Month: July 2019

Ruim 42 jaar geleden, toen ik mijn eigen softwarebedrijf opstartte met twee kompanen, waren we natuurlijk zo trots als de gelijknamige hond met 7 luimen toen we onze eerste hard- en software configuratie verkochten.

Back-up van het computersysteem dat we in Apeldoorn geleverd hebben, was de #1 factor. Niet alleen het kopiëren van de harde schijf, maar ook hoe te handelen wanneer de computer het af laat weten. Immers, die facturen moeten de deur uit. De te innen vorderingen vormen het bloed van een onderneming. Gecompliceerd? Welnee, gewoon de schrijfmachines niet de deur uitdoen, manuaal de facturen typen, en later invoeren wanneer de computer weer gerepareerd is. Simpel toch?! Welnu, om bij dat voorbeeld te blijven in 2019, vervang schrijfmachines door tankwagens tot de nok gevuld met kerosine, en het probleem is verholpen. Naar de beelden kijkend van al die gestrande passagiers, kan ik me de woede die hier en daar tot uiting kwam, levendig voorstellen. Wat een blamage! De overheid heeft aangegeven dat het netwerk ‘essentieel’ is, zonder er condities aan te verbinden. Zoiets als verboden op het strand (tenten) te slapen, maar er geen boetes aan verbinden! Aha, met boetes werkt het wel vond de overheid snel uit:

140 euro boete: slapers op terrassen strandtenten Scheveningen gepakt

Met deze hitte had men best wel wat milder mogen zijn. Op sommige slaapkamers is het niet te harden. Even terugkomend op de problemen bij de kerosinevoorziening, moet ik zeggen dat ik wel benieuwd ben wat er echt aan de hand was, daar doen ze nogal geheimzinnig over. Russische cyberaanval? Noord Korea? Trump in de bocht? Zou kunnen, die is zo gek als een deur. Hij is nu weer boos omdat Zweden een Amerikaanse rapper niet vrij wil laten.

Trump gaf de Zweedse Minister President Stefan Lödven een belletje met het verzoek om rapper A$AP Rocky, die vastzit wegens mishandeling, vrij te laten. Trump wilde persoonlijk voor de rapper instaan, die hij overigens niet kent. Toen Lödven dat niet inwilligde omdat hij vond dat justitie haar werk moest doen, begon Trump weer te janken: “Wij doen zoveel voor Zweden, maar andersom is dat niet het geval. Zweden zou zich moeten concentreren op de echte criminele problemen.” Wat een ‘çry baby’! Op zich kwam de leukste reactie van mijn ‘vriend’ Justin Bieber in deze tweet:

Justin Bieber

?@justinbieber

I want my friend out.. I appreciate you trying to help him. But while your at it @realDonaldTrump can you also let those kids out of cages?

“Ik wil mijn vriend eruit hebben….ik stel het op prijs dat je hem probeert te helpen. Maar nu je er toch mee bezig bent @realDonaldTrump kan je dan ook die kinderen uit hun kooien laten”. Waarmee Bieber doelt op de kinderen die door Trumps stormtroepen ruw van hun ouders gescheiden zijn, en onder naargeestige omstandigheden in kooi-achtige constructies verblijven. En dan krijgen we naast Trump ook nog Boris Johnson op onze nek.

‘Star spangled banner’ en ‘God save the queen’ individueel mooie nummers, weliswaar gespeeld door de verkeerde artiesten, maar in combinatie een ramp. Ik raad mijn lezers aan om uit te zien naar aflevering 20 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Wederom a.s. woensdag digitaal verkrijgbaar.

We schrijven mei 2016 wanneer de 50 jaar en 5 maanden jonge Astrid Laanen-Gruter van sommige familieleden en vrienden te horen krijgt dat het voor een 50-jarige moeilijk is om nog aan de bak te komen. “Dat zullen we nog wel eens zien,” sprak Astrid monter met haar Paramedic papieren op zak en na meer dan 10 jaar werkzaam geweest te zijn bij American Medical Response (AMR) in 911 dienst. Vergelijkbaar met 112, maar dan gevaarlijker. Optimistisch gestemd belde ze BIG. BIG staat voor Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg, in leven geroepen om de kwaliteit van de zorg te controleren.

Omdat ik erbij zat, en het graag parodieer bij presentaties, geef ik het gesprek weer zoals het in mijn oren klonk: “Met BIG.” “Ja, goedemorgen met Astrid Laanen, ik wil……” De hele santekraam. “Nou mevrouwtje, dat gaat niet lukken,” sprak de man van BIG kordaat. “Ja maar,” probeerde Astrid, “wanneer ik mijn diploma’s naar BIG stuur, dan hoor ik welke cursussen ik moet nemen om wel bevoegd te zijn.” Zucht aan de andere kant. “Mevrouwtje, dan komt dat op mijn bureau terecht, dus wordt het niets.” Verbluft hangt Astrid op, nou ja, ze klikt op het rode telefoontje.

