Ik ging er dinsdag om 19.00 eens lekker voor zitten: de Rutte/De Jonge show. Je kent de maatregelen al, maar het leuke zit ‘m natuurlijk in de verpakking die ze eraan geven. Dit keer was het thema ‘houdt er de moed maar in’, voorafgegaan door ‘hela, hola’, natuurlijk. Terwijl Rutte vanonder zijn keurig gekapte hoofd zong over ‘aanzuigkracht’, waarbij hij het klaarblijkelijk ook had over de seksindustrie, tolde het in mijn hoofd om een goede naam te verzinnen voor dit duo wanneer ze met hun show het land doortrekken. Wat te denken van ‘De Jonge Rutte’? Ook een goede sponsornaam:
Perfect toch?! Maar niet bruikbaar voor het hele gezin. Gezien de inhoud van hun repertoire zou ‘De Spelbrekers’ ook een goede naam zijn, met de parodiesong ‘Kleine kokette Vaccinca’. Helaas, die waren er al (Eurovisie songfestival 1962). En toen, als een donderslag bij heldere hemel, schoot me een homoniem te binnen. Ze verkopen de verpakking omdat de inhoud als gelekt is, dus gaat ons parmantige duo ‘De Lekkers’ heten. En dat sluit weer aan met de boodschap ‘wie zoet is krijgt lekkers’. Twee goede kanten aan hun verhaal, vind ik tot slot. Allereerst de avondklok. Mijn vader placht in het grijze verleden later op de avond de wekker op te winden en zei dan ‘de visite zal wel naar huis willen’. Duidelijke boodschap. Nu kijk je verschrikt op je horloge en zegt ‘jongens, ik wil niet lullig doen, maar wil je vóór negen thuis zijn….’. Ten tweede zie ik werkgelegenheid ontstaan bij o.a. Lidl en AH voor werkloze acteurs. De Lekkers treden 8 maart weer op; komt dat zien, komt dat zien. Moet ik zeggen dat onderstaand duo me nader aan het hart ligt:
Zoon Kaj is op dit pad (Firefighter/Paramedic) gekomen dankzij z’n moeder, maar wat me er werkelijk toe brengt is de zeer verheugende boodschap dat hij in april een weekje overkomt. Op dat moment hebben we hem, behalve virtueel op sociale media/facetime, etc. een kleine twee jaar geen warme knuffel kunnen geven. En dat gaat schuren. Hij heeft in Californië een mooi leven opgebouwd en gaat ook nog eens in september trouwen. Tijd om nog eens een aantal dagen één op één met de papa en mama door te brengen. We verheugen ons zeer. Toen ik 20 maart 2019 begon te schrijven met mijn saga ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, kon ik niet vermoeden dat ik komende woensdag aflevering 100 zou publiceren. Daarmee sluit ik het jaar 2002 af en moeten de spannendste jaren nog plaatsvinden. Eén van mijn meest kritische (taalnazi) lezers is de gepensioneerde journalist Richard Keijzer. Echter, ook hij kon z’n nieuwsgierigheid niet bedwingen daar waar het om Frank Monstrey alias ‘de Belg’ gaat. Mijn antwoord was ‘Google’ hem. Wat hij vond verraste hem zeer. Meer zeg ik er niet over, behalve dat de Belg klaarblijkelijk zowel het Ex’pression deel als het Wintzen hoofdstuk uit zijn geschiedenis gewist heeft. Zoals gisteren beslist; de avondklok blijft en we weten ook nog waar de klepel hangt. Dus, gebruik je gezonde verstand en blijf daardoor van alle smetten vrij!