Beginnend met de (helaas) finale van het WK honkbal voor clubs; Kansas City Royals in New York tegen de New York Mets. Ga ik toch missen volgend jaar in NL, de hype vooraf met het Amerikaanse muziek idool, de 89-jarige Tony Bennett op het veld;
Krakend en piepend, gesteund door het achtergrondkoortje, gooit hij er ‘America the Beautiful’ uit voor een razend enthousiast publiek. ‘Idols never die…..’!
Dan de de volksliederen voor elke wedstrijd, kippenvel;
Zoals gewoonlijk gezongen door een lid van de New York brandweer, de ‘forever’ helden na de aanslagen op het World Trade Center, 11 september 2001. Lekker zo voor de mega HD TV die mooi meegaat naar NL volgend jaar mei. Ach, de Mets verloren met 7 – 2 en dat gaan we dus niet analyseren, wel was het de dag dat onze Benjamin (Ivar dus) 19 jaar werd! En laat hij nou de voorpagina van de Contra Costa Times gehaald hebben omdat zo net na 9/11 (Amerikaanse aanduiding), brandweermannen voor Halloween de grote helden warden:
Grote jongen geworden, met veel elan en talent, maar dit plaatje vergeten we nooit meer. Met drie delegaties deze week in de Bay Area leek het wel weer werken! Maar wat je er zelf onderweg weer bij leert. Fenomenaal! Het leukste blijft toch om een lezing voor studenten te houden, ditmaal op het consulaat in San Francisco. Inmiddels ben ik wel zo ver dat ik een verhaal kan opdissen dat heen en weer teruggaat van de 60-er jaren naar de huidige tijd, met sappige voorbeelden en dito plaatjes. In ieder geval had ik in de studenten van de Saxion Hogeschool (Deventer) een gewillig en kritisch oor. Helaas moest ik ze wel mededelen dat Sparta binnenkort Go Ahead Eagles voorbij gaat! En dan als sluitstuk het bezoek van Astrid en mij gisteren aan Jaitsen Singh in diens gezellige onderkomen in Vacaville.
Zoals ik al eerder zei bij onderstaande foto, ze plakken er een gezellige achtergrond aan waarbij het lijkt alsof je in een vakantieoord bent; niets is minder waar!
Wanneer we vertrekken, nadat Astrid nog een ijsje voor Jaitsen uit de machine getrokken heeft, voelen we ons leeg, uitgeperst. Waarschijnlijk door de onmacht die je bekruipt, het ambtenarensysteem dat traag reageert, en waarbij je soms het idee krijgt dat ze de regeltjes bestuderen onder het motto ‘hoe komen wij hier onderuit’! Ik blijf er op hameren, mensen GEEF, laat deze man niet wegrotten!
Aan het eind van de middag toasten we op elkaar, met een glaasje chardonnay, kijken naar onze mandarijnenboom, die weer volop aan het produceren is en dan zeggen we; ‘wat hebben we het toch goed’! Hopelijk kan Singh ook nog bloeien nadat hij 31 december a.s. zijn 71e verjaardag ‘viert’.