Het is zover, we gaan afscheid nemen van een woelig jaar, zeker voor wat betreft het leiderschap van de baas van de Verenigde Staten. Even terugkomend op de jaartallen die ik vorige week in mooie intervallen van 10 jaar vermeldde, moet me van het hart dat de Luim zeker ook een ereplaats verdiend had. Immers, in 1988 verscheen een soort van ‘Best of’ in een handzaam boekwerkje:
Niet iedereen begreep de anagram, wel werd duidelijk dat de crême van de toenmalige software elite mijn Luimen niet op prijs stelde. Broer Rob zorgde ervoor dat ze prominent herkenbaar op de voorkaft aanwezig waren. Het boekwerkje bevatte de 50 beste Luimen (plus 1) als eerder gepubliceerd in de Automatisering Gids. Precies 10 jaar geleden leek het me een goed idee om de Luim in ere te herstellen om zodoende familie en vrienden kond te doen van ons reilen en zeilen in Californië. Dat het bij tijd en wijle een politiek tintje zou krijgen kon ik toen in de verste verte niet vermoeden. Zeker ook niet dat het in de loop der jaren door vele duizenden gelezen zou worden, hetgeen positieve kanten had (geld ophalen voor Singh) en negatieve (onze oudste zoon werd een toegezegde baan onthouden. “Dank Pa”). Maar, stoppen is geen optie, tenzij mijn trouwe lezers dat via een referendum (na het opzeggen van mijn D66 lidmaatschap weer in ere hersteld) vriendelijk doch dringend wensen. Waar denken jullie aan bij deze foto?
Juist, kerstkaarten, kerstmis, warmte, gezelligheid. Heel eerlijk gezegd, ik ben gek op die echte kerstkaarten, vooral wanneer er ook nog een persoonlijke boodschap aan toegevoegd is. Het geeft zo goed de sfeer van het jaar weer. Met de juiste muziek erbij heb je niet veel meer nodig om je helemaal in de sfeer te wanen die je nog zo aan je jeugd doet denken. Moet die natuurlijk wel gelukkig geweest zijn! Enfin, niks tegen e-kaarten (milieu, etc.), maar wanneer je het beeldscherm aanraakt geeft het toch niet dat warme gevoel van ‘toen was geluk heel gewoon’. Kent u deze man nog?
Hij wordt overmorgen 74 jaar en zit daadwerkelijk heel alleen in zijn cel z’n verjaardag te vieren. Hij lijkt een beetje in de vergetelheid beland te zijn, maar wel hoorde ik via de wandelgangen dat minister Blok een brief heeft gestuurd naar de aftredende (februari 2019) gouverneur van Californië, Jerry Brown. Om gratie te bepleiten. Laatste kans, anders is het ‘game over’. Gelovigen verzoek ik te bidden, de overige om in ieder geval een kaarsje aan te steken (vuurwerk mag ook). Wanneer 2019 een spel wordt, dan spreek ik de innige wens uit dat ik de samensteller mag zijn van de vier woorden die uit Trump gedistilleerd kunnen worden en hem uiteindelijk naar op zeker ‘game over’ zullen leiden. Als volgt: Rum -> Prut -> Rut -> Put (U kunt niet bevrijd worden). Jazeker, de wens is hier de vader van de gedachten, maar hoop doet leven. Inmiddels heeft de ABN-AMRO Astrid gefeliciteerd met haar eenjarig ZZP’er bestaan (klikken). GEFELICITEERD Ik viel bijna van mijn stoel! Zo modern voor een bank. Maar voor wat betreft Astrid, welverdiend! Oh, oh, mijn belofte achterhaalt me:
Tja, na zo’n goed jaar krijg je tot eind 2018 thee op bed, heb ik toegezegd, rennen dus om een vers bakkie thee te maken. In ieder geval voor iedereen: