Month: June 2019

Begon natuurlijk al met lekker vaarweer op de Loosdrechtse plas. Beetje heet, maar a la. Het was goed toeven met kapitein Astrid en ketelbinkie Tinley (die haar kop introk):

Uiteraard werd de ontvangst van de Sparta (eredivisie!) seizoenkaart 2019-2020 met gejuich ontvangen, althans door het mannelijke deel van ons gezin.

Competitie begint ook gelijk leuk 4 augustus: Feyenoord-Sparta in de Kuip. Mocht Sparta in de competitie even veel geluk hebben als onze leeuwinnen tegen Japan, dan worden ze landskampioen. Overigens hoop ik wel dat onze voetbalmeiden Italië verslaan en dan gelijktijdig een plaats voor de Olympische Spelen bemachtigen. Duimen dus! Zondag kwam RevenYOU, een bedrijf dat beleggers middels algoritmes laat scoren op de beurzen, op RTL7 bij Harry Mens op de buis. Het effect was dermate groot dat mensen die geïnteresseerd raakten, na de presentatie van mede oprichter Michiel Stokman, de website van RevenYOU gingen uitpluizen – www.revenyou.io – Komen ze bij ‘advisory board’ mijn postzegel tegen. Wisten we niet, kreeg ik te horen. Sorry, bij deze nu wel! Dinsdag onder ‘erbarmelijke’ omstandigheden (32 graadjes, maar lekker koel in de auto) een bezoek gebracht aan Kampen. Kampen? Ja Kampen, dat prachtige middeleeuwse hanzestadje aan de IJssel.

Daar nemen we Amerikanen naar toe om het eivolle Amsterdam te ontlopen, en ze te laten zien dat er nog veel meer te bewonderen valt in Nederland (buiten Rotterdam). We bezochten de enige en echte stadsgids Reinier de Wit die met zijn Kampen and Beyond behoorlijk aan de stadswallen timmert – www.kampenandbeyond.com – Hij verzorgt op buitengewoon boeiende wijze stadswandelingen en overige arrangementen. Een ware professional! Bij restaurant ‘De Bottermarck’ ook zo’n pareltje, natuurlijk gelegen aan de Botermarkt, genoten we van een voortreffelijke lunch en bespraken toekomstplannen. Heerlijk om klankbord te zijn, waarbij Astrid zich ook niet onbetuigd liet! Warm afscheid genomen, airco op vriezen en lekker ‘cool’ weer in Loosdrecht beland. ’s Avonds Japan zien verliezen tegen lucky Nederland. Maar wat een klasbakken, buigen naar het publiek na de onverdiende nederlaag, en ook nog de kleedkamers opgeruimd. En de happy week denderde maar door: donderdag als bestuurslid van de Dutch Game Garden aanwezig bij de presentatie van de Games Monitor 2018, waarin het wel en wee van de Nederlandse Game industrie geanalyseerd is. Goede drie jaar achter de rug in vergelijk met de Game Monitor van 2015.

Managing Director JP van Seventer en Operations Manager Christel van Grinsven in opperbeste stemming na het ‘baren’ van deze klus!

De opluchting straalt van hun gezichten, ook vanwege de prima resultaten van de gamewereld ten opzichte van de vorige Games Monitor. Een week zonder een enkele smet, da’s niet mogelijk zou je zeggen. Toch wel. ’s Middags op weg naar Leidschendam waar wederom een roadshow van RevenYOU plaatsvond. En weer een prima presentatie:

Enthousiaste oprichters Colin Groos en Michiel Stokman begeesteren potentiële investeerders

Komt een man naar me toe wiens naam ik niet kan noemen (Joop van Rossum) die zich voorstelde “u kent mij niet, maar u krijgt de groeten van mijn vrouw.” Blijkt Ida van den Herik te zijn met wie ik in de 80-er jaren samengewerkt heb met de organisatie van computershows. Een werd er nog geopend door Pieter van Vollenhoven. Onder het genot van een glaasje chardonnay hebben we ruim een uur heerlijke verhalen opgehaald. Of we elkaar al jaren kenden! Uiteraard sloot de week goed af met de winst van de V.S. op Frankrijk, hetgeen bij winst vanmiddag van Nederland een plaats op de Olympische Spelen garandeert. Nogmaals: duimen! En niet vergeten: a.s. woensdag komt aflevering 16 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ in de digitale brievenbus.

