Ik kan het niet laten om het vandaag toch even over voetbal te hebben. Dat komt omdat ik Frank de Boer, gerenommeerde internationale coach, vóór en na de wedstrijd van Nederland tegen Turkije op de TV hoorde spreken. De eerste keer zag ik hem ook, de tweede keer wilde ik alleen maar naar hem luisteren om hem beter te begrijpen. Vóór de wedstrijd begreep ik dat hij Tete had gekozen in plaats van Dumfries omdat hij snel is. “Niet dat Dumfries niet snel is”, verbaasde hij me vervolgens. Daarna; “Tete is een goede verdediger. Niet dat Dumfries geen goede verdediger is”. En zo ging hij maar door met het uitleggen van wijzigingen in het team, waarvan je vervolgens dacht; HOE DAN? Zottenpraat, dat wel. Na de wedstrijd begreep ik hem helemaal niet meer, zo onsamenhangend sprak hij. Wanneer zijn Nederlands al zo onsamenhangend is, hoe moet hij dan in Engeland en Amerika overgekomen zijn? Vandaar waarschijnlijk z’n korte verblijf aldaar. De man in vorm, Wout Weghorst, viel af bij de selectie. Misverstand? Riep hij kortaf “Wout Weg…….”, en na enige tijd “horst”? Maar ja, toen zat Weghorst al hoog en breed in Duitsland. Communicatiestoornis. En Babel zat natuurlijk bij de selectie om de taalverwarring op te heffen. Belezen als hij is, had onze Frank uiteraard over de toren van Babel gelezen. Dus voetbalhaters, vrees niet, ik ga het niet over de wedstrijd hebben.
Nu heeft Frank een tweelingbroer, Ronald geheten, die voetbalanalist is bij ESPN. Ik viel afgelopen week in bij een analyse en binnen vijf minuten hoorde ik hem drie maal zeggen “hoe heet ‘t”…… Ik denk, ja, dat moet je niet aan mij vragen, dan was ik zelf wel analist geworden. Maar na de wedstrijd Turkije-Nederland (die we natuurlijk ongelukkig verloren) dacht ik, misschien kan Frank voortaan ook meer aan z’n staf vragen; “hoe heet ‘t”. Zoveel gebeurd afgelopen week! Die uitglijer van Ollogren. Oh….. Toen ze aan kwam lopen dacht ik eerst dat ze een wit uniformpje van één van de zusters geleend had.
Stond wel kittig met die laarsjes eronder. Dom natuurlijk om zo open en bloot met notities naar buiten te komen, maar neem van mij aan dat al die gespeelde verontwaardiging hete lucht is. Wanneer Omtzigt niet zoveel voorkeursstemmen gekregen had (meer dan 350.000), dan was hij wellicht al op een andere positie geprogrammeerd geweest. Het fluweel van die zetels blijft lokken. Weet je wat echt leuk is? Onze zonnepanelen zijn geïnstalleerd! Nu het zo zonnig is, hoor ik als het ware de elektriciteitsmeter terugdraaien. Muziek! Helaas geen foto, dat zouden die oliebollen van installateurs doen (overigens vaklui), maar mislukt. Toen ik bovenaan de ladder stond om die prachtige zonnepanelen te aanschouwen, durfde ik de ladder niet los te laten om een plaatje te schieten. Weet je wel wat die twee nieuwe knieën gekost hebben?! M’n grootste angst werd ook niet bewaarheid, namelijk dat de ark ten onder zou gaan. Belletje: “Astrid, ik heb goed nieuws en slecht nieuws. De zonnepanelen liggen erop, ik sta op het dak en kan ze goed zien. Jammer genoeg sta ik tot m’n enkels in het water.” Genoeg geleuterd, jullie kennen m’n gezondheid waarschuwingen, en hebben de wetenschap wat er a.s. woensdag gepubliceerd wordt. Have fun!