Niet uit de weg geslagen gaat ze op de sollicitatietoer en verdomd, het lijkt wel of overal op de eerste pagina om je aan te melden naar jouw leeftijd gevraagd wordt. En jawel, de afzeggingen stromen binnen, zonder redenen die hout snijden. Even bij de pakken neergezeten. En toen op de Amerikaanse manier gewoon bij bedrijven binnengestapt, immers, ze is ook bevoegd doula, oftewel geboortebegeleidster. Komt ze binnen bij Kraam en Co., waar de eigenares haar binnen ziet komen en denkt ‘die moet ik hebben’. Vervolgens heeft Astrid het eerste jaar voor een opleidingsstuiver gewerkt, en binnen één jaar een driejarige opleiding afgewerkt.

Begin vorig jaar neemt ze het moedige besluit om voor zichzelf te gaan beginnen, met de wetenschap dat met name expats snakken naar kraamverzorgers die ook hun taal spreken. En dan bedoel ik niet ‘hou joe verclean ze luiers’, maar echt vakengels. Doorslaand succes, of het nu eenlingen zijn of tweelingen.

Nu, in haar tweede jaar, zou je bijna kunnen gaan zingen van ‘there’s no business, like baby business’. Maar het is iedere dag weer moeder en kind tevreden stellen, en er zijn voor prangende vragen. Hulde, deze bedrijfswagen is derhalve welverdiend!

Nog een held, mijn oudste zoon Rick. Niet door iedereen begrepen, en zeker niet gezien als een zwart/wit figuur:

Waarom? Rick is vrolijk, plagerig, houdt van het leven, met name muziek, en vergeet af en toe z’n huishoudelijke plichten. Maar is ook de commerciële topman die men live natuurlijk niet in actie ziet. En wat een kei hij wel is, bleek van de week toen hij een memorabele order afsloot, waar hij vele maanden voor aan het werk is geweest. Een mega order waar ik ondanks mijn smeekbeden niet het bedrag noch de naam van mag noemen, maar het is…… “Even niet flauw zijn, pa,” hoor ik Rick roepen. Bij deze de beker die wereldwijd actieve werkgever Orange hem gaf, waaraan ik helaas enig stufwerk heb moeten uitvoeren:

Mijn bankrekening is…………… Nee, even niet lullig, ik ben echt trots op m’n oudste, en dat hoop je als vader te zijn. Voor het einde bewaard, de 28^e verjaardag van Bo-Peter,

hier vastgelegd met tante Danielle, die hem van harte feliciteert:

Dat het gezellig werd is buiten kijf, maar graag wil ik aandacht vragen voor de marathon (42 kilometer en 195 meter) die Bo-Peter 3 november in New York loopt ten behoeve van een kinderprogramma:

KlikenStort!

Stort ruimhartig! Niet vergeten: a.s. woensdag komt aflevering 19 van ‘Uit de Amerikaanse School Geklapt’ uit met o.a.: Het einde van ma, maar niet geheel zonder strijd. Met een saffie, een jonkie en het WK voetbal 1998, beleeft ze nog een paar prettige dagen.

Laten we beginnen met de WK finale vrouwen; USA 2 Nederland 0. Is moeilijk wanneer je beide landen als ‘home’ kunt beschouwen. Uiteraard krijgt Oranje te allen tijde de voorkeur. Met buurman Peter en 4.999.998 mede Nederlanders de wedstrijd bekeken. En tja, er viel op de overwinning van USA niets af te dingen. Maar harde koppen, dat hebben we wel!

Er ging een kreet van afschuw door het stadion toen Lieke Martens en Kelley O’Hara elkaar tijdens een kopduel hard raakten. Lieke kon door, Kelley moest na de rust afhaken. Hoogstwaarschijnlijk om verzekeringsredenen, iedereen kent Amerika’s cultuur van juridisch vervolgen dan wel aanklagen. Ofschoon, wanneer Neymar er bij betrokken zou zijn geweest had-ie zeker 5 buitelingen gemaakt. Waarschijnlijk is hij dan ook de meest geparodieerde voetballer wat dat betreft:

Maar genoten hebben we van onze meiden. Zeker weten! Leuk ook is dat ik na publicatie van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ reacties krijg van Amerikanen die het door Google translate halen. Geeft inspiratie om ermee door te gaan. A.s. woensdag alweer aflevering 18! Wel gek dat je het weer opnieuw beleeft, dat je al die momenten kunt terughalen. Beetje hak op de tak, maar tussen alle herinneringen door knalde het onweer gisteren dermate hevig dat Tinley aan kwam rennen en onder mijn bureau dook:

Ja, dan is het baasje weer je beste vriend! Inderdaad, goede observatie, het minifietsje blijf onder mijn bureau staan omdat ik het later dit jaar weer nodig heb. Na de succesvolle vervanging van mijn rechterknie, heb ik besloten dat het een goede zaak zou zijn om de kraakbeenarme linkerknie ook te vervangen. Gaat 2^e helft november gebeuren, na onze trip

naar China. Ben ik net op tijd klaar voor het WK 2022 in Qatar. Hoewel, naar die autoritaire vrouwonvriendelijke zandbak, waar al honderden doden zijn gevallen bij de bouw van de stadions, ga ik bij nader inzien niet heen. Om van de omkoping om het daar gehouden te krijgen nog maar niet te spreken.