Tevreden keek Heer Drumpf in de spiegel. Eindelijk kon hij zijn ware ik aan de massa prijsgeven.

Er staken weliswaar nog wat stukjes van de blonde fakepruik door het zwart, en ook de hoorntjes had hij niet helemaal kunnen verdoezelen, maar al met al kon Lucifer trots op hem zijn. Stiekempjes was hij altijd jaloers geweest op de snor van veiligheidsadviseur John Bolcom, alleen dat middenstuk, daar bleven de zwarte haren maar doorheen prikken. 73 jaar geleden was hij op de wereld gezet om uiteindelijk de machtigste duiv….. eh mens op aarde te worden. En man, oh man, wat had hij er voor moeten knokken. Allereerst moest hij natuurlijk leren om met geld om te gaan, en toen hij op een gegeven moment er een miljard doorheen geslingerd had, moest Lucifer in 1994 weer ingrijpen. Maar daarna was het een stuk makkelijker geworden, met name in het bankwezen. De Germaansche Bank zat op een gegeven moment zo dik in de ‘scheisse’ dat ze hem maar lekker aan lieten lenen. Toen begon hij mensen en politici te kopen, hetgeen makkelijk was omdat ze zo ongelooflijk ijdel zijn. “En eikels,” gniffelde Heer Drumpf erachter aan. Hoewel de ‘tegenpartij’ recentelijk een overwinning behaald had, fake natuurlijk, had hij in de senaat, die notabene de minderheid van het klootjesvolk vertegenwoordigt, de schildpad zitten, die alles gewoon tegen kon houden; wat een lachertje deze democratie.

Mitch McTurtle in volle glorie.

En, omdat hij een schildpad is, is het natuurlijk makkelijk verdedigen dat alles zo langzaam gaat. Wat een giller! Hij had nog één tegenstander van formaat: een lispelende vrouw wiens feeëngezicht niet haar leeftijd verraadde. Nana Pellegrosi.

Wel naar dat het een vrouw is, die kon hij niet zo vernederen als al die anderen die hij inmiddels al voor de bus gegooid had. Ook wel griezelig, zo’n vrouw die niet voor hem kroop. En dan dat vingertje! Helaas kon hij voor wat betreft Pellegrosi niets uit zijn duim zuigen, in zijn geval uit zijn hoorn, om haar in een kwaad daglicht te stellen. Hoewel, ze hadden pas een speech van haar dermate veranderd dat het leek of ze dronken was. Een kleinigheid omdat ze van nature slist. Of, dacht Heer Drumpf er geniepig achteraan, omdat haar gezicht te veel gelift was. Zijn badge als Junior Lucifer had hij met verve behaald. Hoge cijfers voor alle vakken: #Bedriegen #Overspel (uitmuntend zelfs) #Frauderen #Liegen in extremis #Trouweloos #MeToo (zonder veroordeeld te zijn) #Bully. Kortom; Drumpf Sr zou er uitermate tevreden over geweest zijn. Het enige dat overbleef was de eis om te regeren zonder limiet. Lukte dat, dan kon hij op bevel van Lucifer ook het Vaticaan aanpakken. Heer Drumpf houdt niet van een paus die een mening geeft over iets waar hij niet bij betrokken is. Voor wat betreft de Islam moest hij nog uitvogelen wie de ‘good guys’ zijn. Daarvoor hoefde hij natuurlijk alleen maar op z’n (geheime) bankrekening na te gaan wie het meest gestort had. Maar goed, allereerst maar eens er voor zorgdragen dat er nog maar één partij bestaat, met uitsluitend goede figuren. In ieder geval moeten ook de mannen met de witte puntmutsen beloond worden. En zeker de Heer Drumpf bikers niet vergeten! Nu Lucifer even contacten om hem te melden dat een van zijn grootste projecten, het scheiden van kinderen en ouders aan de grens, een groot succes was geworden. En dat pakte faliekant verkeerd uit. Of het nu Lucifers eigen verleden betrof, of toch nog het engelachtige restant in hem, wie zal het weten, maar wel deed hij het voorkomen of hij Heer Drumpf beloonde. Immers, diens grootste wens was van boven af de aarde te blijven bezien en controleren. Dat werd ingewilligd, echter niet zoals Heer Drumpf voorzien had!

