veranderd en we passen ons aan. Mijn wereld is nu gekrompen tot zo’n 400 meter, vanaf ons ‘home’ tot de slagboom. Dat rijmt. Niets om over te klagen met dit prachtige weer. Ivar zit nog steeds ‘vast’ in Costa Rica (zonder te klagen) en oudste kleinzoon Rico tot genoegen in Portugal. In de tussentijd is Astrids klei atelier wel gereed gekomen, inclusief lounge (en koelkast!).

De trotse eigenares poseert voor haar pronkstuk

Dat maakt blij! Volgende week woensdag alweer de 55^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Voor hen die de tel zijn kwijtgeraakt (dan wel de personages), en thuis ook wel eens over iets anders willen lezen dan over Corona, ga naar de Luim ‘Archive’ terug naar ‘March’ 2019, waar het allemaal op 20 maart begint. Voor het overige; fijn weekend en blijf gezond. Vermijd risico’s, we zijn op de goede weg.

Informatie doet vreemde dingen met je. Zo vernam ik dat o.a. de staten Californië en New York achter zijn met uitbetalingen, of aanvragen daarvoor, wegens verouderde computers en een verouderde programmeertaal: COBOL. M’n hart gaat open, ik ren naar m’n archief waar een belangrijk certificaat ligt waaruit mijn kunde blijkt. Dit is, om met Trump te spreken, “Yuge”, “Brilliant”, “The Best”, “Gigantic expertise”. Eindelijk iets waarmee ik weer relevant zou kunnen zijn:

Mijn COBOL certificaat van IBM uit 1970! En? Maar ja, wie zit er te wachten op een ouwe COBOL-krasser? Dus, ik zie er vanaf. Bij hoge nood kunnen ze altijd een beroep op me doen en wanneer het me een vlucht naar onze jongens aldaar verschaft: graag! Bo-Peter werkt al weken van huis uit, dus die beschouwen we als “veilig”. Kaj daarentegen is als firefighter/paramedic voortdurend aan het front en dat bezorgt ons bij tijd en wijle gefronste voorhoofden. We kennen het allemaal: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen……… Inmiddels is het alweer 9 maanden geleden dat we elkaar vis-a-vis gezien hebben. Pijnlijk. Vanuit Costa Rica stuurt Ivar ons “good vibe” berichten en meldt zich om de andere dag per facetime. Ziet er goed uit en heeft inmiddels een artikel geproduceerd dat alom geprezen wordt. Indien je geïnteresseerd bent, bericht me, dan stuur ik de link. In onze tuin vinden ook heel wat veranderingen plaats. Met (reuze) hulp van naaste buren Leendert en Yvette werd de uit de klauwen gegroeid pergola verwijderd:

Spierballen vereist, daarom had ik namens ons Astrid ingezet! Tevens, van belang wanneer we ooit weer wat dichter bijeen kunnen zijn, achter hen de in aanbouw zijnde overdekte lounge. Laat ik van 50 jaar terug met COBOL (enge naam, lijkt op COVID) 30 jaar terug gaan omdat het voetbal voorlopig uit den boze is. Precies 30 jaar geleden waren we met de Orange Club, onderdeel van Interfootball, druk bezig met het organiseren van een WK-trip op zee rond Sicilië, waar Nederland alle voorronde wedstrijden zou spelen. Die week rondden we, voor wat betreft het artiesten gedeelte, ook deelname van een jeugdige René Froger af met zijn manager John van Katwijk. Dat kreeg nog een staartje toen hij aan boord van de Oriënt Express hommeles kreeg met toen nog vriendin Natasja!

