Een week die er weer zijn mocht!

Zo kon het gebeuren dat ik zo’n drie jaar geleden Astrid meldde dat ik me aan ging sluiten bij een gymklupje voor oudere jongelingen. Die viel bijna omver, omdat het zonder enige druk harerzijds door mij besloten was. Na een zware keuring, 15 oktober 2016, waar ik uiteraard probleemloos uitkwam – sterker nog, ze vroegen me zelfs of ik niet te jong was voor deze categorie. Oké, uitgeprobeerd bij Astrid, maar die tuinde er niet in. 24 oktober, de eerste les onder leiding van juffrouw Olinda, troffen zo’n 16 vreemdelingen elkaar voor het eerst, met uitzondering van buurman Chris, die me stomverbaasd vroeg wat ik daar kwam doen (die geloofde wel mijn verhaaltje!). Enfin, onderstaande foto, eerder genomen dit jaar op verzoek van de stagiaires (wedden dat je ze er niet uithaalt), laat een groepje mensen zien dat elkaar door dik en dun steunt.

Waarom ik dit ook vertel is om aan te tonen dat je een stel oudere mensen bijeen kunt zetten zonder dat het uitdraait op een wedstrijd wie de meeste pillen gebruikt, of het fluisteren over de kwalen van andere mensen. Wanneer je ze een voor een natrekt, dan hebben ze allemaal hun portie ellende gehad, het overwonnen en weer volle goede moed de toekomst in gemarcheerd. En daar waar wij als groep ondersteuning konden geven, hebben we niet verzaakt. Maandag was het einde van het seizoenfeestje, hetgeen dit keer bij ons thuis plaats vond. Het werd een genoeglijke boel, mede dankzij de inzet van Astrid (BBQ en andere lekkernijen), waar optimisme hoogtij vierde.

V.l.n.r. Ger, Astrid, Dorothea en PL die soesjes en minitompoezen serveert

Oh ja, het was ook genieten met de koffielikeur uit Ruurlo. Vind je het gek dat onze App-naam de ‘Gezelligste Sportclub’ is?! Astrid wil er ook graag bij, maar die is nog te jong. We moeten streng zijn. Twee van onze oudste leden tikken volgend jaar de 80 aan, en ondeugend dat ze zijn! Laten we het eens over Nederland-Zweden hebben tijdens het WK voetbal voor vrouwen. Op mijn verjaardag, hetgeen uiteraard in het voordeel van onze Leeuwinnen speelde. En, trouwe lezers, alle cijfers wezen op 1-0 voor Nederland. Immers de datum 3-7 maakt opgeteld 1-0. Mijn geboortejaar maakt opgeteld 1-0, evenals mijn leeftijd. Mijn leeftijd raden? Wie van de drie: 55, 73 of 64. Roept U maar! Zondag gaat het er om:

Ook die datum, 7-7, voorspelt de uitslag. Gaat echt spannend worden! En dan iets dat eraan kwam, onze Benjamin, Ivar geheten, is afgestudeerd! Trots verlaat hij de Erasmus Universiteit als International Bachelor of Science in Communication and Media. Da’s een mond vol en waard om gevierd te worden (uiteraard bij Het Drechthuis):

Trotse moeder Astrid met beduusde Bachelor Ivar

Dat beduusde was er na het tweede glas wijn wel af! In ieder geval voor ons ouders weer iets om tros op te zijn, en wanneer ze zich allemaal gaan gedragen als voornoemde ‘oudjes’, dan komt het helemaal goed! In ieder geval ben ik a.s. zondag vanaf 17.00 een paar uurtjes niet te storen! En niet vergeten, volgende week woensdag komt digitaal ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ nummertje 17 uit!