Let op: a.s. woensdag glijdt ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ 15 in de digitale postbus!

Welnu, ik zou van de 5 heertjes (mijn zonen) nog een update foto sturen, maar daar gunden ze me slechts 1 (zegge een) indruk van tijdens hun broertjesavond/nacht:

Heel verstandig namen ze die vroeg op de avond. Verdere details werden me onthouden. Ach ja, we zijn allemaal jong geweest (geen details). Omdat wij als gezin ook amper of nooit vanwege de afstand echt tezamen zijn, namen we de gelegenheid te baat om ons vijf, pardon 6, ook even goed vast te leggen:

Het spul is allemaal weer uitgevlogen, hetgeen Astrid en mij weer als ‘empty nesters’ achterlaat. Op Tinley na, natuurlijk! Maar wat een heerlijkheid om weer compleet bijeen te zijn, en om zelfs op menig avond een fanatiek potje ‘Mens erger je niet’, zoals in vroegere tijden, te kunnen spelen. En dan bereikt je het vreselijke bericht dat de zoon van een van jouw sportvriendinnen overleden is. Woorden schieten uiteraard tekort, maar iedereen kan zich voorstellen wat zo’n groot verlies betekent. Tel je zegeningen mensen, concentreer je op het goede wat je hebt en laat je leven niet gedomineerd worden door minder prettige zaken. Donderdagmiddag had ik een lunchafspraak met Ton Bunnik, zelfstandige ICT ondernemer, die ik ooit als jonge twintiger aannam bij Holland International Computer Services in Den Haag. Hij in de eerste helft twintig, ik in de tweede helft van twintig. Dat waren de wildwest tijden in de automatisering, tijden waarin je razendsnel promotie kon maken. We hadden het, buiten onze voetbal ‘carrieres’, met name over mensen die in onze tak van sport stinkend rijk waren geworden, maar als mens omgekeerd evenredig naar (mild uitgedrukt). Dat kan van deze jeugdige automatiseringspioniers niet gezegd worden:

Bedrijfsfeest HICS 1975: Ton Bunnik links, rechts PL als presentator van een modeshow

Ook daar kwam weer aan de orde dat het zo fijn is om veel prettige mensen van het eerste uur nog te kennen. Dat we met alle bergen en dalen in het leven toch tevreden achterom kunnen kijken, en wellicht nog positiever naar de toekomst. Tevreden knabbelden we aan ons broodje kroket bij Van der Valk in Breukelen. Nog keurig opgediend ook, en geholpen door een dame die daar al 25 jaar werkt. En lief was ze ook nog. De volgende afspraak wordt bij Ton in de buurt van Zoetermeer, op voorwaarde dat ze er een broodje bal serveren. Ook over ons mogen Simon and Garfunkel ‘Old Friends’ https://youtu.be/sovVYInjHjw zingen. Over bal gesproken; ik kijk best met veel vreugde naar onze Leeuwinnen. Toegegeven, het was wat armoedig tegen Nieuw-Zeeland, wel lekker 3 punten, maar ik verwacht de echte Leeuwinnen vanmiddag tegen Kameroen. Nu ik wekelijks op elke woensdagmorgen ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ publiceer, merk ik aan alles van het voorafgaande, al struinend door de geschiedenis in Californië, dat eens temeer het gezegde ‘tel je zegeningen’ opgeld doet. Echte vrienden aan overgehouden en naarlingen achter me gelaten. Wat dat betreft zou ik identieke verhalen kunnen vertellen over de Duitse Arcade periode of de San Francisco consulaat periode. Wie weet, echter, zo weinig tijd, zoveel verhalen! In ieder geval a.s. woensdag alweer de 14^e

aflevering van ’Uit de Amerikaanse school geklapt’ en later in het seizoen zal achter elke aflevering wat leermomenten geplaatst worden, zodat jeugdige entrepreneurs er iets mee kunnen. Zo hoop ik iets van mijn zegeningen te delen met hen die het ontberen. Het lijkt me passend om nu met Amen af te sluiten: Amen.