V.l.n.r. Uw schrijverd, wijlen Krijn Torringa, René en Natasja

Lang verhaal kort: René krassen in gezicht, Natasja zoek, schip in rep en roer. Is allemaal goed gekomen, René en Natasja leven al behoorlijk lang en gelukkig. Terug naar de actualiteit: afgelopen week heb ik Astrid voor het eerst een waarderend woord horen spreken over Johan Derksen. Die had het bij Jinek, in het bijzijn van Trump discipel ambassadeur Pete Hoekstra, over “die halve idioot van een president in Washington”. Die probeerde er natuurlijk onderuit te glibberen, maar kwam daar bij Derksen niet mee weg. Afsluitend: Uiteraard a.s. woensdag weer een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, om precies te zijn aflevering 54. Hele fijne paasdagen en laat je niet van het pad brengen door die gekkies die zeggen dat we weer rustig massaal naar buiten kunnen. Voordat je het weet komt het virus dubbel en dwars terug! Aldus viroloog Laanen.

Dit fenomeen had Chubby Checker niet voor ogen toen hij dit zong. Er is er immers maar één die de allerlaagste is: Trump. Terwijl de mensen in de V.S. rondom hem bij bosjes sterven, schept Trump op over het feit dat hij #1 qua trends op facebook is. Hoe rot kun je zijn? Realiseert hij zich niet dat Osama Bin Laden op enig moment ook #1 was? Wat een miserabel stuk vreten.

Goed was in ieder geval dat TV stations CNN en NBC tijdens de dagelijkse persconferentie Trumps gelieg zo zat waren dat ze pas weer uitzonden wanneer de dokters aan het woord kwamen. Te triest voor woorden dat winkels waar revolvers en geweren verkocht worden open mogen blijven. Waarom? Omdat ze door Trump even essentieel beschouwd worden als bijvoorbeeld apotheken. Hoe corrupt kun je zijn? Abraham Lincoln draait zich om in zijn graf. Nu schakelen we in dit wekelijkse programma over op wat leukere berichtgeving. Elke woensdag wisselen mijn grootste vriend in Californië, Fred van Buiten geheten, en ik informatie uit over wat ons zoal in de afgelopen week bezig gehouden heeft. Uiteindelijk gaat dit een vermakelijk (gecensureerd) boekwerk worden. Deze week had Fred over de huidige situatie een zinsnede die ik met jullie wil delen: “Ook Pasen zal niet hetzelfde zijn. Ik zag een email van Jezus: “Gezien de situatie dit jaar, kom ik met Pasen niet naar beneden. Komen jullie maar naar boven””. Pareltje toch?! En daar staan onze email uitwisselingen vol van. Nieuws vanuit het babyfront: in de nacht van maandag op dinsdag ging rondom twee uur de kraamzorgtelefoon: “de baby komt eraan”. En daar vertrok het roze monster (nee, niet Astrid):

Ik meen me vaag te herinneren dat ze anders gekleed was. Tegen half zes kwam ze weer gezellig naast me liggen, zij het ijskoud! En daar bewees ik mijn waarde als een soort lekker warme kruik van een kleine een meter tachtig (ben een paar centimeter gekrompen). Nu de KNVB besloten heeft om de amateurcompetitie stop te zetten, waardoor elke ploeg volgend jaar in dezelfde klasse begint, doet zich een vreemd fenomeen voor: gejammer bij de ploegen die op het punt stonden om kampioen te worden en gejuich bij de ploegen die op het punt stonden te degraderen. Het kan verkeren! Uit de reeks geannuleerde evenementen noteren we voor vandaag Sparta-Heerenveen. Voor de trouwe lezer ter herinnering nog een foto van broer Rob en mij, omringd door enthousiaste Spartavrienden (naast Rob kleinzoon Felix) op het Kasteel, om precies te zijn, De Bosselaar:

S

Foto Ivar Laanen. “Toen was geluk, heel gewoon”.

Het zou mij niet verbazen dat deze scene na een gewonnen wedstrijd vastgelegd is! Gisteren kreeg ik nog een dreun voor de komende week: de tandartsafspraak gaat ook niet door. Ergo, geen lente bij de tandartsassistente. Dan concentreer ik me maar op de 53^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Woensdag weer virusvrij in de digitale postbus en van tijd tot tijd denk ik ‘is me dit allemaal overkomen?’. Door nu naar wederom een isolatie weekend, maar wel meedoen, het redt levens!

