Month: April 2019

Beter dan het onderstaande plaatje kan het niet worden weergegeven:

Mensen, familie, vrienden, staan nu als vijanden tegenover elkaar, opgeruid door een volksmenner eerste klas, eentje die prima past in het rijtje huidige dictators in de wereld. Ik hou m’n hart vast voor het huidige Amerika, ik ben bang dat er hele nare zaken staan te gebeuren. Maar, zoals ik bij toeval tegenkwam, het schijnt ook macro in het echte familieleven te gebeuren:

Apost.com

We moeten allemaal leren leven en werken met verschillende persoonlijkheden.

Wees niet bang om familieleden volledig uit je leven te bannen

De meeste mensen in onze samenleving zien familie als een band met elkaar die je niet kunt breken. Als een familieband echter slecht of negatief wordt, dan is het prima om die banden te verbreken en familieleden uit je leven te bannen.

Maak een einde aan een negatieve relatie die emotioneel uitputtend is

De reacties zijn soms hartbrekend, maar ook zo herkenbaar. Het dilemma moet gigantisch zijn, maar soms is het daadwerkelijk de enige oplossing, lijkt me. Ze zeggen bloed is dikker dan water, maar wanneer het bloedvergiftiging wordt, dan is er maar één kuur: kappen. In ieder geval hoop ik er niet (weer) mee geconfronteerd te worden, maar wanneer puntje bij paaltje komt….. In Californië zijn er, hou die gedachte vast, ook al stemmen opgegaan om de Verenigde Staten te verlaten. Of dat gebeurt valt te betwijfelen, maar nu het overduidelijk is dat zelfs de Minister van Justitie (Barr) er alleen maar op uit was om de man te beschermen wiens naam niet uit mijn keyboard wenst te komen (er komt iets van Smurrie uit), dan is alles mogelijk.

Nu even over naar iets dat leuk begint en slaapverwekkend eindigt: Sparta. Mijn laatste wedstrijd in de reguliere competitie (volgende week een buitenlandtrip) was tegen nummer voorlaatst Helmond Sport. Zouden ze zich herpakken na de wanvertoning van vorige week tegen TOP Oss? Zich gereed maken voor de nacompetitie? Welnu, daar zag het de eerste 20 minuten wel naar uit. Vlot combinerend liep Sparta al snel uit naar een 2-0 voorsprong, waarna helaas het plumpuddingeffect optrad. Peptalk in de rust bij de thee, dan komt alles goed, dachten broer Rob en ik. Niets van dit alles, de passes werden nog slordiger, de kansen werden nog meesterlijker om zeep gebracht, en na de 3-0 wist Helmond Sport zelfs nog te scoren. De geluksfactor heette Helmond Sport, dat er totaal niets van bakte. Maar, dat wordt in de nacompetitie wel even anders. Er moeten wat heertjes in rood wit worden aangepakt, wellicht op wat zieltjes worden getrapt. Echter, om in de paassfeer te blijven: je kunt geen omelet maken zonder eieren te breken! Het resultaat heiligt de middelen. De commentaren op ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ zijn hartverwarmend. Sommigen klagen dat ze na een klifhanger weer een week moeten wachten op het vervolg.

Richard Keijzer Over klifhenger gesproken… “alle ballen op…” Dit hou ik geen week uit, chef!

Heerlijk, precies wat ik in gedachten had, en dat van een gerenommeerde journalist. En, ik ben pas bij 1998, kejje nagaan wat er nog volgt! Ter afsluiting toch nog even dit meesterwerkje van het Simplisties Verbond https://youtu.be/WGijqYKKMEE Effe klikkâ en dan komt het goed! Fijne Pasen, Pesach of wat er ook gevierd mag worden!

Het was weer zover, donderdag mocht ik wederom als jurylid aanschuiven bij de Rotterdam School of Management (Erasmus Universiteit).

Jaarlijks strijden daar een 12-tal universiteiten uit de hele wereld om een uitdaging van een onderneming op te lossen. In het kort: hoe help je het milieu door de klant een duurzame pen te laten kopen van €50 in plaats van een tig-tal wegwerp balpennen van twee kwartjes, waarbij aantoonbaar de duurzame aankoop op de lange termijn ook nog goedkoper is. En er ook nog beter uit ziet, maar dit terzijde.

Een hele kluif om daar een oplossing voor te vinden! Met drie juryleden kregen wij de taak om uit de ons toegewezen drie universiteiten (Taiwan, Canada en Spanje) de winnaar voor de finaleronde te kiezen. En dat viel nog niet mee want, zoals de jaren daarvoor, hadden de bollebozen binnen zes uur een verbluffende presentatie neergezet. Na de presentatie komen de vragen van de jury, daarna worden de presentatoren verzocht te vertrekken en delibereren we wie de winnaar gaat worden, en dat is serieus werk. Ook omdat we de andere deelnemers gemotiveerd dienen te vertellen waarom zij het niet geworden zijn. Ook natuurlijk om hun pluspunten te onderstrepen en hen gemotiveerd door te laten gaan met hun studie. U begrijpt het, een dankbare taak. Geinig wordt het wanneer me gevraagd wordt wat mijn binding met de Erasmus Universiteit is. Wanneer ik dan zeg dat mijn jongste zoon en oudste kleinzoon daar studeren, dan vallen de monden los!

Oom Ivar met neef Rico, lang, lang geleden.

Nu wil het ‘toeval’ dat ik met de heertjes afgesproken had om na mijn juryplicht een biertje te gaan drinken, ook nog vanwege Rico’s verjaardag. Hoe mooi is het dan om van je kleinzoon een biertje aangeboden te krijgen!

Archieffoto Oom en neef, Oude Haven, Rotterdam.