Nou, dat was nu echt het weekje waar dit gezegd mocht worden. Nadat kort na elkaar de AmeriLaantjes Bo-Peter en Kaj voor resp. werk en vakantie binnengevlogen waren, kwam het aantal Laanen broers (van dezelfde vader) weer op 5. Laatste keer dat ze gezamenlijk op de gevoelige plaat gingen was 21 september 2017 (heuglijke gebeurtenis).

 

Van Ivar links, naar Rick rechts, een kleine 30 jaar verschil, maar dat mag de pret niet drukken. Immers, de heren hebben gisteren broertjesdag gevierd, en zijn misschien nog wel aan het feestvieren, dus ik ben benieuwd welke foto van de heertjes daaruit voort mag vloeien. Ik hou jullie op de hoogte. Alles begon vorige week met een tripje op het water met ons trouwe sloepje ‘California Dreamin’’. Schipper Bo-Peter had er geen moeite mee om z’n ouders mee te laten genieten van zijn afgetrainde body:

Uiteraard bleef ik bij al dit geweld bescheiden op de achtergrond! Inmiddels waren Kaj en Michelle voor een weekje ertussenuit naar Kreta vertrokken. Lekker toch, zou je zo op het oog zeggen. Klopt, tot het moment dat ik verwarrende foto’s binnenkreeg:

Deze viel nog wel mee, het kon zijn dat Michelle Kaj de les las over iets. Maar de volgende maakte me wat angstig:

Lacht ze hem nu uit en loopt ze hard weg. En, lacht Kaj stoer alsof het hem niets doet? Vervolgens lijkt het alsof ze het weer goed hebben gemaakt:

Totale verwarring aan mijn kant, wat probeerden ze mij te vertellen (of Astrid)? Ik bedoel, we hebben allemaal weleens onenigheid, maar dan laten we dat niet fotograferen. Toch?! Gelukkig kwam het antwoord niet veel later:

Een verloving op een Grieks strand, hoe romantisch is dat! Op z’n Amerikaans betekent dat ‘engaged to be married’, dus, je bent verloofd, dan ga je ook trouwen. Allemaal alvast sparen voor de trip! Astrid en ik zijn heel gelukkig voor het jonge stel. Aan de andere kant van de familie hebben we nog één tante, zus van mijn moeder, waar Spartabroer Rob me over belde omdat hij vond dat we haar weer eens op zouden moeten zoeken. Dat klopte, het was alweer een jaar geleden, en ze wordt er ook niet jonger op. Wij dus de gebruikelijke weg naar Rotterdam gevolgd, iets eerder eraf, afslag Ommoord. Hartelijk ontvangen door neef John en Tante Bep. En ja, even op de foto met de bijdehante 99-jarige (!):

Ze leest nog zonder bril, is helemaal op de hoogte van wereldzaken (Trump, bah!), en hoopt een groot feest te geven wanneer ze 100 wordt. Ze heeft er zin in, evenals haar 71 jarige zoon John:

John linksboven op deze door mij genomen selfie, hetgeen geen kwaliteitsgarantie betekent. John verzorgde de koffie (Rob), wijn (Peter, Rob ook), gebakjes (allemaal) en de lekkere hapjes daarop volgend. Omdat Rob en ik nogal gezond leven, menen wij wel in de voetsporen van tante Bep te kunnen treden. Haal ik met Astrid ook nog op mijn sloffen ons 50-jarig huwelijk! Enfin, a.s. woensdag wederom een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, de 13^e alweer!