Vooruit met de geit, laten we maar beginnen met die gek die het machtigste land van de wereld regeert, dan hebben we dat gehad. Wanneer ik die mummelende onsamenhangende liegende ouwe zak bezig zie met zijn persconferentie, dan bekruipt me een diep gevel van medelijden. Nee, niet voor hem, maar voor zijn onderdanen. Echter, eerlijk is eerlijk, hij heeft er weer een record bij: meeste coronabesmettingen in de wereld. En dat waarschijnlijk niet eens halverwege de crisis.

En dat voor een man die nog niet zo lang geleden kwijlend op TV opmerkte dat alles onder controle was. De Amerikanen staat nog heel wat te wachten en Astrid en ik kunnen niet genoeg goedbedoelde waarschuwingen meegeven aan zonen Bo-Peter en Kaj die in de San Francisco Bay Area wonen. Jongste zoon Ivar wist bijtijds Californië te ontsnappen en zit nu vast in Costa Rica. Moet wel zeggen, te zien aan de plaatjes, een soort gouden kooi. Vanwege de warmte heeft hij zich naar het voorbeeld van z’n vader laten coifferen. Pas later zag ik de kapster achter hem!

Oudste kleinzoon Rico werd gisteren 20 en zit vast in Portugal (nee, niet de gevangenis). Alleen digitale gelukwensen en knuffels. Laanen globetrotters, dat wel! Wat enorm veel deugd deed was de response na de oproep van Astrid voor mondkapjes en hygiënische handschoenen. Binnen een mum van tijd stond buur Arno voor de deur met een gemengde doos, en ook buurvrouw Judith K. bleek nog wat in reserve te hebben, en hetzelfde gold voor vriendin Margriet. Oudste vriendin in dienstjaren Jeanny maakte maatkapjes van huis uit. Hulde voor deze fijne mensen die je zo een warm gevoel geven.

Astrid met “Jeanny” mondkapje

En hoewel nu de regel geldt dat wanneer Astrid bij moeder en baby is er geen visite mag zijn, kun je niet voorzichtig genoeg zijn! Nu de maatregelen tot 1 juni verlengd zijn, gebeuren er nog meer hartverwarmende zaken. Eén onze buren werd 70 afgelopen woensdag en toen de oproep kwam om hem met een toast toe te zingen vanaf de eigen ark, was ook iedereen paraat om dat te doen. Warmte mensen, pure warmte. En zo al dolend door ons park met Tinley (nog steeds heb ik een vergunning tot de slagboom), kom ik tot filosofische gedachten, zo ook bij deze ontwortelde boom.

Het nieuwe leven omhelst (dankt) het leven dat verdwijnt. Wellicht komen er ook nieuwe gedachten in de samenleving (bijvoorbeeld over zorgverleners) of een betere moraal na de ‘horror’ story waarin we nu leven. Niet opgeven dus, want weet dat op een mestvaalt vaak de mooiste bloemen groeien! Wat ook doorgaat, hoe dan ook, is ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Woensdag alweer aflevering 52. Voor wat betreft Corona; verdrink niet in je eigen sombere gedachten, volg de instructies op, maar blijf van het leven genieten, al is het maar met een puzzel, lekker lezen, een spelletje of gewoon elkaar vertellen hoeveel je om elkaar geeft.

Omdat beschermende maskers en dergelijke in deze aangrijpende tijden moeilijk te verkregen zijn, en natuurlijk eerst voor hulpverleners, dacht ik dat ‘Rood wit is onze glorie’, de lading wel lekker dekt.

