Terwijl op de achtergrond het bij tijd en wijle snerpende geboor van de installateur van de nieuwe keukendeurtjes me continu doet denken aan de tandarts, weet ik eigenlijk niet of zijn gefluit op de zeventiger jaren deuntjes van Spotify nog meer pijn aan m’n oren doet. Wel een vakmannetje hoor, en het wordt mooi (na de rotzooi natuurlijk)!
Nu het jaar zo naar het einde loopt, tijd om de laatste eindjes aaneen te knopen. Nu Singh volgende maand 73 wordt en z’n 34e jaar in gevangenis ook bijna ten einde loopt, hoogste tijd om nog een keer vol gas te geven. Dat geldt voor de overheid (met name), maar ook voor de laatste zet die gegeven dient te worden om die financieele ondersteuning te verlenen die nodig is voor juridische ondersteuning onderweg naar parool (september 2018) en revisie van deze stinkende affaire. Gezegd moet worden dat BuZa nu vanuit Den Haag echt meewerkt, maar toch wil ik nog even illustreren hoe het bij de mogelijke herziening van het vonnis, toen het er op aankwam, verknald is:
Zie de kilheid en ongeinteresseerdheid die hier uit spreekt; men vond het niet juist om een mogelijke getuige, voormalig medewerker van het consulaat, te benaderen omdat hij niet meer bij de zaak betrokken was. De jurist van Singh, Mr. Polakovic, had eerder geschreven dat dit een zaak van leven of dood was, en hij de mening was toegedaan dat Singh onschuldig was. Paarlen voor de zwijnen werpen is het enige dat dan in je opkomt. Soit; ga nog even naar https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs en deel het met mensen die hun hart op de goede plaats hebben. Van het “Astrid” front het goede nieuws dat ze zich tevens volgend jaar volop gaat bewegen op het Doula vlak. En wat dit betekent kun je opmaken uit de volgende lofrede van een tevreden klant (moeder en vader):
Ik was eerst wat sceptisch over een Doula en ik ging ervan uit dat ik genoeg zou hebben aan mijn partner naast me, net zoals we ons er samen doorheen hebben gepuft bij de eerste. Astrid kwam pas op het laatste moment van de zwangerschap op mijn pad en ik bedacht dat het misschien toch prettig en ondersteunend zou kunnen zijn als Astrid mijn partner af en toe even kon aflossen. Bij de vorige bevalling mocht hij namelijk niet van mijn zijde wijken. Astrid was vanaf het begin een reddende engel. Ze wist precies wat ik nodig had en begon bij binnenkomst gelijk mijn rug te masseren, omdat ze zag dat ik rugweeën had. Ze was adequaat, vroeg het noodzakelijke, bracht rust, schakelde mijn partner in en ondersteunde hem óók. Ze was de stem die ik op sommige momenten zelf niet kon zijn en wel nodig had, zonder dat we dit vooraf besproken hadden. Ik ben Astrid ontzettend dankbaar dat zij bij mijn bevalling aanwezig wilde zijn, omdat het een enorm zware bevalling was die uitmondde in een keizersnee. Ook mijn partner was ontzettend blij dat er iemand naast hem stond, toen hij te horen kreeg dat het geen natuurlijke bevalling zou kunnen worden. Behalve dat Astrid er was tijdens de bevalling was het heel prettig dat er iemand was met wie ik naderhand alles kon nabespreken. Nogmaals.. grote dank? Alsof het zo moest zijn denk ik wel eens
Mag ik toch wel trots op zijn….toch?! Met de bekende journalist Jaap Stalenburg, reporter, analist en columnist voor Helden en SportNext, BNR, Radio 1 en Omrop Fryslan, werk ik momenteel een nieuw Silicon Valley idee uit, meer gebaseerd op de (Nederlandse) mens daar dan de techniek. Gaat heel boeiend worden.
Jaap in z’n element. Trots ben ik ook op het IoT (Internet of Things) bedrijf Grip!Network waar ik als adviseur en kleine aandeelhouder bij betrokken ben. Als een echte Silicon Valley entrepreneur heeft oprichter Willem Rinsma zich niet alleen staande gehouden, maar bedient hij ook springplankklant Energie Service Friesland, die 35.000 huishoudens bedient. Grip! verbindt alles wat los en vast zit qua apparatuur en zorgt ervoor dat de klant overzicht en dus….ja, ja, grip houdt. Kijk maar eens op www.grip.network Maar het feit dat Willem zich bijna on-Nederlands heeft geweerd tegen alle negatieve invloeden, en daarnaast nog een team heeft opgebouwd om U tegen te zeggen, verdient grote bewondering. Maar vanavond schud ik dat allemaal vanaf wanneer ik m’n laatste bezoek (dit jaar althans) breng aan de Beinse Zot, waar de gulle part-time waard, mijn oudste zoon Rick, de scepter zwaait en waar soms de zon weer opkomt wanneer we naar bed gaan. Afhankelijk van degene die de hapjes en snapjes verzorgt zal de jukebox 80 deuntjes bevatten die normaal gesproken tot meezingen verleiden, afhankelijk natuurlijk van het tijdstip en inname van geestrijk vocht. Maar gezellig wordt het!
Dit houdt natuurlijk in dat deze Luim reeds vrijdagmiddag vervaardigd is. Bij mijn volle verstand. Waarschuwing: dat laatste wordt niet door iedereen als zodanig aangenomen!