Dat het goed toeven was op het Erasmus terrein moge duidelijk zijn, en met het Laanen nageslacht zit ’t wel goed! In niet gerelateerd, maar happy news; Astrid is weer terug! Dinsdag mocht ik haar ophalen van Schiphol, en dat was weer fijn, na twee zware weken van genadeloos alleen zijn! Okay, dat is fake news, het was bij tijden zeer aangenaam bij buren, familie en vrienden, maar…… hoeveel voetbal kun je tot je nemen wanneer je alleen bent? Twee weken is ook mooi om te beseffen hoezeer je met elkaar vervlochten bent. Mooi man, zou een bekende voetbalcommentator zeggen. Ze is inmiddels weer aan de bak, wat dacht je; (There’s no business like baby business) en heeft m’n rol aan het thuisfront officieel bevestigd:

CBO, wie had dat gedacht?! Zo zie je maar, je bent nooit te oud om promotie te maken!

Soms ga je schouderophalend aan iets voorbij wanneer er hoog van de toren wordt geblazen over iets…….dat er al lang is, en dat dan verspreid wordt naar aanleiding van het bezoek van minister Kaag aan San Francisco. Tweet van CG Kunst:

1. Gerbert Kunst?Verified account @NLinSF Mar 26

#NLinSF launches #HollandintheValley: a network businesses, universities and government, to connect Silicon Valley and the Netherlands, jump-starting innovation and talent #NLUSA http://www.hollandinthevalley.com

Voordat ik te horen krijg dat ik niet bepaald vrienden ben met deze consul generaal, dacht ik, laat ik nou niet schrijven dat we het hebben over iets dat in 2010 vanuit het toenmalige consulaat opgezet is. Maar ook dat het onder Gerbert Kunst verwaterd is, waaronder een website die op enig moment totaal verouderd was. Gelukkig waren er mensen zoals Oliver “Olle” Binkhorst die de draad oppakte en meer het aanspreekpunt werd voor startups dan het consulaat. Het was een waar genoegen om vervolgens deze tweet te lezen van Robert Thijssen, voormalige hoofd van het NOST (Netherlands Office for Science and Technology) in San Francisco:

Robert Thijssen? @ThijssenR 15h15 hours ago

Robert Thijssen Retweeted Dutch Ministry of Foreign Affairs 

Prachtig dat #HollandintheValley nieuw leven wordt ingeblazen maar wel goed om te weten dat het niet nieuw is maar jaren geleden onder bezielende leiding van de eerste CGSF @BartvanBolhuis en zijn team met oa @BiancainChicago & @TheTrueDutchman al is gestart. Ere wie ere toekomt

Bianca Oudshoff was de voorgangster van Robert Thijssen, eerst in San Mateo (toegangspoort tot Silicon Valley) en later in San Francisco. Jullie mogen twee keer raden wie The True Dutchman is! Zelfs toen dacht ik nog, dat is leuk, maar laat maar. Tot deze kop in diverse bladen me onder ogen kwam:

Minister Kaag zoekt diplomaat ‘Silicon Valley’

Sigrid Kaag, minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, zoekt een startupdiplomaat. Deze persoon gaat vanuit San Francisco Nederlandse startups helpen om in de VS door te breken. Dat maakte Kaag bekend tijdens haar bezoek aan de ‘siliciumvallei’.

Het lijkt volledig op het werk dat mijn voorgangster Ella van Gool en ik deden in San Mateo voor het NBSO (Netherlands Business Support Office), voordat het consulaat vanuit Los Angeles naar San Francisco verhuisde, en ik vervolgens als een soort illegaal NBSO bij het consulaat in San Francisco aan de slag ging. Maar wat me er toch toe bracht om erover te schrijven was het volgende:

‘Indicative monthly gross salary:  $8,191 (pay scale 9, step 0, based on 40 hours)’

Wat willen ze?! Leren ze dan nooit?! Een startup diplomaat, zij het voor 40 uur, iemand die volledig op de hoogte dient te zijn met wat Silicon Valley te bieden heeft, de contacten heeft en ook over vaardigheden beschikt om startups daar te introduceren voor een ‘armzalig ’ jaarsalaris van ruim onder $100.000?! Dat lijkt veel, voor Nederlandse begrippen, maar weet je wat als laag inkomen in San Francisco bestempeld wordt?

San Francisco: Where a six-figure salary is ‘low income’

San Francisco’s “low-income” threshold is $117,400. (Bron: BBC news, US & Canada, 10 juli 2018)

Zo duur is het daar dus. En, al eerder is er iemand over zo’n bedrag gestruikeld op het consulaat, omdat hij erbij mocht klussen. Dat kan dus niet, liep ook niet goed af, maar is op enig moment wel een ‘must’ wil je overleven. Laat ze Olle Binkhorst, de meest geschikte kandidaat, vragen of hij er wat voor voelt. Oh ja, een middelmatig flatje in San Francisco komt op zo’n $42.000 op jaarbasis. Graag dus ook een vrijgezel voor deze aantrekkelijke job. Het werk is aantrekkelijk, dat wel. Je vraag je overigens af bij wie men te rade is gegaan, vast niet bij een uitgezonden ambtenaar waar de woning voor betaald wordt, of iemand die de ins en outs van de Bay Area kent. Het moest me even van het hart, maar zullen ze het ooit leren?

Weet je wat leuk is? De zorg van een kleine gemeenschap als de onze in Loosdrecht. Daar waar ik voor Tinley’s kleine uitlaatbeurten zorg, daar neemt bijvoorbeeld buurvrouw Yvette haar mee met haar hond, zijn grote vriend Jesse, zodat ze de nodige kilometers kan maken.

Uitgeput. Maar toch horen ze in de verte Dennie Christian al zingen ‘wij zijn twee vrienden’.