Tja, waar deze Luim te beginnen? Aangezien ik nu in zelfisolatie ben op ons park (ik mag van Astrid niet verder dan de slagboom), heb ik tijd zat om tijdens alle annuleringen over de stand der zaken na te denken. Laten we beginnen met Sparta-Feyenoord. Wederom had Dick Advocaat strontmazzel omdat hij niet tegen z’n eerste verliespartij aanliep. Het zij hem gegund. Minister President Rutte, waar ik niet bepaald een fan van ben, hield maandag een indrukwekkende toespraak. Behorend tot een doelgroep die beschermd dient te worden, ben ik gelijk aan de slag gegaan om tekst te vervaardigen voor Willeke Alberti (ook doelgroep). Zoals indertijd met haar vader, kan ze hun hit als volgt omzetten: “Niemand laat z’n ouwetje alleen, je bouwt het liefst een (Corona) muurtje om hem/haar heen”.

Met het bezoekverbod is dat gisteren ook letterlijk aangekondigd. Hopelijk hebben de verpleeginstituten moderne middelen om de betreffende ‘ouwetjes’ in ieder geval visueel met hun nageslacht te laten communiceren. Aangezien Astrid vol aan de bak moet in de kraamzorg sector, zijn buren Jolanda en Yvette zo goed om Tinley uit te nemen voor een langere wandel dan dat ik normaal gesproken doe (luiwammes die ik ben). Marianne, ex buur en vriendin, heeft Tinley een nachtje onderdak gegeven zodat Astrid en ik een ‘breather’ hadden. Hulde! Inmiddels hebben Jumbo (65+) en AH (70+) openingen voor ouderen gemaakt. Mooi initiatief, maar je moet wel een vroege oude vogel zijn! Wist ik maar de weg tussen al die schappen en aanbiedingen te vinden. Tegen de tijd dat ik zo’n schap gevonden heb, is-tie leeg. Californië, de grootste staat van de V.S. met 40 miljoen inwoners, heeft een ‘blijf thuis’ verordening afgekondigd. Alleen naar buiten voor de meest noodzakelijke zaken. Bo-Peter werkte in San Francisco al gedwongen de hele week thuis, dus daar geen probleem, behalve sociaal. Kaj daarentegen is als firefighter/paramedic aan het front actief. Astrid heeft als voormalige paramedic zoon Kaj vooral verzocht om voorzichtig te zijn.

Wat een moeder en zoon team!

Om zo ver weg te zijn, zonder zelfs maar de kans om een vliegtuig te kunnen nemen naar je zonen, valt niet mee. Ivar heeft op een ‘last moment’ vlucht uit Californië via El Salvador zijn resort in Costa Rica bereikt. 20 jonge mensen verblijven daar aan de kust en houden zich bezig met surfen, voetbal en muziek terwijl de aapjes vrolijk rondom hen dansen. Gelukkige beelden van zijn kant en hij kan het daar zeker twee maanden volhouden. Het fijne is dat hij zich om de andere dag meldt. Persoonlijk vond ik de speech van onze robot koning mosterd na de maaltijd, maar ja, ieder zijn smaak en alles is beter dan Trump. In ieder geval lieve lezers, blijf voorzichtig, teveel mensen gaan nog te luchthartig om met de sluipmoordenaar die Covid-19 heet. Met zoveel gaten in mijn agenda is het te begrijpen dat aflevering 51 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ a.s. woensdag weer de nodige ‘suspense’ brengt. Jullie zijn gewaarschuwd!

