Twee zaken moeten mij van het hart:
1) Van Marwijk luistert niet naar mijn tip inzake het in een team opstellen van Sneijder en Van der Vaart en,
2) Waarom draagt ‘ons’ Oranje in hemelsnaam geen snipper oranje tegen Kameroen?
Ad 1) Mijn tip was duidelijk, het team begon pas op stoom te komen nadat Van der Vaart verwijderd was. En dan wil ik niet eens lullig doen over de penalty die hij veroorzaakte.
Ad 2) Wat zijn dat voor achterlijke outfits met dat lelijke IBM blauw? Welke griezel bedenkt dit? Wie gooit de nieges op Oranje?
Kameroen – Nederland (15 / 21)
Kortom; tegen Slowakije dient het roer omgegooid te worden, 1 (zegge een) kapitein op het middenveld, Robben van meet af aan er in, en dan lekker ballen. Uiteindelijk zijn ze niet voor niets op bezoek geweest bij het robben eiland!
Oh ja, en hou in vredesnaam die verdediging dicht, dat ziet er af en toe uit als een Franse gatenkaas. Erger kan ik het vergelijk niet maken, toch?!
Dus even terug naar 1988, HET jaar van ‘ons’ Oranje (Van Marwijk, spiegel je aan Michels)!
Het moet me ook van het hart dat ik m’n longen uit m’n lijf heb geschreeuwd toen de Verenigde Staten de bevrijdende treffer tegen Algerije scoorde.
Mijn ter plekke vacantie vierende schoonmoeder kwam verschrikt in haar nachtpon vragen waar de brand was.
Kippenvel!!!
Gerechtigheid, da’s zeker, en klik op ‘Landon’ zo lang de Fifa het toelaat.
Voor het overige een briljante week met de inzegening van de Nederlandse uitvinding de waterboxx bij wereldwijnmaker Mondavi in Sonoma.
De 92-jarige mevrouw Mondavi en uitvinder Pieter Hoff offerden daar een prachtig wijntje aan op, maar a la.
Niet alleen laat de waterboxx bomen in de woestijn groeien, doch kunnen ook wijngaarden gedijen zonder irrigatie. Hallo wereld, de oplossing is nabij!
Geheel rechts Pieter Hoff, daarnaast Mevrouw Mondavi, en tweede van links onze eigen Consul Generaal Bart van Bolhuis (links naast hem de burgemeester van Napa). De waterboxx behoeft geen nadere uitleg.
Donderdagavond uitreiking van de Visionary Awards in een mansion waarbij het Laanen onderkomen als een nietig stulpje afsteekt.
‘Rubbing shoulders’ met mensen als:
Uiteraard ben ik geen visionair, maar grappig vond ik wel dat ze dat van zich zelf ook niet vonden. Meer van “grijp je kansen als je een mogelijkheid ziet”.
En, in veel gevallen leidde dat tot iets dat ze oorspronkelijk helemaal niet in gedachten hadden.
Het lucht enorm op dat ik me zelf derhalve niet meer hoef te zien als een one hit wonder.
Nog maar een keertje dus:
Comments are closed.