Ja, daar is veel van terecht gekomen! Vandaag is mijn voormalige buurvrouw jarig, ze is 91 geworden. Waarom is dat zo bijzonder? Welnu, in het seizoen 1985-1986 ben ik een jaar alleen, zonder partner dus, door het leven gegaan. Hoe kan dat nu, hoor ik u zeggen, zo’n aantrekkelijke man (niet kotsen). Lang verhaal, iets voor een openhaardvuursessie. Van belang is dat deze dame en wijlen haar echtgenoot, toen ik nog in Wilnis woonde, uitstekend voor me gezorgd hebben. En dat zal ik nooit vergeten. Dus ga ik haar a.s. dinsdag persoonlijk opzoeken in haar bejaarden appartement om nederig mijn felicitaties aan te bieden. Voelt goed. Waar ik ook blij van word, is onderstaande foto:

Twee jonge verliefde mensen die afgestudeerd zijn op de fiets, onderweg naar een blije toekomst. En ik geef het eerlijk toe, het is onze jongste, Ivar, met Italiaanse vriendin Natalia, die eveneens in Rotterdam studeert. En natuurlijk, bloed is veelal dikker dan water. Zei ik veelal? Soms prevaleert vriendschap! Maar dit gelukkige plaatje is zeker posterwaardig. En met deze laatste ‘happy’ regel ga ik gelukzalig het weekend in. Oh ja, woensdag natuurlijk #18 weer op de diverse sociale kanalen!

Zo kon het gebeuren dat ik zo’n drie jaar geleden Astrid meldde dat ik me aan ging sluiten bij een gymklupje voor oudere jongelingen. Die viel bijna omver, omdat het zonder enige druk harerzijds door mij besloten was. Na een zware keuring, 15 oktober 2016, waar ik uiteraard probleemloos uitkwam – sterker nog, ze vroegen me zelfs of ik niet te jong was voor deze categorie. Oké, uitgeprobeerd bij Astrid, maar die tuinde er niet in. 24 oktober, de eerste les onder leiding van juffrouw Olinda, troffen zo’n 16 vreemdelingen elkaar voor het eerst, met uitzondering van buurman Chris, die me stomverbaasd vroeg wat ik daar kwam doen (die geloofde wel mijn verhaaltje!). Enfin, onderstaande foto, eerder genomen dit jaar op verzoek van de stagiaires (wedden dat je ze er niet uithaalt), laat een groepje mensen zien dat elkaar door dik en dun steunt.

Waarom ik dit ook vertel is om aan te tonen dat je een stel oudere mensen bijeen kunt zetten zonder dat het uitdraait op een wedstrijd wie de meeste pillen gebruikt, of het fluisteren over de kwalen van andere mensen. Wanneer je ze een voor een natrekt, dan hebben ze allemaal hun portie ellende gehad, het overwonnen en weer volle goede moed de toekomst in gemarcheerd. En daar waar wij als groep ondersteuning konden geven, hebben we niet verzaakt. Maandag was het einde van het seizoenfeestje, hetgeen dit keer bij ons thuis plaats vond. Het werd een genoeglijke boel, mede dankzij de inzet van Astrid (BBQ en andere lekkernijen), waar optimisme hoogtij vierde.

V.l.n.r. Ger, Astrid, Dorothea en PL die soesjes en minitompoezen serveert

Oh ja, het was ook genieten met de koffielikeur uit Ruurlo. Vind je het gek dat onze App-naam de ‘Gezelligste Sportclub’ is?! Astrid wil er ook graag bij, maar die is nog te jong. We moeten streng zijn. Twee van onze oudste leden tikken volgend jaar de 80 aan, en ondeugend dat ze zijn! Laten we het eens over Nederland-Zweden hebben tijdens het WK voetbal voor vrouwen. Op mijn verjaardag, hetgeen uiteraard in het voordeel van onze Leeuwinnen speelde. En, trouwe lezers, alle cijfers wezen op 1-0 voor Nederland. Immers de datum 3-7 maakt opgeteld 1-0. Mijn geboortejaar maakt opgeteld 1-0, evenals mijn leeftijd. Mijn leeftijd raden? Wie van de drie: 55, 73 of 64. Roept U maar! Zondag gaat het er om:

Ook die datum, 7-7, voorspelt de uitslag. Gaat echt spannend worden! En dan iets dat eraan kwam, onze Benjamin, Ivar geheten, is afgestudeerd! Trots verlaat hij de Erasmus Universiteit als International Bachelor of Science in Communication and Media. Da’s een mond vol en waard om gevierd te worden (uiteraard bij Het Drechthuis):

Trotse moeder Astrid met beduusde Bachelor Ivar

Dat beduusde was er na het tweede glas wijn wel af! In ieder geval voor ons ouders weer iets om tros op te zijn, en wanneer ze zich allemaal gaan gedragen als voornoemde ‘oudjes’, dan komt het helemaal goed! In ieder geval ben ik a.s. zondag vanaf 17.00 een paar uurtjes niet te storen! En niet vergeten, volgende week woensdag komt digitaal ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ nummertje 17 uit!