Corona ledigde mijn agenda en Trump deed er nog een schepje bovenop. Minimaal uit de agenda geschrapt de komende dagen: verjaardagparty oudste zoon Rick, Sparta-Feyenoord, sportles en optreden Sven Ratzke. Maar voor mij persoonlijk kwam deze het hardste aan:

Wanneer je je er zo op verheugd hebt zonen Bo-Peter en Kaj na meer dan een half jaar weer te kunnen omhelzen, is dit een stomp in je maag. Puur uit politieke overwegingen, het kwaad is immers al geschied en dat heeft de oranje malloot over zichzelf afgeroepen. Ivar, inmiddels ook in Californië, heeft ons gemeld de hysterie die daar heerst zo indringend te vinden, dat hij zo snel mogelijk zijn reis wil voortzetten naar Costa Rica. Bo-Peter werkt inmiddels gedwongen thuis en over Kaj moeten we ons het meeste zorgen maken. Zeker nadat het volgende nieuws vanmorgen tot ons kwam:

By Chris Nguyen and Kris Reyes

SAN JOSE, Calif. (KGO) — Four San Jose firefighters have tested positive for COVID-19 and at least 52 others are currently on leave for possible exposure.

Vier brandweermannen besmet en minstens 52 thuis die mogelijk aangestoken zijn. En, niet te vergeten, San Jose ligt om de hoek bij Kaj. Als firefighter/paramedic beweegt hij zich zo dicht bij de mensen, dat een besmetting continu op de loer ligt. Gelukkig weet hij als nuchtere import Hollander z’n kalmte te bewaren, met behoud van zijn gevoel voor humor. Maar, allemaal niets vergeleken bij de mensen die serieus aangestoken zijn. Nog wat leuks te melden, Laanen? Dat is te zeggen, Tinley is van haar wintervacht ontdaan en ik overweeg de komende tijd incognito te gaan.

Jullie, trouwe lezers, weten dan in ieder geval hoe mijn pruik ontstaan is. Donderdag met Astrid Amersfoort aangedaan om daar wat vermaak op te doen, maar dat pakte ook niet goed uit. Vrijwel lege straten en een hagelbui vielen ons ten deel. Woensdag verschijnt alweer de 50^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ en sommige reacties die ik van oud collega’s en studenten kreeg, zijn hartverwarmend. Aangezien ik ‘pas’ in 1999 ben, praten we over een tijdsoverbrugging van 21 jaar. Fantastisch om te vernemen hoe ze dit als een verrijking van hun leven ervaren hebben. En dat je dan ook nog eens aan je oudste kleinzoon Rico in 2014 kunt laten zien wat opa mee heeft helpen bouwen in Emeryville:

Mag opa ook eens opscheppen?! Vandaar dat ik er met zoveel bombarie over schrijven kan, zonder de waarheid geweld aan te doen. Wel vraag ik me af wanneer ik mijn uitgestelde reis kan inhalen. De tijd waarin we nu zitten, brengt elke dag een nieuwe verrassing. Moeten er extra boodschappen ingeslagen worden? Komen er maatregelen die onze vrijheden inperken? Brengt mijn snotneus me in de gevarenzone? Maar, laten we ons niet zo gek maken als de Amerikanen:

C

Daar gelooft maar liefst 38% dat Corona bier iets te maken heeft met het virus! Tot slot, ga met je vrije tijd goed om; lees een boek, slaap lekker uit, hou van elkaar!

Uit de LP ‘Draaikonten’ van Van Kooten en de Bie uit 1984. Nou, dacht ik, mooi niet, ouwe lullen zijn niet weg te branden. Kijk maar naar de twee overgebleven kandidaten bij de Democraten, waarvan de winnaar het op gaat nemen tegen ‘oranje harses’ Trump, ook niet de jongste.

