“Oh nee,” hoor ik Astrid luid roepen op tweede kerstdag. Haastig stommelt ze door haar tranen heen naar boven en informeert me over een gruwelijk ongeval. Eerder die week, maandag 21 december, komt Mirelle Driehuis, nicht van Astrid, gezellig bij ons een vorkje mee prikken. Tussen het biertje, ‘n sigaretje en het eten door, vertelt ze vol geestdrift over de inhoud van de dozen die zij en zus Inge eindelijk geopend hebben na het overlijden van hun vader. Inmiddels is er reeds een fotoboek samengesteld dat ons vol enthousiasme getoond wordt. Maar er ontbreken namen bij portretten, dus gaat Astrid aan de slag. Oom Nico “Nak” wordt regelmatig via app en telefoon geraadpleegd, zo ook (schoon) moeder Riet, tante van Mirelle. Er komen heel wat namen en verhalen op tafel. Mirelle straalt.
Ze heeft echt een aanstekelijke, wat schorrige lach. Maar het pronkstuk is de boodschap van hun beider opa en oma aan de vader van Mirelle, oom Arie, die als marineman dienst doet in Aruba. Indertijd had je dat programma waar boodschappen ingesproken konden worden voor familieleden overzee. Daar was een 45-toeren vinyl opname van gemaakt. Je hoorde duidelijk een zenuwachtige, wat geëmotioneerde opa Driehuis z’n zoon Arie vanaf een briefje voorlezen. Oma volgde. Super. Mirelle had het bij een vriend laten digitaliseren, zodat familieleden ook een kopie op hun smartphone konden krijgen. Ik herinnerde me dat Fons Jansen ooit daar een parodie op had gemaakt, maar kon het niet zo snel vinden. Opgeruimd namen we afscheid van elkaar, Mirelle zou binnenkort Astrid, waar ze een klik mee had, weer een handje helpen met ordenen. Dinsdag vind ik alsnog de Fons Jansen parodie bij “Stemmen” op YouTube en stuur dat naar Mirelle. Terug naar tweede kerstdag: Astrid deelt me heel geëmotioneerd mee dat ze een telefoontje kreeg van Inge, zus van Mirelle, dat Mirelle (49) op kerstavond verongelukt is, geschept door een automobilist (geen schuld). Ze wilde niet eerder bellen om Astrids verjaardag niet te verknallen (!) Omdat er vier mensen met smart in ziekenhuizen liggen te wachten op organen die overeenkomen met de hare, wordt ze in leven gehouden. Vandaag gaan vier koeriers met gekoelde transportboxen op pad en krijgen de ‘gelukkigen’ een nieuwe kans om verder te leven. Daarna zal Mirelle inslapen. Alsof er een stomp in m’n maag gegeven wordt. Verslagen zitten Astrid en ik aan tafel, waar alles nog niet bepaald opgeruimd is na het kerstdiner. We staren naar de bloemen die Mirelle maandag meebracht. We scharrelen haar kerstkaart op en steken een kaars aan.
Als lamgeslagen zitten we er langdurig naar te staren, ons afvragend, waarom dan. Maar één ding is zeker, indien er een hogere macht is, dan was Mirelle het geschenk dat gezonden was om door te geven. Ze wordt vandaag gecremeerd. Nichten Astrid en Danielle zullen de familie Driehuis vertegenwoordigen. Haar zus Inge, man Ruben en dochters Jenna en Maylinn, die een speciale band hadden met tante Mirelle, wensen we ongelooflijk veel sterkte. Blijf de mooie herinneringen koesteren van dit mooie mens! En jullie, trouwe lezers, koester het leven. Aanstaande woensdag, als te doen gebruikelijk, weer een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. #92. Gelukkig en gezond 2021, dat wens ik jullie uit de grond van mijn hart.