Biden 77, opponent Sanders 78. Voor mij persoonlijk een opkikker, ik voel me vergeleken met deze twee een jonkie. Maar, eerlijk is eerlijk, wanneer ik deze twee kandidaten bezig zie, dan kan niet ontkend worden dat er nog genoeg ‘leven’ in zit. Trump ziet er na wat kunstgrepen beter uit, maar wat eruit dat bekkie komt is niveau rioolput. Je bent al blij wanneer hij ‘Corona’ naar behoren uitspreekt. Wat hij ermee doet is weer een ander verhaal, wel is duidelijk dat de beurzen niet meer gevoelig zijn voor zijn opbeurende, onnozele praat. Over Corona gesproken; in landen rondom ons gaan voetbalwedstrijden zonder publiek gespeeld worden. Je vraagt je af of Feyenoord zonder publiek (47.500 toeschouwers) donderdag ook met 7-1 van NAC gewonnen zou hebben. Hoewel, Ajax ging voor een thuispubliek mooi tegen AZ de bietenbrug op. Voor de één schijnt het dus meer uit te maken dan voor de ander. Even van de hak op de tak springend; nadat we donderdag onze jongste mannelijke spruit Ivar een geweldige trip wensten voor de komende drie maanden, waarvan ongeveer de helft in Californië en de helft in Costa Rica (bofkont), raak je natuurlijk in paniek wanneer je de allerjongste, mademoiselle Tinley, niet kunt vinden. In huis nota bene. Na haar eindeloos geroepen te hebben, kwam plotsklaps in onze slaapkamer, tussen twee opgemaakte kussens, haar slaperige koppie tevoorschijn.

“Zoeken jullie mij,” schijnt ze te zeggen. Zucht van opluchting, hoe je aan zo’n beessie gehecht raakt! Ook mijn trip naar Californië komt dichterbij. Aangezien zowel Bo-Peter als Kaj verhuist zijn naar resp. San Francisco en Sacramento, en ik hun gezamenlijke huis niet meer als basis kan gebruiken, is het plannen wat gecompliceerder geworden. En dan kom je op een ander liedje: “that’s what friends are for”. Omdat ik niet iedereen een-op-een kan spreken, organiseerden we bij de boys altijd een borrelmiddag. Gaat dus niet meer. Welnu, daar zijn goede vrienden Paul en Lenore die hun huis en achtertuin ter beschikking stellen:

Paul en Lenore bij ons te gast in Loosdrecht.

Geweldig toch?! Ook heb ik hier en daar tussen San Francisco en Sacramento, mede met het oog op de onregelmatige diensten van ‘firefighter’ Kaj, een overnachting nodig. ‘Oude’ buren Brian en Marilyn stelden spontaan hun huis ter beschikking, inclusief sleutel.

Brian meldde nog dat hij na hun laatste trip naar Nederland nog genoeg ‘Genever’ had overgehouden om ons dagen zoet te houden. Nu weet ik dat zijn whisky voorraad er beter uitziet, dus, eh…. Maar wat een super aardige lui! Tot slot, niet vergeten, a.s. woensdag verschijnt aflevering 49 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Het gaat er warm aan toe, dat kan ik wel verklappen.

Astrid vroeg me vorige week of ik zin had met haar naar de bioscoop te gaan. “Zeker weten,” was mijn in een nanoseconde gegeven response. “Welke film?” Haar antwoord bracht me in verwarring: ”De beentjes van Sint Hildegard”. Ja, leuk hoor, daar tuin ik niet in. Dat klinkt zoiets als het antwoord op een vraag van vroeger: “wat wil je eten?” Korte stilte: “hachemekut met zure appeltjes.” De film, Twents met ondertiteling, bleek echt zo te heten, en de hoofdrol wordt gespeeld door Herman Finkers. Toen was ik om, Finkers is een held die ik 33 jaar geleden persoonlijk hebben leren kennen. Hierover onder later. Voordeel van de twijfel dus. Wij op stap naar Pathé Arena, en wat hebben we ons geamuseerd! De hele film geen moment verveling. Zonder iets te verklappen, verwijs ik jullie naar de trailer: https://youtu.be/ezuLrgUoTTM Nu over hoe ik Finkers heb leren kennen.33 jaar geleden werd ik gekozen tot voorzitter van de KNBSB en nu ik er over nadenk moet dat de voorbode geweest zijn: Koninklijke Nederlandse Beentjes van Sint-Hildegard Bond. Kan geen toeval zijn! Vanwege dat heugelijke feit, aangevuld met een sensationeel software programma, Book1 geheten, werd ik als gast uitgenodigd bij RUR, het uiterst populaire programma van Jan Lenferink. De datum: 18 maart 1987. De gasten: Carrie Tefsen (48), Peter Laanen (40) en Herman Finkers (32). Zie het eerbiedwaardige trio onder, gefotografeerd op de televisie:

Het programma is tegen een kleine prijs te bekijken bij ons thuis. Maar wat wil het geval, een vriend uit het oosten van het land schonk mij een LP van een veelbelovende Tukker, waar ik nog nooit van gehoord had, ene Herman Finkers. Leuk! Vooraf aan RUR maakten we kennis met elkaar en merkte Herman op dat van de genoemde LP uit 1983 nog geen 1000 exemplaren verkocht waren. In de uitzending merkt hij op dat “m’neer naast hem,” een van de weinigen was die bezitter was van die LP. Zie onderstaand:

In RUR kwam ook trouwen ter sprake, waar Carrie Tefsen geen brood in zag. Welnu, dat was voor mij een schot voor open doel: “in plaats van kaarten,” sprak ik tot de camera “we gaan 28 augustus trouwen.” Mooie oudste vriend in dienstjaren, Martin Corsten, later ook getuige, werd boos omdat hij dat niet wist. Hallo, of ik elke dag op ‘live’ TV zit! Vervolgens mijn advocaat en nu goede vriend Joop van Dort, die schreef onderstaande brief:

Goede analyse. Toch?! En al het voorafgaande wegens ‘De beentjes van Sint Hildegard’ en een superrol van Herman Finkers, hoewel de hele rolbezetting er mag zijn. Kejje nagaan hoe leuk we het vonden. De frisse nieuwe blik van De Luim is te danken aan zoon Bo-Peter, die vanuit San Francisco een wakend oogje in het zeil houdt. Dank Bopper! Ja, ja, komende woensdag rolt aflevering 48 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ van de persen. Jullie zijn gewaarschuwd!

Weledele heren, jaar na jaar heb ik getracht daadwerkelijk aandacht te krijgen voor het lot van de onschuldig vastzittende Jaitsen Singh. Ondanks vele beloften is er nimmer door één der bewindslieden in de afgelopen jaren een-op-een contact opgenomen met de gouverneur van Californië. MP Rutte heeft er weliswaar in zijn dankbrief aan de toenmalige gouverneur van Californië, Jerry Brown, gewag van gemaakt, zie onderstaand,

MAAR, dat was meer een goedmakertje omdat hij vergeten was het vis-a-vis met de gouverneur te bespreken tijdens de bijeenkomst van 31 januari 2016. Inmiddels zijn we vier jaar verder en is de nu 75-jarige Singh nog geen millimeter dichter bij zijn vrijheid gekomen.

Nu de dictator in de Verenigde Staten al zijn criminele vrienden onschuldig verklaart, lijkt het moment rijp om de liberale gouverneur van Californië, Gavin Newsom, te verzoeken gratie te verlenen aan Singh en hem naar Nederland te transporteren. Maak er geen gedoe van door op WOTS of andere inmiddels tot nonsens verklaarde regels te wijzen; just do it! Minister Grapperhaus hoeft niet het vliegtuig te pakken, zoals indertijd naar Thailand, ga lekker naast Blok zitten en draai het nummer van gouverneur Gavin Newsom. Die heeft een hekel aan Trump, dus dat is een mooie opener. Daarna mededelen dat jullie volgende week Singh laten ophalen, dat scheelt hen weer in het budget. Jullie kunnen het, echt waar! Hulp nodig voor wat betreft de ‘Do’s and don’ts’? PM me. En als laatste niet onbelangrijk, je voelt je ook weer een echt goed mens. En wie wil dat niet als politicus?! Mochten jullie willen weten hoe het zakenleven als Nederlander in Californié ondergaan wordt, lees dan a.s. woensdag aflevering 47 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’.